Tekst: © Peter-Vincent Schuld

Foto: Duitse politie waarschuwt voor gevaar op de Autobahn, © Peter-Vincent Schuld

Onze Duitse vrienden vallen van de ene shock in de andere. Maar het is niet alleen die ene Syriër die in Solingen drie mensen doodstak met een mes. Solingen, nota bene de stad waar de messen, vorken en lepels vandaan komen.

Het is ook niet die ene Afghaan die in Mannheim een agent zodanig verwondde waardoor de jonge politieman van 29 jaar kwam te overlijden. Allebei schokkende terreurdaden van het laagste soort,  en als het goed is bent u ook de kerstmarkt in Berlijn nog niet vergeten waar enkele jaren geleden de nodige slachtoffers vielen nadat een truck inreed op mensen die gewoon wilden genieten van wat gezelligheid in kerstsfeer, of de nieuwjaarsnacht waar Duitse vrouwen massaal aangerand werden in de nabijheid van het Köln Hauptbahnhof, door migranten met een islamitische achtergrond. Feitelijk een collectieve daad van terreur.

Duitsland is politiek gezien een complex land. Het land kent niet alleen een extreem duistere geschiedenis in de vorige eeuw. Veel Duitsers, zelfs zij die de Tweede Oorlog niet hebben meegemaakt lopen met een “overerfelijk” schuldgevoel. Maar de generatie van na de oorlog heeft geen “erfzonden”.

West-Duitsland, Oost-Duitsland, de landen werden weer herenigd na de val van de Muur. Maar het oosten van Duitsland is economisch altijd nog wat blijven achterlopen. Het communisme zorgt overal en altijd voor een achterstandspositie van een land, de bevolking en een behoorlijke werking van de rechtstaat. De Oost-Duitsers waren gewend aan de rigide en vaak ook corrupte Vopo’s (Volkspolizei) in de oude DDR. Wennen aan een systeem waar je zelf voor je centen moet werken. De collectivistische heilstaat bleek gewoon een gesubsidieerd sprookje. Maar veranderingen maakt mensen onzeker. Komen er dan nog een hoop immigranten, dan krijgt de lokale bevolking het gevoel nog eens achtergesteld te worden. Misdragen de immigranten zich en geven de immigranten zich in kringen van criminaliteit, terrorisme en nemen ze een cultuur mee die haaks staat op de Europese cultuur van rationaliteit, fysieke vrijheid en de geëmancipeerde vrouw, dan krijg je spanningen. Dat verklaart de verkiezingswinst in Thüringen en Sachsen.

Wat dat betreft is Duitsland ook haar Oost-Duitse communistische verleden, eveneens een zwarte bladzijde in de Duitse geschiedenis, niet vergeten en zijn sommigen de communistische strapatsen niet verleerd. Angela Merkel, ondanks lid van de Duitse CDU had toch nog iets van de “maakbare samenleving” in zich. Ze had goede bedoelingen, maar het werkte averechts. Alle culturen en type mensen werden in de collectivistische drang tot universalisme en gelijkwaardigheid van culturen en religies op één hoop gegooid, wat tot een omgekeerde reactie leidde, dat alle “buitenlanders” in de ogen van extremisten dienden op te zouten. Stop, zo gaan we niet met elkaar om. Elk mens is authentiek tenzij het individu er voor kiest om zijn of haar “ziel en zaligheid” in een zeker religieuze of politieke groepsidentiteit om te zetten waarin de rationaliteit geen rol meer speelt en alleen collectivistische doctrines en dogma’s tellen. Dat zie je in het communisme, je ziet het in het (neo)nazisme en je ziet het in de islam.

Maar, auw, dit doet heel zeer. Binnen de Duitse protestantse geloofsgemeenschap had je de in de donkere jaren van Duitsland de beweging “Deutsche Christen”, die het nationaalsocialisme steunde, antisemitisch was en de rassentheorie aanhing. Ook in die beweging zat ten gronde geen rationeel gedachtegoed. De voorloper hiervan was al actief binnen het Duitse Keizerrijk. Het is daarom ook aan te bevelen om heel goed te kijken van wat er nog over is van deze club qua ideologie. Helemaal krijg je het nooit uitgeroeid.

Het gegeven hierboven symboliseert dat immigrerende mensen die geen haat kennen of die bevrijd zijn van haat ook nog ten prooi kunnen vallen. Als je de meetlat van tolerantie legt, moet je de meetlat wel goed een eerlijk leggen.

