door Peter-Vincent Schuld

Frans voorzitterschap EU gehypothekeerd door hellend vlak Franse
rechtsstaat

Op 1 januari is het Franse voorzitterschap aangevangen van de Europese Raad. Op
zich zou dat goed nieuws kunnen zijn daar de Fransen qua kunst, cultuur en
denkers nu eenmaal mijlenver voorop lopen op andere landen.

Het is spijtig dat in Nederland in tegenstelling tot Vlaanderen, men het Frans
amper in regel niet machtig is. Macron heeft zijn land tot op het bot verdeeld
tegelijkertijd ook Europa tot op het bot verdeeld en dol gemanipuleerd.

Macron stelde in een interview de niet (volledig) tegen corona gevaccineerden te
willen pesten en hen zoveel mogelijk de toegang tot het sociale leven wil
ontzeggen. In Frankrijk wordt woedend gereageerd. Macron wil the harde jongen
uithangen in de loop naar de verkiezingen. Maar overspeelt Macron hier zijn hand
niet? Gedurende zijn ambtsperiode heeft Macron in ieder geval weinig blijk
gegeven van voeling te hebben met wat er onder de bevolking leeft. Zijn
presidentieel paleis, het Elysée lijkt zijn “tour d’Ivoire” oftewel zij ivoren
toren

Als Macron zegt dat hij pro-Europees is, dan zou dat ten gronde moeten betekenen
dat hij net zo bezorgd is om het welzijn van de burger in Nederland en
Vlaanderen als dat hij bezorgd zou zijn om de burgers in zijn eigen land. Dat is
namelijk waar de Europese Unie oorspronkelijk voor geconstrueerd is. Geen
oorlogen meer, gelijke rechten voor de burger en dat aangejaagd wordt door
middel van economische stabiliteit.  Maar wat zien we hier?
Wie zien we hier? 

Macron als de nieuwe Napoleon?

Zien we een eigen ideologie of visie die Macron wil opdringen aan alle
Europeanen middels een ideologische verovering? In dat geval zien we een
wederopstanding van Napoleon, euh, in deze een Nep-oleon. Napoleon was een
strategisch genie, maar ook hij vond zijn Waterloo, in……Waterloo. 

Zien we in Macron iemand die in de bloedvaten kruipt  van de burger zoals
Fransman Robert Schuman dat deed? Schuman is van de belangrijkste grondleggers
van oorspronkelijke Europese Unie, kort na de Tweede Wereldoorlog. Of zien we
gewoon een klein ventje dat blaakt van, megalomanie, opportunisme en hypocrisie
voorzien van een scheut achterbaksheid en vooral blaast voor de “time being”?

Napoleon veroverde Europa, tot diep in Polen en in Tsjechië.  De Russen en de
Oostenrijkers, later aangevuld met de Britten vochten tegen Napoleon. Waterloo
Station, het belangrijkste Britse treinstation in Londen, het werd vernoemd naar
de ultieme nederlaag van Napoleon. Napoleon leed aan grootheidswaanzin. Macron
doet eigenlijk exact hetzelfde. Macron probeert Europa te veroveren onder zijn
visie hoe Europa eruit moet komen te zien. Hoe dat eruit ziet, zien we thans in
Frankrijk zelf. Tweedeling, chagrijn en agressie. Wat is de “modus operandi” van
Macron? Door openlijk tweespalt te zwaaien onder de Franse bevolking en te doen
alsof hij de eigenlijke baas is in Europa en dit zonder democratisch mandaat van
de niet Franse Europese kiezer. En dat heeft Macron weer met Napoleon gemeen,
namelijk heel Europa te willen regisseren. Een gevaarlijk spel waarmee hij de
Europese burgers niet dichter bij elkaar brengt, integendeel.

Wat dat betreft moet Macron naar de rechterzijde van het politieke firmament geen
kritiek uiten. Ook hij brengt “Eigen volk eerst” (dit naar eigen voorkeur over
wie vrijheid krijgt en wie niet)  hard in de praktijk. Immers de spreuk
“Liberté, Egalité en Fraternité” geldt thans wel in een zeer selectieve
mate alleen voor de Fransen zelf laat staan voor andere ingezetenen van de
Europese Unie.

Met andere woorden. De spreuk van de Franse Republiek is vermoord door Macron.
Dat krijg je met “zelfverklaarde keizers” met Napoleon als ultiem voorbeeld.

