door Christel Dubos

Denk je alles in de samenleving gezien te hebben komt er zo’n rotvirus. Made in
China. Een virus dat niet alleen mensen rechtstreeks ziek heeft gemaakt, maar
ook heeft gezorgd voor tweespalt en andere ziektebeelden in de samenleving.
Polarisatie: Of je bent “goed” of je bent “fout” als je er een bepaalde mening
er op nahoudt. Corona is dus ook een splijtzwam gebleken waarbij niet zelden de
donkere kanten van mensen naar boven komen. Irritaties onder mensen maar ook
naar banken die hun pinautomaten niet desinfecteren of schoonmaken. Collega
Jolanda Amoureus maakte er werk van nadat ze in deze tijden een smerige
bankautomaat in haar woonplaats Bergen aantrof. Het zet mij al meer dan een jaar
aan het denken. En ik voel de sterke behoefte om die gedachten met u te delen.

Facts Found heeft haar mensen permanent in de Benelux en een team op het
Iberisch schiereiland. Niet zonder reden. Zo kunnen we de situaties in Europa
aan elkaar spiegelen. Het afgelopen jaar zou een voor ons wat rustig jaar
geweest moeten zijn. De wereld ontplofte en er was geen ander nieuwsitem dat nog
duchtig doordrong tot de nieuwsconsument op enkele zaken na. Facts kon niet
achterblijven als online magazine over
Europese zaken.

De Spaanse overheid kondigde tot twee maal de “Estado de Alarma” af en Portugal
de “Situação de Calamidade”. Op het Iberisch schiereiland was de noodtoestand
ingetreden.Overal in Europa tot ver daarbuiten werden er loodzware restricties
opgelegd.

We waren opeens onze vrijheid kwijt en de juridische middelen waarmee de overheid
dit deed werden gewoon overal min of meer klakkeloos geslikt. Wie kritische
vragen stelde maakte opeens geen deel meer uit van de “beschaving”. Maar is het
juist niet omgekeerd? Als ik voor de zoveelste keer de matrixborden boven de
Spaanse snelwegen zie met “Estado de Alarma” en als ik mij even probeer in te
leven in het denken en voelen van de gemiddelde burger die zich niet zo snel
vragen stelt, als ik de angst-escalatie op de Spaanse en Portugese televisie zie
waarbij kritische mensen uit beeld worden verwijderd door de regie van de
journaals en actualiteitenmagazines, bekruipt mij toch een rotgevoel. Dit voelt
gewoon niet goed.

Nog eens een ritje maken. We komen uit in Pilar de Horadada, onder Torrevieja,
een anders zo levendig kustdorpje met de nodige toeristen in zomer en winter.
Doods, de straten zijn op een enkele auto na leeg.

Een andere toer. In de omgeving van Lissabon, in Almada om precies te zijn. Nog
voor de tweede harde lockdown werd afgekondigd. Een vrouw zit met haar hondje op
een verhoging met ruime afstand van het overig passerend publiek. Met mondkapje.
Een stukje verderop spelen en zingen straatmuzikanten. Zonder mondkapje, de
vrijheid omarmend, achterlangs gepasseerd door mensen met mondmasker.

Een surrealistische wereld die ik maar niet kan vatten. Ben ik te nuchter
of zijn anderen zo makkelijk angst aan te praten? Toch vat ik het een en ander
niet lichtzinnig op. Ik zoek de nuance.

Enkele maanden later, we leven 18 januari van dit jaar valt mijn oog op een
nieuwsbericht van de ziekenhuizen van de Valenciaanse Gemeenschap. Er wordt
gesproken over de opname en verspreiding van patiënten met milde of lichtere
klachten. Moeten deze mensen met beperkte klachten ziekenhuisbedden in beslag
nemen terwijl “thuis uitzieken” een minder kostbare en net zo’n goede oplossing
is? Worden hiervoor hele steden in de Valenciaanse Gemeenschap het weekend
afgesloten van de buitenwereld? Ja, er bekruipen mij steeds meer vraagtekens.

