door: Peter-Vincent Schuld

Leidende foto: © IDF

Dat was dus weer een nacht met op verschillende schermen tegelijkertijd het nieuws volgens naar aanleiding van de Iraanse aanval op Israël.

Als de zaak op zich niet zo ernstig was, zou je eigenlijk hartelijk moeten lachen. Iran, een land met 88,55 miljoen inwoners  schiet op zaterdag 13 april zo’n 300 drones en andere projectielen de lucht in richting Israël. Israël, gesteund door bondgenoten  en  partners met een bevolking van amper 10 miljoen inwoners slaat de aanval af. Puik werk met een luchtafweersysteem gebaseerd op intelligentie.

Wat zien we vanuit ‘militair perspectief’?  Drones die er gemiddeld 4 tot 6 uur over doen om het beoogde doel te bereiken. Dus te detecteren gedurende de vlucht en effectief neer te halen door onder meer het Israëlisch wapenschild voor luchtverdediging, de Iron Dome. Meer is het niet. Militair gezien is het een operatie van de firma “Sukkel & Co.” 

Iran had net zo goed papieren vliegers met rotjes kunnen laten opstijgen, bij wijze van spreken. Die hadden grosso modo militair gezien hetzelfde effect gehad.

Maar het Iraanse regime moest wel een aanval op een deplorabele manier uitvoeren, omdat het verduveld goed weet, dat als het te ver gaat, de consequenties vernietigend zullen zijn voor het regime. Toch is het voor het Iraanse regime slechts uitstel van executie. Let u vooral niet op hetgeen er tijdens persconferenties gezegd wordt door buitenlandse staats- en regeringsleiders. De quotes van deze lieden zijn al waardeloos voordat ze uitgesproken zijn. Nee, het mechanisme daarachter is veel interessanter. Het islamitische regime in Teheran heeft zijn langste tijd gehad. Read my lips.

Iran heeft een regime dat de eigen inwoners onderdrukt. Israël laat aannemelijkerwijs zich niet verleiden om massief Iran te gaan bombarderen waarbij burgers het leven laten. Mede vanwege het feit dat het gros van de Iraanse bevolking de Joodse staat en de Joodse mensen wereldwijd niet als vijand ziet. Immers, de Perzische geschiedenis kan niet zonder de Joodse koningin Ester, naar wie ook het Bijbelboek genoemd is.

Zinvoller is het om de Iraanse fabrieken waar deze drones, raketten en ander oorlogstuig geproduceerd wordt, in kaart te brengen, voor zover dat al niet gedaan is, en deze te bestoken plus af en toe een of andere hoge pief van het Iraanse regime laten ervaren dat we van stof komen en tot stof wederkeren. Val je de oorlogsproductie van Iran aan en breng je deze onherstelbare schade toe, dan heb je twee vliegen in één klap. Je verstoort daarmee ook de Iraanse wapenleveranties aan Rusland.

Het valt ook niet uit te sluiten dat er in de komende tijd er vanuit Israël acties in die richting zullen worden uitgevoerd. Iran heeft haar haat jegens Israël voornamelijk georkestreerd door via proxy-aanvallen door Hamas, Hezbollah en Jemenitische Houthi rebellen te laten uitvoeren. Maar denk maar niet dat de beschaafde wereld niet weet dat het Iran van de Ayatollah’s de financier, inspirator en de architect is, ook wat betreft de terreuraanval van 7 oktober van het afgelopen jaar. De Israëlische aanval van 1 april jl. op het Iraanse consulaat in Syrië waarbij een Iraanse generaal van de Islamitische Revolutionaire Garde om het leven kwam plus 12 anderen is volstrekt te rechtvaardigen. De architecten van de pogrom van 7 oktober 2023 krijgen stuk voor stuk de rekening gepresenteerd.

Maar de duivel komt uit het doosje. De Iraanse staatstelevisie sprak, zoals zo vaak over het “kwade zionistische regime”.  Nu wordt het hoog tijd dat we de term zionisme naar feitelijkheid en waarheid verklaren.

Fonetisch gezien, dus de uitspraak van het woord, heeft onbedoeld een negatieve lading. De opvolging van de “”z”, de “n” en “isme” geven het woord een negatieve klankkleur. Maar als je mensen vraagt wat het woord betekent, dan blijven ze het antwoord inhoudelijk schuldig en komen ze niet verder dan kretologie die kant noch wal slaat.

Primair komt de term “zionisme” uit Europees Joods-seculiere kringen. De zionistische beweging werd in de 19e eeuw primair vormgegeven door de Hongaars-Oostenrijkse journalist Theodor Herzl en de Oostenrijkse journalist Nathan Birnbaum. Als we het woord feitelijk qua betekenis ontleden dan komen we terecht bij de doelstelling om de door de eeuwen heen verdreven en in de diaspora terechtgekomen Joodse mensen weer een thuisland te geven dat hen van oudsher toekwam en toekomt. Feitelijk spreken we over de terugkeer van de nazaten van de inheemse bevolking naar de plekken waar de Israëlitische stammen hun oorsprong vinden.

Je zou het kunnen vergelijken met het terugkeren naar de gronden die de indianen in Noord-Amerika zijn afgepakt. Dus het rechtzetten van een historische fout. Bovendien is er niet zoiets als een absolute eenvormigheid van zionisme. Het kent diverse politieke, culturele en ideologische en zelfs totaal tegengestelde stromingen. Wat de stromingen doen binden is de terugkeer naar het oorspronkelijke thuisland waar nog steeds nazaten van de oude Joodse stamhouders leefden.

Wat hen scheidt is de inrichting van het op seculiere basis geschoeide land dat voor ogen stond. Maar binnen de seculiere Joodse wereldwijde gemeenschap heb je altijd twee politieke hoofdstromingen gehad.

De socialistische stroming, uit de overtuiging dat Israël zelfvoorzienend moest zijn via een vorm van collectivistische voedselvoorziening zoals de landbouw en de politiek en economisch gezien liberale stroming. Die tegenstelling tref je nog steeds aan in de wereldwijde Joodse gemeenschappen, maar ook in het Israëlische parlement Knesset, het Israëlisch die we voor de gek ook nog weleens de “knetterende Knesset” noemen. Binnen de seculiere Joodse gemeenschap leefde namelijk ook het idee dat “secularisatie” zou bijdragen aan het tegengaan van het antisemitisme en het bevorderen van assimilatie. Dus het tegenovergestelde van wat we in de islamitische wereld zien. Dus de de veel gehoorde kreet dat het 2 botsende religies zijn, is hiermee dus van tafel en kan als onzin worden bestempeld.

We mogen dus feitelijk concluderen dat wanneer het woord zionisme in een negatieve context wordt gebruikt in alle gevallen het woord misbruikt wordt en de schreeuwers  niet weten waarover ze spreken.

Dat blijkt nog maar eens uit een conversatie die ik had met een zekere Lauw op Instagram. Een vrijgevochten dame met ietwat lichtere zeden, die ik betrapte op rare opvattingen. Ik confronteerde haar met bijgaand resultaat. Lees en en neem het zelf waar.

Daarmee plaatsten diegenen die het woord zionisme gebruiken als verwijt zichzelf stuk voor stuk in een antisemitische hoek en zijn ze geen haar beter dan diegenen die verantwoordelijk waren voor het bedenken en het uitvoeren van de Jodenvervolging gedurende de Tweede Wereldoorlog. Wellicht dat er ooit nog een tijd aanbreekt dat een partijkaart van GroenLinks dezelfde status krijgt als een partijkaart van de NSDAP. Wat mij betreft heeft het die status nu al.