#De Dagdenkers

De Dagdenkers: Overschatte meningen


Overschatte meningen
door Bernd Timmerman
Van
mening verschillen is te vaak onmogelijk. Het gaat niet om het delen van
argumenten. Mensen willen hun standpunt delen zonder te horen.
Wanneer
iemand een mening geeft gaat deze meninggever  er meestal van uit dat hij
veel weet van het onderwerp. Het is zo omdat je vindt dat het zo is. Wat de
ander zegt is onbelangrijk. Een variatie op de vraag ‘hoe gaat het met je?’
De
steller is niet werkelijk geïnteresseerd in jouw gestel. Het is een
nutteloze zin om een ‘gesprek’ te beginnen.
Zo is de
vraag ‘wat is jouw mening’ geen poging tot een dialoog. Het is meer een
opening om zelf je mening te gaan geven. Een aanloop naar een monoloog.
Vaak is
er niet na- of doorgedacht over het onderwerp. Het thema leidt instinctief
tot een mening. Soms zelfs een botte uiting van iets dat op een mening zou
moeten lijken.
Als een
ander iets zegt gaat het minder om de inhoud van wat gezegd wordt dan wie
het zegt. Het brein werkt snel. Is iets leuk en loop ik ernaartoe of er
juist van weg?
Je kijkt
naar het denkbeeldige etiket op iemands hoofd. Zij zegt het, ze behoort tot
dit hokje, dus is haar mening goed of fout. Waar of onwaar. Juist of
onjuist.
Erger,
lees meer onnozel, dan een mening is een kwalificatie of een oordeel. Je
vindt iets verschrikkelijk of geweldig. Er vindt geen waarheidsvinding meer
plaats. Ik denk zo over dit onderwerp dus als iemand dit zegt reageer ik op
deze manier. Een automatisme.
Als je
denkt genoeg over een onderwerp te weten, dan is het onduidelijk voor je of
dit inzicht in eigen kennis wel klopt. Meestal denken mensen veel te weten
over een onderwerp. Bij doorvragen blijkt dit niet te kloppen. Bevragen
lijkt echter tot spanningen.
Het gaat
niet om het vinden van argumenten, de kern is het hebben van de eigen
mening. Het ventileren van de hoe de boodschap. Jouw visie is de blijde
boodschap.
Wanneer
je steeds meer inziet dat je weinig weet over veel dan komt dit omdat je
veel te weten bent gekomen over weinig. De zelfoverschatting neemt dan af.
Kan iets afnemen, beter gezegd.Tenzij je steeds in hokjes blijft denken.
De
meeste mensen hebben deze zelfoverschatting namelijk niet overwonnen. Ik heb
gelijk,  dus ik kan niet ongelijk hebben.
Ze
vinden iets, zonder echt kennis te hebben van de materie, geven een oordeel,
zeggen dat ánderen (in hun hokje) dit ook vinden en oordelen over de ander.
Niet alleen op inhoud, maar ook een diskwalificatie over de persoon.
Ze
vinden hun meningen juist, de mensen in hun hokjes vinden dit ook, en de
anderen met de andere mening moeten het dan wel fout hebben
Iets is
leuk of niet leuk, gezond of ongezond, fout of juist, vriend of vijand, mooi
of lelijk, goed of slecht.
Vragen
stellen werkt vaak beter dan argumenten geven. Temeer omdat de argumenten
die gegeven wórden vaak ook nog drogredeneringen zijn, op verkeerde aannames
gebaseerd, in een opzet van foute veronderstellingen, met het door elkaar
halen van misverstanden of schijnprojecties van de eigen geest zijn.
Als je
vandaag iets vindt in je geest vraag dan eens aan jezelf waarom vind ik dit
zo stellig?
Met
jezelf in gesprek gaan is een voorwaarde om een dialoog te kunnen voeren.

 

De Dagdenkers: Overschatte meningen

De Dagdenkers: Volkert mag emigreren, Pim is

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *