door Peter-Vincent Schuld

Zo Peter, ga je weer eens met iemand de vloer aanvegen? Ik hoor het u al vragen. Nou, u zou het best weleens goed kunnen hebben. Ik heb deze weken een fikse aanvaring, en ja, ik heb mezelf op ramkoers moeten zetten met een Nederlandse advocaat met een Turkse achtergrond. Dat de man een Turkse achtergrond heeft, dat mag. Niets op tegen. De Nederlandse minister van Justitie Dilan Yesilgoz-Zegerius heeft ook een Turkse achtergrond en in tegenstelling tot een aantal van haar voorgangers lijkt het een toppertje te zijn en zo kan ik nog wel even doorgaan. Je hebt een Turkije van lieve en intelligente mensen en je hebt een Schurkije van Erdoganners en ander gespuis.

Betrokken advocaat is een zekere Kemal Dirlik van het gelijknamige Dirlex ergens gevestigd de tussen de steegjes en de spelonken van de oude Alkmaarse binnenstad.

Dirlik vertegenwoordigt uitgeverij Rodi Media die van ons een beeld kaapte zonder te betalen, het beeld verminkte en niet voorzag in naamsvermelding, met als onderwerp “het afvoeren door een medewerker van netbeheerder Enexis van een aardgasmeter”. Een nieuwsbeeld dat alles vertelt over de tijd waarin we leven en de omgang met energie. Daar schrijven we veel over en daarbij zorgen we voor passend beeld van “eigen makelij”.  Waarom eigen “van eigen makelij” vaak zo belangrijk is? De beelden zijn met zorg en integriteit gemaakt zonder trucage en daar houden we graag de absolute controle over.

Na kennis genomen te hebben van de naam van betrokken advocaat en de inhoud te hebben gelezen van het verweer dat hij namens zijn cliënte Rodi Media stuurde, bleek al gauw dat de betrokken advocaat niet zoveel kaas of baklava lijkt te hebben gegeten van het rechtsgebied “intellectuele eigendom”. Dat is een specialisatie met deelspecialistaties zoals fotoauteursrecht en daar hebben wij op de redactie heel wat kaas van gegeten.

Een tandarts is ook een arts, maar deze is niet gespecialiseerd in hartchirurgie of borstimplantaten. Zo is het ook in de advocatuur. Maar zonder ons de titel advocaat te hoeven te laten toebedelen, zijn onze redactieleden juridisch stevig onderlegd om menig strijd te kunnen uitvechten met andere juristen en advocaten. Het liefst buiten de rechtbank, maar een gang naar de toga party schuwen we ook niet. Niet alleen advocaten dragen de titel meester in de rechten. Wie dit bij ons zijn is voor ons een weet en voor de rest een vraag, zeggen we met een grijns en een knipoog. Hoe meer kennis je hebt mogen opdoen, des te bescheidener je wordt. Maar ja, op de redactie hebben we met zoveel serieuze zaken van doen dat we de humor er altijd inhouden. Dus werden de schrijfsels de heer Kemal Dirlik ter redactie met wat gelach onthaald. Zou de goede man nou vernoemd zijn naar Kemal Atasmurf? Euh oh ja, het was Kemal Atatürk.

Maar even eerlijk zijn. Als ik aan iets Turks denk, dan denk ik niet meteen aan die dictatoriale mafklapper genaamd Erdogan, ik denk eerder aan oriëntaalse schoonheden. Ik houd namelijk van positiviteit.
Zehlia heette ze… ze was lief, ze was intelligent, ze was mooi en ze was lieflijk zoet.  Tja, de Oriënt, waar de mooiste vrouwen vandaan komen met vaak met donker lang haar, met zo nog donkerdere ogen. Donkere ogen die menig maal in die toch al donkere ogen van mij keken, zo kort na het samen wakker worden. 

Ja, ja, ja, ik weet het, ik heb een mondiaal promiscue leven geleid en ik heb er geen spijt van. Houd uw moralistisch commentaar voor u, want ik ben een vrij mens, ik doe wat ik wil en als een ander dat niet bevalt heeft die pech gehad.

