#De Dagdenkers

De Dagdenkers: Wat boeit mij dat geroddel nu!

 

door Peter-Vincent Schuld

Och wat is de stilte toch heerlijk.
Voor mij geen trouwpartijen, openingen, verjaardagspartijtjes of
familiefeesten.
Ik mijd ze als de builenpest.
Ik heb sowieso niks met het begrip “familie” en andere sociale verplichtingen.
Ik maak er ook geen geheim van en ik verzin geen excuses bij uitnodigingen.
Het antwoord is standaard “Nee, ik kom niet”.
Stel ik dan helemaal geen prijs op sociale contacten?
Naar mate het ouder worden, wordt dat nog minder dan het weinige dat het ooit
geweest is.
Het ruisen van de zee, de wijde blik.
Hoe preferabel is dat niet boven het aangezicht van een “drachtige dwergkoe”
die
meent de roddels over de familie te moeten doornemen, zich een mening vormend
op basis van aannames, roddelbehoeftes en waanbeelden.
Over hoe iemand zich in hun ogen zou moeten gedragen, over hoe leuk die
schreeuwende zaadcellen wel niet zijn die uit de “put van tante Trut” geperst
zijn.
Het interesseert me niets.
Over de gezwellige kwalen van oom Lamzak en bloedfiles en opstoppingen in de
aderen van neef Nutteloos.
Spijtig, maar ik ken de personen amper, ik vind het oprecht vervelend voor ze,
maar daar houdt het op.
Over de nieuwe snelle atoomkracht van de zojuist aangeschafte Nagasaki 2.0
turbodiesel.
Het interesseert me voor geen meter.
Over de nieuwe goedbetaalde banen als kantoorslaaf van familieleden X, Y en Z.
I couldn’t care less
Over het aangetrouwde teefje Huppelkut dat op zaad gezet is.
Tja, fijn, hun keus, die informatie valt volstrekt buiten mijn belevingswereld.
Oh ja en Trien Nooitgezien heeft een miskraam gehad.
Fijn, spaart de samenleving weer kinderbijslag en een CO2-uitstoter uit.
Ten minste nog paar details  die positief zijn.
Cafë-hangen, barpraat. Over de resultaten van 22 overgewaardeerde primaten die
op een veldje een balletje in elkaars doel proberen te rossen.
Denkt u nu echt dat me dat bezighoudt?
Over een raceauto waarvan de chauffeur en voertuig de finish niet halen.
Ja? En? Mis ik iets?
Laat me inzitten met de mensen die ik kies en verkies. Laat me vechten voor hen
die het waard zijn. Laat me inzitten met hen die in mijn hart gesloten zijn.
Laat me reizen, laat me zien, laat me voelen, laat me waarnemen en eindigen
langs de kust.
Laat me genieten van de dieren en één voelen met de natuur.
Strooi mij uit na mijn dood in Portugese wateren en bespaar me de leegte
van het irritant lawaai veroorzakend gepalaver in en over het grote niets.
De Dagdenkers: Wat boeit mij dat geroddel nu!

De Dagdenkers: De innerlijke strijd

De Dagdenkers: Wat boeit mij dat geroddel nu!

De Dagdenkers: Sympathie voor de kreeft

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *