door Peter-Vincent Schuld en Christel Dubos

Op 20 maart 2022 werd het Perzisch nieuwjaar gevierd overeenkomstig de kalender van de oude religie, van Perzië het zoroastrisme. Een feest dat diep geworteld is in de Perzische tradities. Een feest van lente en licht, de overwinning van de lente en het licht. Een feest van een volk dat een lange en rijke geschiedenis kent en ooit een van de meest hoogstaande beschavingen kende. Dat Perzisch nieuwjaar wordt Norooz genoemd. De oude Perzische beschaving  staat vol met symboliek die verwijst naar de denkers en doeners die het oude Perzië rijk was. Hoe we het ook wenden of keren, de islam is in Perzië, het huidige Iran niet vanzelf ontstaan, maar is een binnengedrongen religie, een invasieve religie die een volk in haar greep kreeg en helaas nog steeds in een greep houdt.

Al is er elk jaar een Perzisch nieuwjaar, de wurggreep van de Iraanse islamitische revolutie van 1979 werpt de mensen terug in de wurggreep uit barbaarse tijden. De wreedheden vanuit het regime zijn niet mals en houden niet op. De situatie in Iran is uiterst explosief en kunnen wel eens in het nadeel uitpakken van de huidige machthebbers. Twee dode meisjes met een naam, naar verluidt honderden doden thans veelal zonder gekende namen of gezichten. Als het tot een revolte komt die de huidige machthebbers in Iran doet afzetten, gaat dit een fikse repercussie hebben op de hoofddoekendiscussie in ons Europa.

Na dood van de 22-jarige Mahsa Amini ten gevolge van zware mishandeling door de Iraanse religieuze politie en na de mysterieuze moord met een ayatollah-tintje van Nika Shakarmi is de beer, of beer gezegd, de berin los. Mahsa, opgepakt omdat haar hoofddoek niet bedekkend genoeg was aangebracht. Iraanse vrouwen pikken het niet meer. Ze komen de straat op, werpen hun hoofddoek af en stellen zich bloot aan arrestatie, foltering en moord van  overheidswege. Vrouwen…. Dus de Iraanse machthebbers richten hun ziekelijke religieuze pijlen op hen die leven en hoop geven. De door mannen gedomineerde en geïnstigeerde handhaving van de rigide islamitische wetten.

Een vrouw is er om lief te hebben, te adoreren, te begeren, haar te respecteren in haar waarde en haar ongeëvenaarde kracht die de natuur, lees de biologische realiteit, haar heeft meegegeven. Waarom moet een vrouw vechten voor haar rechten? De natuur heeft nooit gezegd of bepaald dat een vrouw ondergeschikt is aan de man. De machistische mens heeft er dit van gemaakt met een of ander sprookje als valse rechtvaardiging. Rechten die van rechtswege door de natuur zijn  meegegeven, maar waar louter de menselijke en voornamelijk de mannelijke hand meende limieten en beperkingen te moeten stellen. Vrouwen in islamitische culturen lijden zwaar en diep onder het juk van bedachte leefregels en hypocriete zedelijkheid die nergens, maar dan ook nergens enige rechtvaardiging vindt, anders dan in het jaloerse bezitterige brein van een wezen genaamd man met een jacht- en territoriumdrift. Dit is wat we zien in Iran. Past iets niet binnen de sjiitische dogma’s, dan moet het maar vermoord worden  met kracht van vermeende goddelijke maar door mensen bedachte wetten.

Sinds de Iraanse islamitische revolutie van 1979 wordt het land geteisterd door islamitische geestelijken die elk greintje humaniteit in hun donder hebben ingeruild voor moord,  vrouwenhaat en geschiedvervalsing. In 1979, toen Giscard D’estaing nog president van Frankrijk was, liet hij het toe dat de in Frankrijk in ballingschap verblijvende Ayatollah Khomeini weer terugkeerde naar zijn land om er een waar schrikbewind in te zetten. Frankrijk in de persoon van president Giscard D’estaing deed niets om de terugkeer te verhinderen. Eigenlijk is het gotspe dat juist deze man later aan het werk werd gezet om te komen tot een Europese grondwet waarin de grondrechten van de Europese burger werden vastgelegd, maar door de Europese bevolking in diverse EU-lidstaten om niet inhoudelijke redenen werd verworpen.

