Nederlands 
Volgende week NAVO-top in Brussel: De benadering van Trump
De Amerikaanse president Trump blijft bij herhaling de andere NAVO-lidstaten op het hart drukken dat zij meer geld moeten uitgeven aan defensie.
Minimaal moet de 2% norm worden gehaald (2 % van het Bruto Nationaal Product).
Trump is het beu dat de VS zwaarste lasten dragen van de Noord-Atlantische verdragsorganisatie voor veiligheid.
Dit heikele onderwerp zal de NAVO-top in Brussel van volgende week gaan domineren.
Misschien heeft Trump hier wel een punt. De Europese landen die lid zijn van de NAVO vinden thans vanuit een soort vanzelfsprekendheid dekking achter de rug van grote broer Amerika. Het wordt hoog tijd dat Europa daadwerkelijk werk gaat maken van een goed werkend defensie-mechanisme en een militaire veiligheidsstructuur, zonder de noodzakelijke Trans-Atlantische band met de VS door te knippen en dus ook de noodzakelijke investeringen te gaan doen.
De wereld van vandaag is erg instabiel en brandhaarden kunnen ontstaan in een handomdraai. Het ligt aan de zelfbeheersing van de wereldleiders en de bijbehorende wijsheid van proportionaliteit bij militaire interventies zoals in Syrië.
Trump dwingt met zijn eis tot het respecteren van de 2% norm alle andere NAVO-lidstaten om nog eens goed te kijken naar hun veiligheidsbeleid en de daarbij behorende uitgaven.
Trump dwingt nog meer af.
Trump is een onderhandelaar en niet de zachtste.
Wie goed oplet en het spel doorziet merkt dat zelfs de handelsoorlog tussen de VS en de EU een rol speelt in de vorm van wisselgeld.
Trump zal mogelijk veel meer geneigd zijn tot enige mildheid in de handelsoorlogen als tegemoet gekomen wordt aan zijn eisen indien de NAVO-lidstaten die thans niet voldoen aan de 2%-norm betering laten zien en het niet bij beloven laten.
Voor Donald Trump is de NAVO een instituut van twee kampen, namelijk het Amerikaanse kamp en het Europese kamp, het kamp waarmee hij thans ook een handelsconflict heeft.
Het heeft er alle schijn van dat Trump niet de institutionele verschillen maakt tussen Europa binnen de verdragsorganisatie NAVO en Europa binnen de Europese Unie.
Dit ondanks het feit dat niet alle Europese NAVO-lidstaten lid van van de EU en niet alle EU-lidstaten lid zijn van de NAVO.
Maar er is iets apart aan de hand.
Wanneer de VS overal ter wereld spierballen laten zien, zo nodig militair, dan is de VS in ogen van veel politieke families en regeringen een imperialistische natie. Wanneer de VS zoals nu hun bemoeienissen op het gebied van buitenlandse interventies zeggen te willen beperken en niet overal met militaire presentie de veiligheid willen garanderen van derde landen is ook het weer niet goed. Trump lijkt zich hiervan bewust en lijkt de houding er op na te houden van “Wat wil de internationale gemeenschap nou eigenlijk,?”. “Cut the crap”.
Trump wil in ieder geval met zijn “America First beleid” laten zien dat de Amerikaanse belastingbetaler niet automatisch en zonder enige terughoudendheid opdraait voor de kosten van internationale conflicten en brandhaarden en leert de rest van de wereld een lesje onderhandelen. Immers een topoverleg zoals met de Noord-Koreaanse
leider Kim Jong-Un is goedkoper en leidt tot grosso mode tot minder menselijke slachtoffers dan een militaire interventie of een militair treffen.
In dat licht moet ook de voorgenomen topontmoeting tussen Trump en zijn Russische ambtsgenoot Poetin in Helsinki gezien worden. Ondanks alle commotie rondom de persoon Trump is het niet uit te sluiten dat over een bepaalde tijd de geschiedenis anders gaat oordelen over Trump. Namelijk dat hard onderhandelen uiteindelijk kan leiden meer stabiliteit op termijn in een licht ontvlambare wereld van vandaag.
