IMMIGRATIE EN DE EU: Tunesische man in Frankrijk; “Het is hier de vuilnisbak van de wereld”

IMMIGRATIE EN DE EU: Tunesische man in Frankrijk; “Het is hier de
vuilnisbak van de wereld”
een aantal Europese lidstaten te komen van “vluchtelingen” die per boot Italië
Europa proberen binnen te komen. De Nederlandse regering toonde zich geen
voorstander van dit plan.
gendarmerie ter ondersteuning van de Police aux Frontieres, onderdeel van de
Police Nationale een fiks contingent geplaatst. Het is geweten dat dwalende en
dolende immigranten op talloze manieren Frankrijk proberen binnen te komen om
verder door te reizen naar noordelijk Europa of om in Frankrijk te blijven. Via
de autosnelweg die boven in de bergen loopt is het zowat niet te doen als je
niet bekend bent, dus is de kustroute die van Ventimiglia naar Menton loopt de
meest aantrekkelijke en dus voorzien van streng toezicht op overschrijding van
de landsgrenzen door “vluchtelingen”.
was geen enkele vorm van grensbewaking waar te nemen. De tijden zijn veranderd,
Europa is veranderd, de wereld is veranderd.
Senegalezen probeerden hun illegale namaakproducten aan de man te brengen, en
daar bleef het ook bij is het straatbeeld veranderd. De lintbebouwing die
parallel aan de kustlijn loopt en van het ene dorpje in het andere plaatsje
overgaat kent plots andere karakteristieken.
kinderwagen ver voor zijn vrouw vooruit loopt met daarachter op ruime afstand
zijn vrouw met hoofddoek en eveneens een kinderwagen. Een voorbeeld van de
ondergeschiktheid van de vrouw aan de man? Niet echt een toonbeeld van de
Europese waarden waarin man en vrouw gelijk zijn en de vrouw dus niet dient als
een religieus-demografische fokzeug.
de politie van Minaco in de buurt van de grensovergang met Frankrijk
Foto:
© Peter-Vincent Schuld
Zelfs in het ministaatje Monaco op steenworp afstand van Italië en gelegen
aan de de onderkant van Frankrijk is de aanwezigheid van de politie van
Monaco aan de grens en in de stad op zijn minst ostentatief te noemen,
zonder dat de politiefunctionarissen ook maar één seconde minder vriendelijk
zijn. Een fotootje, geen probleem gevolgd door een handdruk en elkaar tot
ziens toewensend en toezwaaiend. Hoe makkelijk en fijn kan het leven van
mensen van goede wil onder elkaar zijn.
aanhoudende immigratie, of moeten we zeggen “immigranten die geen enkele voeling
en binding hebben met de Europese c.q. Franse normen en waarden”. Uw
verslaggever zit op een terrasje in het Zuid-Franse pittoreske en typisch Frans
dorpje Cruers en raak in gesprek met een man uit Tunesië, genaamd Mohammed. Hij
is nog feller in zijn bewoording dan Marine Le Pen van het rechtse Franse
Rassemblement Nationale. Genietend van zijn alcoholisch drankje Pernod vertelt
hij mij dat hij al 40 jaar in Frankrijk woont en heeft gewerkt. Zonder dat ik
hem er naar vraag begint Mohammed uit zich zelf zijn grieven met mij te delen en
stelt onomwonden duidelijk en met irritatie in zijn stem “Frankrijk is de
vuilnisbak van de wereld geworden”. “Moet je nou toch eens kijken op straat”
waarbij hij wijst naar in hoofddoeken gewikkelde vrouwen. Het zint hem voor geen
meter. Het is een immigrant die de vrijheid heeft gevonden en heeft omarmd. Op
een bankje zit een man te genieten van een flesje Heineken in de voormiddag. Een
corpulente man met een enorme lach op zijn gezicht, vriendelijk, genietend en
ach, hij krijgt nog een flesje bier van ons. Ht blijkt een vrolijke en olijke
Italiaan, Wie zijn wij om hem de vreugde van het leven te onthouden. Naast ons
tafeltje zitten twee mannen van Afrikaanse afkomst naar believen
lottoformulieren en andere gokspelletjes te spelen. Ze hebben de Zuid-Franse
mores eigen gemaakt. Terwijl de straatveger het dorpje qua zwerfafval
schoonhoudt zit een man van Cambodjaanse afkomst zijn consumptie te nuttigen.
man geniet van zijn drankje in het centreum van het authentieke Cruers
Foto:
© Peter-Vincent Schuld
Frivole Franse vrouwen lopen in topjes met spaghettibandjes voorzien van
allerhande tatoeages, vaak zonder een BH te dragen, hun borsten vrij onder
het textiel om deze vervolgens zonder enige schroom op het strand te
ontbloten. Hier is de botsing tussen de vrijheid en de islam duidelijk
zichtbaar, voelbaar en merkbaar. Onderhuids woelt er een weerstand. In het
hotel in Cruers waar uw verslaggever verblijft runt een mannelijk
homoseksueel koppel dat al 30 jaar bij elkaar is. Nog steeds verliefd, nog
steeds dol en trots op elkaar. Waarom? Omdat het kan in het van origine
vrije Frankrijk.
grote gemene deler? De aanname van de Franse cultuur en de integratie.