Zachtjes is er een briesje voelbaar. Een vorm van tegenwind. Een tegenwind die die ongemerkt qua kracht toeneemt. Het begon met de voormalige Duitse kandidaat-voorzitter van de Europese Commissie, Manfred Weber, die het moest afleggen tegen de via achterkamertjespolitiek tot stand gekomen kandidatuur van de Duitse voormalige minister van Defensie, Ursula von der Leyen die uiteindelijk voorzitter van de Europese Commissie werd. Manfred Weber keert zich tegen het zoals hij het pleegt te omschrijven, doorgeslagen vergroeningsdrang van de Europese Commissie en refereert aan andere politieke realiteiten en prioriteiten zoals de instabiliteit ten gevolge van de oorlog in Oekraïne.

Nu moeten we daar meteen in alle eerlijkheid aan toevoegen, dat de Europese Commissie, het dagelijks bestuur van Europa ook de partij is die achter allerlei radiospotjes zit over het klimaat en vergroening. De Europese Commissie mag wetsvoorstellen doen, zij moet het dagelijks bestuur vormen van de Europese Unie, maar of zij ook moet doen aan propaganda voor een bepaalde politiek geïnspireerde invulling, daarover mogen we onze twijfels uiten of dit wel wenselijk is. In een spot van ongeveer 30 seconden kom je niet veel verder dan kretologie en inhoudsloos gedram en gezwam.

De Europese Commissie

De Europese Commissie is een bestuurlijk onderdeel van de Europese Unie, maar is niet de Europese Unie. Dat verschil kunnen veel burgers en collega’s uit de journalistiek niet maken.  Maar niet alleen burgers en collega-journalisten maken die fout.

Foutief wordt in de media herhaaldelijk gesteld “Europa (Brussel) wil dit, of Europa (Brussel) wil dat”. Europa is primo een continent, waar de Europese Unie, slechts een deel van het continent vertegenwoordigt en met haar verschillende instellingen met dus de diverse bevoegdheden niet meer dan een onderdeel van is. “Europa (Brussel) op zich heeft niks te willen en kan feitelijk niks willen. Want het is of het Europees Parlement dat een voorstel heeft aangenomen of heeft verworpen dan wel de Europese Commissie komt met een voorstel tot wetgeving dat ook altijd nog afgeschoten kan worden. Het is dus niet het geval dat als de Europese Commissie zegt iets te willen, de Europese Commissie haar zin krijgt. Een voorstel van de Europese Commissie kan door het Europees Parlement of door de Europese Raad van Staats- en regeringsleiders en ondergeschikt, de vakministers via een gekwalificeerde meerderheid worden verworpen of worden aangenomen.

De tweet van Rik Torfs

Ook de Vlaamse hoogleraar, voormalige rector van de Katholieke Universiteit Leuven en voormalig christendemocratisch parlementslid Rik Torfs begaat een kleine uitglijder. De Vlaamse intelligentsia is niet zelden afkomstig van de KU Leuven is. Rik Torfs is hoogleraar canoniek recht (kerkelijk recht) en daar is hij zoals de Vlamingen dat zeggen een “krak” in. Torfs behoort tot de invloedrijke denkers in Vlaanderen die durft dwars te denken. Moet ook. Tegenwind is altijd gewenst. Torfs publiceerde een twitter-bericht met daarin de tekst “Duitsland blokkeert Europees verbod op benzine- en dieselwagens.”, om te vervolgen “Een bewijs dat het magische zinnetje – het moet van Europa- relatief is als mensen dat echt willen. Globaal gezien heeft Rik Torfs gelijk, er zit alleen een addertje onder het gras. “Het moet van Europa…”.

Voorstel

Het is een voorstel was een voorstel van de Europese Commissie voor het verbod om voertuigen die C02 uitstoten vanaf 2035 op de markt te brengen. Het voorstel tot was reeds aangenomen door het Europees Parlement. Maar dan ben je er nog niet. Dan moet het naar de Europese Raad waarin de lidstaten zetelen. Daar liep het spaak, en misschien ook maar goed.

Het wetsvoorstel Europese Raad werd afgeschoten door Duitsland, Italië en Hongarije. Bulgarije onthield zich van stemming. De eerste twee landen hebben een gekende automobielindustrie. Maar wie lag er in Duitsland dwars? Dat was de liberale coalitiepartij FDP die het vuile werk opknapte voor de Duitse sociaaldemocraten van kanselier Olaf Scholz. De FDP haalde de kastanjes uit het vuur zodat de sociaaldemocraten geen bom hoefden te leggen met de Duitse groenen. De Duitse liberalen haalden een trucje voor de dag. Ze willen dat de Europese Commissie een wetsvoorstel bedenkt voor, u leest het goed, niet op traditionele olie gebaseerde brandstoffen, de zogenaamde e-fuels. Iedereen met wat verstand en inzicht weet dat dit een vertragings- en een afleidingstechniek is.

