Door Peter-Vincent Schuld

Als journalist teken je niet alleen verhalen op uit de monden van mensen. Je
observeert, neemt synergieën en schisma’s waar. Is iets een paradox of gewoon
een duidelijke tegenstelling? Omdat de mond niet zelden de waarheid verloochent
moet je andere manieren vinden om de feiten te achterhalen. Luisteren, kijken en
analyseren, denken en vervolgens schrijven.

Ik heb het al zo vaak gezegd, de mens maakt een enorme pestbende van deze wereld.
Niet alleen in Nederland en Vlaanderen. Overal. Die zelfde mens is zich vanuit
ignorantie niet bewust van het einddoel dat ook hem ten deel zal vallen. De
vrijheid om te zijn wie je bent als vanzelfsprekend beschouwen. De (recente)
geschiedenis leert dat de vanzelfsprekendheid een fantoom is.We hebben maar een
beperkt aantal jaren op deze planeet. Er is maar één vanzelfsprekendheid:

De absolute mortaliteit

Een slag die slaat

Een slag die stopt

Liefdeloos wordt de hand geheven en de partner geslagen.Gewetenloos wordt
een wapen gepakt en een leven genomen. Harteloos worden explosieven tot
ontploffing gebracht en lichamen en families uiteen gereten.

Een ziel die gaat

Een hart dat niet meer klopt

BSN-nummer, Rijksregisternummer, kentekenplaat, paspoortnummer
Of via
natuurlijke weg, al dan niet na ziekte treedt het absolute einde in.
Begraafplaats X, rij Y, graf nummer zoveel. Zelfs bij een crematie krijg je nog
een nummer via een steentje.

Een dicht geslagen deur

Wat rest is de laatste honeur

Lullen over zingeving maar de vrijheid van een ander beperken.Met strike
leefregels zonder rationeel denken, boerka, vasten, offeren, zelfkastijding.
Moorden uit naam van een fantasiewezen en de Valse Profeet.

Afgedekt met een doek op een brancard

deel één van Le Grand Depart

Bestuurders en politici die invullen hoe we moeten leven.Geen respect voor
het individu, geen respect voor het zelfstandig denken.Volgen als makke lammeren
naar het moordfeest. U moet dit, u moet dat.

Op weg naar een ver niets

Bespaar me dat eventuele iets

Ramses Shaffy bezong het in zijn Nederlandse chanson “Laat me”

Patricia Kaas bezong het op haar manier in “Avec les temps” in een Frans
chanson van Leo Ferrré

Probeer een mens niet te veranderen, een maakbare samenleving is een
martelwerktuig voor het vrije zijn. Respect en beschaving moeten uit de ziel en
het hart komen, de samenleving zal de oproerkraaiers zelf wel excommuniceren of
een ander lesje leren.

Hou van me zoals ik was

Puur, zonder strop, zonder das

Conformisme, etiquette, conditionering, alles voor het oog van een ander.De
toegevoegde waarde is nul. Authenticiteit is de op een na hoogste onderscheiding
in het menselijk zijn. Liefde tussen partners, naastenliefde, liefde voor het
dier; liefde is het hoogste. Hou van wat mooi en zacht is, koester het

Oprecht en vrij

De capsule van de resterende tijd voor mij

Huil als iets je emotioneert, lach als het leven je laat lachen. Laat je
nooit vangen in de kerkers van de sociale druk. Denk, geniet, puur, intens, al
is het hedonistisch.

Aftellend vanaf het moment van het ter wereld komen

Louter om naar het einde op te stomen

Denk niet dat het grote geheel van staat, geloof, natie of volk je het
ultieme geluk geeft. Je haalt het uit je hart, uit je ziel, uit verbinding met
mensen waarmee je verbonden voelt. Je leven is nooit af en dus past je
bescheidenheid als geniet je van pracht en praal.

Geen enkel leven is ooit volbracht

Het hart door littekens verkracht

Vrijwel ieder mens krijgt zijn portie leed en verdriet toebedeeld. Door
verlies, door moord en rampen. Door de staat die je wil controleren en als een
slaaf wil bezitten. Slavernij ten einde? De ketting aanbrengen en de verwurging
geschiedt thans fiscaal.

Gepijnigd maar niet verzuurd

Heeft het leven een aantal jaren geduurd

Leef met liefde en laat je niet kooien, je bent niemands bezit.Durf de
vrijheid te ervaren, breek los, heb lief.
Hou intenser van en koester
orgastisch

Ooit zeggen u en ik “met diepe liefde om wie ik geef”

“Ik ben gestorven maar mijn ziel zegt leef”

Gedraag u als een partizaan die vecht voor zijn eigen vrijheid. Gedraag u
als een partizaan die vecht voor de vrijheid van een ander. Zing Bella Ciao, als
uw strijdlied en laat uw stem horen op moment dat u waar dan ook in uw vrijheid
voelt aangetast.

Ooit zeggen we  allemaal “Dag mijn liefsten in mijn hart”

“Ik heb het lot lang genoeg getart”

De ratrace van presteren, de idiotie van competitie. De waanzin van het
onderdaan zijn. De schofterigheid van het beschouwd worden als horige. Wilt u
dit volhouden tot het moment dat u sterft?

U en ik verdwijnen uiteindelijk in het onmetelijk niets

misschien hangend in een herinnering of iets

Een bezetter met hakenkruis of koran. Een onderdrukker die u oplegt of uw
wel of niet met een dieselauto mag rijden. Een manipulator die u verwensend
behandelt als u het vliegtuig wil nemen. Een tollenaar die van u steelt als u
voor uw vrijheid vecht omdat u uw eigen eindigheid beseft.

Ik zeg in alle bescheidenheid

jullie nooit loslatend, ben ik nu toch bevrijd

Alles is wederkerigheid, alles is gelijk een cirkel zoals de molen in de
wind cirkels draait. Gaande van ergens, gaande tot ergens, en eigenlijk is het
nergens. Ik luister naar Michel Legrand:  “Les Moulins de mon coeur” .

Als u niet vecht voor uw vrijheid en dat van uw naaste, als u niet opstaat
en uw vrijheid opeist…Als u verwacht dat een ander het zal doen van het “Verzet
en La Resistance”…..

Met immer gedachten in mineur

Met zwart als primaire kleur

Er zijn mensen die voor uw vrijheid hebben gevochten en het leven hebben gelaten.
Verkwansel die vrijheid niet, dus heb lief maar durf te spreken. Wees geen
angsthaas. Handel uit liefde niet uit haat. Mensen die zijn vermoord door de
bezetters omdat ze geen onderdrukking veelden noch van een Führer noch van een
imam.
Met trots, pijn en eer gestorven omdat u in vrijheid kunt leven.

De kleur van rouw

Maar weet dat ik altijd van jullie hou

Maar laat uw hart niet onnodig stoppen, leef in vrijheid!