door Christel Dubos en Peter-Vincent Schuld

Terwijl in Nederland en België de maatregelen weer verstrengd worden ter
vermeende beteugeling van het coronavirus is het Spaanse Grondwettelijk Hof
onverbiddelijk geweest.Nadat in juli van dit jaar het Grondwettelijk Hof reeds
oordeelde dat het gebrek aan parlementaire controle na het uitroepen van de
noodtoestand in strijd is was de grondwet (eerste lockdown begin 2020),
oordeelde het Hof vandaag opnieuw dat de tweede lockdown eveneens juridisch niet
deugde.

Het Spaans Grondwettelijk Hof kent 10 rechters waarbij in de raadkamer 6 rechters
de noodtoestand in strijd met de grondwet vonden en 4 rechters het wel binnen de
kaders van de grondwet vonden passen. Een overwinning voor de Spaanse grondwet,
een overwinning voor de rechtse partij VOX die de zaak aanhangig had gemaakt
maar ook een overwinning voor de Spaanse bijzondere beweging “Policias por la
libertad” (Politiemensen voor de vrijheid). Het feit dat wij allemaal wetenschap
hebben over de stemverhouding binnen het Spaanse Grondwettelijk Hof zou als
voorbeeld moeten dienen voor de openbaarheid van de stemverhoudingen binnen de
raadkamers die Nederland en België kennen.

Hoe moeten we dit verdict dit nu interpreteren? Als een overwinning voor
de grondslag van de Spaanse democratie. Spanjaarden herinneren zich nog
maar al te goed het duistere verleden van dictator Franco die midden jaren 70
plaats maakte voor de democratie. Voornamelijk politici met een
collectivistische inslag, die veelal te vinden zijn aan de linkerzijde van de
samenleving krijgen hiermee een fikse dreun. Met name de huidige Spaanse
regering die bestaat uit socialisten (PSOE) en marxisten (Podemos)  moeten deze
dreun incasseren. Een regering die toch al redelijk instabiel is vanwege de
extreemlinkse partij Podemos die Spanje redelijk totalitair naar de linkerkant
wil doen laten opschuiven. Vlak echter de ook PSOE niet uit die in veel autonome
gebieden in Spanje hun denkbeelden dicteren zoals in de Regio Valencia alwaar de
socialistische regionaal president Puig inmiddels als corona-dictator wordt
beschouwd.

In tegenstelling tot landen als Nederland en België werkt de Spaanse rechtspraak
veel onafhankelijker en is de grondwet heilig, zelfs zo heilig dat de 7e
december, Día de la Constitución, (Dag van de Grondwet)  een landelijke feestdag
is in Spanje. Het is niet de eerste keer dat Spaanse rechtsprekende instanties
een dikke streep halen door het rigide overheidsbeleid inzake de bestrijding van
het coronavirus.
In Spanje kent men het verschil tussen de alarmtoestand en
de uitzonderingstoestand. Bij de laatste kunnen de rechten van de bevolking
worden opgeschort. Deze uitzonderingstoestand is in Spanje niet afgekondigd en
was ook nimmer door het parlement gekomen omdat het de staat te veel macht geeft
zonder enige parlementaire controle.

De Spaanse nationale regering heeft inmiddels opdracht gegeven, met betrekking
tot de eerste lockdown, aan de bevoegde nationale autoriteiten en de
autoriteiten van de autonome regio´´’s de door de politiediensten uitgeschreven
boetes te vernietigen en waar er reeds is betaald, de bedragen aan de
betrokkenen terug te betalen. Dit zelfde geldt voor hen die reeds in de
strafrechtelijke molen terecht zijn gekomen. Immers de vervolging en strafeisen
van het Openbaar Ministerie zijn thans onrechtmatig, de veroordelingen zijn
thans aan te merken als gerechtelijke dwalingen. In principe ligt de weg open
voor mensen en personen die schade hebben geleden door het ongrondwettelijk
uitroepen van de Estado de  Alarma, deze te verhalen op de Spaanse nationale en
regionale overheden en dit kan fiks in de papieren gaan lopen.