Onder de bevolking stijgt de weerstand zoals wij op onze site al eerder gemeld
hebben. Alles om zogenaamd de druk op de zorg te verminderen. Maar is dit wel
feitelijk het geval? Onder de afkondiging van de Estado de Alarma kunnen ook
bedden in privéziekenhuizen “opgevorderd” worden zoals de Spaanse wetgeving
heeft bepaalt. Wat is feit en wat is “gekunstelde” informatie?

Net in deze tijd hadden wij in het Quirion Ziekenhuis in Torrevieja een PCR
test laten afnemen. We hebben in de wereld echt wel te maken met een serieuze
zaak. Er waren wat symptomen die ons wat zorgen baarden. Bij ons heerst geen
angst, integendeel maar wij willen onder geen enkel beding anderen in een gevaar
brengen. De PCR-test worden afgenomen op de afdeling “spoedeisende hulp” en dat
in avonduren. Er staan wat mensen met allerlei klachten te wachten, zowel buiten
als binnen. Naar mate de avond vordert is het aantal “spoedeisende gevallen”
zienderogen afgevnomen. In de tussentijd werd een persoon per ambulance
binnengebracht en na korte tijd met een laken over het lichaam weer van de
spoedeisende hulp weggereden. Overleden. Triest, weer een familie in verdriet.
Ik heb geen enkele indicatie dat het hier zou gaan om een acuut overlijden ten
gevolge van corona. Mensen overlijden nog steeds aan tal van andere
aandoeningen. Ik besef dat er in het noorden zoals in Nederland en België
eveneens mensen komen te overlijden omdat behandelingen worden uitgesteld. In de
wachtzaal zit nog 1 vrouw. Ze maakt een wat instabiele indruk. Deze tijd haalt
je voor minder uit je balans. De volgende dag krijgen wij gelukkig een sms
binnen dat we negatief getest zijn op corona.

De dag van 10 februari breekt aan. Al enkele dagen kamp ik met hevige pijnen in
mijn aders en mijn armen. Mijn grootvader is op de leeftijd die ik nu heb
overleden. De eerste symptomen waren gelijk aan die ik nu ervaar. Ik bel naar
het IMED-ziekenhuis in Elche en vraag of ik terecht kan. Een uurtje later rijden
we het terrein op van het ziekenhuis en komen aan bij de “urgencias”, oftewel de
spoedeisende hulp.

Alvorens ze ook maar iets gingen nakijken werden PCR-tests afgenomen. Een normale
test met zo’n “bezemsteel” in je neus en een sneltest. Peter wou even snel wat
foto’s maken maar de verpleegkundige kreeg zowat een hartverzakking. “Geen
foto’s, geen foto”s”, terwijl ik in deze de patiënt ben. Sneltest? Negatief.
Snel wierp de verpleegkundige de sneltest in de vuilnisbak. Nog sneller greep
Peter de sneltest weer uit de vuilbak en nam de teststrip “in beslag” nadat de
ogen uit de kamer verdwenen waren. Hebben ze hier iets te verbergen? Ik weet het
niet, maar ook dit voelt wat “apart” aan. Als de gelegenheid zich voordoet
fotograferen we snel nog even de testkits die klaarliggen.

Wat hebben ze hier te verbergen? Toch mag ik niet klagen over het personeel.. De
verpleging en de artsen zijn uiterst behulpzaam, vriendelijk en ronduit lief. De
eerste dokter die ik ontmoette op de spoed sprak over een opleving van het
aantal corona-patienten zo’n 2 maanden terug. Feitelijk betekent dat de periode
voor kerst 2020. Nadat er wat administratieve zaken met de verzekering en het
ziekenhuis afgehandeld waren kon ik na inname van contrastvloeistof razendsnel
onder een scanner die uitkomst bracht. Geen verstopping van de aderen. Maar ik
mocht het ziekenhuis niet verlaten. Een verpleger bracht mij naar mijn
ziekenhuiskamer, dat qua uitstraling meer weg had van een hotelkamer. De
verpleger vertelde “Het is al weken rustig en er zijn al weken geen
corona-patienten” naar zijn zeggen. Worden we hier in de maling genomen door de
Spaanse en Valenciaanse autoriteiten?

