door Peter-Vincent Schuld en Christel Dubos

Ondanks dat het Spaans Grondwettelijk Hof oordeelde dat zowel de eerste als de
tweede lockdown in strijd met de Spaanse grondwet en de Spaanse regering niet
wil weten van een coronapas, hebben ze in Nederland weer een “milde” lockdown en
worden overal coronapassen ingevoerd. Horeca-zaken gaan op slot of worden
beperkt in de openingsuren.

Je kunt de realiteit ontkennen, je kunt het beestje een naam geven naar keuze, 
maar een lockdown is een beperking van de fundamentele rechten als vrij
individu. Als gevaccineerden en ongevaccineerden ongelijk worde behandeld wordt
er gediscrimineerd. Wil je een redelijk normaal leven leiden dan ben je
gedwongen om je te laten vaccineren. In platte bewoordingen heet zoiets
chantage.  We zijn niet tegen vaccinatie, of zogenaamde anti-vaxxers! Verdomme
nee!

Dat je mensen handgel ter desinfecerende beschikking stelt is daar niets mis mee,
Maar dwing mensen niet tot van alles en nog wat en dat is wat er wel
plaatsvindt. Hier worden alle fundamentele grondrechten geschonden met onder
meer als gevolg een onnodige polarisatie in de samenleving. De tegenstellingen
worden heftiger. De emoties en woede steeds groter en de kanalisering daarvan
steeds moeilijker. Het is begrijpelijk dat mensen op straat komen. Waar
gedurende krakersrellen in de jaren 80 van de vorige eeuw gekrakeel was vanuit
het collectivistisch en extreemlinks gedachtegoed lijken de relschoppers van
toen dan wel hun sympathisanten op zijn minst spreekwoordelijk nu het
bestuurlijk pluche te bekleden en hun ware gezicht te tonen. Wolven in
schaapskleren, daarbij misbruik makend van de uitvoerende macht in de Trias
Politica. Het recht op het respecteren van de fysieke integriteit van een
individu gaat naar onze mening boven de collectivistische c.q. socialistische
doctrine die aan alle kanten rammelt en kraakt. Maar de rechtskundigen van nu
leven in de bubbel van de maakbare samenleving en de online virtuele realiteit
die geen realiteit is. Intellectuele mutanten hebben de greep op hun samenleving
gezet en laten die niet zomaar los. Met alle middelen van recht zullen de
verantwoordelijke lieden uit het openbaar bestuur spreekwoordelijk geschopt en
getrapt moeten worden en de rechtsstaat moet worden hersteld tot de
politieke dood van de aanstichters van deze tweedeling
en totalitair bestuur is ingetreden. Hier spreekt het woord van het geweldloos
verzet, zoals we in de Tweede Wereldoorlog de “illegale pers” hadden.

In het vroege voorjaar 2020, begin van de coronacrisis, namen wij afscheid van
onze columnist Bernd Timmerman. Dit afscheid kwam geen moment te vroeg. Waar hij
eerst tot uit en treuren het vrije woord predikte, ontpopte Timmerman zich tot
een ware lockdown-dogmaticus die geen tegenargumenten veelt en de vrijheid van
mensen ondergeschikt acht aan het doel, namelijk het uitbannen van corona en het
vermeend beschermen van mensenlevens middels zware en collectivistische
maatregelen waarbij in diverse discussies hij de grondwet ondergeschikt achtte
aan het te bereiken doel. Geheel onze redactie bestaat thans uit mensen die
alles juridisch wikken en wegen, alles toetsend aan fundamentele rechten die we
in onze landen en in Europa kennen. Voor mensen die naar onze mening een
gedachtegoed omarmen die grondrechten naar onze analyse ondergeschikt achten aan
een zeker collectivistisch gezondheidsbelang en daarmee het primaire legalisme
ontkennen en dus de ordentelijke werking van de democratische rechtsstaat
ontkennen is er geen plaats op onze redactie en zal deze ook nimmer meer
krijgen.  Immers, een staat met teveel macht ontpopt zich altijd tot een
criminele organisatie die zware misdaden begaat zo heeft de geschiedenis
geleerd. Maar de meeste mensen kennen hun geschiedenis niet of negeren deze. Is
Bernd omwille van deze breuk ten gronde een slecht mens? Nee, om de dooie duvel
niet. Het is een man met het hart op de juiste plaats, maar zijn fundamentele
redeneringen kloppen naar onze mening niet. We zijn deze afgelopen week in een
stevige inhoudelijke clash terecht gekomen. Maar als democraten vinden dat ook
Bernd recht heeft op een mening, al is deze naar onze mening abject. Maar uit de
redactie weg betekent niet uit het hart weg als democraten kunnen wij Bernd
niets minder toewensen dan het mooiste geluk en de beste gezondheid. Aan de
andere kant hebben wij een redactionele verantwoordelijkheid en Bernd herkende
zichzelf niet in de Europese informatieve koers die de hoofdredactie
uitstippelde.

