De Avonddenkers: Ik denk zelf wel, donder op met naïviteit en kuddegedrag
Door Peter-Vincent Schuld
Plaats van handeling? Aken, Duitsland. Ik ben op reportage en even pauze, tijd
voor een koffie.
Ik zie een klein groepje geleid door iemand met een grote
regenboog vredesvlag.
Mijn eerste reactie? Heb je weer zo’n naïeve idioot! Mijn tweede reactie? Heb je
weer zo’n naïeve idioot! Mijn derde reactie? Heb je weer zo’n irritante naïeve
idioot. Vrede is niet meer dan een tijdelijke vorm van stabiliteit.Vrede als
enig ideaal is een lege huls. Kretologie. Soms heb je bepaalde zaken manu
militari te verdedigen.
Of ik oorlogszuchtig ben? Nee, absoluut niet, maar ik ben ook niet achterlijk en
daarom geloof ik niet in sprookjes. Als ik in sprookjes wil geloven dan ga ik
naar de Efteling. Het sprookje van Roodflapje, Roodslipje of Roodkapje. Who
fucking cares?
Oh we willen allemaal een betere en correctere samenleving. Maar wat is
daar de definitie van? Hoe ziet die samenleving er dan uit? Dat we met zijn
allen op onze luie reet blijven zitten en wachten tot iemand de geldkraan
openzet?
Dat ik me buiten de ratrace van alledag heb geplaatst heeft zijn
eigen redenen. Nee het terugtrekken uit de waan van alledag geeft me tijd, rust
en de mogelijkheid om boven alle meningen en visies uit te stijgen en mijn eigen
gefundeerde mening te vormen.
Ik volg geen politicus en geen kerkleider.
Ik volg helemaal niemand. Ik volg geen religie en als ik al een “isme” aanhang
dan is dit het VAGOLO-isme. Weet u wat “VAGOLO” betekent? Waarschijnlijk niet
maar het betekent Van God Los. Met andere woorden, laat het denken maar aan
mijzelf over. Daar ben ik in alle gepaste arrogantie, veel beter in. Denk niet
voor mij, vraag aan mij niet of ik op partij A of partij B stem. Dat ik
kritische kanttekeningen maak bij het Europees handelen en wandelen maakt mij
geen “Exiteer”.
Dat gezegd hebbende, betekent dus weer niet dat ik de waarheid in pacht heb. Mijn
gelijk is relatief. Immer afmetende aan de zich aandienende parameters, zonder
met elke wind mee te waaien.
Denken is een reis, een reis langs verre oorden, koud, warm, in vogelvlucht.
Stilstaande bij historische feiten, het leed en verdriet voelende van
verschrikkelijke oorlogen die ons continent heeft gekend. De ziekte voelend van
gewezen haat en huidige haat.
Vraag mij niet om te knielen voor Allah, ik kniel voor niemand. Vraag mij niet op
te buigen voor wie dan ook. Ik verrot het.
Verdiep u in feiten, de geschiedenis en de toekomst. Maak zelf sommetjes. U wordt
niet alleen een authentieker mens, maar u zult veel meer gaan begrijpen en zich
niet meer verlaten op idiote complotverhalen.
Mocht u tot dit alles niet bereid zijn. Neem een rol duct tape en snoer uw
mond. Napraters hebben we al genoeg.