door Jan Schils

Brussel – Het is opvallend hoe Frans Timmermans, eerste vicevoorzitter van de
Europese Commissie (24/7 hyperactief in het zicht van de Nederlandse
parlementsverkiezingen van 17 maart) de laatste dagen en weken de benen uit zijn
lijf loopt om overal –  en bij voorkeur in de bevriende linkse en links getinte
media – de klimaat- en corona-angst aan te wakkeren.

Met als enige doel meer macht voor zich zelf te genereren om vandaar uit meer
geld los te peuteren uit de Europese kas (lees: uw en mijn portefeuille) voor
het realiseren van zijn groene levensdroom: het CO2 neutrale Europa vanaf 2050.
Alle verbale middelen daarvoor zijn voor Frans geoorloofd, als het maar gebeurt
zoals hij dat zegt. Maar van enige transparantie is geen sprake. Integendeel !

Timmermans jaagt boeren weer de gordijnen in

Zo heeft onze Europese klimaatpaus sedert kort opnieuw een van zijn-, door de
landbouwsector verfoeide stokpaardjes van stal gehaald om de boeren, van wie hij
“maar niet kan begrijpen dat ze niet inzien dat ze hun ondergang tegemoet gaan
als ze niet anders gaan produceren”, duidelijk te maken, dat zij uiteindelijk
akkoord zullen moeten gaan met minder grond, minder vee, minder werkgelegenheid,
minder inkomsten en meer natuur om de planeet te ”redden“. In die natuur mogen
de boeren dan aan wandelaars zelf gemaakt ijs gaan verkopen van de melk, die ze
van Europa wel nog mogen produceren”, grapt een medewerker van de overkoepelende
Europese landbouworganisatie (COPA) in Brussel. En meer serieus: “Wij krijgen
verontrustende signalen uit het EU-hoofdkwartier, dat daar zaken worden
voorbereid die niet bepaald gunstig zijn voor de boeren en waar wij totaal
buiten worden gehouden. Als we goed zijn ingelicht, komt het erop neer dat er
meer en meer zaken, die onder het gemeenschappelijk landbouwbeleid (GLB) vallen,
naar de lidstaten doorgeschoven zullen worden, waarvoor die dan ook nog eens
financieel zullen moeten opdraaien. Mogelijk is er een nieuwe campagne op komst
voor renationalisatie van het GLB, gepaard gaande met minder geld voor de
landbouw, waarom enkele lidstaten, waaronder Nederland, geen traan zouden laten
vloeien. En het excuus om de landbouw hard aan te pakken hebben Timmermans en
zijn aanhangers bij de hand: de coronacrisis, die alles overhoop heeft gehaald.
Waarbij we moeten bedenken dat Frans de boeren al in januari 2020 op stang joeg
met zijn afbraakplannen voor de landbouw. Toen was Covid 19 nog niet eens naar
Europa overgewaaid.

Gevraagd naar een reactie bij de Commissie (DG Landbouw) wist men van niets. Dat
is geen verrassing want de communicatie tussen de Poolse landbouwcommissaris
Wojchiekowski en Timmermans verloopt allesbehalve vlot sedert Frans – voor wat
de inbreng van de landbouw in de Green Deal betreft – de Pool op een hautaine
manier heeft genegeerd, meer nog: op diens stoel is gaan zitten. Timmermans moet
de man niet, omdat hij tot de Poolse regeringspartij behoort, waarmee hij al een
paar jaar op voet van oorlog leeft.

Nog drastischer

Intussen is de situatie zo geëvolueerd, dat Timmermans (al dan niet met medeweten
van zijn bazin Ursula) zijn pijlen met de boodschap dat “na corona niets meer
normaal zal worden als vroeger” niet alleen op de boeren in Nederland en Europa
richt, maar nu de hele Europese bevolking in het vizier heeft om zijn megalomane
klimaatplannen door ieders strot te drukken. Ventileerde hij begin 2020 nog tot
grote ergernis van de hele landbouwsector zijn plan om de veeteelt en het aantal
boeren in Nederland en de rest van Europa te halveren, deze keer doet hij er nog
een schepje bovenop. Zijn dreigement luidt nu dat de inkrimping van de varkens-
en rundveestapel hier en in rest van Europa nog veel drastischer zal moeten zijn
dan hij destijds verkondigde en waarmee hij toen de boeren tot het plafond de
gordijnen injoeg. Dit betekent in feite dat de reeds gemaakte afspraken tussen
de lidstaten over de Europese landbouwhervorming (2022-2027) naar de prullenmand
verwezen zouden moeten worden, als Fransje alsnog zijn zin zou krijgen.