Ook intern hebben we discussies over de gang van zaken, maar altijd met de
rechtsstaat als ultiem en enig uitgangspunt.  Het is niet fijn om er achter te
komen dat je iemand in je midden gehad hebt die de grondslag van onze
democratische rechtstaat zo eenvoudig afserveert. Kritiek veelt Bernd Timmerman
niet en als je hem met kritiek confronteert dan wordt het afgedaan met “hier heb
ik geen zin in”. Feiten doet hij af als nepnieuws en zo gaat de hersenspoeling
door. Wij zijn journalisten en zijn dus uiterst kritisch op elke
vrijheidsbeperkende maatregel. iets wat in veel andere reguliere media nogal
eens vergeten wordt.

Besmet raken in Spanje

De schrijvers van dit verhaal (Peter  en Christel) zijn in februari van het
afgelopen jaar besmet geraakt. We kunnen met enige waarschijnlijkheid nog zeggen
waar en wanneer. Het moet in ieder geval in het Spaanse Torrevieja zijn geweest.
We zaten op een terras waar een groot aantal mensen zaten met een over-de-houdbaarheidsdatum-heen-gerechtigde
leeftijd, daarna spraken we met een illegale Afrikaan, die zei dat hij
Senegalees was. Nu kennen wij de uiterlijke kenmerken van Senegalezen en Peter
heeft het Afrikaanse continent talloze malen bezocht. Maar als deze man uit
Senegal kwam, dan komen wij uit de tamtamrambam-grot gelegen in
Westelijk Fantasië. Hij sprak geen woord Frans. Zijn bezigheid op
straat? Het op straat verhandelen van allerhande narcotica. Hij was illegaal aan
land gespoeld in Spanje en van daaruit de illegaliteit ingedoken. Zijn
gezondheidstoestand was in onze ogen redelijk belabberd. Toen we in de auto
stapten zeiden we nog gekscherend tegen elkaar…. “goh dat wordt euthanaseren,
niks meer aan te doen.” Enkele dagen later waren wij zo belabberd als maar zijn
kan en Peter maakte nog de zwartgallige opmerking ¨ik geloof dat we het
zelfhulpboek Euthaniseren kun je leren bij Bol.com moeten gaan
bestellen. Zelden zo ziek geweest en dat weken aan een stuk. Maar janken en
angst? Leef alsof het je laatste dag is!  Opeens stond Europa
in het teken van lockdowns en angst. Wij? We deden ons werk gesterkt
door enorme zwarte, grove, politiek incorrecte en voor zwakke maagjes keiharde
humor.

Collega Raymond Frenken kreeg het ook te verduren, belandde in het ziekenhuis.
Zijn credo “I am vaccinated, but I have a healthy distrust in authority”.
Collega Koos van Houdt? heeft vanaf het begin af aan al gezegd: “Kijk uit dat er
onder deze situaties geen misbruik gemaakt wordt van bevoegdheden en let op
afgeleide aandacht.”

Juist dat extreem kritisch zijn in tijden waarin het nogal gemakkelijk gespeeld
wordt met grondrechten van burgers door de politiek en veel parlementariërs die
te lui of te achterlijk zijn om alle maatregelen en bijzondere bevoegdheden naar
behoren te toetsen is hard nodig. Laat ons maar een “pain in the ass” zijn van
de zittende macht. Dat is ons werk. Wij zitten niet te wachten om goede
vriendjes te worden met politici van welk pluimage dan ook. De scheiding der
machten, weet u nog?

