door Peter-Vincent Schuld

Weinig politici en journalisten begrijpen wat er zich in Rusland en de Kaukasus afspeelt. Weten misschien deels, maar begrijpen, daar zet ik zo mijn vraagtekens bij. Ook van toepassing waar het de relatie tussen Rusland en de Europese Unie betreft.

Rusland wordt door veel Europeanen gezien als de vijand. Haar energiebedrijven zoals Gazprom en Lukoil worden afgeschilderd als “onze vijand”. Maar we stoken Russisch gas en gaan ook naar tankstations van Lukoil die je zowel in Nederland als België vindt.

In beperkte mate zien we Rusland zelfs het voorbeeld van de Europese Unie volgen. Het eerder genoemde Lukoil maakte de afgelopen weken bekend dat zij op diverse plekken velden gaat aanleggen met zonnepanelen. Wie goed zoekt naar privéfilmpjes die gewone Russen plaatsen op sites als Youtube zien we zelfs op de achtergrond vrachtwagens die onderdelen van windmolens vervoeren. Niets menselijks is de Russen vreemd. Russische hondenliefhebbers trekken er in hun vrije tijd op uit in de uitgestrekte Russische natuur en kamperen er met hun viervoeters, die, het gedrag van de honden bekijkende, erg gek zijn op hun baasjes door wie ze niet zelden stevig verwend worden en gewoon “uit de pot” mee eten.

Maar ja er
zijn soms ook wat verschillen. Politiek is Rusland wat gecompliceerder
dan Nederland of Frankrijk. Politieke intriges nemen daar wat andere
vormen aan. Wie kent het verhaal van Raspoetin niet?

Europa werd wat giftig toen de Russische oppositieleider Navalny werd vergiftigd. De publieke opinie wees met de vingers naar het Kremlin c.q. Poetin .Zoals we eerder schreven werd er luidkeels geschreeuwd om zware sancties tegen Rusland. Zelfs de aanleg van de Nord Stream 2, de aardgaspijpleiding van Rusland naar het Duitse Lubmin nabij Greifswald zou maar gestaakt moeten worden. Veel gekrakeel en geblaat en zoals zo vaak zonder inhoud.

Van alle Europese Staats- en regeringsleiders is Angela Merkel zowat de enige die, zonder kritiekloos te zijn, de situatie van Rusland en de Russische geopolitieke bewegingen wel begrijpt. Hierbij steunend op haar eigen kennis en interesse en de ambtsberichten van de Bundes Nachrichtendienst, de Duitse buitenlandse inlichtingendienst  die op haar beurt weer nauwe contacten onderhoudt met de “inlichtingenafdelingen” van diverse grote Duitse bedrijven. Zonder de politieke “bijsturing” van Angela Merkel binnen de Europese Unie waren de verhoudingen tussen Rusland en de Europese Unie nog meer verslechterd geraakt.

De sancties tegen Rusland die door de Europese Unie werden afgekondigd wegens het vergiftigen van Navalny betreffen alleen maar sancties tegen een zestal agenten van de Russische militaire inlichtingendienst GROe en een onderzoeksinstituut.

“Onacceptabel” volgens de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov en volgens Lavrov zouden deze sancties van Russische zijde beantwoord worden met het staken van de dialoog tussen Rusland en de Europese Unie.

Feitelijk wijst Europa met deze sancties niet de vinger naar het Kremlin, noch naar Poetin. Europa begint langzamerhand te beseffen dat er andere zaken spelen, iets wat kenners al lang uiterst aannemelijk achten. Feitelijk zegt Europa: “Mijnheer Poetin zorg dat u als de donder de controle terug krijgt over de cowboys binnen de GROe.” Poetin kan onmogelijk ook maar enige blijk geven van het “niet de totale controle” te hebben. Zulks zou funest zijn voor zijn leiderschap in Rusland. Maar ook in Rusland heb je gevaarlijke ego’s wiens naam we niet altijd kennen die zo loyaal zijn aan Poetin als een dubbelspion.