Facts, sex, news and rock & roll. I Love it! Grensoverschrijdend gedrag? Ik doe niets anders dan landsgrenzen oversteken, dus mekker niet. Mijn zaak, mijn leven.

Om niet verder in de war te raken geef ik Kemal gewoon een Nederlandse naam. Ik noem hem hier  intern gewoon “Bertje Baklava”. Geen persoonlijke associatie met de man, maar Ik heb namelijk gewoon hele goede herinneringen aan baklava, nadat ik ooit een andere Turkse schone dame, wier hart, ziel en lichaam ik had veroverd, haar blote boezem letterlijk had gegarneerd met dit zoete goedje waardoor de smaak van de baklava en haar liefdesgebergte ons beiden momenten van ultiem geluk brachten. Weer eens wat anders dan slagroom. Zo zie je maar weer, de Ottomanen hebben in hun bestaan heel wat veroverd, maar Petertje kan er soms ook wat van. Het was als een gemixt sprookje van 1001 nacht en het sprookje van Tepelsteeltje. 

Maar dan komt er die advocaat Dirlik op je weg. Ik zei nog tegen mezelf, zou dat iemand zijn die vanwege een mogelijke affaire met een vrouwelijk familielid eerwraak op mij wil nemen? Tja, geloof me vrij, ik sta nergens meer van te kijken. Niet dat ik van dat soort bedreigingen onder de indruk ben. Ik heb wel voor hetere vuren (en nachten) gestaan.

Nee, in feite is het een lachwekkende schertsvertoning ten gevolge van een onrechtmatige daad gepleegd door een uitgeverij genaamd Rodi Media. Een uitgeverij behoort verdomd goed te weten hoe de  wettelijke bepalingen inzake het auteursrecht zijn en hun medewerkers moeten behoorlijk zijn geïnstrueerd. Dat is bij onze redactie ook het geval. Het maakt niet uit of je huis-aan-huis blaadjes maakt, werkt bij het lokale sufferdje of een internetsite exploiteert. De wet is gelijk voor iedereen.

ik maakte in Nederland nieuwsfoto’s exclusief voor Facts Found van het wegnemen van een gasmeter door netwerkbeheerder Enexis voor dit medium. Weet u nog, ik ben nog steeds van origine fotojournalist.

De casus op zich is niet zo spannend, juridisch gezien appeltje eitje. Maar wel een hinderlijk eitje. Want die enorme “kut-uitgeverij” parasiteert wel op mijn intellectuele eigendom. Wil je de foto gebruiken, dan moet je een aanvraag doen tot het verkrijgen van een licentie tegen betaling, schriftelijk. Dan bekijk ik wel of het medium dat de licentie aanvraagt deze ook zal krijgen. De voorwaarden staan bij ons online en zijn niet onderhandelbaar. Ziet u uzelf al bij de winkel komen, iets jatten, u wordt gepakt en u gaat daarna proberen te onderhandelen over de prijs?

Ik kwam op het idee om het beeld zodanig te maken dat het alles zegt over de aparte tijden waarin we leven. Ik ging Rodi Media maar eens aanschrijven. Eerste mail van mij, er volgde geen reactie. Tweede mail, geen reactie. Ik had zoiets van “Ga het dan maar uitleggen bij de rechter”

Krijg ik daar waarlijk toch een  e-mail van deze illustere advocaat Kemal Dirlik.. Na het lezen van zijn eerste brief vindt de man zichzelf klaarblijkelijk geweldig geniaal, want hij komt me daar met een resem non-argumenten. Echt zelf bedacht, want ze komen niet in het wetboek voor. Argumenten die voor de rechter allemaal onderuit gaan.

Ik heb gehakselde  “Döner Kebab” gemaakt van de argumenten van betrokken advocaat Dirlik . Dus kreeg mijnheer inhoudelijk weerwoord. Daar kan mijnheer Dirlik niet goed tegen.