Immigratie kan, maar geen immigratie die botsende culturen tot gevolg heeft. De Duitse belastingbetaler draait er voor op qua centjes en zijn of haar fysieke veiligheid. Zo goed dat de Duitse belastingbetaler ook opdraait voor de kosten van vervolging van veelal Marokkaanse plofkrakers die vanuit Nederland in Duitsland het op geldautomaten hebben voorzien en daarna weg racen in hun snelle Audi’s. Af en toe verliezen ze dan het macht over het stuur, vliegen ze uit de bocht, knallen ze tegen een boom en worden ze van “groot geld” gereduceerd tot stukjes kleingeld wat van de boom, van het wegdek geschraapt en uit de berm geraapt moet worden. Allah maakte plaats voor karma. Maar karma blijkt zo af en toe ook humor te hebben.

Na de  aanslag in Solingen was de hoofdredacteur van de Duitse krant Bild, Marion Horn het spuugzat en besteedde er een hoofdredactioneel commentaar aan dat niets aan duidelijkheid te wensen overliet.

Het hoofdredactioneel commentaar was nog niet koud gepubliceerd of de Duitse politiek kreeg weer een pak slaag met het verhaal “Politici wat hebben jullie voor onze veiligheid gedaan?”

Dat commentaar, en dus niet alleen de feiten zelf, hebben de Duitse autoriteiten een schop onder hun kont gegeven. Bild is in Duitsland absoluut opinievormend te noemen. Bild was ook een van de eerste media die het strikte en totalitaire Duitse corona-beleid bekritiseerde in niet mis te verstane verhalen en commentaren.

Dit weekend won de “radicaal rechtse” partij AfD de deelstaatverkiezingen in de Duitse deelstaat Thüringen en bereikte de AfD is de deelstaat Sachsen een stevige tweede plaats. De geestigde politieke partijen zaten in de hoogste boom, maar Bild-hoofdredacteur Marion Horn, die je niet kan en mag verwijten dat ze de democratische rechtsstaat niet hoog in haar vaandel heeft staan becommentarieerde de verkiezingen als volgt: “Er bestaan geen slechte verkiezingen”.

Over de AfD is er veel te doen omdat zij in haar middens figuren heeft die een zekere hang hebben naar het nationaalsocialisme of zich op een bepaalde manier identificeren met zekere elementen uit de inktzwarte periode uit de Duitse geschiedenis. Maar het falen van de Duitse autoriteiten om wat aan de werkelijk onbegrensde criminaliteit te doen in relatie tot de massa-immigratie uit landen met een geringe beschavingsgraad en ook islamitische wortels kent, heeft de mensen in de deelstaten die zijn gelegen in voormalig Oost-Duitsland in de armen van de AfD gedreven. In Sachsen is dat weliswaar in iets mindere mate gelukt.

Is de AfD werkelijk een gevaar voor de democratische rechtsstaat? In de ogen van Hans Georg Maassen, de voormalige chef van de Duitse binnenlandse veiligheidsdienst Bundesverfassungsschutz wel. We mogen het oordeel van Maassen niet te lichtzinnig opvatten, maar aan de andere kant mag je er ook kritisch op zijn. Maar na het aftreden van Maassen kwam hijzelf onder het vergrootglas te liggen wegens vermeende radicaal rechtse opvattingen. Begrijpt u er nog iets van? De AfD voldoet niet aan de criteria om verboden te kunnen worden zoals de Republikaner. Maar niet ontkend kan en mag worden dat zowel leden als vooraanstaande partijbonzen qua doen en laten bij tijd en wijlen toch zich in de het politieke luchtruim bevinden van woorden en gebruiken die ´één op één komen uit de tijd van het Derde Rijk van Hitler. Wil de AfD werkelijk een politieke factor van betekenis willen worden dan zal de partij van binnenuit opgeschoond moeten worden en strenge screenings moeten doorvoeren en blijven uitvoeren. Toch heeft de AfD een zekere politieke functionaliteit in het Duitse politieke landschap. Ze heeft zich boven het schuldgevoel, afkomstig uit de vorige eeuw weten te zetten en harde en kritische politieke noten gekraakt en deze vervolgens op de politieke agenda weten te krijgen. In het ARD /Das Erste programma “Hard Aber Fair” stelde de Duitse CDU-politicus Wolfgang Bosbach “Het gaat om jonge mannen uit Arabische wereld”. Ook Bosbach kun je op geen enkele manier betichten van het niet onderschrijven van de waarden van de Duitse democratische rechtstaat.

Maar hoe dan ook, het zijn niet alleen de recente verschrikkelijke aanslagen die mee hebben gespeeld in de keuze van de burger. Het is dat wij niet op het harde 112-nieuws zitten van heel Europa. Dat zouden we qua hoeveelheid ook niet aankunnen.