De troepen van Napoleon bouwden in Nederland ter gelegenheid van de overwinning
van de slag bij Austerlitz waarbij de Napoleontische Fransen in 1805 streden
tegen de Oostenrijkers en de Russen een piramide.  Het ding staat er nog steeds
in het Nederlandse Austerlitz dat de naam dankt aan het gelijknamig plaatsje in
Tsjechië  tegenwoordig Slavkov u Brna geheten.

Daar herinnert een serieuze obelisk en een frivole torenhoge uitbeelding van
Franse kanonniers met bijbehorend kanon aan de gruwelijkheden die daar
plaatsvonden. Een massaal bloedverlies, gewoon een ordinaire  oorlog als
attractie. Je moet er maar opkomen. Maar op de vlakten ten zuiden van Brussel
werd Napoleon ingemaakt.  In Waterloo vond Napoleon zijn Waterloo. Of en wanneer
Macron zijn Waterloo gaat treffen is koffiedik kijken. Maar zijn victorie kan
alles behalve bestendig gekraaid worden.

Het is duidelijk. De wijze waarop Macron zijn persoonlijk stempel wil drukken op
Europa lijkt toch voor een kritische beschouwing in aanmerking te komen. Macron
verkoopt het als de “Franse” visie op Europa. Maar is het element “Frans” in
zijn visie wel representatief? Vertegenwoordigt Macron in democratisch opzicht
Frankrijk nog wel? Dat zullen de Franse presidentsverkiezingen in april van dit
nieuwe jaar gaan uitwijzen. Dat Macron het niet makkelijk gaat krijgen is een
feit. Macron is in eigen land allerminst populair. Hij zal het onder meer moeten
opnemen tegen madame Le Pen, een of andere socialiste van de oude stempel en
nieuwkomer Eric Zemmour, een rechtse Joods-Franse-Algerijnse journalist die in
Frankrijk min of meer de islam als staatsvijand nummer 1 heeft verklaard. De
buitenlandse pers gaat nu al los op Zemmour en dat niet in de positieve zin van
het woord maar de vraag is of dat wel terecht is. In een Frankrijk dat
aanhoudend geterroriseerd wordt door gewelddadig moslimfundamentalisme, lijkt de
coronacrisis de aandacht van dit kwaad af te leiden maar daarmee is het nog niet
weg.

in het geniep, gluiperig en een socialist in schaapskleren

Het presidentschap van Emmanuel Macron
wordt vooral gekenmerkt door geniepig en gluiperig gedrag. Het eerste wapenfeit
waarbij dit echt goed duidelijk werd was bij het naar voren schuiven en pushen
van de Duitse voormalig (disfunctionerende) minister van defensie Ursula von der
Leyen als voorzitter van de Europese Commissie. Maar wat is geschied? De beoogde
kandidaat voor het voorzitterschap van de Europese Commissie was Manfred Weber,
een Duitse christendemocraat.  Macron maakte samen met zijn respectievelijk
Spaanse en Portugese socialistische vriendjes Sanchez en Costa duidelijk aan
beoogd commissie-voorzitter Weber duidelijk dat er onvoldoende steun was voor
zijn kandidatuur. De toenmalige Duitse bondskanselier Merkel was aardig op haar
teentjes getrapt maar moest meewerken aan een oplossing. Macron schoof de Duitse
Ursula von der Leyen naar voren om de as Parijs-Berlijn te blijven benadrukken
en zo iedereen “te vriend” te houden en tegelijkertijd zijn invloed te bewaren
in de Europese Commissie, iets wat vanuit democratisch oogpunt een gotspe is.
Zie hier het bewijs dat de regeringsleiders, het Europa zoals het oorspronkelijk
bedoeld is, keer op keer misbruiken en zo de burger boos laten worden op Brussel
terwijl de aanstichters vaak in de hoofdsteden van de lidstaten gezocht moeten
worden.

