door © Peter-Vincent Schuld en Christel Dubos

Foto: © NAVO; Handshake Mark Rutte en Donald Trump in de Oval Office, in het Witte Huis

“Secretaris-generaal” van de NAVO is in kalme tijden niet een functie die qua inhoud de allerzwaarste politieke baan ter wereld is. Eigenlijk heeft de functie feitelijk helemaal geen primair politiek karakter, maar eerder een diplomatiek karakter. Je bent opperdiplomaat namens de lidstaten van de NAVO. Je lost tegenstellingen op tussen de lidstaten, of laat ze verdwijnen dan wel tijdelijk naar de achtergrond verschuiven. Je houdt het “zootje ongeregeld” aan lidstaten  bijeen.

Mark Rutte had als secretaris-generaal van de NAVO een spoedklus. Namelijk het herstellen van de relaties tussen Oekraïne en Trump en het handhaven van de orde binnen eigen gelederen.

Wij hebben met een wellicht idioot idee rondgelopen over de clash tussen Trump en Zelensky in de Oval Office. Het leek soms alsof het een toneelspel was, om Poetin het idee te geven dat Trump de Russische president met dit ongekende evenement zou kunnen paaien en hem in een bepaalde richting te manoeuvreren en tegelijkertijd Europa te dwingen minder aan de Amerikaanse defensieve moederborst te hangen.

Wij werden in ons nogmaals wellicht idiote idee gesterkt door het feit dat Trump de levering van wapens en inlichtingen aan Oekraïne opschortte. Voor zover wij het kunnen inschatten kunnen die belangrijke inlichtingen ook met Nederland en de UK gedeeld worden die deze op hun beurt weer met Oekraïne kunnen delen. Daarnaast spelen andere ketenpartners naast de VS in dit schaakspel ook een belangrijke rol in het vergaren van intelligence.

Trump heeft mogelijk een communicatieprobleem met Zelensky en dan is Mark Rutte die met Zelensky bevriend is de perfecte rol als bemiddelaar.

Na de vertoning tussen Trump, Vance enerzijds, en Zelensky anderzijds plus het “vroegtijdige en gedwongen vertrek” van de Oekraïense delegatie uit het Witte Huis , was het “eerste internationale belangrijke telefonisch contact” van Zelensky, een telefoongesprek met Mark Rutte.

Top Londen

Er volgde twee dagen later een “ingelaste” top in Londen van Europese landen en Canada, twee dagen na het “incident” met Tump in Washington op initiatief van de Britse premier Keir Starmer.

Maar de vraag is en blijft in hoeverre een en ander niet geregisseerd was. Voor alle duidelijkheid, we zeggen niet dat het zo is en we willen die indruk ook niet wekken, we stellen alleen een vraag, we stellen iets in vraag. Het is dus niet dat wij deze theorie aanhangen dan wel deze theorie propageren. Uiteindelijk tellen de feiten. Maar de vraag is en blijft wat de feiten daadwerkelijk zijn.

De vraag is ook of een aantal NAVO-partners via diplomatieke kanalen niet reeds vertrouwelijk waren geïnformeerd over het feit dat Trump en Vance, de Oekraïense president Volodomir Zelenski ¨hard” zouden aanpakken. Waarom waren de Baltische staten, die volgens het gangbaar narratief het meeste te vrezen zouden hebben voor eventuele Russische agressie, niet uitgenodigd voor de top? Iets waarvoor Starmer zich later verontschuldigde.

Een voorbereiding van een top vindt plaats volgens strikte draaiboeken onder meer in verband met de veiligheid. Hard feit is dat enkele dagen voorafgaand aan de top in Londen er reeds een helikopter landde met de bijnaam Blue Thunder van de antiterreurbrigade van de Britse elite-eenheid SAS op het terrein van de Wellington baracks, een kazerne die vlakbij Buckingham Palace gelegen is en onderdak biedt aan de vijf regimenten van de Kings’ Guards die de protocollaire bescherming bieden aan de Britse Koning. Zie navolgende video:

(7) S.A.S. Heli ‘Blue Thunder’ Makes a Rapid Drop Near Buckingham Palace 🇬🇧 – YouTube

Op dezelfde locatie landde de helikopter en steeg de vliegende “rotorbladmachine” van de Britse Luchtmacht weer op voor en na de “ingelaste top” in Londen met aan boord de Oekraïense president Zelensky. Zie navolgende video :

(7) INSANE Security LOCKDOWN as Zelenskyy AIRLIFTED from London by Royal Air Force – YouTube

Ook dat is een hard feit. Deze twee feiten samen vormen weliswaar geen hard bewijs voor een vooropgezette en voorbereidde top, maar het zijn wel mogelijke indicaties. De werkwijze van de SAS kennende, de club met als wapenspreuk “Who Dares Wins”, geven ze de voorkeur aan een goede voorbereiding als de tijd er voor is.