Dirlik vraagt het bewijs dat ik de maker ben. Op het moment dat ik met enkele teamleden zijn e-mail herlas, die de materie ook machtig zijn  hoorde ik ze mijn gedachten letterlijk vertolken met de woorden; “Sukkel………”

Dat bewijs van makerschap zat al bij de eerste e-mail van mij aan Rodi Media, in het complete bewijsaanbod. Lag Dirlik nu te slapen of was hij aan het dromen over een oriëntaalse buikdanseres?  In ieder geval had hij de stukken niet goed gelezen en bestudeerd. De vraag van Dirlik werd dus ook herleid tot kebab en uit medelijden stuur ik het harde bewijs nogmaals. Sterker, ik verstevigde het bewijsaanbod, omdat in de foto zoals deze gepubliceerd was, mijn naam stond vermeld. Wat hebben die “knuppels” bij Rodi Media gedaan, de foto bijgeknipt en mijn naam weggehaald als maker. Kijk dan heeft het er alle schijn van dat je detectie van “diefstal” probeert te voorkomen.

Maar waarom is die naam bij de foto zo belangrijk: Omwille van meerdere redenen. Maar op dit moment is het niet in de laatste plaats belangrijk, omwille van het vele nepnieuws, dat je de bron kent, dat je de maker kunt achterhalen zodat je ook de integriteit en de waarheid van het beeld kunt checken. Maar ons Kemalletje en zijn cliënte denken hier niet over na. Opportunistische ignorantie met een snuifje hallucinerend narcisme plus een gebrek aan visie en zulks in vereniging? Het heeft er alle schijn van.

Dan komt Dirlk met het argument dat de foto binnen de 12 uur verwijderd zou zijn. Nu staat er in mijn initieel schrijven dat wederpartij gesommeerd wordt om mij in kennis te stellen van verwijdering hetgeen niet geschiedde, maar voor de bepaling van de schade is dat geen argument. De vaste rechtspraak is namelijk “eens gepubliceerd”, de openbaarmaking dateert van oktober 2021, dan moet er afgetikt en dus betaald worden, en publiceren zonder toestemming is gewoon verboden. Zie de auteurswet.  Weer klinkt het achter mij, hetgeen ik dan het denken was en ik hoor wederom “Sukkel….”  in koor.

Dirlijk lijkt niets te kennen van het foto-auteursrecht. Dirik kletst naar onze mening maar wat uit zijn (even naar zijn foto kijken…) ietwat dikkere nek. We onderwerpen Dirlijk maar eens aan een onderzoekje. De man noteert op zijn website “Dirlex”  een aantal rechtsgebieden zoals vastgoed, aansprakelijkheid en contracten. Maar het intellectuele eigendom, het rechtsgebied waar het auteursrecht onder valt, staat daar niet bij. Daar knelt het schoentje. Als je echt gespecialiseerd bent in het intellectuele eigendom, iets wat hij niet overigens niet beweert op zijn website dan je laat je dat als specialisme registreren bij de Orde van Advocaten en moet je daar elk jaar de nodige punten voor halen. Dus ik adviseer Dirlik een stage te gaan lopen bij een gerenommeerd advocatenkantoor gespecialiseerd  in auteursrecht / intellectuele eigendom ergens in zijn buurt. Van Alkmaar naar Uitgeest is geen onoverbrugbare afstand, zelf niet als je met paard of ezel en wagen moet gaan. In het algemeen: Ken je niks van auteursrecht, blijf dat met je fatsige poten van zo’n dossier af.

Het zou volgens Dirlik een stockfoto betreffen dus een archieffoto. Weer klinkt rond mij hetgeen ik denk en volgt de bemerking “Sukkel…..”. Een niet relevant argument. Het betreft een nieuwsfoto, maar ook op iedere archieffoto rust net zoals op ieder liedje dat gemaakt wordt in principe auteursrecht.

Dirlik zegt dat de foto niet openbaar is gemaakt door zijn cliënte. Het bewijs zat erbij. Is mijnheer Dirlijk blind’ Weet hij niet wat bewijs is? Of moest de heer Dirlik alle stukken eerst vanwege mogelijke of vermeende blindheid in “braille” laten omzetten. Is mijnheer Dirlijk gewoon dom? Het zijn vragen waarop ik geen sluitend antwoord op heb. Ik denk er het mijne van maar ik baseer mij zoals de heer Dirlijk niet op aannames.