Had de verdreven Sjah van Perzië het wellicht toch niet bij het rechte einde door islamitische fundamentalisten in de donkere kerkers te smijten daar de Sjah (Koning) van Perzië als geen ander begreep dat dit soort lieden zich bij het grijpen van de macht zich ontdoen van elk vorm van medemenselijkheid? Perzen…. u zult het wellicht niet weten, maar als we over Perzen spreken, spreken we over een zogenaamd Indo-Europees volk. Een trots volk.  Hun heim hebben zij naast het gekende Perzië thans Iran geheten in de loop der eeuwen gevonden in onder meer Afghanistan en Tadzjikistan. Mooie mensen, intelligente mensen. Maar zij mogen  hun intelligentie niet maximaal ontwikkelingen als hun denken het godsbeeld doet ontstijgt of in vraag stelt. De vrouwen mogen hun ongekende natuurlijke schoonheid niet tonen omdat het godsbeeld dit verbiedt. Kortom, ontwikkeling en beschaving zijn gelimiteerd ten faveure van iets, een vermeend islamitisch opperwezen waarvoor geen enkel feitelijk bewijs bestaat.  Als je dan meent een opperwezen meent te ervaren, kies dan voor het goede, het liefdevolle, de kracht en de pracht van de natuur. Kies niet voor destructie van de natuurlijke vrijheid en de natuurlijke wil tot ontwikkeling die de mens in het algemeen en de vrouw in het bijzonder kent.

Dat is wat er aan de hand is in Iran, het onderdrukken van de natuurlijke wil tot ontwikkeling, de natuurlijke wil tot vrijheid, de natuurlijke wil tot zelfbeschikking overeenkomstig de wetten van de natuur. Niet de wetten die door mannelijke narcistische despoten zijn verzonnen om tot onderwerping en controle van het mooiste wezen op aarde, zijnde de vrouw, te komen.

Maar de vrouwen in Iran, onze mede-Europeanen, want dat zijn ze etnografisch gezien, zijn het beu en komen zowel in Iran met gevaar voor eigen lijf en leden de straat op, zich gesteund wetend door mannen die zich niet hebben laten vangen door de door de Iraanse embargo’s op de intellectuele ontwikkeling.

Maar wat doen wij in Europa en daarbuiten? Op politiek niveau blijft het toch oorverdovend stil, niet in de laatste plaats omdat we bezig zijn met die andere mensonterende tragedie in Oekraïne, dat ander stukje Europa waar de samenleving “brandt”. De mens is toch vaak een godvergeten narcistische pyromaan die niets liever doet dat het ego te gebruiken als lucifers om brand te stichten met vernietiging van mens, levende have en bezittingen tot gevolg. Fijn die mensheid. Misschien neemt de natuur wel wraak voor alle misdragingen van die zogenaamde “nobele” mens die bijvoorbeeld in Iran homoseksuelen, criticasters en naar vrijheid snakkende vrouwen gewoon rücksichtslos en gewetenloos om het leven brengt. Met welk recht? Vertel ons. Met welk recht?

We staan in Stockholm, Zweden. Enkele dagen nadat de moord op de Iraanse Masha Amini bekend is geworden. De binnenstad van Stockholm stroomt vol met Iraanse immigranten. Mannen en vrouwen. In waardigheid. De ene oosterse prinses na de andere bezet al dan niet met man en kind, ondersteund  door vaders en broers de pleinen en bezetten ostentatief, vreedzaam maar zeker demonstratief de straten van de Stockholmse binnenstad. Geen ordinair geschreeuw, gebral en gebrul. Pancartes en spandoeken worden gedragen door handen waarvan de nagels vakkundig een meer dan verzorgde manicure hebben ondergaan. Elegantie blijft gehandhaafd, ook door vrouwen in protest. Juist door deze Iraanse vrouwen in protest. 

