door Peter-Vincent Schuld

Enkele dagen geleden werd bekend dat de Belgische democratie is gezakt naar
plaats 36 op de Democracy Index die wordt opgesteld door de Economist
Intelligence Unit, onderdeel van de Economist Group, die inderdaad, u raadt het
al, uitgever is van het hoog aangeschreven en prestigieuze  tijdschrift “The
Economist”.

Dat is een ernstige zaak. Immers België valt hiermee buiten de landen die deel
uitmaken van de Europese Unie. Ook in de Vlaamse  volksmond krijgt huidig
premier Alexander De Croo al bijnamen als “Loekasjencroo”, verwijzend naar de
Wit-Russische leider, Kim Jung Croo, verwijzend naar de machthebber van
Noord-Korea en Francroo, verwijzend naar de gewezen Spaanse dictator Franco.
Vlamingen durfden vaak niet publiekelijk voor hun mening uit te komen, dat heb
ik wel geleerd na 15 jaar in het land gewerkt en gewoond te hebben. In de harten
van met name de activistische Vlamingen wordt de huidige niet zelden regering
diep veracht en diep gehaat. Maar er is een kentering. Vlamingen komen nu wel de
straat op.

Vooral aan linkse zijde en in de buitenlandse pers worden activistische Vlamingen
weggezet als “extreem-rechts” , waarbij woorden als “racistisch” en
“fascistisch” in de media en de politiek niet geschuwd worden. Maar is dat wel
zo? Ik heb in de afgelopen decennia talloze malen gesproken met mensen die
actief zijn in de Vlaamse bewegingen. Je hebt natuurlijk altijd een aantal
extremisten die beschaving en de democratische rechtsstaat niet onderschrijven.

Maar als ik kijk naar bijvoorbeeld de Vlaams nationalistische partij de N-VA dan
zie ik een afspiegeling van de samenleving waarbij juist politici als Darya
Safai en andere veelal vrouwelijke politici van buitenlandse origine mede de
Vlaamse kar trekken. Leugen inhoudelijk weerlegd. Maar de framing blijft
doorgaan. Als een leugen bewust in stand wordt gehouden door politici van andere
strekkingen dan hebben we te maken met duivelse politici die hun ambt niet waard
zijn en beter toiletten kunnen gaan schoonmaken in de catacomben van de vele
parlementen die gans België telt.

Ik ken de gemiddelde Vlaming als een gewetensvol, bescheiden en hartelijk mens
die alleen vraagt om respect voor haar of zijn manier van leven. Vlaanderen waar
niet zelden tussen pot en pint problemen worden besproken en opgelost om te
eindigen met de woorden ” ‘T’ is goe manneke”. Als je de Vlaming echt expres op
zijn tenen gaat staan met het motief om hem of haar bewust pijn te doen, tja,
dan kan ook de Vlaming uit zijn of haar slof schieten. In de ogen van veel
Belgen, Vlamingen inclusief, doet de huidige regering dat.

Als er een afkeer bestaat tegen een regering dan moet er ruimte te zijn om dat
kenbaar te maken. Zeker als veel media deze ontstoken cyste niet op de juiste
waarde inschatten omwille van alle aandacht voor de complete corona-hysterie die
er in het land en overal elders ter wereld heerst.

Die afkeer richt zich eveneens tegen virologen als de Belg Van Ranst die geen
gelegenheid ongebruikt laat om zijn politieke visie op de zaak te geven.
Mijnheer is viroloog en geen politicus. “Terug in je hok zou” zou een verstandig
mens dan zeggen. Maar de maatregelen en de handhaving daarvan roepen ook
ernstige vraagtekens op en opnieuw duikt de vraag op of het openbaar bestuur
geen misbruikt maakt van de situatie.

Hoe verkoop je iets? Hoe verkoop je maatregelen van overheidswege?  Werk
aan de winkel voor woordvoerders, staatsmarketeers en propaganda-afdelingen.
Welkom in België!Ook bij de Belgische overheid en in de media draait het allang
niet meer om de feiten maar om de “verpakking van onzekere producten met een
discutabele inhoud en kwaliteit”.

We konden op zondag 31 januari en maandag 1 februari j.l. lezen dat de
“corona-demonstratie” in Brussel door de lokale burgemeester Philippe Close
(PS-Franstalige socialisten) verboden was en dat er honderden aanhoudingen
werden verricht.