Nu kunnen we ook zeiken wat we willen en in de politieke correctheid definities
zoeken om de realiteit te ontkennen, maar ik verwijs u naar een artikel de
Duitse krant van 28 maart 2013 dat de titel draagt “Kauft nicht bei Juden”, “Als
die Judenverfolgung begann”. Nu is het “verkoop niet aan ongevaccineerden”, daar
komt de coronapas in alle vormen gewoon op neer. Willekeur. Nu kan politiek
correct Nederland van ons het heen en weer krijgen (we hebben intern zwaardere
termen gebruikt). Maar hier bij de auteurs stroomt Joods bloed door de aderen.
Wij zullen de Joodse gemeenschap, tot onze laatste druppel bloed met eigen lijf
en leden beschermen en bij ons valt er niet te tornen aan het bestaansrecht van
de Staat Israël, maar de Joodse gemeenschap dient even een toontje lager te
zingen als de bevolking de vergelijking trekt met de Tweede Wereldoorlog en de
Joodse gemeenschap ervaart dit als onwelgevallig. Hallo, wij zijn niet de enigen
die ten prooi zijn gevallen aan misdaden tegen de menselijkheid! het leed want
de Joodse gemeenschap is aangedaan kent geen wandaad van gelijke aard maar
daarmee hebben we geen alleenrecht op heb hebben ondergaan van wandaden. Vergeet
niet, elke grootschalige wandaad begint in het klein.

Immers het zaadje van de door de overheid gestimuleerde afkeer en het beperken
van de bewegingsvrijheid van niet gevaccineerden is geplant. Met termen als
“wappies”, mensen afserveren en als paria bestempelen gaat recht tegen de
fundamentele grondrechten van de burger in. Het is een voorportaal van een weg
die je als beschaving niet wenst te bewandelen.  Mensen kunnen volstrekt
valabele redenen hebben om zich niet te laten vaccineren. Los van dat, het gaat
om het respecteren van de fysieke integriteit van het lichaam.  Politici en
opgefokte angsthazen onder de bevolking kunnen van alles wel lopen schreeuwen,
waaronder gebleken en bewezen hypocriet Bernd Timmerman, waar we het eerder over
hadden. We nemen u even mee naar de allerhoogste rechter van Europa, die in de
periferie van de polemiek over de Poolse rechtsstaat antwoordde op kritiek op
verdicten van het Europees Hof van justitie in Luxemburg. In de Vlaamse krant De
Standaard en op de website van de KU Leuven (Universiteit, rechtenfaculteit)
verschijnt er een interview van journalist Bart Beiriant met professor dr. Koen
Leenaerts, President van het Europees Hof van justitie. Het was een kwestie van
goed door de regels heen lezen. Hij stelt in het algemeen (dus niet over de
coronacrisis in het bijzonder)  “Sommige politici geven nu de indruk dat
het Hof van Justitie het meest gevaarlijke deel wordt van de EU”,  om
te vervolgen:  “Er is nog een tweede kanttekening: de wetten mogen niet
ingaan tegen de grondrechten van de burgers. Die grondrechten zijn er altijd om
een minderheid te beschermen.”.   Naar onze inschatting zijn de
bezorgdheden van de hoogste rechter Leenarts moeilijk te rijmen het de
corona-apartheid en het corona-beleid in menig EU-lidstaat. Spanje heeft het,
zoals reeds geschreven, wel begrepen. Maar de rechtspraak in Spanje is niet
zelden daadwerkelijk een stuk onafhankelijker. We weten dat er onder u mensen
zijn die niets van de EU moeten hebben. Maar we moeten u uit een droom helpen,
uiteindelijk zal het juridisch mechanisme van de Europese Unie,
de rechtsstatelijkheid en dus uw grondrechten wel beschermen.

