Bernd Timmerman

President Donald Trump heeft gedreigd om Chinese goederen nog eens extra te gaan
belasten met 200 miljard dollar.

Het is een reactie op de Chinese tegenheffingen, die weer een actie betrof op de
eerste importheffingen van de Verenigde Staten.

Met de verhoging van de handelstarieven van de USA op staal en aluminium voor de
EU, Canada en Mexico is er sprake van een agressieve handelsoorlog van Trump.

Naast de economische wet van slim en dom protectionisme geven deze keuzes weer
dat het toch om korte termijn succes blijft gaan waarbij het grotere ‘gele’
gevaar wordt genegeerd.

Belasten van totaal-producten is nu éénmaal een betere slechtere keuze dan het
heffen van munten op grondstoffenprijzen die je nodig hebt voor eigen productie.

Dat leidt tot hogere prijzen op de interne markt, ontslagen en verminderde
consumptie en economische malaise.

Trump wil extra heffingen tegen China, maar ziet hij de Chinese expansiedrang bij
Amerikaanse bedrijven?

Een groter probleem voor de VS en de EU is namelijk deze Chinese expansie door
investeringen in tal van bedrijven.

China is kennelijk niet van plan om deze financiële invasies in ondernemingen te
minderen. Misschien wel bij hotels en sportclubs maar niet bij degenen die er
meer toe doen.

Het aardig klinkende argument bij deze take overs is dat de Chinese machthebbers
de afhankelijkheid van buitenlandse bedrijven wil beperken.

Waarschijnlijk zijn er minder nobele motieven en draait het ordinair om
economische harde macht.

In de periode 2010 en 2016 is het uitstaande bedrag aan Chinese buitenlandse
investeringen immers verviervoudigd van 265 naar 1.072 miljard euro.

De Chinezen hebben ook nog eens een enorme overproductie en via de Nieuwe
Zijderoute willen ze de bulkgoederen slijten aan alle kopers ter wereld.

Spoorlijnen, pijpleidingen, snelwegen en havens zorgen ervoor dat China de fast
grow economy beter laat aansluiten op de rest van de wereld.

Dat bij elkaar, de investeringen, overnames en de nieuwe infrastructuur zouden de
leiders van de EU en VS grote zorgen moeten geven.
Meer dan een negatieve
handelsbalans.

Zo is Volvo is niet meer langer Zweeds, er zitten grote Chinese belangen achter.
Het is slechts één voorbeeld.

Meer en meer zitten er bij ICT-bedrijven, auto-industrieën en
luchtvaart-compagnies Chinese macht achter de cijfers.

Het zijn geen eeuwen meer van legers met soldaten die expansie verrichten en
landen veroveren. Sterker, economische grenzen vervagen door financiële
interventies vanuit China.

Trump en de Europese leiders moeten de blikken niet op elkaar in kleine staal- en
pindakaasgevechten houden.

Ook niet op de meer traditionele spierballentaal van Rusland. Juist met Poetin is
samenwerking nodig in een economische containment van China.

Wie de Chinese politiek goed doorziet begrijpt eveneens dat een Europese Unie
meer dan ooit nodig is voor interne samenwerking plus politieke veiligheid en
economische protectie.

Duitsland, Frankrijk en Italië zien de gevaren en hebben in 2017 al aangeklopt
bij de Europese Commissie omdat zij zich ernstige zorgen maken over de politieke
overnames van China in de Europese Unie.

Zij willen meer bescherming tegen deze staatssubsidiëring en assertieve
strategische Chinese invloed.

China blijft een serieuze bedreiging, niet alleen vanwege geopolitieke
machtsuitbreiding, maar zeer zeker ook door bedrijven te kopen of in te
investeren waardoor het Westen over een paar generaties de economisch en
financiële koude muntoorlog heeft verloren.

Trump speelt het spel te klein kortzichtig en de EU zit verlamd verdoofd verdeeld
aan tafel waardoor de kaarten in handen zijn van China.