door Peter-Vincent Schuld

Een gerichte Amerikaanse aanval met een raket trof doel en maakte daarmee een einde aan het leven van de Iraanse Generaal Qassem Soleimani.

In veel media werd de operatie van de Amerikanen opgeblazen tot een disproportionele raketaanval. Wie echter de beelden ziet van de impact op het rijtje geparkeerde voertuigen ziet dat gelet op de impact, de explosie en de gemeten ruimte waarbinnen deze explosie zich voordeed, het slechts om “relatief kleine” projectielen gaat, met precisie afgevuurd vanuit een drone.

Om te begrijpen waarom het uitschakelen van dit heerschap meer dan gewenst is zult u iets meer moeten weten over de Iraanse Revolutionaire Garde en de Al Quds Brigade.

De beste vergelijkingen die hier passen, en dit in alle redelijkheid, is dat u de Iraaanse Revolutionaire Garde kunt vergelijken met de
Waffen SS ten tijde van Nazi Duitsland en de Al Quds Brigade met de Totenkopf Division van de Waffen SS, maar in deze met een goed opererende inlichtingen- en clandestiene operaties-tak.

De Al Quds Brigade heeft simpelweg tot doel om zoveel mogelijk het zaaien dood en verderf te ondersteunen door terroristische organisaties als Hamas, Hezbollah de Palestijnse islamitisch Jihad en andere terroristische (shi’tische) strijdgroepen in Syrië, Libanon en Afghanistan.

Al Quds Brigade stamt vanuit de Iraaks-Iraanse oorlog en had oorspronkelijk tot doel zoveel mogelijk vermeend “moslim” grondgebied te veroveren c.q. de heroveren, waarbij de naam Al Quds de Arabische aanduiding is voor Jeruzalem, hoofdstad van het huidig Israël en het voormalige Eretz Israël voordat het door diverse Arabische en Ottomaanse bezetters onder de voet gelopen werd en werd ingenomen.

De Al Quds Brigade wordt verantwoordelijk gehouden voor tal van moordpartijen waaronder de recente moord op een Amerikaanse medewerker van een oliemaatschappij om maar een verhoudingsgewijs “klein” feit te benoemen.

De Al Quds Brigade is gekend om haar clandestiene operaties buiten het Iraanse grondgebied. Soleimani had de dagelijkse leiding over deze staatsterreurclub, in een land waar recentelijk de Iraanse Revolutionaire Garde grote aantallen burgers om het leven bracht die demonstreerden voor meer welvaart en tegen het streng islamitische regime.

 Facts Found sprak in de afgelopen dagen met meerdere bronnen uit het circuit van inlichtingen- en veiligheidsdiensten. Daar werd ons stellig meegedeeld dat naar alle waarschijnlijkheid de Al Quds Brigade ook verantwoordelijk is voor de sabotage van 4 olietankers in mei van 2019 en twee olietankers van een Noorse rederij in juni van afgelopen jaar en daarmee misdrijven beging en de vrije scheepvaart in internationale wateren in gevaar bracht.

Het bedenkelijk palmares van de Al Quds Brigade is groter en langer dan we hier schrijven. De bronnen uit de inlichtingen- en veiligheidsdiensten melden ons eveneens dat de twee moorden op Iraanse dissidenten die in  2015 en 2017 op Nederlandse bodem werden gepleegd, die aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid ook toe te dichten zijn aan de tak binnen Al Quds die buitenlandse “assets” “runt” en operaties uitvoert of laat uitvoeren.

Een aanslag op Deense bodem werd vroegtijdig voorkomen door een tip van de Israëlische geheime dienst.

Is het ombrengen door de VS van Soleimani “hoog spel”? Ja en nee. Iran weet heel goed dat bij het overspelen van haar hand, de resultaten vernietigend zullen zijn voor het land. Ondanks dat in alle politieke en militaire gelederen van het Iraanse regime, met inbegrip van de Iraanse Revolutionaire Garde en de Al Quds Brigade de shi’itisch islamitisch revolutionaire doctrine er blijvend in gestampt wordt en de “spirit” tot het ondernemen van actie en tegenacties een “islamitisch religieuze” inspiratie kent, wordt er op beslissingsniveau het instrument rationaliteit wel omarmd en gebruikt.

De ratio wordt onder meer gebruikt om de islamitisch revolutionaire doctrine te beschermen en daarmee de rechtvaardiging van het regime dat niet vies is van het produceren van offensieve massavernietigingswapens.

Er
moet serieus rekening gehouden worden met een Iraanse vergelding voor
het werk van de Amerikaanse terroristenjagers. De ogen van de mondiale
“intelligence community” zijn scherper dan ooit gericht op Iran.

Het terugslaan door Amerika en haar bondgenoten met inbegrip van Israël, als deze laatste het slachtoffer wordt van het Iraans staatsterrorisme, zal intern en extern worden verkocht als religieus martelaarschap.