Gevaccineerd zijn betekent niet dat u geen drager kunt zijn en het virus niet
over kunt dragen, net zo min dat ongevaccineerd zijn  betekent dat je altijd
drager bent van het virus “.  Ziekenhuisdirecteur Leysen van het AZ Turnhout
stelt het in een interview met RTV, de regionale televisie voor de Belgische
Kempen op 2 november als volgt :
“‘De patiënten die wij opnemen, zijn meer en meer gevaccineerde
patiënten. Ik weet dat men soms andere geruchten hoort, maar de grote
meerderheid van de patiënten die wij nu opnemen, zijn gevaccineerde mensen. Ze
zijn toch dermate ziek dat ze moeten opgenomen worden in het ziekenhuis. Maar we
zien wel dat de opnameduur gelukkig korter is, dus dat ze sneller herstellen”

Wat is
er over van de bewering door medici, virologen en politici dat we met vaccinatie
onze vrijheid zouden terugkrijgen?  Niets! “Dansen met Janssen” was
het credo van Hugo de Jonge, Nederlands minister van Volksgezondheid. Lege
woorden Hugo, om maar niet te zeggen, grove leugens.

Vanaf heden is er een lockdown voor ongevaccineerden in Oostenrijk en vanaf  3
januari 2022 kom je in Oostenrijk nergens meer in als je geen “boostershot” hebt
gehad naast het  Janssen-vaccin. Weer laat de Europese Commissie het er bij
zitten in plaats van Oostenrijk tot de orde te roepen. Dat ligt niet aan het
“instituut” Europese Commissie maar wellicht zitten er lamzakken die politiek te
afhankelijk zijn van de lidstaten. Van een behoorlijk werkende dualiteit en
daadwerkelijke onafhankelijkheid  is geen sprake.

We keren nog even terug naar Turnhout, en aan de orde is een zaak van een jonge
dertiger wiens naam volledig bekend is bij de redactie en anoniem wil blijven.
De man kreeg 11 jaar terug een ernstig wintersportongeval en loopt sinds dat
moment wegens slechte zorg rond met ondraaglijke pijn. Na vele jaren heen en
weer geslingerd te zijn tussen de diverse ambtelijke instanties en de uitkerende
instantie, de Christelijke Mutualiteit (Ziekenfonds) belandt de jongen in een
rechtszaak waarbij de volledige afkeuring voorwerp is van de vraag die aan de
rechter is voorgelegd. Dan heeft al die tijd geweigerd om zware pijnstillers in
de vorm van opiaten te slikken. Hij komt bij de gerechtsarts die hem moet
keuren. De betrokken man heeft angst voor represailles om de identiteit van
betrokken gerechtsarts vrij te geven. Via omwegen maken wij thans jacht
op de identiteit van betrokken gerechtsarts om hem om wederhoor en om
opheldering te vragen, persoonlijk, face to face, zoals het ons journalisten
betaamt want het verhaal dat wij uit de mond van betrokken man optekenden heeft
een schokkend karakter. De man komt de spreekkamer binnen en krijgt de vraag van
de betrokken arts of hij gevaccineerd is. “Nee” antwoordde de man. Hierop
ontplofte de art volgens onze getuige en zijn wederhelft met uitspraken als “Hoe
durf je hier te komen, mijn praktijk uit, egoïst, wie denk je niet dat je wel
bent, etc. etc.”  Gaat het de keuringsarts sowieso iets aan of de man in kwestie
wel of niet gevaccineerd is.  Immers die vraag staat volstrekt los van de
problematiek waarvoor hij gekeurd moest worden.

Ten tweede geeft niets de gerechtsarts het recht om de betrokken man zo
schaamteloos te beledigen en te vernederen. Moet zo´n kerel in onafhankelijkheid
het Belgisch gerecht adviseren? We kennen het medisch dossier van de betrokken
man. We waren bij hem binnen de 12 uur nadat wij melding kregen van zijn
noodlottig ongeval in het Franse ziekenhuis in Thonon les Bains. Er was zelfs
even sprake was van een mogelijke amputatie. Als journalisten, die gehouden zijn
volstrekt naar waarheid en niets anders dan de waarheid te berichten, delen wij
u mee dat de betrokken man naar ons inzicht recht heeft om volledig afgekeurd te
worden. De gerechtsarts keurde de man slechts voor 8% af en volgens de man in
kwestie zou bij een beroep tegen deze beslissing dezelfde arts de keuring moeten
gaan uitvoeren. Maar deze arts lijkt bevooroordeeld, hij heeft immers een mening
over een mens en er kan niet worden uitgesloten dat de betrokken arts zijn
persoonlijke rancune en mening over de man in kwestie heeft laten meewegen in
zijn zijn oordeel. Sterker het lijkt ons zeer aannemelijk. Van een
onafhankelijke niet bevooroordeelde keuring is in ieder geval geen sprake
geweest. Zover zijn we gezakt in Europa? Hoe sanctioneren we straks de mensen
die de grenzen van weten basaal fatsoen  hebben overschreden? Vinden we het gek
als mensen boos worden en de dogmatici een enkele reis met een afgedankte
deplorabele Spaceshuttle naar het heelal wensen om vervolgens nimmer meer door
de dampkring terug naar de aarde te keren?

