Polen ligt op ramkoers met Europa nadat het Grondwettelijk Hof van Polen
oordeelde dat het Pools recht voor gaat c.q. voor kan gaan op Europees recht,
ook wel Unierecht genoemd.

De Poolse door de conservatieve PiS-partij gedomineerde regering had om een
oordeel gevraagd van het Grondwettelijk Hof waarvan u moet weten dat de
zetelende rechters veelal marionetten zijn van de regerende PiS-partij wat staat
voor de partij voor Recht en Rechtvaardigheid. Feitelijk heeft het
Grondwettelijk Hof laten zien dat het bestaat uit een bende juridische amateurs
die de internationale principes van de hiërarchie van wetgeving niet (willen)
begrijpen.

Maar er is meer aan de hand. Zelfs de PiS-regering kent een eigen “raspoetin” in
de vorm haar minister van Justitie Zbigniew Ziobro. Laten we hem even voor het
gemak Ziggie de Zigzagger noemen. “Ziggie” was tot en met 2011 lid van de
PiS-partij, kreeg toen wat gezeik en maakte vanaf dat moment deel uit van de
partij Verenigd Polen. De man wordt alom gezien als kwade genius achter de
gewraakte procedure die bij het Poolse Constitutioneel Hof werd ingeleid. De man
is jurist dus kent de klappen van het zweepje. Hij weet evengoed wat de
juridische consequenties zijn.

Echter, zolang de Poolse president Duda geen handtekening heeft gezet onder het
arrest van het Constitutioneel (grondwettelijk) Hof is de uitspraak nog niet
“uitvoerbaar” zoals dat heet. Het arrest is dus thans niet meer en niet minder
dat een lelijk maar wel doeltreffend wapen geworden.

Collega Koos van Houdt analyseerde de situatie als volgt “Dit
verfoeilijke besluit is wellicht een laatste stuiptrekking van de zittende
regering. Minister Ziobro (justitie) van de kleine gedoogpartner Verenigd Polen
heeft dit afgedwongen. PiS zelf is niet sterk genoeg meer om de regie te houden.
Doen ze niet mee dan trekt Ziobro zijn handen af van de coalitie, die dan zijn
meerderheid in het parlement kwijt is. Doen ze wel mee, zoals nu lijkt, dan
verspelen ze mogelijk het laatste restje krediet dat ze nog hadden in verwant
electoraat van de in ruime meerderheid pro-Europese Polen. Kortom, ik zou het
meer duiden als een kamikazeactie van een coalitie die op de laatste benen
loopt. “

Collega Koos van Houdt

vervolgt:
“Een nieuwe coalitie onder leiding van Donald Tusk zal ook veel beter
de Poolse belangen in het klimaatdebat kunnen behartigen.”

Een en ander neemt niet weg dat we te maken hebben met zoals we dat in
juridische termen noemen “een gewijzigde situatie”. Het arrest versus het
ondertekend toetredingsverdrag waar het Verdrag van Rome van 1957 gewoon deel
vanuit maakt en dus het Unierecht voorrang geeft op het Pools recht.

Polen heeft namelijk een handtekening gezet onder het initieel verdrag dat Polen
deed toetreden tot de Europese Unie en dat is juist dat Verdrag van Rome. Met
die handtekening, die volstrekt op een legale manier onder de
toetredingsdocumenten is geplaatst werd Polen lid van van de Europese Unie in
2004. Polen heeft zich ondubbelzinnig akkoord verklaard met het beginsel dat het
Europees recht altijd voorgaat op het nationale recht en heeft zich akkoord
verklaard met de jurisdictie van het Europees Gerecht en het Europees hof in
Luxemburg.

Maar, hoe tegenstrijdig het ook klinkt, Polen volgt onderhuids en achter de
schermen wel rechtsregels die niet democratisch tot stand gekomen zijn en die
haar grondslag eveneens in Rome vinden. Namelijk het canoniek recht, beter
gekend als het katholiek kerkelijk recht ook wel “Codex Iuris Canonici” genaamd,
het kerkelijk wetboek van de rooms-katholieke kerk.

