door Peter-Vincent Schuld

Ik heb navolgende opinie niet eerder gepubliceerd om de Dodenherdenking op 4
mei en het vieren van de Bevrijding op 5 mei niet te exploiteren en al
helemaal niet op het moment dat we in gedachten zijn voor de grote offers
die voor onze vrijheid zijn gebracht. Sommigen gaven niets, sommigen gaven
alles. Sommigen geven nog steeds niets en zullen nooit iets geven.

Het was 4 mei, op het moment dat we deze opinie publiceren zijn we tien dagen
verder. Terug naar 4 mei. Op de redactie worden 2 minuten stilte in acht
genomen. Staand, respectvol. Altijd emotioneel. Op de Waalsdorpervlakte klinkt
na de 2 minuten stilte weer de zware Bourdonklok die door leden van het
Erepeloton op de Waalsdorpervlakte geluid wordt. Mensen trekken ingetogen
voorbij aan het monument op de plaats waar Nederlandse verzetslieden door de
nazi’s werden geëxecuteerd. De klok blijft zoals elk jaar net zo lang luiden
totdat de laatste persoon die een eregroet wil brengen aan hen die voor onze
vrijheid gevallen zijn, zijn of haar respect heeft kunnen betuigen.

Op de redactie hangt een stilte die doorbroken wordt door oplopende emoties met
als kernen “Waarom?” en daarnaast “Nooit meer”. Ook leden van de illegale pers
die gedurende de bezetting actief waren, werden verraden en door de nazi’s 
opgepakt en vermoord. Vrijheid van meningsuiting was ondergeschikt aan het ego
van Hitler en zijn trawanten om reeks aan valse totalitaire en moordzuchtige
(raciale) dogma’s in stand te houden.

42 minuten na de 2 minuten stilte op deze vierde mei liep er op onze redactie een
mail binnen van advocaat Kemal Dirlik, van het kantoor Dirlex in Alkmaar, wiens
beroepsmatig handelen in een column door mij bekritiseerd is en van wie ik een
tekstuele karikatuur gemaakt heb omdat meneer naar mijn mening de wet en de
journalistiek niet kan of niet wenst te begrijpen.

Hij wil dat de column:

binnen 48 uur verwijderd wordt.

Wanneer zo’n thema aan de orde is, dan is dat een maatschappelijk relevant thema
en de beroepsmatige rol van zijn persoon is daarmee relevant. Dat heet
persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting, dat heet de vrijheid van
expressie. Maar meneer Dirlik vond het nodig op het moment dat wij nog in
oprechte rouw zijn, om voorrang te geven aan zijn ego en ons een mail te sturen
die op 4 mei om 20.44 uur binnenliep met daarin een verzoek, lees sommatie, om
deze dus column over hem offline te halen en te houden. Ik heb mijnheer Dirlijk
te kennen gegeven dat wij de column niet offline gaan halen en dat hij zich maar
naar de Nederlandse en Europese vrijheid van meningsuiting heeft te schikken, en
als hem dat niet bevalt, dat hij maar in Rusland gaat wonen.

Dirlik stelt dat ik hem belachelijk heb gemaakt. Heb ik Dirlik belachelijk
gemaakt?  Nou nee, dat deed Dirlik reeds zelf gelet op de inhoud van zijn
mailberichten aan ons, waarin hij naar mijn mening duidelijk te kennen geeft
geen kaas noch baklava te hebben gegeten van het intellectuele eigendom en
Dirlik stond niet bij de Orde van Advocaten geregistreerd met het rechtsgebied
het intellectuele eigendom. Om die registratie te krijgen en te behouden moet je
jaarlijks een aantal punten halen.

Dirlik beschuldigt mij dat ik aan “copyright trolling” zou doen. Dat is een zware
en valse beschuldiging die de integriteit van mij als journalist, ons team en
het functioneren van mij  als hoofdredacteur in twijfel trekt.  Dus alle reden
om een geschreven karikatuur te maken. Voor het overige niet groter maken dan
het is. Ik weet wie het zegt.

Ik had Dirlik beschreven als zijnde van Turkse afkomst, iets wat Dirlik thans
ontkent. Getracht om een serieuze zaak in een relativerende humoristische en
ondeugende sfeer te brengen. Kon meneer ook al niet tegen. Dan krijgen we weer
die eeuwige kaart van discriminatie die Dirlik meent te moeten trekken. Dat
gegeven is de eeuwige kaart die getrokken wordt en niet zelden door verwarde
mensen die vaak een zekere taalachterstand hebben, niet begrijpend kunnen lezen
of mensen die zich overal en/of altijd zich het slachtoffer van voelen bij
gebrek aan inhoudelijke argumenten.