Uit een recente enquête in opdracht van de Europese Commissie mag men echter
concluderen dat de publieke opinie in Europa het helemaal niet eens is met het
bloedbad, dat Timmermans voor de Europese landbouw in petto heeft. Want uit
genoemde volksraadpleging blijkt dat de bevolking in grote meerderheid instemt
met de manier, waarop de boeren voor onze voedselvoorziening zorgen en
tegelijkertijd ook steeds beter voor het milieu opkomen.

Ti ta tovenaar

Doordat de coronacrisis al meer dan een jaar alle aandacht opeist, is de
draagwijdte van de nieuwe boodschap van Timmermans kennelijk nog niet voldoende
tot de landbouwsector doorgedrongen. De reden voor de verharding van de houding
van Timmermans heeft te maken met het feit, dat er in de EU meer en meer twijfel
ontstaat over de geloofwaardigheid van de duizelingwekkende hoeveelheid geld
(aanvankelijk op 10.000 miljard euro geschat) die de rechterhand van
Commissievoorzitter Ursula Von der Leyen uit zijn hoge hoed heeft getoverd.
Inderdaad “getoverd”, omdat noch hij, noch iemand anders bij de Commissie het
tot nu toe heeft aangedurfd (voor zover dat mogelijk zou zijn) de kostenraming
voor de Green Deal serieus te onderbouwen. Dat “niemand anders” moeten we wel
even nuanceren. Bij een ander directoraat-generaal (DG) dan dat van Timmermans,
hebben ambtenaren uit de weinige beschikbare data geconcludeerd dat de
Nederlandse klimaatpaus noch onder de huidige omstandigheden, noch rekening
houdend met de technologische ontwikkelingen tot 2050, zelfs niet bij benadering
kan aangeven wat de Green Deal uiteindelijk zal en moet gaan kosten. Tussen nu
en 2050 kan er zoveel gebeuren dat elke raming op koffiedik kijken neerkomt. “Er
zijn zoveel onzekerheden dat het geen zin heeft er rekenmodellen op los te
laten”, zegt een statisticus in het Berlaymontgebouw, de zetel van de Europese
Commissie. Een en ander is des te meer een reden om de geldzucht van de
klimaatpaus en zijn fanatieke aanhang omwille van de Green Deal in te tomen, wat
hier en daar al voorzichtig gebeurt.  

Natte vingerwerk

Dat Timmermans voet bij stuk houdt en meer en meer geld eist , komt omdat hij
vreest dat de klimaatdoelstellingen van de Green Deal anders tegen 2030 en 2050
niet gehaald zullen worden. Wat die onderbouwing aangaat: de EU-lidstaten en het
Europees Parlement hebben daarom wel gevraagd. Zonder succes, want Frans heeft
daar geen oren naar. Zelfs een interventie door Ursula Von der Leyen blijkt
niets te hebben opgeleverd.

In feite willen Timmermans en zijn rechterhand en kabinetschef Diederik Samson
(samen goed voor bruto circa 50.000 euro salaris per maand, wat zelfs voor
salonsocialisten niet weinig is) honderden miljarden euro meer voor de
klimaatmaatregelen dan de 10.000 miljard euro, waarvan tot nu toe sprake is.
Kortom, natte vingerwerk dus! Maar het toppunt is wel dat Timmermans een
belangrijk deel van de honderden miljarden van het Herstelprogramma van de EU in
verband met de gevolgen van corona opeist en naar zijn klimaatdoelstellingen wil
doorsluizen. En hij blijkt daarvoor heel wat medestanders te hebben uit linkse,
groene en deels zelfs liberale hoek in Nederland en Europa. Aan de andere zijde
van het politieke spectrum wordt daar voorzichtiger over gedacht, maar als
notoire doordrammer blijft Timmerman bij tij en ontij geld opeisen voor zijn
Green Deal.