Immers abortus en homoseksualiteit werden ook in het kerkelijk recht in de ban
gedaan. Deze twee thema’s staan voortdurend op de politieke agenda met alle
manipulatie, indoctrinatie en bemoeienis van een vreemde mogendheid zijnde het
Vaticaan, van dien. Het staat in zekere zin gelijk aan als zou in het westen van
Europa de islamitische sharia ruimte gegeven worden. Het verschil van inzicht
over het klimaatverhaal heeft natuurlijk een heel andere grondslag, namelijk een
economische. Maar moet de soep wel zo heet gegeten worden als deze opgediend
wordt?

In ieder geval, de uitspraak van de Poolse grondwettelijke rechters gaat evenzeer
lam omdat de uitspraak van het Grondwettelijk Hof ook nog eens in strijd is met
het verdrag der verdragen, namelijk het Verdrag van Wenen van 1961 dat de
internationale rechtsorde regelt inzake verdragen en het verdragsrecht.

Waarom is dit verdrag dat los staat van de Europese Unie zo belangrijk? Immers
ter discussie staat de toepasselijkheid van internationale verdragen binnen een
autonome rechtsorde, die feitelijk niet geheel autonoom meer is. De juridische
motivatie van de Poolse rechters is in een tijdskader gestoken dat geplaatst is
voor het moment dat de Polen een handtekening hadden gezet onder het
toetredingsverdrag. Dat is dus een situatie van een land versus een
supranationale organisatie en daarmee hebben de Polen een juridisch foefje
uitgehaald. Over zaken die spelen nadat de Polen de handtekening hadden gezet
onder het toetredingsverdrag is eenvoudigweg het Europees Hof bevoegd. Maar door
het Unierecht en dus de bevoegdheid van het Europees Hof in vraag te stellen, is
het dispuut verplaatst naar het moment voordat de handtekening onder het
toetredingsverdrag geplaatst werd. Bij escalatie, dus in het geval de zaak op de
spits gedreven wordt wordt het nog complexer, waarbij Polen tijd koopt zie
onderstaande.

Er is dus een geschil tussen Polen en de Europese Unie, zijnde een
lichaam dat men een supranationale organisatie c.q. een internationale
organisatie noemt. Maar welk Hof heeft dan de juridische bevoegdheid om
te kunnen oordelen? In dat geval lijkt het Permanent Hof van Arbitrage
ondergebracht in het Vredespaleis te Den Haag een aangewezen instituut.
Zij heeft overeenkomstig het internationaal recht de bevoegdheid om te
oordelen in dit soort van zaken.

Iedereen met wat verstand weet dat het oordeel van het Poolse
Constitutioneel Hof inhoudelijk 0,0 % juridische waarde heeft. Pure provocatie.

De motivatie van het oordeel van Pools Grondwettelijk Hof houdende dat door het
ondertekenen van verdragen zulks niet betekent dat Poolse rechters in laatste
instantie niets meer te zeggen hebben, slaat zoals dat heet “als een tang op een
varken”.

Kortom het is juridisch klungelwerk van een bende politiek gekleurde ¨kleuters”.
Met deze uitspraak plaatst Polen zich niet alleen buiten de Europese rechtsorde,
maar strikt genomen ook buiten de internationale rechtsorde.

Eigenlijk zegt de uitspraak in theorie en hypothetisch en dus puur in
theorie en hypothetisch “Als de Poolse grondwet aangepast wordt en de
Poolse grondwet het niet zou verbieden dat bijvoorbeeld
mensen die niet tegen het corona-virus gevaccineerd zijn in detentiekampen
geplaatst zouden kunnen te worden” de Poolse Grondwet dit niet in de weg zou
staan. Hier zit de crux.

De zekerheid van de wet van vandaag, is bij aanpassing, buiten werking
plaatsen of intrekking, geen enkele garantie voor de rechtszekerheid van
morgen.

Het bovenstaande dystopisch voorbeeld is natuurlijk iets wat in strijd is met
alle internationale rechtsregels. Ondank dat de Polen heel wat ervaring hebben
met kampen op hun grondgebied, ligt het niet in de lijn van de directe
verwachtingen dat er een rechtsgrond tot stand gebracht wordt door de Poolse
wetgevende macht, de politiek dus, dat dit ooit opnieuw zou plaatsvinden.

