door Peter-Vincent Schuld

Ik zit thuis wat te kijken tussen de bescheiden van mijn overleden ouders. Beiden
hebben de Tweede Wereldoorlog bewust meegemaakt. Tussen de papieren kom ik een
envelop tegen uit 1944. Nog volop oorlogstijd. De envelop is opengemaakt en weer
dichtgeplakt met een zegel van de censuurdienst. De bezetter
wilde op elke wijze voorkomen dat het verzet met elkaar per brief zou
communiceren of dat er andere voor de bezetter “ondermijnende” berichten werden
verstuurd.

Ik pak de envelop vast, en ik besef dat er een collaborerende Nederlander
ditzelfde poststuk ooit in zijn klauwen heeft gehad. Een gevoel van kwaadheid,
zelfs woede komt in mij op. Toen was het de bezetter die de informatiestroom
controleerde op wat onwelgevallig was. Als journalist doet mij dit exploderen.
Ongeacht of het nu censuur van toen of het censuur in het heden betreft.

Censuur…. zelfs het in een tijdschrift of in de klas tonen van spotprenten
over profeet Mohammed kan je op de dood komen te staan. De meest gruwelijke en
afgrijselijke vorm van de dood. Vrijdag werd een Franse geschiedenisleraar het
slachtoffer en werd op beestachtige wijze onthoofd Hij had spotprenten waar
profeet Mohammed op afgebeeld stond getoond in de klas. Dat bracht een
islamitische Tsjetsjeen op het misselijkmakend plan om de betreffende leraar te
onthoofden met een mes. De dader werd door de Franse politie afgeschoten. Mijn
mening? Zijn verdiende loon!  Iedereen die dit soort islamitische terreurdaden
uitvoert of aan het voorbereiden is mag van mijn part de kogel krijgen. Daarom
ben ik, met zeer gepaste terughoudendheid en onder de juiste juridische
condities ook geen tegenstander van de doodstraf, zeker niet in gevallen van
islamitisch terrorisme.

De immigratierisico-negationisten hebben weer eens gefaald. De politiek correcte
gestoorden hebben lang genoeg de feiten over het denken, doen en laten van
islamitische fundamentalisten onder het tapijt willen vegen en af willen doen
als een “canard”. Een aanslag op de redactie van Charlie Hebdo, een paar weken
terug een aanslag op journalisten die een documentaire aan het maken waren. Het
gaat maar door.

Het vrije denken, doen en laten zoals we die in Europa na de Tweede Wereldoorlog
en na het vallen van het ijzeren gordijn wordt verkwanseld door politici, veelal
na de oorlog geboren en zonder enig historisch besef. Gelukkig zijn ze in Polen
en Hongarije niet zo zot om van die risicogevallen binnen te halen en te
pamperen.

We kunnen op immigratiegebied nog heel wat van Polen en Hongarije leren, zo goed
zoals zij kunnen en moeten leren hoe wij de persvrijheid, de onafhankelijke
rechterlijke macht hoog in het vaandel hebben staan en LHBT-gemeenschap
respecteren en deze omarmen. Dit is de synergie van Europa, elkaar leren wat
vrijheid van denken en zijn is.

Een Europa dat op joods-christelijk-humanistische waarden is gebouwd en
is geëvolueerd tot een samenleving van verlichting en vrijheid. Het
maakt niet uit of u gelovig bent of niet. Maar ontken niet onze waarden en de
geschiedenis die ons tot de dag vandaag brachten.

Ter nagedachtenis van het onthoofde
slachtoffer werd vandaag in Parijs op straat gerouwd en burgers en
politici kwamen massaal de straat op om zich uit te spreken tegen deze
laaghartige en laffe daad. Maar woorden zijn niet genoeg.

Maar het slachtoffer heeft een gezicht. De Frans-Joodse  schrijver Bernard-Henri
Lévy verpreidde een foto van de 47-jarige Samuel Paty in betere tijden,
genietend aan het water op een warme plek. Mijn collega’s van de Association of
European Journalists pikte het Facebook bericht en deelden het Maar het
slachtoffer heeft helaas nog een gezicht gekregen.

Wij kregen op de redactie een foto binnen van net na de moord op Samuel Paty. Als
hoofdredacteur bracht mij dit in een tweespalt. Ik laat Facts Found door niemand
censureren. Wij publiceren beeld waarvan wij denken dat het nuttig en nodig is.
Maar Samuel Paty heeft ook familie, vrienden en collega’s. Uit piëteit jegens
hen, en dit is de enige reden, heb ik er voor gekozen om u de foto zelf te
onthouden. Maar ik beschrijf u de gruwelijke foto wel: Het hoofd van Samuel Paty
dat met een mes van de romp was gesneden, ligt met het linker oor op de grond.
Het rechter oor en de rechterkant van zijn gezicht laten zien dat het bloed er
uitgespoten is. De schedel dicht tegen de trottoirrand en de hals en nek naar de
kant van de weg. De halssnede is schuin gezet. Van de hals aan de voorzijde
schuin omhoog naar de nek van de achterzijde van het lichaam. Hier laat ik het
verder bij.

