door Peter-Vincent Schuld en Christel Dubos

De absolute winnaar van de Provinciale Statenverkiezingen van afgelopen woensdag
is natuurlijk de Boer Burger Beweging van Caroline van der Plas. Het door de BBB
gevoerd logo voert de  kleur groen. Geen milieuactivistisch groen, maar
agrarisch groen dat de graslanden representeert. Nederland zoals het ooit was en
Nederland zoals het in de ogen van, zo het zich laat aanzien, de meeste
Nederlanders ook moet blijven.

De Nederlandse bevolking blijkt dus massaal de kant van de boeren te hebben
gekozen. Als we de overwinning goed en eerlijk wegen is dit niet alleen een
middelvinger tegen het Nederlandse kabinet maar nog eerder een reeks van niet te
stoppen politieke mokerslagen in het politieke gezicht van Europees
klimaatcommissaris Frans Timmermans die sinds jaar en dag een politiek beoogt
die moordend is voor de agrarische sector. Caroline van der Plas van de BBB en
Frans Timmermans hebben één ding gemeen, dat is dat ze Nederlands zijn. Voor de
rest kan u zich geen grotere tegenstelling voorstellen. De winst van de BBB is
een politiek antwoord op de “groene gifwolk” die in Brussel uit de kantoren van
de Europese Commissie (in haar huidige personele samenstelling)
uitgestoten wordt. Het is geen stem tegen de Europese Unie.

De politieke cactus die niet werd gevoeld noch werd gezien

De massieve tegenkanting in de samenleving waarvan nu electoraal de vruchten
worden geplukt hebben wij aanhoudend beschreven. Voor ons kwam de overwinning
van de BBB niet als een verrassing, integendeel. Veel collega’s zeggen nu “dit
hadden we niet zien aankomen”. Sorry, dan hebben ze ook liggen te slapen. Aan de
spreekwoordelijke veelarmige cactus in de vorm van de “tegenstem” waarvan
collega’s dachten dat deze slechts eenzaam stond te verpieteren in een
ontoegankelijk landschap hebben de politieke commentatoren zich akelig bezeerd.

Caroline van der Plas, de BBB-voorvrouw die omwille van haar no nonsens gedrag en
door met twee voetjes op de grond te blijven, heeft de harten van de Nederlandse
kiezer weten te stelen.  Natuurlijk is de overwinning ook een regelrechte dreun
in het gezicht van de huidige coalitie. Sterker het is een klare en harde motie
van wantrouwen richting het huidige kabinet, ondanks dat de verkiezingen daar
niet primair op gericht waren. Het gaat immers om de provincies waar diverse
maatregelen waar Nederland tegenaan hikt uitgevoerd moeten worden. Maar
belangrijker is de motie van wantrouwen tegen het aanhoudend groene klimaat- en
stikstofgedram van de huidige Europese Commissie. Want het ene
voorstel dat burger en bedrijfsleven de adem ontneemt is nog  niet opgedroogd,
of het volgende voorstel, en we zeggen, met nadruk voorstel,
ligt reeds weer klaar.

“Haal die fiets weg en ga fietsen”

Deze week kwam er weer een onzalig plan vanuit de Europese Commissie met
voorgestelde regels voor de woning inclusief een zekere plaats voor de fiets in
plaats van de auto. Een Nederlands gezegde die luidt “ga fietsen” is de
boodschap aan het groene dictatorschap die de “groene” manier van leven eist en
aan burgers en bedrijfsleven compromisloos oplegt.

Er zit echter wel een addertje onder het agrarisch gras. De nodige stikstof- en
klimaatmaatregelen zijn reeds gegoten in Europese wetten die de lidstaten op
straffe van een inbreukprocedure met een mogelijke boete moeten invullen en
uitvoeren. Een nieuwe Europese Commissie, die in de herfst van
het volgend jaar zal aantreden, kan het theoretisch gezien het initiatief nemen
om een aantal van deze wetten tegen het licht te houden, ze te herzien en deze
misschien wel onuitvoerbaar te verklaren. Maar dat hangt af van het stemgedrag
van de kiezer bij de Europese Verkiezingen in het volgend jaar. Want voor de
“groene grappen” die de huidige Europese Commissie voor ogen
heeft is de Europese Unie nooit bedoeld geweest. Niet dat de Europese Commissie
haar bestuurstaak niet mag uitoefenen en geen voorstellen tot wetgeving mag
indienen, maar ze wordt moreel geacht de Europese burgers dichter bij elkaar te
brengen en dat doe je niet door polariserend te besturen. Dat is iets wat de
huidige Europese Commissie wel te verwijten valt.