De balans is weg. De proportionaliteit is zoek. De angst regeert. Het gezond
verstand is pleite en de feiten worden niet zelden door medici, politici en
virologen verdraaid dan wel gemanipuleerd. Maar met welk doel? We hebben altijd
geleerd tijdens het speuren dat de gelegenheid de dief maakt en dat als er
diverse partijen bij  betrokken zijn met ogenschijnlijk tegengestelde belangen
er sprake is van gelegenheids-synergie. Geen complotten AUB.

Maar…. we beleven zelf ook diepe compassie in de andere richting. We zitten
ergens in het zuidoosten van Spanje wat te eten, een goede anderhalve week
terug. Een plek die we vaker aandoen omdat we leren en beleven wat er onder de
mensen echt leeft. Een man komt binnen die we kennen, samen met zijn vrouw die
net een donornier gehad heeft. Een mooie vrouw, van binnen en van buiten. Samen
hebben ze een dochtertje. Ze hebben vele maanden moeten wachten op een
donornier. De vrouw is erg kwetsbaar voor virussen en vertoont
afstotingsverschijnselen. Ze heeft lang in het ziekenhuis gelegen zonder haar
dochtertje en haar man te hebben kunnen zien. We zien zie de ogen van de man in
kwestie. Zoveel bezorgdheid en verborgen kwetsbaarheid. Zoveel “gewoon een goeie
vent” in zich dragend. Zoveel liefde voor zijn vrouw en zijn dochtertje. De
vrouw in kwestie? Zoals gezegd een mooi mens van binnen en van buiten. Ze staat
open en vol in het leven. En ook al was ze zo ziek en is ze thans herstellende,
dan toch nog een vriendin in huis halen met zoontje die naar eigen zeggen door
haar partner was buiten gesmeten. Het koppel zorgt thans voor hen.. Het oplopen
van het coronavirus of gewoonweg elk een virus zou voor deze vrouw wellicht
fataal kunnen zijn. Dochtertje geen mama meer, haar man geen vrouw meer.

Naast het gezin + opgevangen moeder en zoon zit een koppel. Afkomstig uit
onze contreien. De man handelt in “valse” QR-codes. Hij heeft genoeg van de
corona-toestanden en is met zijn vriendin op een van zijn QR-codes naar
Zuid-Europa gereisd. Dat mag niet, maar is hij de hele situatie zo beu dat hij
een daad van verzet wilde plegen. De echtgenoot van de zojuist getransplanteerde
vrouw laat naar ons toe in eerste instantie zijn irritatie over de handel en
wandel van mister QR-codes blijken, maar ook de echtgenoot van de
getransplanteerde vrouw heeft in zijn leven wel eens wat zijwegen bewandeld.
Korte tijd later was elke vorm van animositeit verdwenen. Wellicht komt dat ook
door de uitbaters van betrokken zaak. Sterker zelfs, we weten het wel zeker. De
hartelijkheid waarmee, en de no nonsens manier waarop het eetcafé wordt
uitgebaat brengt een soort van proactieve vredestichtende sfeer in het bedrijf,
met andere woorden echte gezelligheid. Niks handhaving, niks uniformen, niks
boetes, niks coronapassen. 

