Brussel, een pracht van een agglomeratie, door de loop der jaren verpest. De
politie heeft haar handen vol aan het in toom houden van allah-tone knapen die
de rechtsorde bij voortduring schofferen en verstoren.

–

Nu kunnen ettelijke gutmenschen lopen schreeuwen dat ik discrimineer, maar ik
nodig u uit om zelf eens een kijkje te gaan nemen in de agglomeratie Brussel en
de nieuwsberichten van de afgelopen 25 jaar er op na te lezen.

–

Neem nu bijvoorbeeld Molenbeek. Een wijk die in het nieuws kwam omdat de
aanslagplegers op de Bataclan in Parijs er hun

nest hadden waaronder enig overlevende Saleh Abdelslam, een kerel met
Marokkaanse roots, in België geboren en met een Frans paspoort. Het is echter
alleen Molenbeek, de aangrenzende gemeentes Laken, Anderlecht en Schaarbeek
waren weer de thuisbasis voor de terroristen de aanslagen pleegden op het
Brusselse metrostation Maalbeek en Luchthaven Zaventem.

–

De dader van de mislukte aanslag op het centraal station van Brussel, kwam wel
uit Molenbeek, maar keerde niet meer terug omdat afschot door Belgische
militairen hem ten deel viel. Wat veel mensen niet weten is dat ook een van de
terroristen van de bomaanslag op de trein in Madrid kwam uit Molenbeek evenals
de moordenaar die een anti-Taliban commandant om het leven bracht.

–

Je mocht het nooit hardop zeggen, niet dat ik me daar ooit iets van aantrok, 
ik wist en communiceerde het al lang e werd opeens was het algemeen geweten
“Molenbeek zit vol met criminelen en terroristen”.

–

Molenbeek waar de politie voortdurend jaagt op Rif-ratten en de Maghreb-mijt.

Wat Rif-ratten zijn? Dan zijn lieden zelf afkomstig zijn, of wiens ouders
afkomstig zijn uit het Rif gebergte die vanuit Molenbeek criminaliteit plegen en
zich inlaten met terrorisme.

–

De Maghreb-mijt is een menselijke levensvorm die qua schadelijkheid identiek is
aan het bovenstaande, dito feiten plegen, doch wiens habitat van oorsprong iets
breder beschouwd dient te worden (Tunesië, Algerije en Marokko).

–

Molenbeek kampt al sinds decennia met dit ongedierte. Het is er zeker niet
beter op geworden sinds dat in 1992 de Franstalige socialist Philippe Moureaux
er aantrad als burgemeester.

–

Voor de Nederlandse lezers onder ons, in België wordt de burgemeester niet
benoemd, maar wordt geleverd door in regel de grootste partij die in de coalitie
van het nieuwe gemeentebestuur zit na de gemeenteraadsverkiezingen.

–

Moureaux maakte in 1981 naam en faam door de ontwerper te zijn van de Belgische
wet tegen racisme en xenofobie.

Hij bekleedde een tijd lang de post van minister van justitie in België rond de
periode waarin ook de Bende van Nijvel actief was.

–

Hij stelde verkiesbaar voor de Gemeenteraadsverkiezingen in St. Jans Molenbeek.

Zijn denken sloeg door in cliëntelisme en betrok allerlei personen,
voornamelijk uit Marokkaanse middens in zijn gemeentebestuur. Dit, zo het zich
laat aanzien, was ook een staaltje van electoraal opportunisme. Moureaux was als
lid van de Belgische senaat een van de architecten van de wet die niet
EU-burgers het recht gaf om mee te mogen stemmen voor de
gemeenteraadsverkiezingen. Moreaux en zijn PS (Parti Socialiste) hadden bij dit
voorstel enorme baat omdat zij meteen een kiezersbron zouden aanboren.

–

Al in de negentiger jaren van de vorige eeuw gleed Molenbeek in rap tempo af
naar een rovershol waar autochtone Belgen feitelijk door onleefbaarheid verjaagd
werden ten faveure van de voornamelijk Marokkaanse immigranten, die laat ik het
netjes stellen, nu over het algemeen niet uit de wat beschaafdere milieus komen.
Als je aan een gemiddelde realistische inwoner vraagt wat de probleemgebieden
zijn in de Brusselse agglomeratie dan is Molenbeek negen van de 10 keer het
eerste wat je als antwoord krijgt, gevolgd door Schaarbeek en nog een serie
deelgemeentes die geteisterd worden.

–

Moureaux kon dus rekenen op fikse stemmenaantallen uit deze middens. Het zorgde
ervoor dat Moureaux vaak een oogje dichtkneep, niet ingreep en Molenbeek kon
verworden tot een crimineel nest waar “law & order” ver te zoeken waren.

–

Het Amerikaanse reclamebureau BBDO verliet Molenbeek in 2011 nadat het
personeel 150 berovingen had moeten ondergaan.

Hierop schreef BBDO een open brief aan de burgemeester. Het hielp allemaal
niets. Moureaux was geobsedeerd door zijn multiculturele waanzin waarbij er
thans een monocultuur overheerst die niet Belgisch is van oorsprong. De
criminele bijeffecten nam Moureaux voor lief.  Sterker Moureaux en de
Burgemeester van Brussel-stad Freddy Thielemans, beiden socialisten noemden de
schietpartijen tussen de Belgische politie en de terroristen in Brussel ene
“fait divers” dus een klein onbelangrijk nieuwsbericht. Je zou bijna denken dat
Moureaux niet alleen electoraal iets te winnen heeft bij een verislamiseerd
Molenbeek.

–

Na de aanslagen in Parijs ging zowel in de politiek als onder de bevolking het
idee rond om heel Molenbeek af te sluiten en huis voor huis de gemeente uit te
kammen op aanwezigheid van terroristen en criminelen.

–

Intussen was er een nieuwe burgemeester aangetreden Françoise Schepmans die wel
erkende, in tegenstelling tot haar voorganger, dat er een probleem is. Maar ook
zijn bagatelliseerde het door het te beperken tot de vaststellingen dat er te
weinig diversiteit is van buitenlandse nationaliteiten en dat de van oorsprong
Marokkaanse bevolking teveel geclusterd wonen.

–

Bij de gemeenteraadsverkiezingen van afgelopen week is de dochter van Philippe
Moureaux, Catherine Moureaux verkozen tot

de nieuwe burgemeester en treed daarmee in de voetsporen van haar vader.
Ongelofelijk maar waar. De Belgische federale minister van Binnenlandse Zaken
Jan Jambon, is net zo sceptisch als ondergetekende en reageerde op de winst van
Catherine Moureaux met de woorden “Ik hoop dat de nieuwe PS-burgemeester van
Molenbeek criminelen niet opnieuw vrij spel zal geven”.

–

De dochter van Philippe Moureaux heeft al laten weten dat de huidige hardere
aanpak niet op haar instemming kan rekenen.

Ze wil een “socio-econmisch beleid” en een politie die “dichter bij haar
ingezetenen staat”. Een nieuwe voor van cliëntelisme?

De Franstalige socialisten leren het nooit. Na talloze omkoop- en
corruptieschandalen binnen de PS en aangetoonde banden met de maffia in Luik
bestaat deze partij nog steeds en vormt een van de gevaarlijke ziektekiemen in
België.