Dus feite zegt Nederland met de uitgebrachte stem massaal “Nee” tegen
het klimaatbeleid en “Nee” tegen het stikstofbeleid en
“Nee” tegen Timmermans en consorten. Ondanks het feit dat Caroline van
der Plas in haar optreden in de Tweede Kamer zich soms even vergiste wat betreft
de Europese politieke en wetgevende grondslag van de discussies lijkt ze
inmiddels te beseffen dat de BBB het ook in Brussel moet gaan waar maken. In
tegenstelling tot wat veelal aangenomen wordt, is Brussel geen onneembaar
bastion, daar ook in Brussel de principes van de democratie gelden, weliswaar
niet volmaakt, maar toch.

We hebben het met nadruk aanhoudend over de huidige Europese
Commissie, want of Timmermans en Ursula von der Leyen zullen terugkeren is nog
maar zeer de vraag. Maar terug naar Nederland. Nederland staat qua aversie
richting klimaatgedram niet alleen. Italië heeft een ruk naar rechts gemaakt.
Zweden heeft een ruk naar rechts gemaakt, en al die landen zijn terug te vinden
in de Europese Unie.

Terug naar de verkiezingen van afgelopen woensdag en de “geblokte brug”

Het heeft er op zijn minst de schijn van dat de huidige coalitie op nationaal
niveau in er ook maar alles aan gedaan heeft om de brug waarop je elkaar zou
kunnen vinden, te blokkeren. Dat is schadelijk te noemen voor de kern van de
democratische rechtsstaat waarin we proberen tegenstellingen te overbruggen.
Maar dan moet er wel een brug zijn en deze mag dan ook niet worden geblokkeerd.
We gebruiken nu beeldvormende voorbeelden, metaforen genaamd, om u de situatie
beter proberen te laten begrijpen.

Wat opviel is de arrogantie van met name D66-voorvrouw Sigrid Kaag. Zij trachtte
haar verlies te verdoezelen door tijdens haar toespraak te beginnen met de
verkiezingen een feest voor de democratie te noemen en het verlies van D66, de
drampartij bij uitstek in de huidige Nederlandse regering, te minimaliseren. De
aversie tegen Kaag is niet beperkt tot mensen buiten haar partij, maar ook
binnen eigen partijgelederen staat Kaag al geruime tijd ter discussie. Opnieuw
laat Kaag zien elke voeling met de bevolking te missen en haar pseudo-elitair
gedrag te willen blijven uitdragen. Kent u de uitspraak “adelstand verplicht”?
hiermee doelende dat de “elitaire mens”, de “nobelman”, geacht wordt zijn
nobelheid te laten gelden ten dienste van de samenleving zonder te verdwalen in
hoge wolken en van daaruit neer te kijken op de bevolking. Het is daarom dat we
de term “pseudo-elitair” gebruiken. Ook wij op onze redactie proberen zoveel
mogelijk voeling te houden met onze lezers. We gaan onze lezers niet naar de
mond te praten maar we proberen wel aan te voelen waar de knelpunten of de
misverstanden liggen. Waar het misverstanden zijn, proberen we deze uit de
wereld te helpen, want de gemiddelde burger begrijpt eenvoudigweg de Nederlandse
staatsinrichting al vaak niet om nog maar te zwijgen feitelijke werking van de
Europese Unie, waardoor er tal van complotverhalen de wereld in komen. Waar we
kunnen proberen we ze inhoudelijk te weerleggen. Maar hoe komt het dat de burger
niet goed geïnformeerd is? Niet zelden omdat er veel mensen in de politiek en
journalistiek actief zijn die de foutieve uitingen in memes of verhaallijnen
dermate “onbelangrijk” achten en er in alle arrogantie aan voorbij lopen en niet
in de gaten hebben dat er aan deze complotverhalen spreekwoordelijke weerhaakjes
zitten die zich in het denken van mensen vastzetten.

