door Sharon Bouterse

Op de een of andere manier ben ik vandaag niet mijn poëtische zelf.
Dat
maant me om het volgende maar gewoon te zeggen zoals het in me op is gekomen.

Allereerst stel ik graag voorop dat ik tracht all-inclusive, pro mannen en pro
vrouwen, pro alle kleuren en culturen te denken en handelen.. 
Als ik
schrijf, streef ik ernaar om ‘gedachtegoed’ aan elkaar te weven zodat schijnbare
tegenpolen elkaar toch weten te vinden en zich te ver~één~igen.

Maar vandaag is het Internationale vrouwendag!

Gisterenavond dacht ik na over internationale vrouwendag, maar nog veel meer over
welke positie heeft de vrouw zo heden ten dage, zowel in Nederland als
daarbuiten? Het volgende drong tot me door:

Als mannen maandelijks uit hun geslachtsdelen zouden bloeden, vanaf hun jonge
tienerjaren en als dit fenomeen zich vervolgens maand na maand en jaar in en
jaar uit zou voortzetten, tot pak ‘m beet hun vijfenvijftigste levensjaar. Dan
zou nergens op aarde de samenleving en maatschappij zodanig vorm gegeven zijn
dat mannen zouden moeten gaan werken en presteren zoals zij normaliter zouden
doen.

Als mannen in die tijd van de maand rugklachten, buikpijn of hoofdpijn zouden
hebben of opener, gevoeliger en ontvankelijker zouden zijn, zouden ze alle dagen
thuis zijn!

Als ze een tamponvormige katoenen prop in hun geslachtsdelen moesten doen
of ze met een katoenen lap (met of zonder vleugels) in hun onderbroek moesten
lopen om het bloed op te vangen, betwijfel ik ten zeerste of ze überhaupt het
huis zouden verlaten.

Het doet me afvragen:
“Waarom worden er zo vaak flauwe en kleinerende
grappen gemaakt over vrouwen en hun emoties? Hoe komt het dat er zo weinig
inlevingsvermogen en begrip is? Hoe komt het dat bepaalde uitspraken algemeen
geaccepteerd ‘gemeengoed zijn zoals het kleinerende ‘is het weer die tijd van de
maand?

Als mannen baby’s in hun lichaam zouden creëren en dragen negen maanden lang, een
wonder waartoe een vrouwelijk lichaam in staat is. Dan zou de samenleving niet
van hen verwachten dat ze hun werk doen vanaf het begin van de zwangerschap tot
slechts twee of drie weken voor de bevalling. In het Engels zegt de term “a
woman in labour” het letterlijk al, “een vrouw aan het werk”. En gewoon werken
doen we eigenlijk van negen tot vijf maar een zwangere vrouw werkt 9 maanden
lang onafgebroken, dag en nacht zonder een moment pauze tot het wonder van een
kind vervolmaakt is.

Evenmin zou de maatschappij zodanig opgebouwd zijn dat van hen verwacht zou
worden dat ze al na drie korte armoedige maanden op hun werkplek terugkeren, de
baby behoeftige baby achterlatend-joost mag weten waar …???!

Het kost een vrouwen lichaam minstens negen maanden om hormonaal stabiel te
worden na de geboorte. Veel vrouwen geven borstvoeding. Enig idee hoeveel kracht
en levensenergie daarvoor wordt gebruikt? Een jong mens voorzien in alle
behoefte zodat het zich ten volste kan ontwikkelen … En zij tegelijkertijd alle
normale dagelijkse dingen moet doen dat een huishouden met zich meebrengt en dit
alles zonder een goede nachtrust. Dag in dag uit voor onbepaalde tijd en de
samenleving verwacht dat vrouwen tegelijkertijd voor geld gaan werken … wauw ….

Ik óverpeins deze zaken niet te vaak, want de onnatuurlijke waanzin doet me
duizelen.

Vrouwen wordt verteld zich netjes te kleden, niet ‘s nachts over straat te lopen
of door het park of ’s avonds laat te parkeren en parkeergarages te mijden, ze
moeten op hun drankjes letten, zodat ze niet gedrogeerd worden … alleen maar om
niet geschonden en verkracht te worden. Waarom kunnen onze dochters, zussen,
moeders niet veilig over straat lopen ?!

Ik heb geen antwoorden nodig … maar misschien zouden we onszelf kritische vragen
moeten stellen…

Vrouwen zijn niet hetzelfde als mannen, maar ze zijn wel gelijkwaardig.
Toch
worden ze niet gelijk behandeld en voor veel banen worden ze ook niet gelijk
betaald. Dit niet in andere, zogenaamde onontwikkelde landen, maar ook hier in
Nederland.

Wereldwijd worden vrouwen onderdrukt en geschonden, ze zijn één van de slechtst
behandelde soorten die op aarde rondlopen.

Ik ken geen enkele vrouw die op een bepaald moment in haar leven niet seksueel is
lastiggevallen of onfatsoenlijk is behandeld, niet één!

Was het niet Desmond Tutu die zei dat het beschavingsniveau van een land kan
worden afgemeten aan de manier waarop ze met vrouwen omgaan?

Het ligt in de aard van vrouwen om leven te geven, te baren, het zij, kinderen,
of andere creaties zijn…

We zijn allemaal voortgekomen uit een vrouw, geen uitzonderingen daargelaten.

Vrouwen eren is het leven eren

Het leven eren is de liefde eren

Liefhebben is leven

Laten we alle dagen alle vrouwen eren, want we lopen zij aan zij, door dit leven,
op deze ene aarde, moeder aarde die ons allemaal zonder uitzondering draagt ​❣️