Zelfs als een van hen met ontblote boezem het vrijheidsteken maakt, staat daar een vrouw in de glorie die de natuur haar gegeven heeft. Op haar gezicht en rug zijn er rode plekken aangebracht die de wonden moeten voorstellen die op het lichaam van Masha Amini door de Iraanse islamitische gestapo zijn veroorzaakt. De vrouwen zijn verenigd in hun kracht tot leven geven. Wellicht met goede hoop en steun kunnen ze het beschaafde Iran weer leven geven samen met de vrouwen die in hun moederland zijn blijven wonen en dagelijks te lijden hebben onder de “terreur masculin” . Maar ook in Europa hebben de vrouwen en de mannen wat te duchten.

Iraanse spionnen

Hier in ons Europa worden de Iraanse demonstranten nauwlettend in de gaten gehouden door leden van de Iraanse geheime dienst  en/of  collaborerende figuren. Bij de demonstratie in Stockholm die wij bijwoonden durven veel demonstranten individueel niet veel te zeggen of bedekken zij hun gezicht om niet herkend te worden. “Ik weet er niet veel over”. Zomaar een commentaar van een individuele vrouw die met haar kind de demonstratie in Stockholm bezocht en die we tussentijds troffen en aanspraken. Zij en haar kind liepen met de oude, nu niet meer in gebruik zijnde Perzische vlag met leeuw en zon. Bronnen melden ons dat  twee  personen volgens die spionerende handlangers van het Iraanse regime zouden zijn, door de Zweedse politie zijn verwijderd en afgevoerd. Bevestiging konden we helaas niet krijgen.

De Zweedse politie legt de demonstranten geen haarbreed in de weg, integendeel. De politie treedt op in de beschermende modus van de democratische rechtsstaat, namelijk het beschermen van de demonstranten tegen onverlaten en het faciliteren en beschermen van (ook ons) als journalisten. De communicatie van de politie in het Zweedse Stockholm naar ons toe is ronduit hartelijk, warm en professioneel te noemen.

Wij zien een vrouw getooid in hoofddoek, met een voor ons wat vals uitziende blik in haar ogen, geniepig foto’s maken van de demonstranten en de demonstratie. We besluiten om haar proberen wat vragen te stellen. Wie is zij? Waarom maakt ze beeld van de demonstranten? Wat zijn haar motieven? Dat weten we niet als we het haar niet vragen. De vrouw loopt weg en we proberen haar via twee straatjes min of meer in te sluiten en te confronteren. Zodra wij elkaar tegemoet lopen blijkt de “vogel” niet meer in het zicht te krijgen. Rare situatie. Maar we mogen geen conclusies trekken. We kennen de feiten niet,maar mocht deze vrouw zich herkennen, laat zij dan contact opnemen met onze redactie. We horen graag haar verhaal.

De fouten en de hypocrisie van Frankrijk plus een elixer

Het is een historische fout van Frankrijk geweest om Ayatollah Khomeini onderdak te verschaffen, zo het evenzeer een historische fout is geweest om deze ayatollah niet aangenaam te hebben verrast met een versnapering die was voorzien van een equivalent in de vorm van een levenseinde-elixer dat gelijk staat aan novistjok, u weet wel dat door de Russen beproefde middel met niet zelden een euthanaserende uitwerking. Bovendien heeft Frankrijk, het land dat zo prat gaat op haar terechte scheiding tussen Kerk en Staat, ruimte geboden aan ophitsing door Khomeini in de absolute wetenschap verkerende dat het ruimte en onderdak bieden aan iemand met  verwerpelijke islamitische denkbeelden welke onlosmakelijk zijn verbonden aan de staatsrechtelijke inrichting van het toenmalig Perzië fatale consequenties zou hebben.