Maar was het wel een demonstratie puur tegen de corona-maatregelen? Nee,
het was primair een demonstratie, geïnitieerd vanuit Vlaamse middens tegen de
huidige regering. De onvrede zit diep bij veel Vlamingen en op sociale media
vinden we voortdurend de hashtag #nietmijnregering terug.
Pandemie of geen pandemie, de Brusselse burgemeester heeft naar mijn inzicht
onrechtmatig gehandeld door de demonstratie te verbieden en een ongekend blauw
leger op de been te brengen om de demonstranten te verhinderen om de stad binnen
te komen. Er zouden “hooligans” zijn gearresteerd en allerhande
“geweldsmiddelen” zoals vuurwerk in beslag genomen zijn. Nu moeten we eerlijk
zijn. Ik heb in België nog nooit één vakbondsdemonstratie gezien waarbij geen
vuurwerk gebruikt werd en ik heb zeer lang verslag gedaan vanuit het hartje van
Brussel. Als ik de zaak objectief bekijk dan kan ik geen andere conclusie
trekken en wordt er in Brussel door het stadsbestuur, met name door de
socialistische burgemeester Close met twee maten gemeten

Even tussendoor: Nu zijn vergelijkingen tussen België en Nederland in deze
kwestie volstrekt misplaatst. Dat is appels met peren vergelijken. In België
spelen er, met name onder de Vlamingen, veel meer redenen om hun onvrede te
uiten. De huidige federale regering voldoet volstrekt niet aan de uitkomst van
de verkiezingen, en men heeft 493 dagen nodig gehad om het clubje aan de
Wetstraat in elkaar te knutselen met in de tussentijd een noodregering onder
leiding van de Waalse “liberaal” Sophie Wilmes die evenmin de politieke
inkleuring van de kiezer vertegenwoordigde. Wat je ook van verkiezingsuitslagen
mag vinden, je dient zowel  overeenkomstig de uitslag en naar de geest van de
uitslag van de verkiezingen een regering te formeren. Kom je daar niet uit, dan
rest niets anders dan nieuwe verkiezingen. Vooral aan Waalse , dus Franstalige
zijde, werd de verkiezingsuitslag met enige woede bekeken. Zijn de Vlamingen dan
zulke onmensen? Welnee! Zijn de Walen of de Brusselaars dan zulke onmensen?
Welnee! Het huwelijk tussen de deelstaten werkt niet meer, en je kunt je de
vraag stellen of het ooit heeft gewerkt.  Een slecht huwelijk tussen deelstaten
zorgt per definitie voor instabiliteit van een  land en dus voor de
democratische rechtsstaat. Terwijl Brussel-stad, hoofdstad is van Vlaanderen,
kent het een Franstalige burgemeester en het ambtenarenapparaat  dient wel
objectief en tweetalig te zijn, maar dat is het niet. De gemeenten in het
Brussels Gewest, de gemeenten waar u doorheen rijdt als u denkt Brussel binnen
te rijden alvorens in het centrum terecht te komen zijn dat evenmin. Maar
Brussel is niet alleen hoofdstad van België en Vlaanderen, het is ook de
hoofdstad  van de Europese instellingen en dan mag je verwachten dat het
stadsbestuur zich naar de letter en de geest van de Europese normen en waarden
handelt. Dat deed het niet. Ook nationale betogingen zul je naar de Europese
geest moeten begeleiden.

Het Brussels online medium Bruzz kopte eerder afgelopen week: “Zijn
betogers nog wel welkom in Brussel?” om te vervolgen met een quote van één van
de demonstranten “We mogen hier alleen nog zijn om te shoppen”. Dat druist recht
in tegen de  grondwettelijke vrijheid van demonstreren. Dit recht dit ook
gehandhaafd te worden in corona-tijden en mag zeker niet worden ingeperkt.
Immers met zulke maatregelen werk je destabilisatie in de hand. Dat begrijpt een
kleuter nog wel. Burgemeester Close lijkt niet over de intellectuele
capaciteiten te beschikken om deze eenvoudige rekensom te maken.

In de voorbije tijd vonden ettelijke rellen plaats vanuit  middens van migranten
die zich weigeren te integreren en werd er zelfs een politiecommissariaat in de
brand werd gezet, dit na een betoging met toestemming. De
Vlaamse groep demonstranten stuitte op een repressief machtsvertoon die we
gewend zijn uit landen zoals Wit-Rusland terwijl het hier in meerderheid
absoluut niet ging om notoire relschoppers.

Laat ons geen misverstanden hebben. Rellen kennen geen enkele rechtvaardiging. 

De Brusselse burgemeester Close lijkt nogal selectief waar het grondwettelijk
recht op demonstreren aankomt. In de media zwaait Close met een decreet van eind
oktober van vorig jaar waarbij samenkomsten en demonstraties alleen worden
toegelaten als deze maximaal bestaat uit 100 personen, de sociale distancing in
acht genomen wordt en de demonstratie statisch is. Maar is dit decreet wel
proportioneel en hoe verhoudt dit decreet zich tot de grondwet? Dat was mijn
eerste vraag toen ik ik het verloop van de demonstratie in Brussel vernam. Ik
heb expres gewacht om over dit onderwerp te schrijven. Ik wilde eerst een wat
getuigenissen horen van demonstranten en ze leggen naast de meetlat van de
democratische rechtsstaat. Het decreet beschouwende kom ik niet veel verder dan
een machts-gedrocht dat met “volksgezondheid” als excuus elke tegenkanting tegen
de zittende regering en zelfs tegen corona-maatregelen praktisch onmogelijk
maakt.