Het is mij een zorg waar meneer vandaan komt. Maar zoals de Belgen grappen maken
over de Nederlanders en vice versa, moet Dirlik hier ook maar tegen kunnen. Al
zou Dirlik komen uit de derde vuilnisbak rechts in Timboektoe, of uit het
opvanghuis voor verwarde kinderen in Tjakkamakka, of wellicht uit de prachtige
staatsrozentuin in Weetikveelië, uit Tuvalu of uit Toedeloe. Mijnheer komt
primair uit zijn moeder. De rest is ten gronde niet relevant.

Woke-gedrag, en dat is een formeel standpunt dat ik inneem, acht ik een gevaar
voor de democratische rechtsstaat en de vrijheid van expressie. 

Nee, Dirlik kan het waarschijnlijk niet hebben dat ik zowel in de communicatie
per mail als in mijn column, hem inhoudelijk op zijn plaats gezet heb. Hij had
niet verwacht inhoudelijk gedegen weerwoord te krijgen met de Nederlandse en
Europese rechtspraak in de hand. Dirlik had waarschijnlijk niet verwacht dat we
ter redactie juridisch geschoold zijn en dat we daar niet mee te koop lopen.
Maar we schrijven over Europa, en dus onder meer over Verdragsrecht, het
Unierecht, Internationaal Recht en wetgeving. Verwacht dan geen imbecielen.

Dan trekt Dirlik de kaart van advocaten die bedreigd worden en dat ik naar zijn
mening zou bijdragen aan die sfeer. Dirlik heeft mij noch de redactie lessen te
leren. Pim Fortuyn en Theo van Gogh werden omwille van hun vrijheid van
meningsuiting vermoord. Mijn eerste hoofdredacteur, toen ik beginnend
fotojournalist was, heeeeel lang terug. was Peter R. de Vries. Ook hij werd
vermoord. Wij hebben als journalisten net zoals advocaten, aanhoudend te maken
met bedreigingen en intimidatie. Dat gegeven maakt het geven van harde kritiek
niet onmogelijk. Integendeel. Dirlik heeft ons en mij op dat punt geen lessen te
leren. Over hoe wij omgaan met veiligheidsproblemen, precaire
veiligheidssituaties of andere bedreigende situaties ga ik niet uitleggen aan
Dirlik of op een andere manier publiek maken. Maar ook wij hebben een zeker maar
stevig veiligheidscordon aangelegd en hebben mensen die ons daarbij op een
serieuze manier bijstaan en dat kost geld, en vaak verschrikkelijk veel geld.

Juridische acties tegen journalisten worden ook in Europa niet geslikt

Dat Dirlik zich niet echt verdiept heeft in de materie blijkt wel uit de
aanbeveling van de Europese Commissie van 27 april 2022, waar het gaat om de
bescherming van journalisten tegen roekeloze gedingen met het oog hen het
zwijgen op te leggen dan wel in ellenlange gerechtelijke procedures die
ongelofelijk veel geld kosten.

Nu moet u weten dat de hoofdreden waarom we met dit journalistiek platform van
start en online zijn gegaan direct verband houdt met mijn persoonlijke connectie
die ik heb met de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog. Het heeft weinig
nut om hier in detail op in te gaan, maar ik illustreer dit gegeven alleen met
het onomstotelijke feit dat ik mijn vader, enkele momenten voordat hij in mijn
armen op zijn sterfbed zijn laatste adem uitblies, nogmaals heb beloofd om alles
te geven om vanuit mijn professie, en dus alles te doen (al betekent het vanuit
macro-perspectief wellicht weinig), om mij in daad in te zetten om nooit meer
terug te keren naar een situatie van 40-45 waarin nazi-Duitsland alle leven
vernietigde waar het maar kon vernietigen en waar een afwijkende mening niet
werd geduld op straffe van moordresorts als concentratiekampen en/of executie. 
Ons gehele  redactieteam is die mening toegedaan uit overtuiging en onze
beschaving omarmend. Ook cabareteske columns en karikaturen horen tot onze onze
manier van leven en onze beschaving.

We kunnen het intern op de redactie op onderdelen hartgrondig met elkaar oneens
zijn, maar de menselijke band en de diepe vriendschap overwinnen eventuele
tegenstellingen. Was het overal maar zo. Maar wie aan ons aller vrijheid en de
grondslagen van de democratische rechtsstaat komt, komt aan ons. Dan gaan wij in
de “verzetsmodus”. Persoonlijk kondig ik dan direct de interne JKMKK-procedure
af. Wie wil weten wat dat betekent kan onze redactie mailen.