Ook in de jaren 70 van de vorige eeuw waren er intellectuelen die een staatsvorm die door een niet voor debat openstaande religie ials onwenselijk, onmenselijk en gevaarlijk beschouwden. Zij kregen geen ruimte om invloed hun denken te delen met politiek en bevolking. Dus nog een kapitale fout. De geopolitieke en humanitaire gevolgen ten gevolge van de Iraanse islamitische revolutie zijn ongekend in haar soort en vormen tezamen op zich al een misdaad tegen de menselijkheid. Hoeveel onschuldige mensenlevens heeft deze revolutie al niet gekost? Hoeveel tientallen miljarden zijn er opgehoest moeten worden door de mondiale belastingbetaler om deze boevenstaat in toom te houden? Het had voorkomen kunnen worden. Zelfs een verlicht denker die onze scheiding der machten bedacht, Montesquieu, leerde ons dat religie in principe geen plaats heeft in wetgeving en dat er soms een hardere hand  nodig en gerechtvaardigd is inhumane figuren aan te pakken die in extremis de bevolking van een land willen onderdrukken. Wij herinneren ons van Montesquieu alleen de scheiding der machten, de zogeheten Trias Politica, de rest zijn we in alle hypocrisie en laakbaar opportunisme vergeten. Montesquieu leerde ons ook dat de beste bestuursvorm voor islamitische landen despotisme is.

Het lijkt wel of de heren Wilders en Fortuyn de werken van Montesquieu goed bestudeerd hebben en zij die Montesquieu zo bewonderen slechts een deel van zijn gedachtegoed hebben willen omarmen en een ander deel terzijde hebben geschoven. Politiek opportunisme? Maar wat voor een despoot hebben landen met een overwegend islamitische signatuur dan nodig, als we het denken van Montesquieu volgen. Die vraag wordt niet afdoende beantwoord. Een potentaat die de vrijheid bewaakt en de religieuze uitwassen manu militari onder de duim houdt? Of een despoot die ruimte geeft een een despotische religie annex staats inrichtende ideologie? Hoe moeten wij Montesquieu zijn denken anno 2022 vertalen? Gelet op het fet dat Montesquieu een stabiliteitsdenker was, is het gerechtvaardigd om uit te gaan van het model waarin de “despoot” de religieuze grillen kanaliseert en zo nodig hardhandig afstopt.

Hoe we ook de politieke filosofie  of de rechtsfilosofie induiken, de antwoorden moeten hoe dan ook gegeven worden, in overweging nemende, het tijdsbeeld dat 2022 ons biedt. Maar die denkoefeningen lijken al teveel gevraagd daar onze samenleving er een nieuwe ziekte heeft bijgekregen. Het “woke-virus” die biologische realiteiten ontkent en de verschillen tussen mensen op een polariserende manier juist benadrukt en derhalve de samenleving destabiliseert.  De politieke correctheid heeft het inhoudelijk debat in de kiem gesmoord en de mens heeft zich bij ons in het westen de mond laten snoeren door deze volslagen idiotie. Een idiotie en een ideologie die feiten verhult en niet benoemt. Ter bescherming van de grondwaarde “vrijheid van meningsuiting” is op onze redactie door de hoofdredacteur Woke-gedoe verboden op straffe van zoals we dat hier noemen “Oprotten, optiefen, en wel nu ! “.