Gedurende de top lag de klemtoon niet op het leiderschap van de Europese Unie, maar bij het Verenigd Koninkrijk en secundair bij Frankrijk, ondanks dat ze het op punten niet met elkaar eens zijn. Op de familiefoto stond de voorzitter van de Europese Unie als een excuustruus tussen alle staats- en regeringsleiders met ergens ietwat verstopt de voorzitter van de Europese Raad, Antonio Costa.

Mark Rutte stond naast zijn opvolger Dick Schoof, linksachter op de foto. Daar zit het slimme venijn hem mogelijk in de staart. Komen we ooit nog eens op terug.

Terug naar de ontmoeting tussen Rutte en Trump

Na de ontmoeting tussen NAVO-secretaris-generaal Mark Rutte en de Amerikaanse president Donald Trump hoorden we talloze reacties en commentaren die veelal iets weg hadden van “gatlikkerij” en verdergaande varianten.

Niets is minder waar, we zagen in de  Oval Office niets meer dan diplomatie op en van het hoogste niveau.

Al die primaire en emotionele meewarige reacties die je hoorde…….. je kunt er niks mee, ze vertellen nimmer de realiteit. Eigenlijk was het omgekeerde het geval, Mark Rutte had op dat moment Donald Trump in zijn zak door de underdog te spelen, wat zelfspot er bij te voegen en gevat te zijn. Mark heeft in ieder geval, jammer voor de klimaatfanatici, de spreekwoordelijke ijskap wat laten smelten tussen de VS als voornaamste lid van het bondgenootschap, de andere lidstaten van de NAVO en Oekraïne.

Trump zal het spel op zijn manier hard blijven spelen. Het winnen van delfstoffen door Amerikaanse bedrijven vereist stabiliteit en veiligheid. Trump zal niet accepteren dat een derde partij, de facto het Kremlin, de mijnbouw verstoort en ook geografisch gezien liggen de delfstoffen deels op terrein dat door de Russen bezet wordt. Delfstoffen zijn in deze het vervangende woord voor Trump’s vorm van diplomatie.

Al vindt menigeen, en zeker binnen EU gelederen, het niet leuk om te horen, Trump heeft een bijkomende reden om laaiend te zijn op Zelensky omdat deze laatste niet heeft weten te voorkomen dat een van de geheime diensten van Oekraïne inlichtingen wist te verschaffen aan Jihadistische organisaties in West-Afrika om zo hun strijd tegen de Russische aanwezigheid aldaar beter te kunnen voeren. De EU zou beter ook haar ongenoegen publiekelijk hebben kunnen uiten omdat dit mogelijk en waarschijnlijk gaat leiden tot een nieuwe vluchtelingenstroom richting Europa. Wij baseren ons hierbij op bronnen binnen de wereld van Europese contra-Jihadisme experts.

Donald Trump en Mark Rutte kennen elkaar natuurlijk uit de tijd dat Mark nog premier was van Nederland. Rutte heeft de nodige geopolitieke incident management ervaring opgedaan gedurende de MH17-ramp. Maar wat nog belangrijker is, Mark Rutte is zowel historicus van origine en hij heeft een niet aflatende persoonlijke interesse in oostelijk Oost-Europa en Eurazië. In een televisie interview heeft hij zich ooit laten ontvallen dat een treinreis met de Trans Siberië Expres bij hem hoog op het verlanglijstje stond. Alleen mensen met een oprechte interesse in deze voor velen “onbereikbare regio”, zijn in staat om te kunnen begrijpen en te duiden wat er in die regio plaatsvindt vanuit realistisch en historisch perspectief. Dat verhaal van kennis en ervaring leent zich niet altijd om deze te verwerken in de retoriek vanaf de “politieke kansel”. De rest kan naar huis wegens “ongeschikt en dientengevolge functie elders”.

De al dan niet actieve herinnering

Eigenlijk moeten we concluderen dat Nederland voor Mark Rutte altijd te klein is geweest om zijn kennis en kunde toe te passen, waarbij in diplomatieke taal het omgekeerde wordt gezegd van wat men denkt dat er bedoeld wordt. De actieve herinnering verdwijnt zeker op het internationale politieke, diplomatieke en het inlichtingen-toneel nogal redelijk snel, juist om ongelukken te voorkomen.