Maar bij de voorbereidingen van dit verhaal hebben we wel wekenlang online niet alleen de Berliner Morgenpost en Bild gevolgd, maar ook de freelance video-journalisten die hun content op Youtube plaatsen. Het in beeld brengen van begrafenisondernemers die een stoffelijk overschot bij een plaats delict komen ophalen en de brancard of kist in de lijkwagen zetten, is een normale  zaak in Duitsland. Dit alles zonder de piëteit jegens de nabestaanden te schofferen. In Nederland is dat veel minder het geval. De beelden zijn feitelijk en wat komen we tegen? Amoklauf (amokmaker of verwarde persoon) hier, Turkse bendes die in Berlijn elkaar bekampen, Marokkaanse misdaad in Duisburg, een Afghaan die zijn vrouw heeft vermoord, een Syriër die een meisje verkracht en vermoord heeft het is letterlijk een promillage van feiten. Het gruwelijke nieuws wordt helaas vaak gedomineerd door figuren met een islamitische migratieachtergrond. Er is geen ontkennen aan als we naar de feiten kijken. Elke dag meer dan één nieuwe aflevering van Tatort (te vertalen als Plaats Delict) bij onze Duitse vrienden, waarvan Angela Merkel, de voormalige bondskanselier, nog zei “Wir schaffen das”. Maar tegen welke prijs? Hoeveel onschuldige levens zijn er niet ten prooi gevallen aan pure ingebakken moordlust? De intenties van Angela Merkel waren goed. Zij was gedreven door haar christelijke barmhartigheid, daar is op zich niks mis mee, maar ze werd verblind door naïviteit.

Maar de Bundesverfassungsschutz zegt tegelijkertijd ook bezig te zijn om ook het islamisme in de gaten te houden. Dat doet de dienst ook. Maar benadrukking hiervan kan weer leiden tot kokend bloed ter linker zijde van hen die nog steeds met een schudgevoel omwille van de feiten van de vorige eeuw rondlopen of omwille van electorale redenen. Het is koorddansen. Feit is dat ook in Duitsland, net zoals in de meeste andere Europese landen de situatie onhoudbaar is geworden, dankzij lamentabele politiek.

De Duitse Bondskanselier Scholz verklaarde naar aanleiding van substantiële winsten van de AfD “Dat Duitsland hier niet aan mag wennen”.  Maar moet Duitsland dan maar wennen aan al die terreuraanslagen, moordpartijen en verkrachtingen die gepleegd worden door lieden met een beschavingsgraad van beneden nul en die uit naam van Allah handelen?  Scholz heeft echt wel boter op zijn kale klets. Nee, mijnheer Scholz, uw uitingen zijn dooddoeners. Maar ik vrees, beste mijnheer Scholz, dat de maakbare samenleving bij u nog steeds superieur is aan het realisme. Voor alle duidelijkheid, ik ben uw persoonlijke vijand niet. Het komt nog niet in mij op om u kwaad aan te doen. Ik zou echter wel met u in alle rust en beschaving eens een aantal dagen met u van gedachten willen wisselen. Ik kom heel graag in Duitsland. Ik heb jarenlang ook voor de Duitse media gewerkt. Uw land gaat ook aan mijn hart. Zelfs mijn achternaam is te herleiden naar een gelijknamig plaatsje aan de Duitse rivier de Ahr.

De Duitse Bondspresident Walter Steinmeier verklaarde naar aanleiding van de recente aanslag in Solingen dat de bestaande migratieregels beter gehandhaafd moeten worden. Dat betekent dus dat er beleidsambtenaren zijn die hun werk niet goed uitvoeren. Die pennenlikkers hebben bloed aan hun handen kleven.  Het “verrassend en onverwacht snel” uitzetten van 28 Afghanen, wat afgelopen week geschiedde is ook weer zo’n druppel op een gloeiende plaat.  Berouw komt altijd na de zonde.

Je zult aan de voordeur, dus het toelatingsbeleid moeten aanscherpen. Dat betekent mensen verhoren, leugendetectoren (al zijn deze helaas door getrainde figuren te omzeilen), risicoanalyses per inwijkeling maken op eventueel mogelijk misdadig of terroristisch gedrag.

Maar doe dat in Europees verband. De dader van de terreuraanslag in Solingen had uitgezet moeten worden naar Bulgarije, alwaar hij als eerste asiel aanvroeg. Maar dan blijft die zot wel in de Europese Unie. Dus in Europees verband moeten we afspreken dat als iemand naar een derde land reist en daar alsnog asiel aanvraagt en daar geen recht op heeft, gewoon naar zijn land van herkomst afgevoerd moet worden en niet naar het EU-land waar als eerste asiel aangevraagd werd.

