door Peter-Vincent Schuld

De jaren 60 van de vorige eeuw, de seksuele revolutie. Er is niet veel meer van
overgebleven. Of toch en speelt het zich af achter ferm gesloten deuren van
slaapkamers en clubs?

Dit is een tijd waar in Nederland zelfs het naakt in de kunsten ter
discussie staat om andere culturen en religies maar niet te beledigen.

Jemig, waar zijn we mee bezig? Als ik niks anders te doen had zou ik uit
protest een rondje in mijn tuin of op straat gaan lopen swaffelen.

De openbare eerbaarheid. In de verte ziet u mijn kont en die mag u, zij het
virtueel, gaan kussen. Ik doe er niet aan mee. Punt.

Ik rijd even naar Gandia, aan de Spaanse Costa Blanca. Ik moet even wat hebben en
duik een winkelcentrum in.Een speciale ruimte is er geplaatst waarin vrouwen hun
baby kunnen voeden met de fles of de borst.
Prachtig dat er zo’n ruimte is
gemaakt.

Maar is het niet de normaalste zaak van de wereld dat een vrouw haar kind zoogt?
We denken wel zo’n überprimaat te zijn, maar we zijn en blijven zoogdieren. Ik
vind het altijd nog iets wonderlijks, een vrouw die haar kind aan de borst
voedt. Puur natuur.

Ik heb al vaker stukken geschreven over de zo irritante verpreutsing omdat
Nederland en België, en niet te vergeten alle andere delen van Europa overspoeld
zijn met allah-tone mafklappers met een zedenmoraliteit die zo onwrikbaar is als
graniet. Hartelijk dank daarvoor maar niet heus.

Wij hebben na lang vechten tegen de kerken, die thans zo leeg zijn gelopen als
een doorgeprikt ballonnetje, deze zedenidiotie weten te overwinnen.

De seksuele revolutie brak aan. Phil Bloom was de eerste Nederlandse vrouw die
zich naakt vertoonde op televisie. Niks geen schaamte, het leven en het lichaam,
zoals deze zijn. Punt.

Natuurlijk kan, naaktheid ook erotiserend werken. Daar is niks mis mee.
Maar naaktheid en erotiek zijn twee volstrekt verschillende zaken. Maar erotiek
mag ook. Je mag genieten van lichamelijk orgastisch genot en ga daar alsjeblieft
niet te gefrustreerd mee om. In diezelfde katholieke kerk zagen en zie we waar
celibataire frustraties toe leiden.

Ik herinner mij ooit de Belgische kardinaal Godfried Daneels, met zijn
gluiperige handjes en gluiperige oogje.Hij was de man van de God die het
misbruik in de kerk verdoezelde.  Nu waren het na zijn dood waarschijnlijk de
maden en insecten die aan zijn fluitje konden lurken. Een gevalletje necrofilie
met wederzijdse instemming?

Zedenpredikers en naakthaters. Wat heb ik daar toch een afkeer van.
Nederland was op de goede weg om naaktheid en seksualiteit uit het verdomhoekje
te halen. Sylvia Kristel, de Nederlandse erotische actrice die zich in de
filmserie Emanuelle al dan niet acterend orgastisch de liefde bedreef.

Het is zo’n onzin dat dit essentiële deel van het leven de liefde, de lust, de
natuurlijke roep tot reproductie een etiket “niet geschikt voor….” krijgt
opgeplakt. Dit anno 2020. We zetten een stap terug in de beschaving en alles wat
stout is moet zich maar afspelen in besloten clubs, huiskamers en slaapkamers,
op diverse bespiedde of onbespiedde locaties na, die zinnenprikkelende
creativiteit doen aanvuren.

Phil Bloom. Ik zocht haar op , destijds werkend voor De Telegraaf, in
Antwerpen. Ik moest wat portretten van haar maken, Gekleed wel te verstaan. Ze
was kunstenares geworden en niet onverdienstelijk. De vrije geest in een vrij
lichaam. Een icoon van lichamelijke vrijheid en bevrijding. Even iets om
vandaag, 8 maart bij stil te staan op Internationale Vrouwendag 2020. Phil,
gelukkig ben je er nog steeds, lieve patronesse van de vrijgevochten vrouw.

Nee, maar we hebben Goedele nog . Onze eigen Goedele Liekens die Vlaanderen eens
een lesje seksuele vrijheid is komen geven en daarmee ook Nederland en het
Verenigd Koninkrijk bestormde. Weliswaar voor de camera’s gekleed leerde zij de
Vlamingen dat je mag genieten van je lichaam en je je nergens voor hoeft te
schamen.