Feitelijk zou het in principe wel eens zo kunnen zijn dat via een omweg de gelden
uit het corona-herstelfonds  aangewend zullen moeten gaan worden voor
schadeloosstellingen in plaats van de reeks aan groene plannen die bij de
Europese Commissie zijn ingediend. Immers iedere euro kan maar 1 x uitgegeven
worden. Of de Europese Commissie dit zal accepteren is nog maar de vraag want er
zijn voorwaarden gesteld aan de bedragen uit het corona-herstelfonds en bij de
aanvragen voor de toekenningen moesten er concrete plannen worden ingeleverd.
Maar hier spreken we van een gewijzigde situatie. Gedupeerden hebben gewoon
recht op schadevergoeding.

De redactie van Facts Found heeft vanaf het begin van de corona-crisis erg
veel vraagtekens gesteld en een ronduit kritische houding aangenomen ten aanzien
van het beperken van de vrijheden van burgers en het opleggen van allerhande
verplichtingen zoals mondkapjes en rookverboden op terrassen zoals in Spanje. De
lockdowns waren en zijn in onze ogen al helemaal uit den boze. Vanaf het begin
af aan, hebben we de zaken in Europa gewogen en zijn primair tot de
conclusie gekomen dat vrijheid een fundamenteel recht is en gezondheid een
levensrisico. Dit zouden de enige twee kaders moeten zijn waarin
maatregelen zouden dienen te passen met inachtneming van de grondwetten van de
lidstaten van de Europese Unie en het Europees Handvest.

Het verdict van het Spaanse Hof zou in principe kunnen leiden tot een kentering
in de wijze waarop andere landen van de Europese Unie met autoritaire
maatregelen de vrijheden van hun bevolking beperken.

Immers wil je maatregelen nemen dan zullen altijd de grondslagen van de regels
van de democratische rechtsstaat gerespecteerd dienen te worden. Het Spaanse
Constitutioneel Hof blijkt op dezelfde lijn te zitten als de hoofdredactie van
Facts Found. Met name onze redacteur Christel Dubos heeft in de afgelopen jaar
veel onderzoek verricht en kwam telkenmale met vernietigende conclusies inzake
de genomen maatregelen, overheidscommunicatie en het om zeep helpen van elk
inhoudelijk juridisch, politiek en medisch debat.

De redactie van Facts Found uit al bijna twee jaar zeer zware kritiek op de
vrijheidsbeperkingen in Europa en daarbuiten, het gebruikte juridisch
instrumentarium en gaf al menig rechtscollege een veeg uit de pan die ze maar te
incasseren hebben. De journalistiek heeft ook als taak naast het controleren van
de politiek en de rechtsstaat ook de rechtspraak kritisch op inhoud te volgen.
Daarin laten wij het niet na om als de situatie er om vraagt, ook magistraten
inhoudelijk fiks de mantel uit te vegen.

Tot op de dag van vandaag presteren politici zoals een Hugo de Jonge in
Nederland, een Emmanuel Macron in Frankrijk en het duo De Croo en Vandenbroucke
in België de bevolking bij voortduring het mes op de keel te zetten en hun
vrijheden te beperken. Dit gaat op een zeker moment tegen zich keren. De
bevolking blijft het niet slikken en pikken. Meer en meer blijken er gaten en
onoverbrugbare hiaten te zijn in de medische en juridische onderbouwing voor de
rigide maatregelen.

Voor alle duidelijkheid, nee de redactie van Facts Found ontkent het
bestaan en het initieel gevaar van het coronavirus niet. Integendeel. Echter
maatregelen dienen proportioneel te zijn en te blijven. Je moet niet willen dat
de grondrechten van de burgers ingeperkt worden en daarmee de vrijheid van de
staat om handelingen te verrichten opgerekt wordt. Er is door tal van regeringen
stevig misbruik gemaakt van de vrijheden die ze naar zich toe trokken, de
parlementaire controle was of afwezig of belabberd en zij die toch kritisch
waren werden door politiek en media als “idioot” of “wappie ”  weggeschreven en
dat geschiedt nog steeds.
In Nederland (en daarbuiten) maken naar mening
van de hoofdredactie tal van lieden (niet limitatief) zoals opiniemakers,
politici, medici en wetenschappers in het publieke debat zich aanhoudend
schuldig aan respectievelijk art 137c (groepsbelediging), 137d (haatzaaien)  en
art. 261 (smaad en smaadschrift) Wetboek van Strafrecht.  Immers burgers met een
andere visie worden feitelijk sociaal uitgesloten en als “paria” beschouwd en
geduid. Een sociale apartheid naar Zuid-Afrikaans model, waarbij ditmaal niet de
huidskleur voorwerp is van discriminatie, maar de mening en het al dan niet
gevaccineerd zijn vormen de huidige basis van de discriminatie, hetgeen in
strijd is met artikel 1 van de Nederlandse Grondwet.