Het is natuurlijk een overdreven en een extreem voorbeeld, maar
gelet op de strapatsen van menig overheid gedurende de coronacrisis is
de overdrijving om het duidelijk te maken echt noodzakelijk.

Eigenlijk zegt het Pools Constitutioneel Hof: “Elk verdrag dat Polen met
een ander land of met een groep van landen heeft ondertekend kan de prullenmand
in als het in strijd zou zijn of in strijd zou komen met de Poolse Grondwet.”.

De huidige politieke heersers in Polen hoe verdeeld dan wel saamhorig ook, hebben
met een enkele slag Polen gemaakt tot een discutabele staat omdat het Poolse
Grondwettelijk Hof zegt dat je kunt shoppen in de rechtsregels naarmate het
Polen uitkomt. Maar wil de Poolse bevolking dit wel?

U  moet u voorstellen dat u als ondernemer zaken doet in Polen overeenkomstig
Europees recht. U komt in conflict met Poolse overheidsinstanties, waarbij het
Europees recht u gewoon in het gelijk stelt, maar omdat het de Polen niet
uitkomt wordt u in het ongelijk gesteld door een Poolse rechter. Polen wordt
hiermee een totaal onbetrouwbaar land om er investeringen te doen.

Maar het gaat verder en tast uw basale en fundamentele rechten aan die u als mens
en Europees ingezetene heeft via het Handvest van de Europese Unie, maar ook op
grond van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (een zaak van de Raad
van Europa,  staat los van de  EU).

Daarvan kunnen Poolse rechterlijke instanties nu zeggen “pfff het boeit ons niet
want wij hebben onze eigen rechtsregels.” Zo glijdt een land in het ergste geval
af tot een schurkenstaat.

Maar Polen is geen schurkenstaat. Polen heeft tegen alle boze
tongen in laten blijken dat het de christelijke waarde van barmhartigheid omarmt
en uitdraagt. Van de rampenbestrijdingsdiensten die massaal naar buurland
Wit-Rusland in colonne trokken om de Wit-Russische bevolking te helpen bij de
bestrijding van de coronacrisis, de massale bijstand aan Zweden ten tijde van de
grote natuurbranden en de grote colonnes met Poolse brandweervoertuigen en
manschappen die vanuit Polen naar Griekenland reden om de ongekende bosbranden
aldaar te bestrijden. Keiharde feiten die het ontstane beeld nuanceren.

Maar toch is de situatie zorgwekkend. We ontmoeten Anastasia, lesbisch en
afkomstig uit Wit-Rusland. Ze neemt de wijk naar Poznan in Polen vanwege het
anti-LHBT-klimaat in Wit-Rusland, Haar ouders, creatieven, zijn naar Litouwen
gevlucht. Anastasia neemt vanuit Polen, omwille van een gelijkaardig anti-LHBT
klimaat de wijk naar het Spaanse Torrevieja. Treft daar een Russische vrouw met
kinderen en leven in Spanje vredig voort als een geaccepteerd en lesbisch
koppel. Het kan natuurlijk niet dat mensen met een andere levensinrichting de
wijk moeten nemen naar een ander EU-land.

Polen is een van de grootste ontvangers van Europese subsidies waar men nogal
blij mee is. In tegenstelling tot bij ons ziet u om de paar meter borden staan
met “medegefinancierd door een bijdrage van de Europese Unie”. Uit het
coronaherstelfonds is er 24 miljard euro voor de Polen gereserveerd. Maar Polen
is thans op weg om te kunnen fluiten naar de centen en terecht. Immers, indien
een Europese lidstaat dit soort grappen er op nahoudt, dan kan de Europese
Commissie Polen voor het Europees Hof dagen en kan het Hof oordelen dat de
Europese Commissie bevoegd is om te korten op subsidies aan Polen of deze zelfs
helemaal stil te leggen.

Polen moet evenwel goed uitkijken wat het doet. Polen is geen vriend van
buurland Rusland, die vertrouwen ze al helemaal niet. De uitspraak van het Pools
Constitutioneel Hof kan evenwel aanleiding worden voor Rusland om de
betrekkingen met Polen te verbeteren. Vervolgens komt de “verre vriend als het
uitkomt”, de facto de Verenigde Staten om te hoek kijken en krijgen we weer
extra spanningen. Want dat accepteert Rusland niet, dat nu al aanhikt tegen
Amerikaanse militaire bases in Polen.

De Poolse burger moet niet veel van Rusland hebben gelet op het feit dat de
Russen Polen als onderdeel van het Warschau Pact gedurende de Koude Oorlog Polen
zagen als vazalstaat van de Sovjet Unie.

Het wantrouwen zit diep. Het gezegde “beter een goede buur dan een verre vriend”
lijken de Polen niet te begrijpen. Of misschien toch wel en is dit hele verhaal
een zuiver politiek schaakspel?

Het mag de Polen op dit moment economisch wel voor de wind gaan, maar dat is zo
veranderd.

Juristen, magistraten (rechters) en advocaten in geheel Europa hebben liggen
slapen en kunnen hun titel “meester in de rechten overdwars in hun achterste
steken” . Wat een bende intellectueel gehandicapten. Dat zelfde geldt voor
politici door geheel de EU. Iemand met een beetje kennis van de hiërarchie van
wetgeving en kennis van het Unierecht weet dat er een dieper probleem zit.

Unierecht stelt het belang van de burger voorop en niet het belang van de de
betrokken lidstaat.

De EU-lidstaten hebben heel wat boter op hun hoofd. Een minder wollige
formulering over de plaats van het Unierecht en daarbij behorende rechtsmacht
van het Europees Gerecht en Hof in de verdragen had reeds veel kunnen helpen.

Juristen die het Verdrag van Rome en latere verdragsteksten opstelden hebben al
dan niet opzettelijk zitten slapen ter bescherming van het eigen belang van de
lidstaten. Die omissie is nu als een boemerang recht terug in het gezicht
gekomen van die zelfde lidstaten van de Europese Unie. Immers zij besloten en
beslissen over de werking van de EU en niet de EU zelf.

We nemen even Nederland als uitgangspunt. Ik neem u even mee naar artikel 81 van
de Wet op de Rechterlijke Organisatie, iedere Europese lidstaat heeft min of
meer, al dan niet in afwijkende vorm een eigen equivalent daarop. Artikel 81 van
de wet op de rechterlijke organisatie luidt:

Hoofdstuk 2. Rechtspraak
Afdeling 5. De Hoge Raad
Artikel 81
1.
Indien de Hoge Raad oordeelt dat een aangevoerde klacht niet tot
cassatie kan leiden en niet noopt tot beantwoording van rechtsvragen in het
belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling, kan hij zich bij de
vermelding van de gronden van zijn beslissing beperken tot dit oordeel.
2.
Het beroep in cassatie wordt behandeld en beslist door drie leden
van een meervoudige kamer, van wie een als voorzitter optreedt.

Enfin, in cassatie gaan tegen een beslissing van het Gerechtshof is geen
mogelijkheid in de absolute zin van het woord.

Maar, hola, wat als de Europese rechtsregels worden geschonden? U kunt niet
rechtstreeks naar de Europese rechter stappen, bestaande uit raadsheren uit
andere landen die naar de zaak met andere en onafhankelijke ogen kijken. Iets
wat gedurende de coronacrisis meer dan noodzakelijk is gebleken gelet op het
solitair optreden van de lidstaten die recht ingingen tegen de fundamentele
mensenrechten.

Zie hier het obstakel dat de rechtzoekende op zijn weg tegenkomt middels art. 81
Rechterlijke Organisatie. Het wettelijk obstakel om zonder openbare prejudiciële
arbitrage antwoorden te krijgen op rechtsvragen, doet de burger groot onrecht
aan.

De rechtzoekende moet in staat zijnom zijn rechtsvraag waarin het Europees recht
dus het Unierecht een rol speelt, direct voor te leggen aan het Europees Gerecht
van Justitie in Luxemburg met een beroepsmogelijkheid bij het Europees hof van
Justitie in Luxemburg. Advocaten, juristen en rechters die zich niet in deze
stelling kunnen vinden, moeten zich afvragen of zij nog wel tot enig nut zijn in
de rechtstaat.

Het argument dat “in de zoektocht naar antwoorden op rechtsvragen, het ergens
afgelopen dient te zijn” , met andere woorden de nationale rechter heeft in
principe het laatste woord vormt een totaal gebrek aan enig rechtsbesef en
realiteitsbesef.

Wel een Europese rechtsorde tot stand brengen maar deze niet direct afdwingbaar
maken middels directe toegang tot het Europees Hof is een gotspe. Let op: Het
Unierecht beschermt de burger beter dat het afzonderlijk nationaal recht.

Maar het is niet de Europese Unie die deze optuiging blokkeert, het zijn de
lidstaten die dit blokkeren. De eerste stappen tot opruimen van deze blokkades
zijn reeds gemaakt via het Verdrag van Nice. Maar dat is al meer dan 20 jaar
terug.

Advocaten, juristen en magistraten en hun ego´’s als juridisch nep-orakel liggen
mede ten grondslag aan de thans ontstane situatie. Wat Polen deed is een
feitelijke schending van de Trias Politica. In juridisch opzicht heeft Polen
zich losgemaakt van de Europese Unie, een soort van Polexit. Maar is wat we
denken te zien wel de waarheid? Is deze status quo oplosbaar of keerbaar?
Daarvoor zult u eerst even meegenomen moeten worden naar een andere realiteit.

Het zijn de naweeën van het pausdom van Karol Wojtyla. Het land is deels
oerconservatief en zo Rooms als de katholieke pedofielenkroeg genaamd De
Biechtstoel. Het is niet goed te keuren dat de katholieke kerk nog
steeds zoveel invloed heeft op het dagelijks leven van de gemiddelde Pool en dat
het kerkelijk recht op een ondemocratisch wijze meespeelt in het wereldlijk
recht.

Kerk en staat zijn in Polen dus feitelijk niet gescheiden. Er
lijkt hoe opportunistisch ook, meer waarde te worden gehecht aan de zedelijke
elementen in het voornoemde kerkelijk recht dan aan het wereldlijke Unierecht.

Waarvan akte met gewenst afserveren. En zoals altijd, het zijn de
laaggeletterden, de simpele zielen en de leden van het wegwerp-proletariaat die
zich vastklampen aan zekerheden die niet bestaan, al zijn ze gegoten in
onwettige en gevat in absurdistische wetten.

Europa zal ter bescherming van de belangen van de Poolse burgers, die dreigen
onder een totalitair regime te komen niets anders kunnen doen dan harde
maatregelen nemen tegen Polen en dat kan zelfs leiden tot het ontnemen van het
stemrecht in de raad van staats- en regeringsleiders.

Of heeft Europa nog een andere weg, een wat meer menselijke of
diplomatieke weg?

Ja dat heeft Europa. Let op! De “dictaten” van de Europese Commissie o.a. inzake
het klimaat hebben qua inhoud en vorm veel weg van opgelegde Sovjet-doctrines.
Dat ligt niet aan het instituut Europese Unie, maar aan de politieke kleuren die
Europa thans domineren en dat zijn de politieke kleuren rood en groen. We leven
in een tijd waarin de spreekwoordelijke wederopstanding en reïncarnatie van de
Sovjet-boeven Lenin en Stalin hun opvolgende ziel hebben gevonden in de persoon
van Frans Timmermans, Europees Commissaris belast met klimaat en zijn sidekick
Diederik Samson, u weet wel die hond uit “Samson en Gert”. Oh shit, ik vergis me
even, Samson is een op zich aardige gast die het niet allemaal meer in evenwicht
zag vanaf zijn aanvoering van de milieugroep Greenpeace en het verstand ook niet
recht hield als politicus binnen de PvdA. Maar voor de rest is het een aardige
gozer.

Toch moet Polen oppassen om het conflict niet te ver te laten escaleren omdat
Polen grotendeels heropgebouwd is met geld van de Europese belastingbetaler, dus
ook van u. Het is niet ondenkbaar dat Europa als Polen voet bij stuk houdt,
eerder verleende subsidies gaat terugvorderen.

De gemiddelde Pool weet niet waar hij zijn of haar handen aan gebrand heeft bij
het stemmen in het stemhokje. Stemlokkertjes als een hoge kinderbijslag heeft de
burger doen stemmen op de PiS-partij. De partij van Recht en Rechtvaardigheid
lijkt een wolf in schaapskleren te zijn.

De West-Europese politiek weet niet waar het de handen aan gebrand heeft door
Polen te blijven drammen en dwingen. Klimaat is geen absoluut en exact verhaal.
Moraliteit en zedenleer zijn tijdsgebonden.

Natuurlijk staat Polen niet te springen om de EU te verlaten maar Polen heeft
zichzelf in een interessante positie gebracht.

Immers de uitspraak kan een koevoet zijn waarmee Polen
uiteindelijk kan afdwingen dat de verdeling van vluchtelingen uit islamitische
landen aan haar neus voorbij gaat en sterker, dat het het volslagen dolgedraaide
klimaatbeleid van de Europese Commissie een halt wordt toegeroepen.

Het is namelijk volstrekt onbetaalbaar en volstrekt niet realistisch. Diverse
Oost-Europese regeringen hebben al aangegeven dat de klimaatgekte van Timmermans
en consorten onbetaalbaar wordt en reeds is voor de energie verbruikende en
autorijdende consument.

Daar hebben de Oost-Europese landen volstrekt een punt. Links Europa heeft Polen
en andere Oost-Europese landen gepoogd te dwingen om figuren van elders op te
nemen die niet inpasbaar zijn in de Europese samenleving. Ook dat probleem was
oplosbaar geweest door vluchtelingen voorafgaandelijk aan de leugendetector te
zetten, hun visies op de samenleving er uit te persen en voortaan geen sukkels
bij de immigratiediensten neer te zetten, maar geharde politiemensen,
gedragspsychologen en analisten uit de veiligheidsdiensten. Dan weet je wat je
binnenhaalt en wat je voor binnenkomst weer buiten zet of in zee smijt. Had
Europa die lijn gevolgd dan was Polen ook bereid geweest om te helpen.

Voor deze absolute lompheid en domheid krijgt Europa nu de rekening gepresenteerd
van de Polen. Europa heeft Polen lopen dreinen om anders tegen thematiek aan te
kijken terwijl het land ten dele nog niet in de fase van de zedelijke
verlichting terecht is gekomen. Wat betreft het immigratiethema en de spreiding
van vermeende vluchtelingen begrijpt Polen, wetende hoe zaken oostwaarts in de
Kaukasus zijn verlopen en thans nog lopen, verdomd goed dat dit leidt tot
ontwrichting van de samenleving.

Het gedram krijgt altijd een “retour afzender ram”. Europa tart de Polen ook nog
eens door het land onder druk te zetten om de steenkool- en de bruinkoolmijnen
te sluiten. Polen eist een fikse compensatie. Dit verhaal is nog niet ten einde,
maar begint pas.

Arbeidsmigratie? Veel Polen keren thans weer naar eigen land na elders centjes te
hebben verdiend. Hun eigen handen vuil maken aan baantjes die de West-Europeanen
niet meer wilden doen, het vermindert zienderogen. Polen verstrekt op grote
schaal arbeidsvergunningen aan mensen die wel willen werken zoals de Oekraïners
die thans in Polen hun laag geschoolde job vinden die beter betaald wordt dan in
Oekraïne en een christelijke achtergrond hebben. Voor de Polen niet
onbelangrijk. Lieden die lid zijn van de Ramandan-club zijn voor de Polen niet
productief genoeg in de laaggeschoolde arbeid. Onder meer het religieuze vasten
zorgt voor ondernemerslasten.

Laat er geen misverstand over bestaan, de Poolse rechtsstaat dient als de
duvel hersteld te worden, maar wel met de rekening die onder meer terecht moet
komen op het bordje van die andere kerkleider, paus Klimatus alias
eurocommissaris Frans Timmermans. Begint het u nu te dagen hoeveel schade deze
Timmermans de burger en de economie en dus de stabiliteit berokkent?

Polen en Europa liggen nu  op ramkoers, maar wie gaat er als eerste vol op de
rem? Inderdaad, de Poolse burger.

Wat mij betreft kunnen de Polen mij niet worden gestolen.