Nou moet u weten dat zelfs hooggeplaatste Russische politici formeel geen toegang hebben tot de GROe zonder een een diepe screening, Informeel weten we dat dit soms wat genuanceerder ligt. De GROe is echter wel een staat binnen de Russische staat. Daarmee dient zich de vraag aan of de machtsbasis van president Poetin wel zo sterk is als wij in Europa willen geloven. Er zijn meer ambitieuze Russen met hun eigen (machts)agenda en met contacten. Als westerse inlichtingendiensten op dit soort zaken stuiten strekt het tot de aanbeveling deze informatie wel met Poetin te delen.

Europa is er naar mijn mening alles aan gelegen om Poetin in het zadel te houden. Poetin is intelligent, een schaakspeler, overspeelt zijn hand zelden of nooit en is vooral beheerst. Hij denkt eerst vooraleer hij spreekt. Met een standvastig, intelligent en geestelijk stabiel iemand, weet je waar je aan toe bent.

Wat krijg je er voor in de plaats als je een andere leider hebt? Rusland zelf, maar ook de relaties van Rusland met de Europese Unie en de VS zijn er bij gebaat om Poetin vooral in het Kremlin te laten blijven zitten.
De Europese “minister van buitenlandse zaken” Josep Borrell klom in de telefoon om eens te overleggen met Lavrov. Enfin, de telefoonverbinding werkt nog. Europa moet heel erg goed op haar tellen passen waar het de relaties met Rusland betreffen. Het gesprek tussen Borrell en Lavrov was een beetje “een slijmerig” dank je wel aan Rusland vanwege de Russische inspanningen om aartsvijanden en voormalige Sovjet-republieken Armenië en Azerbaijan tot bedaren te brengen. Feitelijk om het islamitische Azerbaijan tot bedaren te brengen, want Azerbaijan is in deze de agressor in het conflict inzake de etnisch Armeense enclave Nagorno -Karabach.

Azerbaijan krijgt in dit conflict openlijk de steun van een van de grootste boeven van het Europese continent zijnde de Turkse president Erdogan. Erdogan zegde zelfs militaire steun toe. Betrouwbare bronnen van Facts Found weten te melden dat er zich inderdaad Turkse militairen en dubieuze Syriëstrijders zich spreekwoordelijk in de Azerbaijaanse hoofdstad Bakoe hebben gemeld. Dit zeer tegen de zin van Moskou.

De Europese Unie leeft op dit moment op zeer gespannen voet met Turkije. Immers de Turken hebben de immigratiedeal misbruikt. De Turken zetten de grenzen met de Europese Unie, voornamelijk Griekenland, open als het hun belieft. Het gevolg is dat tegen de afspraken met Turkije in talloze immigranten de reis naar de Europese Unie menen te kunnen gaan maken. Dus Turkije chanteert de EU. Laten we dat nu allemaal beschouwen in het normale mensenleven als een misdrijf. Daarnaast schendt Turkije aanhoudend Griekse territoriale wateren in haar zoektocht naar aardgas. Ja, als Turkije de kans krijgt zal ze het Griekse aardgas onder de zeebodem proberen te stelen. Ook toegang verschaffen tot gebieden waartoe je geen toegang hebt is een misdrijf en stelen evenzeer.

Hier komen de Russen weer om de hoek kijken. Het Russische inlichtingen-apparaat, lees de GROe vergaart inlichtingen en heeft inlichtingen die van vitaal belang zijn voor Europa waar het Turkije en haar aspiraties aangaat. Vice versa eveneens. Die chantabele positie heeft Turkije aan zichzelf te wijten onder meer door luchtafweer te kopen bij de Russen, ondanks dat je als NAVO-land geacht wordt dat niet te doen.