Leve de internationale politiek, maar het hoorde niet thuis binnen de polders van de suikerbieten, stikstofzuigers en het Tweede Kamer-proletariaat. Daarom dat Rutte juist binnen de gelederen van de Europese Unie zich zo goed kon bewegen. Maar ook die club  is in geopolitiek opzicht een speler in de marge. Dat ligt niet aan de Europese instellingen, maar aan het het deels “ongeschoold personeel”. Het roeptoeteren van Von der Leyen en het voor haar beurt spreken lijkt meer op een éénmans kakofonie.  Want ook met betrekking tot een Europese Defensie is Von der Leyen een papegaai en pleegt ze plagiaat op hetgeen diverse voorgangers van haar op een wat kalmere toon hebben gesteld. Alleen de wijze waarop verschilt, en die getuigt nu niet echt van extreme intelligentie en overredingskracht.

Rutte is snel, hyperintelligent en kan schaken op meerdere borden tegelijk. Dat kunnen we van de voorzitter van de Europese Commissie, Von der Leyen niet zeggen. Om NAVO-chef te zijn moet je naast in de realiteit van het heden, ook over de realiteit van het heden kunnen heen kijken.  Het oostelijk deel van het Europese continent wat geen lid is van de Europese Unie, dus Rusland, Oekraïne. Georgië en Armenië plus de Westelijke Balkan. Ze hebben elk hun eigen verhaal, hun eigen geschiedenis en hun eigen problemen die alleen historici of mensen die daar oprecht in zijn geïnteresseerd kunnen verklaren, begrijpen en behappen. Rutte heeft deze kennis wel in huis en dus is hij de juiste man op de juiste plaats.

Feitelijk moet je nu al denken aan de scenario´s van een naoorlogs Oekraïne en een naoorlogs Rusland, waarbij we met beide landen relaties onderhouden die gebaseerd zijn op kalmte met een militaire stok achter de deur. Je kunt buurland Rusland nu eenmaal niet uitfaseren. In economisch opzicht hebben we elkaar op termijn ook weer nodig.

We hebben niks aan een vrede in Oekraïne als Rusland blijft vallen in een eeuwig vijandsbeeld dat over en weer van en naar het Westen gaat.

Rutte staat voor de moeilijkste diplomatieke opgave die een NAVO-chef ooit heeft gehad. Namelijk via een “meersporenbeleid”, het laten terugkeren van de stabiliteit op het Europese continent en voor de VS. 

In die context is de reactie van Poetin ook niet zo vreemd toen hij in de afgelopen dagen zei dat hij wenste te streven naar een bestendige vrede en niet alleen een wapenstilstand van 30 dagen. De oorlog heeft Rusland financieel uitgeput en qua aantal doden aan Russische zijde heeft Poetin zijn hand overspeeld. Hij zoekt een uitweg zonder te veel gezichtsverlies. Als de boosheid en de rancune, die weliswaar begrijpelijk is aan Oekraïense zijde even, zonder afbreuk te doen aan deze legitieme emoties ook plaats geven aan constructiviteit. Ze mogen niet los van elkaar gezien worden. Het een valt of staat met het ander.

Alhoewel de NAVO niet en nooit zal betrokken worden bij de vredesbesprekingen, kan Mark Rutte wel zijn kennis en kunde over dit gebied souffleren aan hen die aan westerse en Oekraïense zijde aan de onderhandelingstafel gaan zitten en kan hij diplomatiek “dringende”  adviezen aanreiken.

Voor de schermen is Rutte amicaal en joviaal, achter de schermen kan hij met argumenten met de vuist op tafel slaan. Rutte heeft geen twee gezichten, hij heeft een linker en een rechter oor en observeert met beide ogen en dat in een geopolitieke omgeving wat de NAVO feitelijk is.

De Europese Unie blijkt geen antwoord te hebben op de situatie. Dit is geen waardeoordeel over het instituut Europese Unie en haar instellingen, maar wel over de poppetjes die aldaar hun matige acteertalenten ten toon spreiden. Matig betekent een onvoldoende.  Maar die fout ligt bij de lidstaten die deels gelijk zijn aan de lidstaten van de NAVO. Als je een uitgerangeerde Duitse defensieminister voorzitter laat worden van de Europese Commissie, dan weet je dat je politiek afval binnenhaalt wat via Brussel “politiek entsorgt” moet worden.

Ursula von der Leyen, had je net goed naam Anna Bolen kunnen geven. De kunstmatige politieke steroïden maken haar tot een politieke opblaaspop, waar lucht ingaat en er weer uit gaat op het moment dat het niet gewenst is.

Rutte grijnst, en grijnst nog harder. Maar de realiteit is wel: “Wie het laatst grijnst , grijnst het beste.”