“Mafklapper“

Welke “mafklapper” haalt het in zijn hoofd, al ben je het ergens niet mee eens,
om kort na 8 uur en dus heel kort na de twee minuten stilte, dit soort mails te
versturen? Ik krijg dan zeer mijn twijfels of advocaat Kemal Dirlik überhaupt de
grondslagen van de rechtsstaat begrijpt en ik twijfel al helemaal of meneer
Dirlik iets begrijpt hoe onze rechtsstaat tot herontwikkeling is gekomen na de
oorlog. Nog meer twijfels heb ik bij de vraag of Kemal Dirlik ook maar iets
begrijpt of wenst te begrijpen hoe 4 mei nog steeds leeft onder de Nederlanders
inclusief de hufters en “kansparels” die sowieso niks begrijpen en/of  wensen te
begrijpen van wat 4 en 5 mei betekenen. Zie het vernielen en als vuil wegwerpen
van de herdenkingskransen die in Rijswijk in de nacht van 4 op 5 mei.  Voor mijn
gevoel , dat is wat anders dan feitelijk juridisch, valt het handelen van Dirlik
in dezelfde categorie. Wat mijn  gevoel zegt? Mijn gevoel maakt gewag van het
ervaren van respectloze hufterigheid avant la lettre, zeker gelet op het feit
wat mensen gedurende de Tweede Wereldoorlog, inclusief mijn voorouders c.q.
familie, is aangedaan. Maar humor en zelfspot zijn bij mij nooit verloren
gegaan. Jezelf relativeren heet dat. Dat lijkt Dirlik vreemd.

Ik was reeds op basis van eerdere correspondentie met dit heerschap, die dus voor
alle duidelijkheid als raadsman optreedt namens Rodi Media in Broek op
Langedijk, tot de conclusie gekomen dat betrokken heerschap naar mijn mening
weinig weet heeft van de werking van de Europese journalistiek en de relevante
wetgeving en rechtspraak daaromtrent.  Wat ik denk, en ik zeg met nadruk “ik
denk” waar te nemen bij Kemal Dirlik is “ikke, ikke, ikke, en ego, ego, ego”. 
Ik hoop oprecht dat ik het verkeerd heb, maar ik vrees met grote vrezen.
Concluderend: Advocaat Kemal Dirlik vond zijn persoonlijke ego, zo het lijkt het
althans, belangrijker dan zich op 4 mei te onthouden van daden die ook maar
rieken naar ontneming en de beperking van de vrijheid van meningsuiting en het
pogen in te perken van de persvrijheid.

Ik heb ter bescherming van onze vrijheid van meningsuiting, onze vrijheid van
expressie, op de avond waarop we de doden herdachten van de Tweede Wereldoorlog,
ons herdenken en overdenken moeten onderbreken en Dirlik per mail laten weten
dat wij onze eerdere gepubliceerde column, niet offline halen. Dirlik meldde mij
dat hij overweegt aangifte te doen. Ik wens hem veel succes, in het achterhoofd
houdende dat het doen van een valse aangifte strafbaar is. 

Dirlik stelt dat hij in zijn private levenssfeer is aangetast. Wij hebben geen
seconde interesse in de private levenssfeer van dit heerschap. Wij houden ons
daar niet mee bezig. Dirlik stelt dat ik ook zijn cliënte in de persoonlijke
levenssfeer zou hebben aangetast. Wie een blikt werpt in het Nederlandse
handelsregister van de Kamer van Koophandel leert dat Rodi Media een besloten
vennootschap is, dus een BV. Ik weet niet welke sprookjesboeken Dirlik leest,
maar een BV heeft geen persoonlijke levenssfeer. Wij hebben de aandeelhouders
van deze onderneming volledig buiten het verhaal gehouden. Uit dit laatste
blijkt, en we zeggen duidelijk, dat Dirlik juridisch lijkt te willen voetballen
op hoog niveau maar het heeft er meer schijn van dat hij niet verder komt dan
een zaterdagamateur, in de 12e klasse.  Dirlik zegt door de column cliënten mis
te lopen. Mocht dat zo zijn, iets wat ik betwijfel en betwist, heeft Dirlik dat
niet gewoon aan zichzelf te wijten?