Rechtbanken en gerechtshoven als juridische casino’s

De Nederlandse wetgever heeft de vrijheid van meningsuiting als onrechtmatig ingeperkt middels art. 137c Wetboek van strafrecht waarin het beledigen van een ras (begrijpelijk), religie of levensbeschouwing (totaal onbegrijpelijk strafbaar is gesteld. Met andere woorden heeft de staat via een instrument in handen gekregen om haar bevolking te kunnen dwingen om zich te onthouden van blasfemie (godslastering), het aanpakken middels het vrije woord van godsdiensten, levensbeschouwingen en andere kapstokken waar mensen hun jas met hun ziel denken te kunnen ophangen. Wetgever heeft hier niet alleen een omissie begaan, wetgever blijkt een dom minkukel te zijn geweest die de gevolgen van zijn daden niet overzag en derhalve de mond heeft gesnoerd van de burger die de pest heeft aan onder meer de woke-rage. Wetgever is een hyper-modernistische imbeciel gebleken met het verstand dat zich ter hoogte van het poepgaatje bevindt. Beseft wetgever wel waar deze mee bezig is geweest? Beseft wetgever dat de door wetgever bedachte remedie erger is dan de soms vermeende kwaal? Beseft wetgever dat zij de rechtsmacht een instrument in handen heeft gegeven dat volstrekt willekeurig kan worden toegepast zonder te hoeven voldoen aan de eisen van behoorlijke rechtspleging. Beseft wetgever dat zij hiermee van de rechtbanken en gerechtshoven casino’s maakt waarbij het balletje op rood of zwart kan vallen. Het is aan de terughoudendheid het individueel besef van proportionaliteit en subsidiariteit of de betrokken magistraat het ego op zij kan zetten. Beseft wetgever dat het vermeende fenomeen islamofobie wel eens vaker kan voorkomen onder ex-moslims dan wetgever wellicht dacht. Het zal toch niet zo zijn dan mensen die voor de islamitische staatsterreur zijn gevlucht ook nog eens de kans lopen vervolgd te worden als zij bikkelhard en fel uithalen naar de religie die hen onderdrukt heeft.

Europa

Frankrijk, het land der verlichting, op onder meer de hypocrisie van Giscard d’Estaing na, het land van Montesquieu. Daar namen 50 beroemde Franse sterren het initiatief om een stuk van hun haar af te knippen als protest tegen de Iraanse vrouwenhaat en als steun voor de Iraanse vrouwen die niet langer meer met die verplichte hoofddoek willen lopen.

In Nederland werd met enig misplaatst dedain gereageerd op het feit dat drie Nederlandse vrouwen van Turkse komaf, columniste Yesim Candan, minister van justitie Dilan Yeișlgöz  en journaliste Fidan Ekiz een stuk(je) hun haren in een NPO programma eveneens afknipten. Waarom altijd weer dat dedain?.  De oer-Nederlandse minister van Financiën, Palestijnenknuffelaar, deugmens en D66-harlekijn Sigrid Kaag weigerde om het voorbeeld van de drie van origine oriëntaalse vrouwen te volgen. Hadden we iets anders verwacht? Ook onze hoofdredacteur heeft zijn lange bos haren deze week eveneens stevig ingekort.

Maar met een naar onze mening een gemiddeld extreem laag toegepast IQ en dito  algemene ontwikkeling, in ons deel van de wereld, hoeven we in Europa niet veel beter te verwachten. De “westerling” in de vorm van de hypocriete en opportunistische politicus en de deugmens vormen niet zelden een degenererende menssoort die zichzelf reduceert tot genetisch afval. Zij die niet openstaan voor de harde realiteit hebben niets te zoeken op het politieke toneel. De hard en luid kwetterende deugmens dient zich in de studie- en geschiedenisboeken te werpen voor zover het eventueel aanwezige verstand dit überhaupt toelaat.

De haatdragende tolerantie van de deugmens

De feiten en het trieste lot van onder meer Masha Amini en Nika Shakami tonen aan dat de zogenaamde tolerantie een haatdragende tolerantie en dito naïviteit was het meest gevaarlijke soort. De vrijheid van religie en dus de hoofddoek werd boven de gelijkheid van man en vrouw gesteld bij ons in het Westen. Elke discussie werd meteen in de kiem gesmoord als racistisch. Maar hoe dom, hoe overbodig kan een mens zijn als deze het verschil niet weet tussen etnische afkomst dat te linken is aan racisme of het benoemen van gevaarlijke en ongewenste elementen die zich aanhoudend en nadrukkelijk voordoen binnen de islam als religie en de islam als maatschappij inrichtende religieuze macht. Het resultaat is dat de media niet of uiterst verkrampt omgaan met de kern van het mensonterend lot dat Masha en Nika ten deel zijn gevallen. Wij doen aan die verkramptheid niet mee en nemen hier wel degelijk een standpunt in, al komen er 1000 baardmannen met bommen en kromzwaarden achter ons aanlopen. Ze kunnen de boom in en in de stront zakken. Leve de vrouw, leve de vrije vrouw.