Macron zorgde in Europa voor een stevige tweedeling door als eerste land in de
corona-crisis de grenzen op slot te gooien. Volstrekt buitenproportioneel.
Beroepsgoederenvervoer en mensen die essentiële beroepen uitoefenen mochten nog
wel door, maar wel na heel veel diplomatie getrouwtrek. Hoezo is Macron een
Europeaan in hart en nieren? Zolang het hem uitkomt. Dat zelfde was het geval
met de evacuatie uit Afghanistan. Macron initieerde dit vroegtijdig en in
relatieve stilte waarbij de andere landen van de EU zaten te slapen of de
rapporten van hun inlichtingendiensten niet lazen. Macron heeft nog geen moment
nagedacht over de veiligheid van andere EU-ingezetenen. “Eigen volk eerst”.
Macron een Europeaan? Een eengemaakte Europese defensie? Bent u daar voorstander
van mijnheer Macron? U heeft in deze kwestie het tegendeel bewezen. Dat de
evacuatie een louter NAVO-aangelegenheid was lijkt mij een non.argument. Immers
u heeft zelfstandig zonder consultatie en het informeren van uw NAVO-partners
gehandeld. Mocht dat anders zijn geweest dan had u de kans gehad om dit te
weerleggen en ik geef u alsnog de kans om het inhoudelijk te weerleggen. Maar
wel met feiten, ambtsberichten etc. U vindt het zeker niet niet erg dat ik u
niet op uw woord geloof. Mijnheer Macron, u treft het mailadres van de redactie
op deze website en u mag mij ook altijd bellen en geen zorgen, ik spreek Frans.

Dan hebben we nog rel rond de Franse vlag. Macron liet eigenstandig en zonder
parlementair overleg de kleur terug brengen naar diep marineblauw, een tint
donkerder, dan de kleur van de huidige Franse vlag, zodat de Franse Vlag meer
onderscheidend zou zijn ten opzichte van de Europese vlag.  Een ogenschijnlijk
klein voorbeeld maar het zegt iets over de man.

Europese Commissie en Thierry Breton

Maar Macron schoof nog iemand naar voren. Iemand die ongeveer 20 jaar
geleden al rondliep als relatieve buitenstaander in het Europese circus,
namelijk Thierry Breton. Breton was samen met andere captains of industry
genodigde op de informele raad van de Europese ministers van Financiën de
zogeheten Ecofin in Versailles, september 2000. Hij bekleedde op dat moment de
functie van CEO van Thomson RCA en nadien korte tijd als CEO van France Telecom,
Daarna werd Breton de Franse minister van economische zaken, financiën en
industrie. Nu bekleedt hij de post van Europees commissaris voor de Interne
Markt. Een in deze tijd ondergeschoven post maar voor ons allemaal een cruciale
zaak omdat het de grondslag is van een eerlijk en gelijk speelveld voor alle
Europese lidstaten, burgers  en bedrijven.

Het eerste treffen met Breton kan uw redacteur zich nog goed herinneren. Op het
terras waar uw redacteur toenmalig commissievoorzitter Romano Prodi per ongeluk
letterlijk met zijn camera voor het hoofd stootte (het voorvalletje werd
onderling amicaal opgelost). De per ongeluk veroorzaakte “hersenschudding” bij
Romano Prodi mocht de pret niet drukken en Breton ging uitgebreid het gesprek
met hem aan. Nu zetelt Breton in diezelfde Europese Commissie op voorspraak van
Macron. Macron was op het moment van het beschreven incident nog een broekie,
een jonge twintiger. Het kan verkeren. Alhoewel Breton sinds een aantal jaren
partijgenoot is van Macron, zijn de twee geen onvoorwaardelijke en absolute
vrienden met 2 handen op één buik. Breton is vaak een stuk stiller en
intelligenter en smijt de knuppel in het hoenderhoek als de tijd er rijp voor
is. Breton is wat meer strategisch ingesteld. Toch blijft de vraag of ook Breton
niet een in zekere vorm, naast Ursula von der Leyen, de tweede buikspreekpop van
Macron is. De Europese Commissie als een volstrekt onafhankelijk instituut
binnen de Europese Unie is natuurlijk volstrekt een farce zolang de kandidaten
die de posten bekleden niet op een andere manier en met een helder en duidelijk 
democratisch mandaat plaatsnemen in het dagelijks bestuur van de EU. Gelet op
de  overduidelijke invloed van Macron op de samenstelling van de Europese
Commissie is Macron een democraat in hart en nier voor zolang het hem uitkomt.