In Brussel is zijn kabinetschef Samson de grote pleitbezorger voor de bouw van
duizenden biomassacentrales in Europa als middel om de Green Deal ooit waar te
maken. Dat daarvoor momenteel reeds op extreem grote schaal in heel Europa bomen
en struikgewassen werden en nog worden gekapt om middels de biomassacentrales
“groene”-, dus nep-groene stroom te produceren, kan de rode en groene elite in
het hoofdkwartier van de Europese Commissie en hun meelopers in de lidstaten
geen bal schelen. Ook het Europees Parlement laat hier een steek vallen. Het is
alsof corona de geesten bij veel verantwoordelijken in het Brusselse circuit
zodanig heeft aangetast dat normaal denken even is uitgeschakeld, totdat een
vaccin soelaas komt bieden.

“Yasser” Klaver door de bocht

Anderzijds is er mogelijk toch van een kleine kentering sprake. Want juist deze
week heeft Groen in Nederland aan het onaantastbaar geachte dogma van de “alle
milieuproblemen oplossende” biomassacentrales geknaagd. Want wat is er gebeurd?
Niets minder dan een wonder. Want Jesse Klaver (geboren Yasser Feras) ging
afgelopen dinsdag in het programma Nieuwsuur voor het eerst en totaal onverwacht
finaal door de bocht: “Geen bouw van nieuwe biomassacentrales meer in
Nederland!”, verklaarde hij onder druk gezet door de interviewer. Intussen staan
er wel 200 van die krengen in het hele land. Dit stokpaardje van de groenen
heeft in Nederland en ook België tot het omkappen van tienduizenden hectaren
gezonde bossen, bomen en struikgewassen geleid om toch maar “groene” stroom te
kunnen produceren door er pellets van de maken als brandstof voor de ovens. Aan
de belofte, dat al die omgekapte bomen en struikgewassen worden vervangen
(volgens Timmermans met 4 miljard bomen in de hele EU tegen 2050) mogen we
vrolijk twijfelen. Bovendien zal dat pas grotendeels zichtbaar zijn en
doorwerken in de natuur binnen tientallen jaren. Dan ligt zowat de hele huidige
Commissie al onder de grond of staat de as van Timmy, Ursula e.a. in het
gunstigste geval ergens in een mooie pot op de schoorsteen van een van de klein-
of achterkleinkinderen. Klaver heeft er geen twijfel over laten bestaan achter
de klimaatplannen van Timmermans te staan. Als Groen Links de verkiezingen wint,
zal hij niet tevreden zijn met minder dan het premierschap. Volgens de peilingen
maakt hij geen schijn van kans. Bovendien liggen er voorlopig twee kapers op de
kust, twee vrouwen die in zich zelf en in sprookjes geloven.

Vrouw in Torentje …

De eerste is  PvdA.-lijsttrekker Liliane Ploumen. Ze kijkt vol bewondering naar
de klimaatambities van partijgenoot Timmermans, die samen met zijn bazin Ursula
meer en meer droomt van Europese milieu- en andere belastingen om dat allemaal
te betalen. Zij willen de grote bedrijven in Europa daarvoor laten opdraaien met
nieuwe belastingen. Intussen bleek in Nieuwsuur dat ook Ploumen de daad bij het
woord wil voegen als de PvdA. de grootste partij wordt bij de komende
verkiezingen en als zij “de eerste vrouwelijke premier van Nederland wordt”. Ook
die illusie heeft ze zich, ongetwijfeld tot ieders verbazing, in het hoofd
gezet, maar kan ze beter laten varen. Want de peilingen geven haar geen schijn
van kans. Zou ze toch in het Torentje verzeild geraken, dan wil zij het toch al
door de zwaarste crisis sedert WO II getroffen bedrijfsleven in Nederland de
coronafactuur presenteren via een belastingverhoging van maar liefst 43 miljard
euro…En dat op een moment dat tienduizenden bedrijven dreigen failliet te gaan.
Gelukkig voor haar is Nederland  China niet. Want daar zou een politicus of
politica, die dergelijke plannen koestert en openlijk op tv zou komen
verkondigen, op zijn minst een tijdje achter de tralies verdwijnen of zelfs een
kopje kleiner worden gemaakt. Een mensvriendelijke psychiatrische kliniek, waar
dit absurde idee uit haar brains kan worden geëlimineerd, zou haar wel gegund
mogen zijn. Onbegrijpelijk dat zij en haar partij het bedrijfsleven met dit
zelfmoordplan de genadeslag willen geven. Maar waarschijnlijk ook zich zelf,
want de kiezer zit niet op een dergelijke bulldozer in het Torentje te wachten.