En waarom een nacht blijven als er op de scan niets te zien is? Enig duidelijk
verhaal wordt mij niet verteld, Maar enfin, die ziekenhuis met winstoogmerk
heeft klaarblijkelijk kamers genoeg vrij.Voor het eten hoef ik hier niet voor
mijn plezier te blijven. Een bakje rijst met aangebrande zalm, totaal oneetbaar,
laat ik aan mij voorbij gaan.

Ik word aan een infuus gelegd zonder enige uitleg. Een glucose-oplossing.
Ik
ben te verdwaasd door eerder toegediende medicijnen om mij assertiever op te
stellen. Toch eens even wat opzoeken wat ze hebben toegevoegd en het is geen GHB
zo merk ik. Wel een zeker goedje genaamd
Enantyum
, een ontstekingsremmer. Drie
ampullen. Maar waar heb ik dan een ontsteking? Mij werd niets verteld. Twee
ampullen
“Nolotil”
werden ook nog eens
toegevoegd. Een controversieel medicijn, dat gebruikt wordt tegen milde
spierpijn en tandpijn. In de meeste Europese landen is het op de zwarte lijst
terecht gekomen en in de ban gedaan wegens bijwerkingen. In 1979 werd het in
Zweden al verbannen en wordt thans in de andere EU landen, buiten Portugal en
Spanje alleen nog voor dieren gebruikt. Ik mis hier echt iets. Tot slot merk ik
dat er een 1/2 ampul
Dolantina
beter bekend als
Dolantine
en
Pethidine
aan het infuus is
toegevoegd. Een oud middel. In de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw werd het
reeds veelvuldig gebruikt in de verloskunde in kleinere ziekenhuizen, zo las ik
in de Belgische krant de Standaard. Een goedje op basis van morfine dat bij
borelingen kan leiden tot verlamming voor het leven door ademtekort. Ook de
vrouwen zelf ondervonden negatieve bijwerkingen, zo las ik elders.

Een middel dat in 2014 in België van de markt is gehaald. Het staat op de lijst
staat van “verboden opiaten” buiten het medisch circuit Sinds enkele jaren is
het medicament terug op de markt gebracht in België onder de naam Pethidine
Sterop door de gelijknamige farmaceut Sterop. Een weetje? Het medicijn stamt al
uit 1932 en in 1937 werd de pijnstillende werking ontdekt. Ook nu schijnt het
middel beperkt in de verloskunde te worden gebruikt. Zou het middel veiliger
geworden zijn? Ik ben in ieder geval niet zwanger, die tijd heb ik achter de
rug. Maar waarom opiaten toedienen? Wat is hiervan de reden en dit allemaal
buiten mijn medeweten en mijn instemming om.

Hier klopt iets niet voor mijn gevoel. De volgende morgen. Ontbijt? Kaakjes
en een kop koud water met een theezakje. Wat is dit voor flauwekul? De arts komt
binnen vergezeld door een verpleegkundige en wist mij vol trots te vertellen dat
er op de scan een hernia is vastgesteld waarvan ik al 30 jaar weet dat ik deze
heb.

Ik leid even de aandacht af om over de coronatoestand te beginnen. Buiten lijkt
het net een luxe feestje dat georganiseerd is met allerlei feesttenten voor de
ingang van een van de gebouwen. PCR-teststraat de luxe, zo blijkt.
Corona-patiënten? Deze neurochirurg wist mij te vertellen dat ze in het
ziekenhuis helemaal geen corona hebben, waarop de verpleegkundige de arts
verschrikt aankijkt alsof de arts iets heeft gezegd wat hij niet had mogen
zeggen.