Hier neemt de natuurlijke drang tot socializen  het over van gemaakte (en
verpeste) samenleving. Een kroegbaas in een nabijgelegen zaakje, zijn naam is
Nathan stelt het als volgt “Mensen komen bij elkaar op café om met elkaar te
praten over van alles en nog wat. Hij vervolgt: “Die verdomde lockdowns. Wij
moesten ook sluiten”, Hij vervolgt Die lockdowns hadden louter als doel c.q.
middel om mensen niet face to face met elkaar te laten praten, hier lossen de
mensen hun verschillen van mening op met een drankje en vinden ze elkaar op
grond van hun medemenselijkheid terug”. Een van de stamgasten tikt uw redacteur
op zijn schouder en zegt “Hey Pete, I am off, see you soon, it was nice talking
to you”.

Ja, daar sta je dan met je goed gedrag. Wat moeten we hier nu allemaal van
vinden?  Feit is dat online met elkaar communiceren het vaak onmogelijk maakt om
elkaars lichaamstaal te lezen en dat je omwille van deze klinische vorm van
communicatie sneller in een conflict terecht komt. Die 1,5 meter afstand,
weerhoudt ons om even een arm om elkaar heen te slaan, en te zeggen “hey mate”,
how are doing”. Of neem een situatie waarin je het niet met elkaar eens bent en
de gemoederen wat verhit worden. Geen mogelijkheid om te zeggen: “hey buddy,
let’s have a chat outside.”.

Hoe je het ook went of keert, lockdowns of beperkingen van de horeca zijn zeer
schadelijk voor de werking van de democratie. Digitale communicatie is vaak
leeg, ontdaan van nuances, geen aanraking, geen kus of een knuffel.  Dus
onnatuurlijk gedrag bedacht door mensen die denken dat een samenleving maakbaar
is. Niet dus. Op plekken waar mensen elkaar treffen wordt er over van alles
gepraat. Van vitaal belang in een democratie, alleen hebben openbare bestuurders
dat niet door of willen dat niet door hebben. Horeca sluiten is feitelijk
indirect een mes zetten in de democratie en de vrijheid van vereniging onwettig
te verkrachten.

Zelfs de kwetsbare en net getransplanteerde vrouw koos ervoor om er “even uit” te
zijn.  Het ontnemen van de bewegingsvrijheid van mensen is onder deze
omstandigheden niet goed te praten, op geen enkele manier. De staat is voor ons
vrijheidslievende mensen onze vijand geworden en niet onze vriend. Dit moet zo
snel als het kan gekeerd worden.

We keren weer terug bij de betrokken zojuist getransplanteerde vrouw. Zij slaakte
een noodkreet “Ik wil leven” na jarenlang gedialyseerd te zijn en uiteindelijk
een transplantatie te hebben ondergaan. Juist uit respect voor haar drang tot
leven houd ik wat afstand, om maar te voorkomen dat ze in deze kwetsbare fase
ook maar iets oploopt dat ik zonder het te weten onder de leden heb.  In Spanje
hebben ze het begrepen. Maar vind je het gek. De Spanjaarden zijn de dictatuur
onder Franco nog niet vergeten. En toch zit er bij de Spanjaarden ondanks de
opheffing van de meeste maatregelen en het ongrondwettelijk verklaren van de
lockdowns de angst er stevig in. Die angst die is wel aangepraat.

We zitten de stad Santa Cruz te Tenerife, Canarische Eilanden, een
tussenstop, onderweg naar de brullende vulkaan op het nabij gelegen La Palma.We
lopen door de straten en overal waar we lopen, zitten of staan, mensen met
mondkapjes op hun gezicht. Een verplichting op grond van de wet is er niet. Je
vraagt je af hoe een overheid de mensen zover kan krijgen om zonder enige
verplichting in de openbare ruimte een bekpamper te dragen waarbij je de hele
tijd je eigen afvalstoffen weet terug inademt. Gemaakt van synthetisch materiaal
dat irritaties op de huid veroorzaakt.

Het schouwspel is verontrustend.  De volgzaamheid. Een overheid treedt op bij de
bestrijding van rampen ook op de Canarische Eilanden.We kennen allemaal de
diverse rampenbestrijdingsorganisaties die met zwaailichten en sirenes uitrukken
bij een ramp. Blussen, brokstukken weghalen om mensenlevens te redden. Maar wat
als rampenbestrijding geen zaak is van ingrijpen en bestrijden maar een zaak van
politiek gekrakeel? Van belangen en politieke kleuren? Dan krijgt
crisisbeheersing een ander karakter, een ander gezicht. Dan wordt het inwerken
op emoties en onderbuikgevoelens van angst bij andere mensen. Zij die in de
politiek andere partijen of groeperingen populisme en het aanwakkeren of
inspelen op onderbuik gevoelens verwijten maken zich hier thans schromelijk
schuldig aan. De hypocrisie der politiek.