Je kunt zo een aantal criteria neerzetten die een zorgvuldig beeld schetsen, als je maar geen geitenwollen sokken welzijnswerkers inhuurt, maar dit werk laat doen door geharde en door de wol geverfde politiemensen en inlichtingenofficieren die ervaring hebben in het werken in internationale omgevingen en kennis hebben van de landen van herkomst. Wat betreft medewerkers van de inlichtingendiensten kom je dan al snel uit bij onder meer (voormalige) medewerkers van de Bundesnachrichtendienst, de buitenlandse inlichtingendienst van Duitsland en de Militärische Abschirmdienst (MAD) , de inlichtingendienst van het Duitse leger. Mensen waarvan de hersenen en het hart over het algemeen genomen op de juiste plaats zitten, maar wel in staat zijn om vlijmscherp te analyseren en het gedrag te fileren. Werk samen met buitenlandse partners. Neem verplicht DNA af bij immigranten bij binnenkomst en speur DNA-databanken na.

Zo voorkom je ten minste voor een deel dat er beulen in spe en hun collaborateurs binnenkomen, en dat geldt voor elk land van de Europese Unie. Je beschermt er niet alleen je democratische rechtsstaat en de levens van de autochtone burger mee, maar zo voorkom je ook dat er een collectieve haat ontstaat tegen mensen van buitenlandse komaf die perfect te integreren zijn of reeds geïntegreerd zijn en de Europese waarden onderschrijven. Voor de mensen die reeds binnen zijn en gedrag vertonen dat of crimineel of  jihadistisch en islamistisch van aard is dient te gelden “Daar is de uitgang van de Europese Unie en je komt er nooit meer in”.

Nog veel beter is om het inlichtingenapparaat al in werking te zetten in de gebieden waar de immigranten de route kiezen naar de Europese Unie. Dat vraagt om een uitbouw van de inlichtingendiensten. Fotografeer, leg gedragingen vast die mogelijk een dreiging kunnen vormen voor de nationale en Europese veiligheid. Tracht mensen proactief te identificeren voordat ze de kans hebben om hun identiteitsdocumenten te vernietigen. Neem telefoons in beslag bij het eerste contact met de immigratie-autoriteiten. Ga de inhoud van de telefoons na op contacten en mogelijke activiteiten die haaks staan op de democratische rechtsstaat. Fouilleer ze, en gebruik bodyscans om te kijken of ze iets inwendigs verbergen. Wie niet wil meewerken verliest bij dit intro al zijn of haar kans. Zo zijn er legio middelen en manieren om proactief een veiligheidsbeleid uit te stippelen. Waar van toepassing: Terrorisme kijkt niet naar politieke kleur. Of je links of rechts georiënteerd bent speelt voor terroristen geen rol. Als je maar vermoord wordt. Kijk maar naar de voorkomen aanslagen in Oostenrijk waarbij het doel was om tienduizenden doden te veroorzaken (naar eigen zeggen van de gepakte verdachten) bij de inderhaast geannuleerde concerten van Taylor Swift.

De Duitse autoriteiten die in het veld actief zijn willen wel. Er zijn recentelijk moskeeën gesloten die banden met Iran onderhielden en tijdens pro-Palestijnse demonstraties mepte de politie er hard op los waarbij gehoofddoekte vrouwen het weer op een krijsen zetten als varkens die naar de slacht gaan. Pure aandachttrekkerij en aanstellerij.

Zoals ik de Duitse autoriteiten ken, zeker de uitvoerende ambtenaren willen niets liever dan de samenleving veilig, stabiel en rechtstatelijk houden. In ieder uniform en achter iedere “badge” gaat een mens schuil met menselijke gevoelens en emoties en dat geldt ook voor onder meer de Duitse politieambtenaren en de medewerkers van de Duitse inlichtingendiensten.

Wat wij met regelmaat doen, ook in Duitsland, is het observeren van mensen hun gedragingen en hun emoties. Ook bij politieambtenaren. Niet om ze te dwars te zitten of om persoonlijke informatie te vergaren. Sociale interacties of het gebrek daaraan vertellen veel over een plek waar je bent. Maar soms zie je bij politieagenten opkomende PTSS in de ogen en wil je uit je rol stappen en naar zo’n politieman of politievrouw toelopen en uit oprecht begaan zijn vragen: “Gaat alles wel goed met je?” Ogen verraden de ziel.

Dat kijken naar gedrag en ogen was ook van toepassing op de deelnemers aan die ene demonstratie in Noord-Duitsland waar opgeroepen werd om Duitsland om te vormen tot een staat op islamitische leest. Dat is misschien nog wel veel gevaarlijker dan de AfD. Dit soort lieden, die daarmee collectief de waarden van de naoorlogse Bondsrepubliek en Europa ondermijnen, gaven alle reden om opgepakt te worden en Duitsland uitgesmeten te worden op een niet zachtzinnige manier. Ze trokken door de straten als een (vooralsnog) pseudo-militie. Hier kwamen de jaren 30 van de vorige eeuw echt weer tot leven.

Geen weldenkend mens wil een totalitair Duitsland, een land dat weer afglijdt naar de donkerste tijden van haar bestaan. Maar daar moet je wel wat voor doen.