Toch zijn zowel de Verenigde Staten als Israël ten principale zeer terughoudend bij onverhoopte escalatie. Geweten dient te zijn dat het Iraanse volk niet als een blok achter het streng islamitisch regime staat. Zowel de VS als Israël doen er alles aan om bij eventuele aanvallen burgerslachtoffers te vermijden. Temeer daar het vermijden van burgerslachtoffers op termijn een kentering c.q. het vallen van het regime met zich mee kan brengen.

Zowel Israël als de VS financieren en ondersteunen vrouwenrechtenorganisaties en andere dissidente groeperingen binnen Iran en daarbuiten.

Iran op haar beurt zal pogen zoveel mogelijk van haar eigen burgers bloot te stellen aan de gevaren van eventuele vergeldingen vanuit Amerikaanse of Israëlische hoek.

In relatie tot militaire acties tegen Iran is civiele verdediging dus in feite burgerbescherming in Iran een complete farce.

Het regime is politiek en religieus juist gebaat bij veel burgerslachtoffers onder haar eigen bevolking.

Iran,
of beter gezegd Perzië is een land dat van oudsher veel intellectuelen
voortbracht en ooit een zeer hoogstaande beschaving was tot het moment
dat het met geweld en dus dood en verderf werd verislamiseerd. Voor alle
duidelijkheid Iran is geen Arabisch land.

Het doden van Soleimani was een bittere noodzaak om een morele en rechtvaardige kaakslag uit te delen aan de pariastaat van de islamitische revolutie.

Het uitnodigen door de Europese Unie van de Iraanse minister van Buitenlandse Zaken voor overleg en de oproep om het geweld in de regio te staken getuigt niet alleen van een kwaadaardige naïviteit maar eveneens van het grof bruskeren van de slachtoffers van het Iraanse regime dat homoseksuelen ophangt en vrouwen die weigeren een hoofddoek te dragen voor een onmenselijke reeks van jaren het gevang instuurt.

Ook het anti-Israelisch karakter van het Iraanse regime maakt het land tot een schurkenstaat. Iran streeft er politiek naar om de Joodse bevolking opnieuw uit Israël te verdrijven.

De inlichtingendiensten van de Verenigde Staten en zeker die van Israël hebben Iran en haar bewegingen redelijk goed in beeld.

Het gebrek aan economische welvaart en de rigide seksuele moraal heeft lieden uit Iraanse militaire en politieke middens met en zonder medeweten tot “informant” gemaakt en dit tot op aanzienlijk niveau. Ja, Iraniërs met substantiële informatie zijn te koop, uit te wringen of op andere manieren te werven. Wat dat betreft zijn de sancties tegen Teheran effectief.

Laat u niet teveel indruk aanpraten door de zogenaamde mensenmassa’s die deze zondag op straat kwamen om de begrafenis van Soleimani bij te wonen. Ze zijn niet zelden georganiseerd en georkestreerd.Dit past precies binnen de manipulatieve propagandamachine van het Iraanse regime.

Ja, Iran kent een substantieel aantal inwoners dat tot op de dag van vandaag het verlichte en verjaagde regime van de Sjah tot de grond toe haat, ingegeven door een religieuze transcendente waanzin.

Ja, de islamitische revolutie waarbij Ayatollah Khomeini kon terugkeren na jaren van ballingschap in Parijs was het terugzetten van de klok voor de seculier gefundeerde en moderne samenleving die de Sjah van Perzië
voor ogen had.

Onder een seculiere staatsvorm waarbij een autocratische manier van besturen noodzakelijk zou zijn geweest om de fundamentalistische shi’tische moorddadige geest in de fles te houden, had de situatie er in het Midden-Oosten er anders uit gezien en had Perzië een voortrekkersrol kunnen vervullen in het herstellen van de beschaving in het Midden-Oosten.

Wat heeft een Iraanse generaal trouwens in Irak te zoeken? Inderdaad, ondersteuning van gewapende shi’itische milities met het oog op verdere destabilisering en het onder Iraanse invloed brengen van Irak.In feite dus een verkennende missie met het oog op het verspreiden van de Iraanse islamitische revolutie.

Met andere woorden…. wie is hier nu de agressor? In dit geval zeker niet Donald Trump. Deze kent de Iraanse aspiraties maar al te goed. Maar kennis en kunde in deze kwestie zijn maar weinigen gegeven en zeker niet toegetreden tot menig Europees politicus met uitzondering van de Britse premier Boris Johnson die zich meer en meer ontpopt tot een staatsman.

De reactie van Rusland op de aanval was veelzeggend. De formele reactie uit Moskou was “Het was in strijd met het internationaal recht”. Diplomatiek bewoordingen voor “Volgens onze politiek opportunistische interpretatie van het internationaal recht mag het niet, even formeel hoor, maar eigenlijk zijn we blij dat deze man uit de weg geruimd is”. Hardere en grotere woorden zijn er in Moskou met betrekking tot de aanval op Soleimani niet gevallen.

Dat de situatie explosief is lijdt geen twijfel. Iran is thans een rokende vulkaan die op uitbarsten staat. Maar soms leidt een vulkaanuitbarsting tot een heel vruchtbare toekomst.