Ik ram er even een tweede mail uit naar Dirlik om zijn juridisch fantasie-imperium, zoals aan mij gericht, opnieuw tot ranzige en bedorven kebab te herleiden. Ik geef Dirlijk even een lesje jurisprudentie en Europees recht.

Een ezel stoot zich namelijk niet twee keer aan dezelfde steen. Maar bij zijn nieuwe antwoord moest ik mezelf toch echt even afvragen of de heer Dirlijk de cursus “Ezel voor beginners of gevorderden toch echt had verzaakt te volgen”.

Mijnheer Dirlik veegt namens zijn cliënt zijn kont af met de Nederlandse en Europese rechtspraak en komt met een schikkingsvoorstel dat  niet eens de kosten dekt. Denken Rodi Media en advocaat Dirlijk dat de “stelende partij” hier voorwaarden heeft te stellen? Een dief bepaalt zijn eigen straf niet. Het zou nogal mooi worden. Dirlik gaat gewoon niet eens inhoudelijk in op de vaste Nederlandse en Europese rechtspraak. Kost misschien te veel tijd. Misschien is er zelfs sprake van juridisch analfabetisme. Is het pure arrogantie? Is het lompheid?

Ik begin vanwege de volstrekt ongerechtvaardigde toonzetting van Dirlik medelijden te krijgen met zijn cliënte. Moet je voor dit soort  “prutswerk” ook nog betalen als cliënte? Blij dat Dirlik mijn advocaat niet is. Ik had  hem meteen buiten geschopt en zijn declaratie had hij kunnen steken op een plaats waar geen licht komt, tenzij er een coloscopie zou worden uitgevoerd.

We beginnen op de redactie schoon genoeg te krijgt van de strapatsen van “Dirlik”. Ik bekijk zijn hoofd op zijn website nog eens. Op de foto op de website lijkt de man een betrekkelijk jong mens te zijn die verstoken is gebleven van verkeersdrempels en vluchtheuvels in zijn gelaat. Hij lijk nog geen beroep te hebben moeten doen op de botoxicologische bijstand van Jeff Knoeybergs of een andere plastische chirurgijn.  Dus ik schrijf heel wellevend het heerschap aan met als aanhef “Jongeman, “

Het is voor sommige mensen zo moeilijk om een complimentje te ervaren. Eerlijkheidshalve moet ik er wel bij zeggen, dat de aard van het mailverkeer met onze Kemal nou niet het gevoel gaf te spreken met iemand met een hoge staat van maturiteit.  Ik kan het uiteraard mis hebben. Kan ook een “koeltoer-verschil” zijn. Maar enfin. Ben je eens aardig bij hoge uitzondering is het weer niet goed.

Het is toch een compliment voor iemand die er niet uitziet als een bejaarde rimpelhond met rollator met een flesje zuurstof en een stoma als vaste levenspartners om aangesproken te worden met “Jongeman,”

Nee dus. In plaats van inhoudelijk te blijven, iets wat meneer Dirijk niet schijnt te kunnen, krijgen we weer een heel lulverhaal en de mededeling dat de foto maar “50 EURO” aan reproductierechten waard zou zijn. Sorry, dat zijn onze tarieven niet. Voor 50 euro gooi ik mijn tank niet eens vol en kom ik nog niet eens voor een 5% op de plaats van bestemmingen waar ik over het algemeen moet zijn. Rodi Media en advocaat Dirlik leven echt op de vierkante meter van de grassprieten en de bakstenen van het gehucht waarin ze leven.

Hallo, wij doen aan nieuws en achtergronden over Europese zaken, niet aan lokaal dorpsnieuws waar het diamanten huwelijk van Jut en Jul het wekelijks orgastisch hoogtepunt in het nieuws vormt.