Energie en Frans Timmermans

Doet Macron louter slechte dingen. Nee,
dat mag ook weer niet gezegd worden. Hij is de man die zorgde dat de relatie met
Rusland niet totaal schipbreuk liep. Er zijn nog zekere speaking terms. Maar
Macron kan dat ook omdat Frankrijk niet afhankelijk is van Russisch gas maar
aardgas importeert uit haar voormalige kolonie Algerije. Macron heeft een iets
meer onafhankelijke positie. Frankrijk heeft zeer grote belangen in de mondiale
energievoorziening via onder andere EDF /Engie, Suez-Veolia en Total Energies.
Met het woord belijdt Frankrijk het klimaatverhaal (Klimaatverdrag van Parijs),
in de praktijk moet de schoorsteen gewoon blijven roken. Timmermans wil met het
mes op de keel Europa dwingen om anders te gaan leven en is daar heel dogmatisch
in. Maar het dogmatisch denken van Timmermans botst met de realiteit en de
economische belangen. Dat zal Macron ook wel een zekere mate van irritatie
hebben opgeleverd en dom is Macron allerminst. Het lijdt geen twijfel dat het
voorzetje van Thierry Breton om aardgas en kernenergie als groene energiebronnen
te bestempelen een weggetje heeft afgelegd via telefoonlijnen met Macron en zijn
Duitse protegé commissievoorzitter Ursula von der Leyen.

Het politieke denken van Macron en de gendarmes in de Visie-tunnel

Macron maakt deel uit van de door hem zelf opgerichte Europese politieke familie
La République en Marche, een soort club met een pseudo-liberaal vleugje die naar
believen naar rechts of links duikt. Op zich is zuilen overschrijden alles
behalve verkeerd, maar in deze is het vlees noch vis, maar het riekt naar
kattenpis. Immers de penetrante geur van een zekere valsheid rond Macron valt
niet te miskennen noch te maskeren. Macron begon naar goed opportunistisch
gebruik zijn loopbaan bij de Franse Parti Socialiste. Daar nokte hij het af,
ging even zelfstandig door alvorens de partij La République En Marche neer te
zetten, dat vrij vertaald betekent De Republiek Vooruit. Maar bepaalde
socialistische en  collectivistische trekjes zijn en blijven Macron niet vreemd.
Want wie de naam van de partij goed analyseert zegt niet alleen dat de republiek
voorwaarts moet, maar ook de ingezetenen van Frankrijk, en wel in de gekozen
richting die wordt afgekondigd c.q. opgelegd zoals we nu tijdens de coronacrisis
zien. Voor zelfstandige denkers, iets waar Frankrijk altijd zo beroemd om is
geweest, is nu geen plaats en dat is kwalijk. Immers het absolute gelijk is zo
relatief als het maar zijn kan. Vanaf het begin maakt Macron ruzie met zijn
bevolking. Macron sleept de ordediensten zoals de politie en gendarmerie mee in
de diepe donkere van een zekere tunnelvisie waarbij de ordediensten de onvrede
mogen opruimen. De Gele hesjes kwamen in opstand.  In ieder geval kon de Franse
belastingbetaler opdraaien voor torenhoge brandstofprijzen en het “soldij” van
de talloze gendarmes en politiemensen die menig demonstratie uit elkaar sloegen.
Aan de andere kant moet gezegd worden het heethoofden waren onder de Gilets
Jaune aangevuld met allochtone (of waren het nu allah-tone) relschoppers uit de
banlieus, die de steden sloopten. Al met al een nutteloze geweldsescalatie waar
een normaal vredelievend mens niet vrolijk van wordt.

De Eerste en Tweede Wereldoorlog als blijvende graadmeters voor
Frankrijk en voor u