De terrorist vond dat de leerkracht zichzelf had moeten censureren door de
desbetreffende cartoons niet in de klas te tonen en te bespreken. Ik heb een
mededeling voor deze lui met het zelfde gedachtegoed. Als ik zin heb om jullie
valse profeet voorwerp te laten worden van sarcasme en satire, dan doe ik dat.
Helder? Duidelijk?

Jullie kunnen mij de pot en de minaret op. Punt. Dat is vrijheid van
meningsuiting, dat is persvrijheid. Deze twee zaken staan haaks op
“overgevoeligheid” en “politieke correctheid”. 

Moeten wij ons zelf censuur opleggen door niet het gruwelijke 
gezicht van de islam aan de kaak te stellen? Mijn antwoord? Nooit en te nimmer.
Maar kritiek op de islam komt je op sociale media direct op een ban te staan.
Pure censuur. Breek me de bek niet open.

Censuur. Het is aan de orde van de dag. Facebook en Youtube doen er alles aan om
bepaalde onwelgevallige content die in strijd zou zijn met hun zelf bedachte
communityregels te bannen en te verwijderen. Deze Amerikaanse bedrijven handelen
volstrekt contrair met de vrijheid van meningsuiting en de persvrijheid zoals
vastgelegd in de Amerikaanse grondwet onder de First Amandment.

Deze schandvlek op de vrijheid van meningsuiting en de persvrijheid wordt zelden
of nooit aan de kaak gesteld. Als makke schapen volgen veel collega’s de gang
naar de slachtbank. Lafheid of collaboratie? Wat denkt u van een giftig mengsel
van de twee? Maar wat is oorzaak en wat is gevolg?

Een van de gevolgen is dat u vaak geen eerlijke berichtgeving onder ogen krijgt.
De media hebben er ook in de corona-crisis een handje van om criticasters op
stringent corona-beleid weg te zetten als “extreemrechts”. Oh er zal vast wel
een idioot, en wellicht wel meerdere idioten onder de criticasters te vinden
zijn die ze niet alle vijf op een rijtje heeft.

Maar als journalist verzeker ik u dat de weerstand tegen de
afstandssamenleving, lockdowns en mondkapjesplicht veel breder gedragen wordt
dan u wordt verteld. Zijn de horeca-ondernemers in Nederland en België allemaal
extreem rechts? Waanzin om dit te beweren. Zijn mensen uit het alternatieve
circuit extreem-rechts? Alles behalve dat. U kunt ze eerder in de wat
vredelievende linkerhoek vinden. Zie hoe deze mensen worden verraden door de
politici waarvan zij dachten dat zij deze konden vertrouwen. Het zal hun lieve
karakter met hun ietwat naïeve goedgelovigheid zijn. Durf deze mensen niet
extreemrechts te noemen. Zelfde geldt voor artsen, psychologen, advocaten,
journalisten, filosofen en andere academici die hun grote vraagtekens zetten bij
lockdowns en mondkapjesplichten. Sorry collega’s, jullie verzaken je plicht om
tot waarheidsvinding te komen. Stop met liegen en bedriegen!

Of hebben jullie de bus met kennis gemist. Te lui? Te lam? Hadden jullie maar net
zoals wij door Europa moeten trekken en met mensen gaan praten, kijken en sferen
proeven.

België spant de kroon met het bemoeien met de persoonlijke levenssfeer. Je mag
buiten je gezin om nog maar 4 mensen ontvangen en maximaal met 1 persoon een
fysieke band hebben. Hier begaat de Belgische overheid een kapitaal “misdrijf
tegen de menselijkheid”. Bepaalt de Belgische overheid de relaties van mensen
onderling? Bepaalt de Belgische overheid of je 1 of meerdere bedpartners hebt?
Bepaalt de Belgische overheid of je wel of geen polyamoureuze relaties mag
onderhouden? Ja, dat doen ze, op het fascistoide af. Wie gedraagt zich hier als
extreemrechts en fascistisch? Inderdaad, de Belgische overheid. Achter de
voordeur heeft de Belgische overheid niks, maar dan ook niks te zoeken.  Denk
vrij, leef vrij! #Freelivesmatter