Het is hoogst onverstandig van Dirlik om in zijn mail mede te schrijven uit naam
van zijn cliënte. De vraag rijst of Dirlik persoonlijk niet te nauw met het
onderliggende dossier verstrengeld is geraakt en of Dirlik nog wel voldoende
objectieve afstand van deze zaak heeft en afstand heeft behouden van zijn
cliënte, de partij die van ons beeld gekaapt heeft, om deze goed en kundig te
vertegenwoordigen. Zijn mail over onze column die hij mede uit naam van zijn
cliënt schrijft geeft ons op het minst het gevoel van belangenverstrengeling.

Spiegel en poppenkast

Dit is dus een terechte vraag die ik ook met Dirlik heb gedeeld. We hebben echt
oprecht medelijden met zijn cliënte Rodi Media, ook al heeft deze partij van ons
“gestolen”. Maar Dirlik voert het juridisch woord namens zijn cliënte. Dirlik’s
cliënte kiest de advocaat die zij wenst.

De poppenkast uit de mond van Dirlik, waarop ik gemeend heb een publiek antwoord
te hebben moeten formuleren, kan wel eens professionele gevolgen hebben voor het
functioneren van Dirlik in de huidige procedure. Immers wanneer een
vertegenwoordiger gedurende gerechtelijke procedure zich onbetamelijk gedraagt
of teveel laat meeslepen, dan kunnen onze raadslieden bij de rechter een
zogenaamd “Incident” inroepen waarbij de rechter de gemachtigde van verwerende
partij, in deze en top op heden Dirlik, van de zaak kan halen.

Mocht het zover komen, wat niet gezegd is, heeft de cliënte van Dirlik, in dat
geval, een redelijke grond en dus het recht om een vordering tegen Dirlik in te
stellen.  Maar ik vrees dat Dirlik daar niet over heeft nagedacht toen hij onze
redactie schreef. Nogmaals, is Dirlik onderwerp geworden van een maatschappelijk
relevant thema en dito discussie, zijnde de werking en de werkingsmiddelen van
de journalistiek, dan moet Dirlik kritiek en een karikatuur kunnen velen.

Doet hij dat niet, moet hij maar een andere baan gaan zoeken.  Dirlik is een
spiegel voorgehouden waarin hij zijn eigen handelen kon terugzien, gelijk een
spiegeltent op de kermis. Karikaturaal, maar wel op feiten gebaseerd. Dat Dirlik
tracht de vrijheid van meningsuiting, de persvrijheid en de vrijheid van
expressie, naar onze mening, onrechtmatig probeert in te perken roept vragen op.

Dat alles op een moment, de 4e mei, 44 minuten na 8 uur in de avond, dat wij
onder andere de doden gedenken die zijn gevallen ten gevolge van een totalitair
en geen kritiek velende regime, zijnde nazi-Duitsland getuigt in ieder geval van
geen enkele voeling te hebben met de fundamenten waarop onze samenleving van
vandaag is gebaseerd. Gevoelsmatig gezien heeft Dirlik zich naar mijn mening
volledig gediskwalificeerd.

Dirlik spreekt zichzelf tegen met de schijn van liegen

Wilt u het “grappigste” van alles horen? Dirlik beweert dat “wij nog in
onderhandeling waren over een schikking”. Op 13 maart van dit jaar heeft Dirlik
per mail laten weten dat hij de onderhandelingen namens zijn cliënt staakt. Zijn
cliënte is in de fout gegaan en de wet en de rechtspraak zijn hierover zeer
duidelijk. Het moge duidelijk zijn dat de zaak inmiddels klaar ligt voor
dagvaarding. Dirlik spreekt zichzelf tegen en heeft daarmee de schijn tegen zich
dat hij liegt dat hij barst.

Het momentum van 4 mei gebruiken om te pogen de vrijheid van meningsuiting in te
perken ervaren wij als grievend, schofferend en de grondslagen van onze vrijheid
en rechtsstaat waarvoor gevochten is negerend. Dit is meer dan provocerend.

Met conclusie

Advocaat Kemal Dirlik roept bij ons in ieder geval gevoelens van walging en
kotsneigingen op. Toch reik ik dit heerschap de hand om weer op het naar mijn
mening goede spoor te komen. Debatten in de media, het parlement en de
rechtbanken zijn scherp, vlijmscherp. Maar achteraf moet je elkaar de hand
kunnen schudden en een bak koffie met elkaar kunnen drinken, zelfs als je
tegenstrevers bent. Dat heet de democratische rechtsstaat. Vrienden hoeven we
niet te worden. Die kies ik zelf wel uit.