Stop, verboden linksaf te slaan

Mark Rutte, premier van Nederland, iemand die verschrikkelijk veel hoon en afkeer
over zich heen krijgt. Wat je ook van de man mag vinden, hoe je ook tegen zijn
manier van politiek bedrijven aankijkt,  Premier Rutte speelt het politieke spel
slim, zeer slim. Hij wist donders goed dat zijn partij stevig zou kunnen gaan
verliezen en dat het louter een kwestie was om de schade te beperken. Hij zette
de verkiezingscampagne in door met name zijn pijlen te richten op links
inclusief coalitiegenoot D66. Rutte is er zich heel wel van bewust dat het
beleid van zijn regering en zijn regering in het algemeen zeer onpopulair is. Al
jaren komt het rechts-liberale gedachtegoed van zijn VVD niet goed uit de verf
in de door hem geleide kabinetten. Je begint jezelf zelfs af te vragen of Rutte
ergens geen spijt heeft dat hij weer met D66, het CDA en de Christenunie in het
regeringsbootje is gestapt. Tijdens het door Jeroen Pauw geleide debat tussen
diverse partijkopstukken liet hij acte de presence geven door Edith Schippers,
die na haar termijn als Minister van Volksgezondheid en voor de coronacrisis de
nationale politiek verliet en in de directie van het chemiebedrijf DSM stapte.

Maar wat deed Edith tijdens dit debat? Ze riep de kiezer op om “rechts” te
stemmen. Ze kleedde zich vrouwelijk en poneerde zichzelf als een aantrekkelijke
en intelligente vrouw, wat ze in feite ook is. Ze kleedde zich in het groen en
daarmee ontnam ze de linkse partijen, net zoals Caroline van der Plas van de BBB
dat deed, het linkse kamp het alleenrecht op het toepassen van de kleur groen in
relatie tot het milieu en klimaat. Hier is over nagedacht. Premier Rutte weet
dat er een houdbaarheidsdatum op zijn premierschap zit. Tijdens zijn optreden
bij VI inside liet hij al vallen dat er heus wel geschikte opvolgers voor zijn
positie als partijleider en eventueel premier zijn. Hij sprak openlijk de namen
van Klaas Dijkhoff en Sophie Hermans uit. Edith Schippers nam deel aan het debat
en op de achtergrond is er nog iemand die in de luwte werkt aan een beter en
veiliger Nederland in Europa. Haar naam? Dilan Yesilgoz-Zegerius. Dus de VVD
beschikt over dus vrouwenpower. De VVD geeft gelet op de ontwikkelingen in het
land, zij het roer op korte of lange termijn over rechts willen omgooien.

Vlaanderen, waar het ook iets aan het gebeuren is

In België is volgend jaar, naar alle waarschijnlijkheid ook een politieke ruk
naar rechts te verwachten. Maar het onderwerp stikstof is in België geen
nationale bevoegdheid maar een bevoegdheid van de deelregeringen zoals deze in
Vlaanderen waarbij  minister Zuhal Demir de boeren ook tegen zich in het harnas
joeg, maar waar haar Vlaamse regering onder Jan Jambon het verwijt krijgt van
links België dat zij voor het overige alles doet om de verregaande
klimaatplannen en de uitwerking daarvan te traineren waardoor de Belgische
nationale regering zich in de Europese Raad van staats- en regeringsleiders moet
onthouden van stemming. De centrum-rechtse N-VA (Vlaamse nationalisten) maken
zich grote zorgen over het kostenplaatje van alle klimaat- en milieumaatregelen
voor de Vlaamse burger en dus proberen zij zoveel mogelijk spaken in de wielen
te steken van de Belgische federale regering.

De politieke slachting van links kan heel goed overslaan naar Brussel

We hebben al vaker gezegd dat de Europese Unie net een auto is. Het ligt aan de
bestuurders hoe de “auto” zich gedraagt in het politieke verkeer. Het is
volstrekt zinloos om af te geven op het instituut Europese Unie, want ook in
Brussel kan er een andere wind gaan waaien. Dat vereist wel dat de bewegingen op
redelijk rechts in Europa beter moeten gaan samenwerken en dat het geen slecht
idee is dat politici en politieke partijen uit de andere lidstaten ook een
podium krijgen als gastsprekers in andere lidstaten dan waar ze vandaan komen.
Zo zie je dat er in andere lidstaten er heel veel mensen net zoveel zorgen en
vaak dezelfde zorgen hebben zoals de kiezer die in Nederland heeft en dat er
gedeelde problemen zijn die alleen in samenwerking aangepakt kunnen worden. 

Het is nu gewoon wachten op het moment dat Frans Timmermans zijn persoonlijke
spullen pakt en via een achteruitgang het gebouw van de Europese Commissie
verlaat om er niet meer terug te keren. Timmermans is over de politieke
houdbaarheidsdatum heen en de inhoud van het politieke handelen van de man is
mede door de winst van de BBB als schadelijk voor verplichte consumptie door de
burger verklaard.