Een schoolklasje met de juffrouw op straat op Tenerife, waar is hun
onbekommerd leven?  Zo jong en zo beïnvloedbaar. Het beangstigt ons.We rijden
door de straten heen en we lopen door de straten heen. De Latijnse elegantie en
dito verleiding waarmee vrouwen zich door de straten begeven wordt verscheurd
door de verplichte dracht van het mondkapje. Bijna allemaal van dezelfde
soorten. Het doet ons denken aan het China onder Mao, waar iedereen de zelfde
kleding droeg, of aan landen waar de hoofddoek voor vrouwen verplicht is.
Verplichte dracht met als dogma”gezondheid” van jezelf en van anderen. Zullen we
ooit exact weten hoeveel slachtoffers het daadwerkelijk gescheeld zal hebben?

De angst, en dat terwijl de Canarische Eilanden formeel iets boven de
duizend coronaslachtoffers kende. We weten niet wat hun onderliggende kwalen
waren en of deze kwalen het slachtoffer reeds in een terminale fase brachten. We
weten niet of de cijfers wel exact zijn, on of er geen overlijdens zijn
geregistreerd zijn ten gevolge van de coronacrisis terwijl dit feitelijk waar
is. Geen forensische lijkschouwer die volledig pathologisch onderzoek gepleegd
heeft, middels een bloedstaal o.i.d.. Een groot falen in het crisismanagement.
Geen wet die zulks gelastte en autoriteiten op het woord vertrouwen is een
slechte zaak. De overheid zal het vertrouwen moeten bewijzen, elk uur en elke
dag weer.

En weer trekken er mensen aan ons voorbij die zonder verplichting zich
tooien met mondmasker. Angst, angst angst. De kans dat je in de open lucht met
voldoende afstand corona oploopt is gering, dat je er aan sterft is zo nog
geringer. Ja, er sterven mensen jaarlijks aan de griep met onderliggende
klachten. Dat is gewoon enorm triest. Bij het schrijven denken we weer even
terug aan de vrouw met een nieuwe donornier. Maar ook zij koos ervoor om te
leven, in plaats van een doodsheid te ervaren tijdens het nieuw gegeven
leven.Het zijn tijden met enorme ethische vraagstukken met even zovele niet
gegeven antwoorden

De enigen die die vragen echt kunnen voorzien van passende antwoorden zijn
verlichte geesten die de intelligentie hebben om te beseffen dat ook medische
hulp geschiedt binnen een juridisch kader. Waarom denkt u dat er zoveel
discussie is over euthanasie en abortus?  De politiek verschuift willekeurig de
juridische kaders en rekt de bevoegdheden versus de fundamentele rechten op en
dat gaat voor onherstelbare problemen zorgen, waarbij geweld in de straten
wellicht, en het is niet te hopen, eerder regel dan uitzondering kunnen worden.
Mensen laten zich niet onbeperkt manipuleren en beperken door de overheid.

We komen op Tenerife in contact met een 50 plusser, genaamd Miguel Batista. Zijn
leven lang over de wereld gereisd. Hij woonde in Londen en resideerde in
Thailand. We zien de man in kwestie uit een stadsbus in Santa Cruz stappen.
Zichtbaar moeite met ademen. Hij doet zijn mondkapje af en schier uitgeput neemt
hij plaats op een bankje in het park. We spreken hem aan.  Een “vrije jongen”,
die het leven geleefd heeft en ook getekend heeft. Onder zijn linkerbeen ligt
een stuk van de lokale rechtbank, iets civielrechtelijk zo het lijkt.  Hij
spreekt over Franco-toestanden en ondanks zijn kortademigheid in relatie tot het
mondkapje, steekt hij een sigaret op neemt uitgebreid de tijd om met ons te
praten. Miguel is boos, bezorgd en strijdvaardig tegelijkertijd. Ook hij
verwijst naar de in zijn ogen misdadige en onderdrukkende overheid en trekt een
parallel met het Franco-regime waarvan de opkomst op dezelfde Canarische
Eilanden begon.