Raad van Europa

Maar we zijn in ons westelijk deel van Europa bovenal blind en dom. Heel blind en heel dom. Vorig jaar presteerde de Europese Commissie om een project van de Raad van Europa (Géén EU-instelling !!!!!! ) te financieren waarin er draagvlak gecreëerd werd moest worden voor de nikab en de hijab onder het mom van “diversiteit”. EU-lidstaat Frankrijk, het land van de ¨laïcité” de strikte scheiding tussen religie en overheid, was laaiend. Enkele dagen later was de Europese Commissie iets meer dan 3 ton armer, een ervaring rijker. de campagne werd gestaakt en vervolgens ingetrokken. Want hoe je het ook went of keert, nikab, hijab, kopvod of boerka, het benadrukt de ongelijkheid tussen man en vrouw op religieuze grond en met die kennis heeft de hoofddoek, de hijab, het kopvod, de boerka en de nikab in onze samenleving geen plaats. Weg er mee. 

Hoofddoek in de hens

Terug naar Stockholm. Ostentatief wordt de hoofddoek verbrand tijdens de demonstratie tegen het vrouwen onderdrukkende Iraanse regime. Ja, deze vrouwen weten nog dat ze vrouw zijn en laten dit ook zien.

Zij vormen een schril contrast met een aanzienlijk deel van de van middelbare leeftijd  zijnde vrouwen die hun stijlloze aseksuele heil denken te vinden in Birkenstock sandalen, met bijbehorende geitenwollen sokken en zich kleden als de houdbaarheidsdatum overschreden zielloze types. Wat een contrast. Het getuigt van durf en van moed van de Iraanse vrouwen.

Tijd voor een omwenteling, een dag des oordeels

De islamitische staatsterreur jegens haar bevolking kent geen woord dat sterk genoeg is om de onmenselijkheid uit te drukken.  Vanuit emotioneel perspectief kan het gevoel je bekruipen dat de ayatollahs en hun ziekelijke en sadistische collaborateurs hun recht om op deze aardkloot rond te lopen dubbel en dwars verspeeld hebben. Maar het is aan de Iraanse bevolking om te bepalen wat de strafmaatregelen zullen zijn na de correcte rechtsgang te hebben gevolgd. Maar we wedden dat er heel wat IranIërs zijn die met een brandende toorts de baarden, gewaden en de hoofdtooien van de ayatollahs en mullahs gaarne letterlijk en persoonlijk in de hens zouden willen zetten. Geef ze eens ongelijk.  Laten we het zo uitdrukken; Op de spreekwoordelijk verkoolde stoffelijke resten van de islamitische revolutionaire misdadigers kan er een vruchtbare grond ontstaan om een eens zo prachtige beschaving in volle glorie te herstellen. Ook vroeger werd beenderkool gebruikt als veredelingsmiddel voor akkers.

De vraag is of de slachtoffers en de nabestaanden van het huidige Iraanse regime ook van mening zijn dat de Perzische cultuur en de mensheid in het algemeen erbij gebaat zijn dat de daders van deze decennialange staatsterreur voor eens en voor altijd verwijderd moeten worden uit de samenleving zodat ze geen schade meer kunnen aanrichten. is er verzoening mogelijk? Vrees en huiver, tegen godsdienstwaanzin is er geen kruid gewassen.  Maar nogmaals het oordeel ligt niet in onze handen en behoort niet in onze handen te liggen. Leg het in de schoot der leven, tevens de schoot der wijsheid en dus in de schoot van hen die leven geven, grootbrengen en leven koesteren. En wie zijn dat? Inderdaad, de Iraanse vrouwen in Iran en zij die naar het buitenland zijn gevlucht en bij ons in ballingschap leven, wonen en werken. Absolute politieke eenheid is er niet in Iran. Er is een deel dat het koningshuis in ere wordt hersteld en er is een progressieve groep die dat helemaal niet zit zitten. Zouden deze mensen de kracht en de wijsheid kunnen vinden om hun meningsverschillen bij te leggen en samen te bouwen aan een Perzië van morgen?

Met conclusie

De jacht op de Iraanse islamitische geestelijkheid is geopend.