Goedele, in levende lijve trouwens een schat van een mens, echt een lieverd.
Goedele, besef jezelf hoe hard je nog steeds nodig bent om een vuist tegen de
nieuw ingetreden verpreutsing te maken?

Goedele haar werk was hard nodig. Heel hard nodig in het verziekt en door taboes
verpeste katholieke Vlaanderen waar de lusten wel werden gevierd, maar waar er
over werd gezwegen. Men verzon complotten over de roze balletten waaraan
kinderen gedwongen zouden hebben meegedaan.

Ik heb over dat laatste deel altijd mijn twijfels gehad of dat wel echt waar was.
Dat er kinky feestjes waren, daar verbaas ik me niet over. Waarom zou ik. Dat
dit feestjes zouden zijn waaraan “hooggeplaatsten” zouden meegedaan verbaast me
evenmin.

Eigenlijk ook wel logisch. Wat men vaak vergeet is dat mensen in omgevingen
waarin veel van het “koppie” wordt verlangd, ook een hang is naar een intensere
of andere beleving van seksualiteit. Wie zijn wij om daar over te oordelen? Waar
denken wij, sorry, jullie, het recht vandaan te halen? Bemoei je met je eigen
zaken. De samenleving heeft zich alleen maar te mengen, en dan heb ik het nog
louter over justitie, als er geen sprake is van de absolute voorwaarde, zijnde
de wederzijdse instemming.

Voor het overige gelieve uw oordelen, niet zelden ingegeven door jaloezie, voor u
te houden. Bah wat een eng denkende en bekrompen mensen heb je toch.

Haha, ja, wie hadden we nog meer in Vlaanderen? Wendy van Wanten die in de Pin Up
Club mannen hun hoofd op hol deed slaan. Als je weet dat je als vrouw zowat de
hele mannelijke goegemeente om je vingers c.q. je clitoris kunt winden, dat moet
toch een heerlijk gevoel zijn.

Ons Wendy’ke, zoals de Vlamingen dat zeggen. Ook zij is in de normale omgang
gewoon een hartstikke leuk mens zonder teveel fratsen.

Ach lieve mensen, laat uw fantasie de vrije loop. Schaf u zelf zoveel speeltjes
aan als waar u behoefte aan heeft en laat u gaan met speeltjes of met 1 of
meerdere partners. Ik vind het allemaal best. Geniet zonder taboes of schaamte.
Morgen kunnen we dood neervallen.

Een voor diegenen die nog de behoefte hebben aan het stoute en stiekeme, er
zijn nog steeds clubs waar de man zijn stress kan lozen. Het kwakje in een
rubber zakje. Ook daar zult u mij niet negatief over horen oordelen. Niet over
de bezoekers en niet over de sekswerkers, immers beiden doen wat het leven ons
biologisch ingegeven heeft.

Niemand dient zich verplicht te voelen om zich in te houden, maar eveneens dient
niemand zich verplicht en dus gedwongen te voelen om deel te nemen aan enige
seksuele activiteit.
Het naakte lichaam is een geschenk van de natuur.
Hoeft niemand zich voor te schamen. Seksualiteit is eveneens een geschenk van de
natuur, hoeft ook niemand zich voor te schamen.

Ik bevind mij in Benin, Afrka. Daar in het land waar christenen, moslims en
animisten samen leven met soms een akkefietjes aan de grens. In Nederland en
Vlaanderen schreeuwen we namens de fundamentalisten moord en brand bij naakt in
het straatbeeld. Daarop dat mooie continent tussen al deze mooie mensen duikt er
een standbeeld op, dat de bevrijding voorstelt van de slavernij, in brons en met
louter de schaamstreek licht bedekt maar wel geaccentueerd. 

Het beeld herhaalt zich enige tientallen kilometers verderop. Ditmaal een vrouw
van vlees en bloed die niet is gegrepen door de onnatuurlijke religieuze en
sociale waanzin van verplichte lichaamsbedekking. Haar borsten hebben zo te zien
altijd al het daglicht mogen ervaren. Oh wat ik ben ik trots op haar.

Naaktheid, seksualiteit, al hoewel beiden absoluut los staan van elkaar, maken
zij allebei deel uit van het leven en behoren ze tot de kunsten van het leven.
De verheffende kunst, de liefdevolle kunst van het er mogen zijn. De nieuwe
verpreutsing maakt me verdrietig, Terug geworpen in een tijd van taboes. Geen
goede zaak.

Dus wil de nieuwe Phil Bloom nu opstaan?