Ondanks de fragiele gezondheidstoestand zet hij de vrijheid van zijn medeburgers
en ook die van hemzelf voorop. Hij heeft geen angst en leeft het leven zoals het
komt en gaat. Hij vertelt over zijn reizen en het contact met de lokale
bevolking. Over het belang van angstloze communicatie en interactie tussen
mensen. “We hebben als mensen de primaire behoefte om met elkaar face to face,
recht in de ogen kijkend, te communiceren en elkaar zo te leren begrijpen en
respect voor elkaar te hebben”. “Die maatregelen, van die puta madres y
hijos de putas in de gobierno doen er alles aan om dit
onmogelijk te maken”. We hebben dit eerder gehoord.

Miguel vervolgt: “Kijk naar de straten hier in Santa Cruz de Tenerife, tot voor
twee jaar geleden was het hier in de avonduren vol met mensen, en en al
frivoliteit, sinds de avondklok en zelfs na het aflopen daarvan, blijven mensen
binnen. Het is doods op straat na negenen” We ronden het gesprek af. We hopen de
man snel terug te zien. Het authentieke karakter van de man draagt vele verhalen
in zich mee waar wij als  professionele wereldreizigers wellicht nog veel van
kunnen leren. Immers de wereld is groter dan de bakstenen van uw huis en wijk.

België, omgeving Brasschaat. Een vrouw staat bij een apotheek te wachten tot ze
een coronatest mag laten afnemen. We horen de vrouw luid zeggen “Ik hoest wat en
voel me wat verkouden”. Of we het goed hebben kunnen we niet met zekerheid
stellen, maar de vrouw geeft een wat hypochondrische indruk.

Nederland weer in lockdown. De horeca heeft er fiks de pest in, de burgers idem.
Onder protest heeft de amusementspark Efteling de QR-code ingevoerd om toegang
te verlenen aan gasten die een dagje vermaak willen. Ook de Efteling heeft er de
buik van vol. Niet gek vinden als hier ongeregeldheden van komen. Er ze kwamen
er want in Nederland zijn er ten gevolge van die nieuwe lockdown straatrellen
uitgebroken. Aanhoudingen zijn verricht. De “verdachten” zullen zich wellicht
ooit voor de rechter moeten verantwoorden. Er doet zich wat aparts voor. De
linkse en extreemlinkse demonstranten die aan de zijde van de krakers, de
vredesactivisten en de anti-kernenergiebeweging het opnamen tegen de politie,
bezetten nu vaak politieke posten en leggen hun denkbeelden op aan de
samenleving op niet zelden een totalitaire wijze. Kijk maar naar het
knetterlinkse Amsterdam stadsbestuur dat de knuppels, schilden en politiehonden
afstuurde op geweldloze anti-lockdown demonstranten. De wereld draait en keert,
de geschiedenis herhaalt zich in gespiegelde vorm. Maar de straatvechters van
vandaag kunnen in de perceptie van de geschiedenis van morgen wellicht de Geuzen
worden. Het is soms de tijdsgeest x het voortschrijdend inzicht wat het
eindoordeel bepaalt.

*noot van de redactie: Van diverse personages in dit verhaal zijn de namen
anoniem en de locaties waar zaken zich afspeelden onherleidbaar gemaakt. Mensen
willen vaak wel praten maar onder de voorwaarde van strikte anonimiteit en van
locaties wordt door mensen die voorkomen in dit verhaal, verzocht deze niet
prijs te geven. De angst voor repercussies en sociale uitsluiting zit er stevig
in. Alle namen en locaties zijn bij ons ter redactie bekend, echter wij
handhaven ons journalistiek recht op brongeheim. Indien een (gerechtelijke)
autoriteit meent ons te moeten vervolgen of vast te zetten, om bronnen te
onthullen of omwille van de inhoud van dit verhaal, moet deze dat dan maar
lekker doen. We waarschuwen: Bezint eer ge begint, want het zal u met alle
middelen van recht zuur opbreken.