Gezaaide en verspreide angst liggen ten grondslag aan de tot wet verheven
sociale uitsluiting.

Nogmaals, we zeggen niet dat er geen gevaarlijk virus heerst. We zeggen absoluut
niet dat afdoende en ethisch verantwoorde medische maatregelen tegen het virus
niet genomen mogen worden, maar alles dient te geschieden overeenkomstig de
regels van de proportionaliteit. Het debat is opzettelijk kapot gemaakt mede
door types als Diederik Gommers in Nederland en Marc van Ranst in België.

Het is ter bewaring van de stabiliteit en de democratische rechtsstaat zeer wel
aan te bevelen om te toetsen of hun uitspraken in het debat niet de grenzen
hebben overschreden van de wet en in het bijzonder art. 9 en 10 EVRM. In elk
geval lijkt ons dat er voldoende grond is om een onafhankelijk rechtscollege te
laten oordelen of de uitspraken van beide lieden (en met hen vele anderen) elk
democratisch en wetenschappelijk debat kapot gemaakt hebben dan wel in de kiem
hebben gesmoord, of dit rechtmatig was en of de uitlatingen de werking van de
democratische rechtsstaat al dan niet hebben belemmerd.

We ontkennen evenmin het leed dat patiënten overkwam en overkomt die besmet
raakten en raken met het coronavirus. We wensen hen oprecht een voorspoedig
herstel.

Wij ontkennen niet het leed en het verdriet ten gevolge van de overlijdens
waarbij het coronavirus de primaire reden was, of dat er onderliggende
ziektebeelden een rol speelden. Ons meest diepe en welgemeende medeleven.

Mensen stierven om ons heen, mensen die we wel en niet kennen zoals de afgelopen
week overleden voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Colin
Powell, die stierf aan complicaties rond het door hem opgelopen coronavirus. Het
verdriet is en blijft bij ieder verlies intens.

Wij ontkennen nadrukkelijk ook niet het leed, de psychische trauma´’s en de lange
reeks van zelfmoorden wegens de rigide coronamaatregelen die enig sociaal
contact onmogelijk maakten of weer dreigen onmogelijk te gaan maken. Jongeren en
ouderen die in een isolement raakten en besloten uit het leven te stappen bij
afwezigheid van enig levensperspectief. Lieden als Hugo de Jonge en Marc van
Ranst miskennen dit leed op een arrogante wijze waar de honden geen brood van
lusten.  Een crisis laat zich zoals we al eerder stelden het beste evalueren na
afloop. Maar het heeft er alle schijn van dat menig voorstander van rigide
maatregelen of zij die de hand hebben gehad in het nemen van autoritaire,
disproportionele  en rigide maatregelen de rekening ter vereffening krijgen
gepresenteerd.

Je kunt wel van je bevolking schapen proberen te maken, maar er zijn altijd
nog zelfstandige en vrije denkers die recht ingaan tegen de heersende
opvattingen. De bevolking die thans wonont in straten die naar befaamde denkers
waaronder (rechts)filosofen zijn vernoemd dient zich ervan bewust te zijn dat de
betrokken denkers waarnaar de straten zijn vernoemd,  in hun tijd waarin zij
leefden ook verketterd werden. Voortschrijdend inzicht vond niet zelden pas
plaats na hun overlijden.

Met conclusie:
In het Nederlands volkslied, het Wilhelmus
staat misschien wel heel terecht: “De koning van Hispanje heb ik altijd geëerd”