Naïviteit en kattendarmen op straat

Bernd Timmerman

Katten houden is makkelijk. Dat vinden de meeste mensen. Je koopt blikjes voer.
Nat en brokjes. Keuze genoeg. Niet iedere dag hetzelfde voorschotelen. Wij eten
toch  ook niet iedere dag boerenkool of pasta? Dat gaat vervelen.

Een kattenbak aanschaffen is een must. Is dat zo? Niet voor sommige
kattenliefhebbers. Een van mijn ex- buurvrouwen heeft er wel een, maar ook weer
niet. Haar twee katten mogen namelijk buiten komen. We hebben daar met enige
regelmaat discussies over.

Eerlijk gezegd hebben we het nu wel ‘gehad” met haar. Het is toch ook een rare
gewoonte om je katten buiten te laten lopen. Lig je lekker ’s nachts in bed,
loopt je kat te feesten op straat. Ga je naar je werk, krijgt poeslief een zetje
de deur uit. Acht uur werken en je kat jaagt op pluisjes, muisjes en auto’s.

Moet kunnen, roepen zelfs verstandige mensen die ik ken. ”Het is zo zielig om een
poes binnen te houden. Ik kan haar niet binnen houden, ze is het gewend, het is
de natuur, laat dat beestje toch ontdekken en de buitenlucht opsnuiven” en meer
van dat soort goed bedoelde onzin.

Onze ex- buurvrouw zegt dat zij en ik anders over dieren denken.  Dat klopt, denk
ik dan. Bij onze kattenkinderen worden inderdaad de darmen er niet door een auto
uitgereden. Ook is er niet opeens een poes verdwenen zoals bij buurvrouwlief. En
het oplopen van verwondingen en ziektes vindt ook niet plaats zoals bij haar
katten op straat.

Als er weer eens eentje in de goot ligt met een bebloed kopje – of een ander is
god mag weten op wat voor ellendige manier aan zijn eind gekomen – dan gaat de
katten liefhebbende ex ex ex buurvrouw er gewoon weer eentje halen.

Na een paar dagen mag ook deze weer op straat. Wachten op het volgende ongeluk.
Buiten zijn dat is goed voor katten en de buren moeten niet zeuren. Ook de
vogeltjes in de tuin niet. Het is eten en gegeten worden. En boze buren die de
kat iets aandoen hoort ook bij het avontuur van het kat zijn volgens mijn
buurvrouw.

Er zijn een heleboel dingen die ook een groot avontuur zijn voor de mens, toch
doen we het niet. Ga lekker naar bed met 1000 man en vrouw en laat de condooms
thuis, of op de motor met 150 km per uur zonder helm en wat dacht je van buiten
de pistes skiën? Hupsakee waar is die heroïne?

Waarom? Even nadenken en de risico’s afwegen. Dat doen verstandige mensen.
Dierenliefhebbers die echt om dieren geven zorgen voor een veilig thuis en halen
niet de schouders op als poeslief verdwijnt op straat in de nacht.

Ik ben groot voorstander van vingeramputatie bij ieder ‘verloren’ huisdier. Kun
je nog tellen hoeveel stommiteiten je over hebt met katten zonder negen levens.
Zo lopen er ‘intelligente’ leden van volksstammen rond met poezenluikjes met een
moreel besef van een genetisch mislukte gemodificeerde schijnburger.

Vrijheid, vrijheid, natúúrlijk. Boem. Dood. Oef gemarteld door rotzakken. Maar
wel Vrijheid.
Hiernaast stel ik voor honden, konijnen, paarden, koeien,
schapen, slangen en mensenbaby’s ook gewoon lekker buiten te laten
rondscharrelen door de straten met fun plezier.

Ook geef ik jank-krokodillen-tranen-theater-lessen voor als darmen van je dier op
straat belanden door automobielen of tuigjongetjes. Morgen nieuwe halen. Hup
naar buiten. Vooralsnog tevens een dealer van pillen om onzichtbaar te zijn voor
mensen en hun wandaad-stupiditeiten.

Meeste mensen zeggen dan ‘rust zacht’ voor de kat en huilen de krokodillentranen
mee met het baasje. Beter zou zijn te zeggen dat iemand beter voor zijn huiskat
moet zorgen. Kat verliezen door onveilige situaties te (laten) creëren is erg
voor de eigenaar en nog veel erger voor de kat. Toch ook een soort dood door
nalatigheid of dood door schuld.

Ieder mens begrijpt dat in deze moderne wereld de gevaren voor katten buiten te
groot zijn (autoverkeer, tuig dat ze iets aandoet, vergiftigingen, ongelukken,
van balkon flikkeren en hun nek breken, vast komen te zitten en verhongeren
ect).

Het excuus van ‘maar hij is binnen niet te houden’ of ‘hij heeft tenminste
vrijheid gekend’ is gebaseerd op verkeerde opvattingen. Een absurd
vrijheidsideaal voor een kwetsbare kat in een buurt vol gevaren. Komt vaak voort
uit gemakzucht of een raar idee van avontuurlijke vrijheid (doe je bij je
kleuter namelijk ook niet ‘ga lekker op straat spelen tussen de auto’s en kies
voor vrijheid’.

Kleuter dood, geeft niet, het ventje heeft Vrijheid gekend. Boem, naar bed,
nieuwe maken.
Eigen gedrag goedpraten. Waarom zou de kat het enige
huisdier zijn dat naar buiten kan en weer veilig terugkomt? Heeft hij iets
speciaals om auto’s te ontwijken of een radar voor barbaren die hem martelen?

Wie een huisdier heeft zal zich ook aan een zorgplicht moeten houden. Niet alleen
eten, drinken, kleedje, krabpaal en kattenbak maar ook een veilig thuis. Anders
is het gewoon Russische kattenroulette en wachten tot de darmen in de goot
liggen of het dier ligt te creperen.

En dan natuurlijk vrolijk een nieuwe halen en onder de mantra van de ultieme
vrijheid weer de deur naar de weg openzetten. Wachten op volgend ongeluk of
misdaad. Beetje dom, beetje onverantwoordelijk, beetje fout.

Tranen om de katten die onder banden komen, niet voor de eigenaren eerlijk gezegd
die mede schuld treffen. Denken mag als je huisdieren hebt. Voor ze zorgen – ook
voor veiligheid is het minste dat je kunt doen. Denken en geen gezwam over
vrijheid omdat het zo makkelijk lullen is. Nu ga ik Bertha, onze Koe roepen, die
loopt over dag vrij rond op straat met Jaap de Leguaan. Boe.