Verkiezingen en de groene golf

Volgend jaar zijn er Europese verkiezingen, en niets garandeert dat de groene golf die door Europa gaat één op één doorgaat. Immers het (geo)politieke landschap heeft eerlijk gezegd wel andere zorgen gelet op de oorlog in Oekraïne en bijkomende onrust. Want als de oorlog in Oekraïne is gedaan, dan worden we meteen geconfronteerd met opvolgende problematiek. De spanningen zullen zeker langere tijd voortduren en geloof maar niet dat het defensiematerieel op batterijen gaat rijden of vliegen. Volstrekt onhaalbaar en dat niet alleen, en situatie die dan ontstaat, de facto een scheve verhouding, gaat irritatie wekken bij burger en bedrijfsleven.

Er is meer aan de hand

Er is meer aan de hand. Ook binnen sociaaldemocratische kringen wordt er in stilte gekeken naar de gevolgen voor de werkgelegenheid als het voorstel van de Europese commissie om de verkoop van nieuwe benzine- en dieselwagens aan banden te leggen doorgang zou vinden. Als we eerlijk zijn productielijnen en fabrieken gaan zich niet allemaal op tijd kunnen aanpassen en de vrees bestaat dat dit gaat leiden tot sluitingen en massaontslag. Wat gaat dit aan werkgelegenheid kosten en hoeveel sociale onrust is er dan te verwachten?

Simpelweg, er bestaat dus niet iets als “Europa  wil iets en dus gebeurt het.” Daar zit formeel een democratisch proces achter dat voor menig burger alles behalve transparant is omdat onze collega’s van andere media er de voorkeur aan geven om polemieken uit te vergroten en de werking van de Europese instellingen niet uit te leggen. Zo help je dus nepnieuws en desinformatie in de wereld. Niet dat de Europese Unie een perfect werkend instituut is, verre van dat. Maar leg het de burger ten minste naar waarheid uit.

Sociale onrust

We hoeven alleen maar even terug te duiken in de geschiedenis en de sluitingen voor ogen te halen van Renault Vilvoorde en Ford Genk in België. Hier zien we een onderhuidse scheuring ontstaan tussen de klassieke arbeiderspartijen zoals de sociaaldemocraten en de groene idealisten.

De linkse partijen lijken politiek de ene vrijage na de andere aan te gaan en het is niet voor niets dat de arbeiders zich meer en meer afkeren van de traditionele partijen die zeggen voor het belang van de arbeiders op te komen. Bovendien, waarvan moet de handenarbeid verrichtende klasse straks al die extreem duur geprijsde  elektrische meuk van betalen? Gaan we die mensen massaal aan dure autofinancieringen helpen en dus feitelijk nog meer de schulden in werken?

De financiële markt

In dit licht bezien was de column van Frank Elderson, lid van de raad van bestuur van de Europese Centrale Bank ECB, op een van de ECB websites waarin hij banken oproept om stabiel en “climate proof” te zijn, een neergelegd wensenlijstje voor de kerstman.

Bedrijven en burgers steken zich nu al massaal in de schulden bij financieringsinstellingen om maar zo “duurzaam” mogelijk voor de dag te komen. Dat is toch wel een zorgelijke ontwikkeling daar we alles behalve zeker zijn hoe de economie zich in de komende tijd zal ontwikkelen. Het is zeer gevaarlijk om burgers en bedrijfsleven in een instabiele tijd min of meer te dwingen financieringen af te sluiten, zeker nu de tijd van de negatieve rente een gedane zaak is.

Europees ijssalon met tal van politieke smaakjes

Politieke bewegingen worden nu gedwongen om na te gaan denken over de toekomst en de betaalbaarheid van alle plannen en maatregelen die intussen zijn doorgevoerd, op stapel staan, of thans worden bedacht. Eindelijk worden de spelers in het speelveld van de Europese Unie gedwongen om echt diep en lang na te denken en zich meer te gaan onthouden van inhoudsloze kretologie. We gaan nog een misverstand wegnemen. In de Europese Unie heb je zoveel politieke kleuren, partijen, overtuigingen en smaken als bij een ijssalon. Links, rechts en overdwars. Al die politieke families hebben stemrecht in het Europees parlement. Het is dus alles behalve één pot nat. Zelfs de Nederlandse EU-criticaster Geert Wilders begrijpt dit en wat het grappige van alles is, is dat Geert Wilders al maanden en jaren roept wat er tijdens de Europese Top van oktober 1999 in het Finse Tampere werd overeengekomen, namelijk het opvangen van asielzoekers in de regio Gewoon een voorbeeld uit de politieke realiteit.

Autofabrikanten

Terug naar de automobieltjes. Grote automerken als Volkswagen, Porsche en BMW zijn er helemaal niet zo zeker van dat de rol voor verbrandingsmotoren is uitgespeeld. De emissie, dus de uitstoot van voertuigen is al enorm gedaald en de facto kunnen alle moerassen en vuilnisbelten op deze wereld per saldo wel eens meer invloed  hebben op de leefomgeving dan de uitstoot van voertuigen. De methaanuitstoot van moerassen en vuilnisbelten nemen alleen maar toe, zeker zolang de wereldbevolking toeneemt. Wie zegt in een volgend leven terug te willen keren als “abortuskliniek” doet weliswaar een harde uitspraak, maar wel eentje die milieuvriendelijk is. Laten we eens een keer vriendelijk blijven. In het licht van de “energietransitie” en de acceptatie van de LHBTQ-gemeenschap, hebben we de eer om onze Europese klimaatcommissaris vanaf heden te mogen omschrijven als ” Trans Timmermans “.