Ik herlees de mail van advocaat Dirlik nog maar eens, ik wik wat, ik weeg wat, en kom tot de conclusie dat ik de kwaliteit van zijn juridische dienstverlening mij een mening geeft. Mijn mening is namelijk dat deze, in deze casus slechts 25 cent per uur waard is inclusief BTW en afvalstoffenheffing. De niet relevante discussies in de kwestie afkomstig uit de spreekwoordelijke kleppende kaken van Dirlik verwijs ik met kennisgeving aan Dirlik naar de Muppet Show, onderdeel “Pigs in Space”.

Gelet op het gegeven dat wij bij Facts bijna altijd een historisch tintje meegeven aan in onze verhalen, groet ik onze Turks-Nederlandse vriend nog met de woorden Avé Constantinopel, (in de Griekse tijd Konstantinoupolis, in het Latijn is het Nova Roma en Constantinopolis en voor de Ottomaantjes, Konstantinyye )voordat de naam van de stad werd verwoest en Istanbul(shit) ging heten. Het is me daar wat in Turkije en in Alkmaar.

Uit diep en oprecht medelijden met zijn cliënte, omdat deze, naar onze mening zo’n gesjochten advocaat in de armen heeft genomen, die werkelijk geen verstand heeft van auteursrecht, doe ik een tegenvoorstel, waarbij ik overduidelijk mijn medeleven betuig en empathie op kan brengen voor zijn cliënte. Maar nee hoor.  Het lijkt er erg op dat Dirlijk zijn persoonlijke gevoelens niet kan loskoppelen van de belangen van zijn cliënte. Mocht dat het geval zijn, dan is dat niet professioneel en zou ik, als ik de cliënte van Dirlijk zijn geweest, toch eens een praatje gaan maken met de deken van de Orde van Advocaten. De facto bleek de man met zo het lijkt een iets groter ego te hebben dan zijn rechtspraktijk, met de “aanhef “Jongeman,” door mij spreekwoordelijk op zijn jongeheer getrapt te zijn. Indien aanwezig natuurlijk. Want in de tijd van non-binaire ombouwpakketten en transblunders weet je niks meer zeker.

Wat ik wel zeker weet is dat de zaak naar de rechter gaat en gelet op het naar mijn mening  inhoudsloos gepalaver en het de aandacht probeert af te leiden van het onderwerp waarover het gaat. Zijn cliënte mag zich ook mag gaan verwachten aan een vordering met betrekking tot de gerechtskosten, zoals door de Europese wetgever is bepaald. Maar antwoorden van de strekking en de naar mijn mening bedenkelijke kwaliteit van deze advocaat zijn echter wel heel vermakelijk. Ik ben toch nog heel vriendelijk geweest voor meester Dirlik, ik heb hem een column aangezegd. Nou, hier is ie dan. Mijnheer Dirlik en alle andere lezers, ik  hoop dat u van deze column genoten hebt. Indien niet, u heeft vast en zeker wel een toilet of een kotszakje ter beschikking.

Wat Dirlik en zijn cliënte niet schijnen te begrijpen is dat wie van ons content kaapt niet alleen ons benadeelt, maar met name ook onze lezers te grazen neemt. Lezers voor wie wij dit werk doen en Europa doorreizen en vaak moeten werken onder moeilijke en soms onder gevaarlijke omstandigheden. Journalistiek is een roeping, een vak waarbij het eigen gewin ondergeschikt is en blijft aan de publieke taak die we hebben.

Dan nog gek vinden dat de burger kaffert op tal van marginale media.

naschrift: op 4 mei, de dag waarop wij onze doden gevallen zijn voor onze vrijheid waaronder persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting, stuurt Dirlik ons, 42 minuten na de twee minuten stilte een email waarin hij vraagt dit stuk te verwijderen. Dromen zijn bedrog. Dirlik stelt niet Turks te zijn, waarvan akte. Het zal mij een zorg zijn waar Kemal Dirlik vandaan komt, al is het uit de derde vuilnisbak rechts in Timboektoe, maar dit heerschap heeft gewoon art. 9 en 10 EVRM, onze persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting te accepteren. Wordt vervolgd!