Door Peter-Vincent Schuld

In tegenstelling tot wat de titel eventueel die tot de verkeerde aanname zou
kunnen leiden, bestaat de intellectuele onderklasse niet (alleen) uit
ongeschoolde mensen wiens leven louter in het teken staat van het
spreekwoordelijke “bier en voetbal”.

Een academische graad hebben impliceert op geen enkele wijze dat je
beschikt over onderscheidend denkvermogen en de capaciteit om “out of the box”
te denken. Het impliceert evenmin dat je over de juiste eigenschappen beschikt
om maatschappelijke thema’s te begrijpen of met niet gelijk gestemden toch een
goede of zelfs een warme en vriendschappelijke band te onderhouden.

Deze redenatie staat volledig los van het “wij-zij” denken dat nogal
simplistisch te pas en te onpas opgevoerd wordt door voorstanders en
tegenstanders van boven vernoemd fenomeen.

De intellectuele onderklasse wordt niet in de laatste plaats gevormd door
mensen die niet boven zichzelf kunnen uitstijgen en hun meningen, hun dogma’s of
hun sociaal kader kunnen of willen kritisch willen toetsen.

De intellectuele onderklasse wordt gevormd door mensen met een beperkte
emotionele c.q. empathische intelligentie. Maar de intellectuele onderklasse
wordt primair gevormd door mensen die niet kunnen of willen luisteren wat
anderen te zeggen hebben en de spreekwoordelijke deur meteen dicht smijten als
er ook maar een woord valt wat niet in hun straatje past.

Het “aanpakken” van problemen in de samenleving begint met het proberen te
begrijpen van de problemen vanuit elk perspectief. Vervolgens spiegel je deze
perspectieven aan wat je zelf denkt of meent te denken. Je overloopt, je
spiegelt, je bekritiseert, je heroverweegt en toetst jezelf.
Spijtig genoeg
is dit, omwille van allerlei sociale drukkingselementen en een beperkt vermogen
tot het spiegelen van zichzelf, voor veel mensen onmogelijk.

Dit leidt altijd tot polarisatie en uiteindelijk in het slechtste geval tot
geweld waarbij doden te betreuren zijn.

Zoals ik vandaag eerder deed in een uitwisseling van berichten met een redacteur
van een ander online medium, refereerde ik aan Radio Mille Collines in Rwanda,
die een grote rol had in het ophitsen met de dood van ontelbare Rwandezen tot
gevolg.

Ik verbleef ooit in het gelijknamige hotel in Kigali, Rwanda. Een “sanctuary”
waar honderden Tutsi’s een schuilplaats vonden gedurende de genocide in Rwanda
in 1994. Het hotel werd in 1973 gebouwd in opdracht van de toenmalige Belgische
Luchtvaartmaatschappij Sabena en maakte deel uit van de Sabena Hotels.

De rechtsopvolger van de in het begin van deze eeuw teloor gegane iconische
luchtvaartmaatschappij die delen Afrika ontsloot stootte, het in 2005 af.

Door omkoping van Hutu milities werden zij die hun heil gezocht hadden in het
hotel nimmer het slachtoffer van de moordmachinerie van de Hutu’s.

Door het hotel heen lopende en mij begevende in het zwembad probeerde ik de sfeer
te proeven en de geschiedenis te voelen van deze veilige haven.

Ik probeerde te voelen, wat de mensen gevoeld hebben die hier hadden verbleven in
de meest angstige minuten van hun leven.

Voelen, energieën opnemen, kijken, observeren en terug de geschiedenis ingaan.
Schrijf het toe aan welke reden dan ook. Ik had er gesprekken van de mooiste
soort. Een ultiem momentum in mijn persoonlijke emotionele en intellectuele
ontwikkeling.

Ik vond er de bevestiging van wat ik altijd al van mening meende te zijn,
namelijk dat vrouwen de evolutionair-hiërarchisch de mannelijke sekse altijd
hebben ontstegen en zullen ontstijgen. Het waren immers de vrouwen die Rwanda in
de basis van de samenleving na de verschrikkelijke moordpartijen weer vorm
gaven.

Ondanks dat ik een atheïst ben is God voor mij geen mannelijke entiteit,
integendeel, het goddelijke wordt gevormd door het natuurlijke wezen van de
vrouw.

Ik denk daarmee recht tegen allen heersende opvattingen in.

Ik denk hierbij aan die Iraanse vrouw die in de afgelopen
bijgaand berichtje
op sociale media verspreidde en zette het af tegen de storm van niet gefundeerde
kritiek op het neutraliseren van de Iraanse Generaal Soleimani.

In deze vrouw en alle Iraanse vrouwen die vechten in gedachten of in daad schuilt
de ultieme goddelijkheid.

De “no war” en “I hate Trump dogma’s” die welig tieren gaan volstrekt voorbij aan
het leed dat het misdadig Iraanse islamitisch regime haar eigen volk heeft
aangedaan. Gedomineerd door “male supremacists” die hun eigen zijn en hun eigen
dogma’s nimmer zullen ontstijgen en dus de facto elke evolutie en elk leven
willens en wetens vermoorden voordat er nog maar sprake is geweest van een begin
tot conceptie.

Om dit alles politiek te begrijpen heb je analisten en geheime diensten
nodig. Die achter de schermen hun voelsprieten kunnen uitsteken.

Hey… welk woord komen we hier tegen? Voel…. sprieten….. Voelen in deze context
duidt op een hoogwaardig vermogen om mensen, situaties en ogenschijnlijk
gesloten samenlevingen te kunnen doorgronden.

Misvattingen over het werk, doen en laten van de inlichtingendiensten van
mogendheden uit de beschaafde wereld bestaan alom. Nee, veel leden die in deze
branche actief zijn, zijn juist geen machistische types. Niet zelden zijn het
hooggevoelige mensen met een scherp analytisch vermogen en een groot gevoel voor
compassie met de medemens. Mensen die weliswaar soms beperkt zijn in het aangaan
van sociale banden of sociale hechtingen omwille van de missie waar ze vaak uit
overtuiging voor gekozen hebben.

Hoe wil je mensen doorgronden als iemand zich niet kan verplaatsen in het denken,
doen en voelen van een ander? Over de psychische gevolgen voor mensen die in
deze branche actief zijn ga ik het met u nog eens later over hebben.

De intellectuele onderklasse. Ik trof deze klasse aan onder hoogleraren,
advocaten, collega-journalisten, religieuzen, politici, arbeiders, boeren,
ambtenaren, mensen uit de zakenwereld en activisten van elk denkbaar pluimage.

Als zij zich zelf nooit en te nimmer willen ontstijgen is mijn compassie met hen
gering tot nihil. Ik begrijp hun handelen, omdat ik ze doorgrond. Maar begrip
hebben voor hun onwil tot spiegelen en introspectie zal nooit bestaan. Hun
misselijkmakende arrogantie en ignorantie vormen de laag die de intellectuele
onderklasse een vieze en ranzige smaak geeft.

Tot persistit