door Bernd Timmerman

Iedereen kan ‘meegenieten’ en velen houden zich in ondanks dat zij weten ‘hij is
niet de enige die de straat, tram en het fatsoen vervuilt’.

Waar kennen we hem ook al weer van?

Gökmen Tanis in een goed gesprek over de rechten van vrouwen in een democratische
rechtsstaat.

Is het hem of toch niet?

Zo zijn er velen. Spugen op alles. In domme kwaadaardigheid

Hij liep gewoon vrij op straat en was flink aan het filosoferen met een rijke
woordenschat.

Op een dag liet hij een baardje staan en werd naast stadsdichter ook een
universeel moslimdenker.

Soms liep hij lopend zijn profetie te declameren en andere keren nam hij de bus
en het laatst de tram.

Voor sommigen die meereden was het een enkeltje naar verdriet voor nabestaanden.

Het toekijken is gaande, de beschaafden hebben zelfdwang en heten welkom de vele
anderen, hartelijk of minder, terwijl Geert en Thierry het duo in kwaad is.

Nu is het al een week aan de gang.

De Gökmen show van de vermeende verwarde en zwakzinnige man.

Hij is ziek, wordt gezegd.

Dat kan best zijn, maar wie heeft er geen stoornis en zeker wie is verwardvrij
wanneer dogma’s zo de geest begeesteren en de terreur werkelijkheid is, voor
anderen.

Kanker snijden we weg, bestralen of hoe dan ook. Om het einde te voorkomen.

De gezellen van gezwellen in de samenleving mogen echter eerst woekeren en zich
vermenigvuldigen om tot onredelijkheid in ongeneeslijkheid uit te groeien.

De tumoren op straat in hoofden met hun wanen van ideologieën, ismen of religies.

De vrijheid van de al dan niet gestoorde fundamentalist waarbij de verlichte
beschaafde man en vrouw met handen gebonden op de rug en met (zelf)censuur de
woordenstrijd nooit kan aangaan met degenen die in haat en met geweld handelen.

De westerse samenleving verandert wel degelijk. Straatbeelden, opinies, winkels,
vrijheden, identiteit, normen, waarden en zelfs regels.

Ja, natuurlijk zijn de ‘quasi’ verwarde karikaturale lieden zoals de schutter T.
misschien uitzonderingen, maar daarachter is er wel degelijk een fundi massa die
anders denkt en anders doet met gevaren voor de democratische rechtsstaat, de
westerse vrijheden, de cultuur en de identiteit.

Kanker is een ziekte in het lichaam.

Er zijn ook tumoren op straat, in de trein, in het winkelcentrum, in de bioscoop,
in de bus, in het restaurant of op de tram.

Wie tumoren liefheeft en zegt het valt wel mee draagt bij aan het aanvaarden van
politieke en maatschappelijke kwakzalverij.

De schoten zijn incidenten, met alle pijnlijke gevolgen, de tumoren worden groter
en groter, de kanker van het fundamentalisme in alle kweekvormen die de vrije
westerse Europese samenleving op den duur gaat vernietigen.

Er zijn meer politieke chemokuren nodig,
ook maatschappelijke preventies
en zelfs operaties om het lichaam, gemaakt in beschaving, te redden van het
gezwel dat zichtbaar pijnlijk is.