De arts vervolgt: Ja, we willen u hier nog een week houden voor verdere
onderzoek. Nou dat zag ik niet zo zitten. Gisteren werd mij door de eerste arts
verteld dat er geen verstopte aders waren en geen levensgevaar, dus punt. Met de
hernia ben ik al vertrouwd en voor het overige heb ik hier zo geen zin in. De
afgelopen nacht kwam het al tot een aanvaring met een nachtverpleegkundige. Ik
was net negatief getest op corona. De verpleegster eiste desondanks dat ik mijn
mondkapje opdeed in mijn éénpersoons kamer, hetgeen ik weigerde. De verpleegster
uitgedost in een ruimtepak van het goedkope imitatiesoort verliet hierop
pisnijdig mijn kamer.Haar probleem.  Moraal van her verhaal? Ik vertrek! Ja,
maar dan moet u een formulier ondertekenen dat u op eigen initiatief vertrekt en
op eigen risico. Blijkbaar mankracht, tijd en gelegenheid genoeg om iemand een
week onderdak te verlenen die het niet nodig heeft tegen een fikse prijs per dag
aan scans en onderzoeken. Geen overbelasting door corona, niks van dat alles.
Alleen buiten het ziekenhuis een groot billboard , zolaat ik mij vertellen waar
PCR-testen als “luxe goederen” worden aangeprezen.

Mij ook goed, in dit gekkenhuis blijf ik geen minuut langer. Na lang wachten kwam
eindelijk het formulier. Of ik het even wilde tekenen. Ja de brochure van het
IMED-ziekenhuis meldt dat er Nederlands sprekende begeleiding is, nou dan zullen
ze ergens ook wel Nederlands kunnen lezen. Dus geen handtekening, maar
uitsluitend de woorden “geen vertrouwen” neergepend, hetgeen ze als
“handtekening” aannamen.

Bij vertrek zie ik een schoonmaakster alles in rode vuilniszakken
deponeren. “Biologische gevaarlijke inhoud”, beter gekend als
biohazard.
Geen corona-patienten maar
ook geen risico nemen. Ik verlaat het ziekenhuis en zie dat de opslag voor
medisch en ziekenhuisafval vol is. Buiten staan er al sinds gisteren stapels
dozen met “gevaarlijk” medisch afval opgestapeld.

Ik kijk nog een keer om en zie het ziekenhuis uit mijn zicht verdwijnen.
Wat is er allemaal nog waar en niet waar? Ik weet dat wat ik hier aan u vertel
niets anders is dan de waarheid en daar zullen u en het IMED-ziekenhuis in Elche
maar mee mee moeten doen, maar de Spaanse en Valenciaanse autoriteiten idem.

Toch bekruipt er mij toch nog een vraag. Akkoord, ik ben kritisch op de gang van
zaken in dit ziekenhuis maar er zijn meer ketens van particuliere ziekenhuizen
die hoog aangeschreven staan.

Als alles gegarandeerd en onder toezicht in goede banen zou lopen en mensen
komen in Nederland en België om omdat er geen behandelcapaciteit is, maar hier
in Spanje wel, dan bekruipt mij nog een vraag. Ik moet er aan toevoegen dat ik
over de artsen op zich geen kwaad woord te zeggen heb. Akkoord, hier liepen
zaken niet goed, maar dat kun je verbeteren. Maar zouden we dan niet toch eens
snel werk maken van de Europese Gezondheidsunie en mensen onderbrengen in
buitenlandse ziekenhuizen alvorens ze komen te overlijden door een gebrek aan
behandelcapaciteit? En ook hier heb je huisartsen waar je in je eigen taal
terecht kunt, die hun vak verstaan en die tijd voor je hebben.