Kaag wil de leider worden

Er loopt nog een tweede vrouwelijke kandidate rond met de zelfde ambitie in haar
hoofd, die door dik en dun door haar partij (D66) wordt gesteund :Sigrid Kaag,
(destijds in het geheim getrouwd (en daarom bij “BZ” ontslagen) met de Palestijn
Anis al-Qag. Die was minister onder terroristenleider Yasser Arafat en regelde
daarna duistere financiële zaakjes voor zijn baas in Zwitserland, waar hij tot
ambassadeur werd benoemd. Kaag (van huis uit katholiek maar aanhanger van
Europese “waarden” zoals homohuwelijk, abortus en euthanasie waarmee (de echte)
paus in Rome niet kan lachen) staat bekend als een Palestijnenknuffelaar. Als
minister deelde zij wat al te royaal geld uit aan dubieuze organisaties,
waaronder islamitische terroristische en criminele bendes in Syrië, maar
daarvoor hoefde ze nooit politiek echt rekenschap af te leggen. Anders dan de
meer bescheiden overkomende Ploumen is Kaag meer van het extroverte,
zelfverzekerde en elitaire type, wie enige kretologie niet vreemd is. De laatste
weken en dagen was ook zij niet weg te slaan van de tv en het woord, dat ze het
meest gebruikte om haar kandidatuur kracht bij te zetten was “leiderschap”. Zo
vindt zij dat het “tijd is voor nieuw leiderschap”, waarbij Angela Merkel haar
grote voorbeeld is als het aankomt op “krachtdadigheid”, bijvoorbeeld bij het
overwinnen van de coronacrisis. Kaag valt Rutte wel aan, maar doet dat met
fluwelen handschoenen. Je weet immers maar nooit wat er gebeurt na de
verkiezingen. Rutte vind ze wel wat slap: “Moreel leiderschap is geen zwakte
tonen”, oreerde ze op een NPO-zender, waarmee ze dikke vrienden is. Het is
eigenlijk wat zielig en aandoenlijk hoe ze te pas en te onpas (zelfs tussen de
reclameboodschappen door) op het scherm verschijnt en rondhuppelt om kiezers te
winnen voor haar linkse wereldbeeld, dat voor jaar het grote gelijk vormt
tegenover de idealen van rechts. Realiteitszin is niet aan deze D66-politica
besteed. Gedurende de afgelopen 10-jarige periode-Rutte, die terecht door velen
wordt beschouwd als een verlinkste premier, is gebleken dat de linkse
multiculturele utopie tot sociaal en economisch verval heeft geleid en dat de
samenleving een stuk onveiliger is geworden dan links en politiek correct willen
toegeven.

Links handelt in angst

Waarom? “Omdat” – zo schreef ooit de onlangs overleden Britse filosoof en
schrijver van tientallen boeken Roger Scruton – politiek links een seculier
geloofssysteem aanhing. Daarmee bedoelt de Britse filosoof dat links iedere
waarneming door het raster van dit geloof perst om de waarheid van haar geloof
te bevestigen. Volgens Scruton is dat niet de werkwijze van rechts en komt
rechts met feiten en argumenten: “Rechts is het fatsoen,  het willen behouden
van het huis, links handelt  in dromen en angstbeelden, zoals een aarde die ten
onder gaat aan de klimaatverandering….”

Tunnelvisie

Frans, Jesse, Liliane en Sigrid zullen de analyse van de Britse filosoof niet
graag horen, maar in feite zijn zij de boegbeelden bij uitstek van de
tunnelvisie die de filosoof beschrijft. En dat machtswellust links aandrijft,
zullen ze al helemaal niet willen horen.