Erdogan lijdt wat aan politieke biseksualiteit, de hem toegedichte seksuele voorkeur voor schapen en geiten niet meegerekend. Dan weer flirten met de Amerikanen (Donald Trump schijnt Erdogan graag direct persoonlijk te spreken als Erdogan met het Witte Huis belt) en Erdogan denkt ook vrienden te kunnen zijn met de Russen. Vooral “denkt” Voor Rusland is Erdogan niet meer dan wegwerpspeelgoed. Het goedkope politieke sletje van de Oriënt. Minimaal van twee kanten bespeelbaar. Vroeger noemden we dat een singletje met een A een B kant.

Feitelijk heeft de
Europese Unie impliciet tegen Turkije gezegd dat het land haar
lidmaatschap van de Europese Unie voorgoed op de met baklava en döner
kebab gevulde buik kan schrijven. De roep om Turkije uit de NAVO te
smijten wordt steeds groter en terecht. Het Turkije onder Erdogan heeft
geen enkele toegevoegde waarde voor de NAVO, zelfs niet in strategisch
opzicht. Bovendien is de NAVO op sterven na dood. Het Turkije van
Erdogan deelt geen enkele waarde waar de NAVO politiek op is gefundeerd.

Turkije is zich aan het isoleren. Een militair conflict met de Grieken is niet uitgesloten sterker zelfs, escalatie lijkt aannemelijker te worden. Het zou fijn zijn als Rusland en de Europese Unie hun gezamenlijk belang, namelijk het onder de duim houden van Turkije in pais en vree konden uitvoeren. Daarvoor is er een samenwerking nodig. Onder meer met de GROe, de Russische militaire intelligence club waarvan 6 agenten sancties over zich uitgestort kregen.

Dan hebben we nog wat wisselgeld dat het Kremlin in haar zak heeft. We spreken over Wit-Rusland. De Europese Unie ziet graag eerlijke verkiezingen in dat land en ziet huidig president Loekasjenko nog liever vandaag dan morgen zijn koffers pakken. Rusland heeft niet graag dat Wit-Rusland teveel terecht komt in de invloedssfeer van de Europese Unie. Maar Poetin is ook geen dikke vriendjes met Loekasjenko. Ingewijden weten te vertellen dat Poetin zijn Wit-Russische collega een “dwaas” vindt.

Geopolitieke belangen gaan echter wel voor op persoonlijke verhoudingen. Misschien wist u het niet maar Rusland beschouwt de grens met Wit-Rusland niet als een internationale grens. Daarmee is niet gezegd dat u zomaar vrij de grens mag passeren, integendeel. Het liefst zou Poetin Wit-Rusland morgen nog inlijven bij de Russische Federatie. Poetin heeft in het verleden ook openlijk gezinspeeld op een “fusie” tussen de twee landen.

Als de Europese Unie zich nu terughoudend blijft opstellen ten aanzien van Rusland en de politieke Pietje Bell-streken van Rusland ook als “Pietje Bell-streken” blijft beschouwen dan is er kans dat de verhoudingen verbeteren en zelfs kans dat Moskou de hand niet meer boven het hoofd van de Wit-Russische president Loekasjenko blijft houden.

Ook Moskou beseft dat Loeksjenko zijn ambt op een onwaardige manier bekleedt en dat dit niet eeuwig kan blijven duren. Als het tussen een “fusie” zou komen tussen de Russische Federatie en Wit-Rusland, dan is het Loekasjenko die kan vertrekken, niet Poetin.

Zolang de Europese Unie in al haar arrogantie de “onderwijzer” naar Rusland uithangt, zullen de Russen doorgaan om via diverse “digitale” kanalen Europa en de opinies van haar ingezetenen te beïnvloeden.

Zweden maakte vandaag, als niet NAVO-lid bekend miljarden extra te gaan investeren in haar defensie om het hoofd te kunnen bieden “aan internationale spanningen en Russische agressie” zoals de Zweden regering het pleegt te noemen.

Tja, het geopolitieke schaakbord is vierdimensionaal, echter in de ogen van veel westerse politici lijkt de aarde in hun beleving plat te zijn.
Vergelijk het met de volgende taalkundige valkuil. Als u over iets of iemand het woord “kak” uitspreekt, dan betekent dat in de Russisch taal  “goed”. Het is maar dat u het weet.