Dan veroorzaak je als overheid een ontstoken cyste die eens opengebarsten veel
smerigheid naar buiten brengt onder een niet te onderschatten druk. Les 1 en les
2 in interne conflictbeheersing zijn om eerst exact te kijken wie van plan is te
demonstreren inclusief een analyse op potentieel geweld en ten tweede hoe je als
overheid een de druk op de maatschappelijke “cyste” kunt verminderen of wegnemen
zodat confrontaties uitblijven. Philippe Close blijkt daar niet erg goed in te
zijn en de rechtmatige vraag ontstaat of Close nog wel geschikt is om zijn
mandaat als burgemeester uit te voeren. De bovenstaande en de navolgende feiten
en motivaties overwegende denk ik dat het wenselijk is als Close zijn conclusies
trekt en het gemeentehuis via een achterdeur verlaat om nimmer meer in het
openbaar bestuur te weer te keren. Want wat deden Close en consorten? De
demonstratie werd op voorhand niet alleen verboden en gedemoniseerd maar viel
ook ten prooi aan framing. De feiten tellen niet meer, maar de inkleuring die
naar politiek believen gekozen wordt.

België dient grondig te worden onderworpen aan een audit op het gebied van
de feitelijke werking van de democratische rechtsstaat. De Belgische politiek en
openbaar bestuur zijn het grootste gevaar voor de werking van de democratische
rechtsstaat door tweespalt te zaaien, te framen en andersdenkenden die niet
denken in het concept van de maakbare samenleving te demoniseren. Ja, we mogen
hier met een dikke vinger wijzen naar de groenen en de socialisten. Maar ze
hebben boter op het hoofd. De socialisten in de absolute zin des woords.

Is het niet huidig minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke die
rond de Agusta-affaire (Waalse en Vlaamse socialisten namen steekpenningen aan
van helikopterbouwer Agusta en diverse prominente socialisten kregen hiervoor
terecht een fikse veroordeling aan hun broek) opdracht gaf om de financiële
inhoud van de “zwarte kas” bij de socialisten te verbranden? Ik geloof trouwens
geen barst van dat hele verhaal. Als je zo sociaal bent als je zegt te zijn, dan
had je wel gezorgd dat het geld bij een goed doel terecht was gekomen via de
diverse ondoorgrondelijke wegen. Wat betreft Vandenbroucke zelf; die had na het
bekend worden van de feiten ook elke politieke geloofwaardigheid verspeeld.

Wist u dat dit manneke van huis uit bestuurder was van de Trotskistische
Arbeidersliga? Wie heeft hier een extremistisch gedachtegoed? Wist u
dat hij aan in de Universiteit van Leuven in 1974 een studentencursus Marxistische
economie organiseerde. Wie hing of hangt er hier een dubieus
gedachtegoed aan? Sorry, dit valt niet anders te definiëren als dubieus. Dan heb
ik het nog niet over zijn uitlatingen met betrekking tot de beperkingen van de
vrijheden van de Belgen in de coronacrisis die recht ingaan tegen de Europese
afspraken en zijn gedachten die over de de vrijheid van gaan en staan van de
Belgen hij ventileerde lijken mij ook haaks te staan op het Europees Verdrag
voor de Rechten van de Mens. Vandenbroucke heeft niks in het openbaar
bestuur te zoeken. 

De situatie overwegende, de stabiliteit van België overwegende, in acht genomen
de  grondvesten van de democratische rechtsstaat en de geest van deze laatste
acht ik de kans niet uitgesloten dat in de nabije toekomst het toch nog eens een
keer politieke bijltjesdag wordt waarbij de politieke guillotines aardig wat
nutteloze en hypocriete politieke koppen zullen doen laten rollen. Dat België
gezakt is op de Democracy Index….. dat heeft de Belgische politiek aan zichzelf
te wijten. Je zou voor minder op straat komen.

Nee, de democratische rechtsstaat is achter slot en grendel verdwenen en het
wordt tijd om orde op zaken te stellen. U kunt mij niet kwalijk nemen dat ik  in
gedachten afdwaal naar de bestorming van de Bastille maar ik hoop dat een
electorale fluwelen revolutie België weer terug op het goede democratisch spoor
brengt en dat rust en rechtvaardigheid weerkeert.