Vastgesteld moet worden dat we in Europa
te maken hebben met een naoorlogse generatie politici die de verschrikkingen van
de Tweede Wereldoorlog en de Eerste Wereldoorlog niet hebben beleefd of hebben
meegekregen uit de ervaringen van hun ouders. Het gemak waarmee vergelijkingen
in het heden met de Tweede Wereldoorlog als “not done” worden beschouwd is niet
alleen dom, maar getuigt van een dubbele moraal en vanuit historisch perspectief
volstrekt onjuist. Immers elke dag dat we als burgers bezig zijn, in welke vorm
dan ook, ook al is het met verschillende opvattingen, om beschaafd met elkaar
onze meningsverschillen op te lossen en het niet te laten ontaarden in moord,
doodslag en discriminatie, proberen we de verschrikkingen niet te laten
weerkeren.  Mensen een bepaalde “badge” en vrijheden te te geven of te beperken
op basis van een vermeende gezondheidsstatus of vaccinatie is dus een totale
brug te ver en moreel absoluut verwerpelijk, het is meer abject. Het stellen om
niet gevaccineerden te willen pesten zoals Macron dat doet, maakt hem in zijn
denken en doen geen haar beter dan zij die ooit voor het Neurenberg Tribunaal
moesten verschijnen. Deze man heeft toch de schijn tegen dat hij een gevaar is
voor de menselijkheid in Europa. Hier wordt namelijk iets wat we niet wilden in
de praktijk gebracht onder een vlag van volksgezondheid. Macron heeft onder zijn
regime en aangetoonde hypocrisie geen Europese vlag te hangen onder de Arc de
Triomphe. Hij misbruikt een oorspronkelijk symbool van menselijkheid voor zijn
eigen discutabel en dictatoriaal politiek gewin.

“Is Macron wel die man die Frankrijk voorwaarts gaat leiden?” is de vraag bij
veel Franse burgers en die vraag is altijd terecht.  Aan het eind van een
ambtstermijn laat het handelen van een president zich het best beoordelen. Die
periode zijn we thans aan het betreden. Immers in april van 2022 zijn er zoals
gezegd Franse Presidentsverkiezingen en die zijn alles behalve een gelopen race.
De Europese Commissie heeft de begrotingsregels voor de lidstaten wat opgerekt
vanwege de coronacrisis. Met de verkiezingen op komst maar met de rigide
lockdowns en protesten vers in het geheugen probeert Macron zijn imago op te
poetsen en is thans financiële cadeautjes aan het uitdelen die onder meer mensen
in de sociale achterstandswijken direct in de portemonnee voelen. Ben je dan
niet ergens bezig om het electoraat te kopen. Volgens Franse rekenmeesters heeft
Macron in de afgelopen tijd zo’n 30 miljard euro uitgegeven. Maar die centjes
moeten wel worden opgehoest. Dat is niet typisch iets voor Macron, we zien het
in Nederland, België en elders ook, maar in feite is het gewoon stemmen kopen
waarbij de burger verleidt wordt de regerende partij(en) niet af te rekenen op
het gehele beleid.

Grondlegger Europese Unie zou zich in zijn graf omdraaien

Als je het goed voor hebt met mensen en echt je hart en ziel wil geven aan het
openbaar belang zeg je niet dat je mensen wil gaan pestendie geen misdrijf
hebben gepleegd. Het zijn echter wel de letterlijke woorden van
Macron. Deze manier van denken is het ambt een president van een land onwaardig.
Iemand die dat in deze context zegt, omgeeft zich op zijn minst met alle schijn
van narcisme. Alle voorbeelden hierboven benoemd maken van Macron eerder een
gevaarlijk man dan een staatsman van de Franse Republiek. Het zoveelste
voorbeeld dat de Europese Unie als instituut niet verkeerd is, maar de mensen
die daar een rol in spelen een stevige oorvijg verdienen. Het belang van de
burger dient gewoon altijd voorop te staan. Daar dacht grondlegger van de
Europese Unie aan, samen met Jean Monnet, Alcide de Gasperi en Konrad Adenauer.
De mensheid in Europa heeft niets, maar dan ook helemaal niet geleerd. Maar
iedereen zit op zijn mobieltje te tikken en te netflixen terwijl er een tijdbom
onder ons gat tikt. 

Ik sta aan het graf van Robert Schuman in Scy-Chazelles, ergens in een
historische kapel gelegen in voornoemd dorpje waar Robert Schuman zijn thuis
had. Ik denk na over wat er thans in Europa gebeurt en is gebeurd en zeg in
mijzelf, mijnheer Schuman, jammer dat u er niet meer bent, alles wat u bedacht
heeft wordt thans letterlijk kapot gemaakt door een bende klunzen met inbegrip
van Emmanuel Macron. Ik zou begrijpen als u zich nu zou omdraaien in uw graf. En
wat betreft Emmanuel Macron? Ooit in de bioscopen :
“The Manipulator”
, op basis van
een waar gebeurd verhaal.