#De Dagdenkers

De Dagdenkers: Over hoe je het leven van Samantha de Jong (Barbie) en Patricia Paay kapot maakt en de walgelijke rol van de media


De Dagdenkers,
de dagelijkse
column op Facts
Found

door
Peter-Vincent Schuld
De schamele 30.000 EURO
die Patricia Paay
toegewezen kreeg van de
rechter in Haarlem staat
in geen enkele
verhouding tot de
geleden schade. Maar
TMG-dochter Geen Stijl
is veroordeeld en dat is
een goede zaak. Echter
de schadevergoeding dekt
amper of niet eens de
juridische kosten aan de
zijde van Patricia.
De moraalridders in het
land en in de media
moeten zich eens goed
achter de oren krabben
over wat voor ellende ze
hebben aangericht in het
leven van Patricia Paay
en maar ook in dat van
reality-ster Samantha de
Jong alias Barbie.
Voordat we in dit
stukje verdergaan, gaan
we het niet meer hebben
“Paay” of “Barbie”, maar
over Patricia en
Samantha.
Klinkt wat warmer en
vriendelijker. Klinkt
ook wat menselijker, wat
meer “dichterbij”. Mijn
doel hiermee?
Een gevoel tot stand
brengen alsof u of uw
naaste bekende  een
reeks van ellende is
overkomen.
Helpt wellicht een
beetje met wat empathie
tot stand te brengen.
De breed in de media
uitgemeten
zelfmoordpoging van
reality-ster Samantha de
Jong is de zoveelste
persoonlijke tragedie
van een kwetsbare jonge
vrouw. Het is niet de
eerste wanhoopspoging
van Samantha. Zonder
opnieuw en nutteloos te
gaan wroeten in het
persoonlijk leven van
dit meisje, moet je tot
de vaststelling komen
dat we als mediamensen
heel terughoudend moeten
zijn in berichtgeving
over de persoonlijke
levenssfeer van bekende
persoonlijkheden en
zeker als er serieuze
aanwijzingen zijn dat de
betrokken bekende
persoonlijkheid gebukt
gaat onder zware
psychische problemen.
Als je dan toch aan
berichtgeving wil doen,
wees dan zorgvuldig
in de woordkeuze. Een
kop als gisteren op de
Telegraafwebsite
luidende “Barbie kan
naar haar kinderen
fluiten” is genoeg om
Samantha nog verder de
psychische diepte in de
duwen met alle gevolgen
van dien.
Het gaat hier immers
niet om een kwestie
waarin de belangen van
het land of grote delen
van de bevolking in het
geding zijn. Het gaat
evenmin om een persoon
die tumult of
opschudding veroorzaakt
in de samenleving.
Het gaat gewoon om een
meisje, een jonge vrouw,
die meedraait in het 
mediacircus. Natuurlijk
hoort daar aandacht bij,
maar wij als mediamakers
hebben een
verantwoordelijkheid.
Ergens stopt de
berichtgeving. Of haar
omgeving nu vraagt om
enige terughoudendheid
of het respecteren van
de privacy, mijn
“collega’s” lijkt het
geen moer te
interesseren
Gaat het hier alleen om
de kijkcijfers, clicks
en oplagecijfers?
Dit los van het feit
dat veel van de
berichtgeving is
gebaseerd op aannames,
speculaties en niet op
harde feiten. De honger
vanuit de bevolking naar
“sappige details”,
verzonnen of niet heeft
repercussies op dat
fragiele leven.
 Repercussies kunnen
verschrikkelijk fataal
uitpakken.
Iedereen heeft het over
pestgedrag op de
werkvloer, pestgedrag
online, maar ook de
media hebben daar een
handje van, dus gaarne
ook de hand in eigen
boezem, en zeker waar
het kwetsbare mensen of
mensen in een kwetsbare
positie betreffen.
Ik wil de depressie of
in het ergste geval de
dood van zo’n kwetsbaar
iemand niet (mede) op
mijn geweten hebben.
Roddelen op sociale
media en in de reguliere
media kan zulke effecten
hebben.
Want als we het over
“fake news” hebben dan
spannen de roddelbladen
en dito rubrieken al
jaren de kroon.
Dit nog los gezien van
de zedenpredikers en
moraalridders. Dat
iemand makkelijker of
anders omgaat met
seksualiteit betekent
nog niet
dat de moraalridders
het recht hebben zich
met oordelen in dat
persoonlijk leven van
iemand te mengen.  Dat
geldt ook voor u waarde
lezer!
Ik dacht dat we het
stadium van het
veroordelen van seksuele
voorkeuren inmiddels ver
voorbij waren. Niks
bleek minder waar.
Zeker niet toen het
filmpje met Patricia
publiek werd gemaakt.
Waar halen mensen in de
samenleving het recht
vandaan om Patricia te
veroordelen, belachelijk
te maken of na te
wijzen?  Met welk recht
denk je zo’n filmpje
openbaar te maken? In
het geval ik kennis heb
van een vrijer seksueel
leven van een bekend
persoon dan respecteer
ik deze haar of zijn
privacy en ik ga niet de
moraalridder spelen.
Van Patricia is
algemeen geweten dat zij
seksualiteit breder
beleeft, daar heeft ze
zelf ook geen geheim van
gemaakt.
Maar dat geeft ons
mediamakers nog niet het
recht om haar “slaap- en
badkamergeheimen”, ook
al zijn ze vastgelegd,
openbaar te maken.
Laat ieder zijn of haar
relationeel leven en/of
seksueel leven beleven
zoals zij dat willen.
Hebben de betrokkenen de
behoefte om daar in het
openbaar over te
communiceren staat
niemand ze in de weg.
Als ze dat voor zich
zelf willen houden
hebben we dat te
respecteren.

Wat betreft Samantha,
dat meisje is op dit
moment haar weg even
kwijt. Dat is erg
genoeg. Voordat
iemand een poging
tot zelfdoding doet
en zelfs eerdere
poging(en) heeft
gedaan, gaat daar
vaak een hele
psychische
lijdensweg aan
vooraf.  Deze mensen
hebben hulp nodig
geen voet die ze
verder het zwarte
gat in doet trappen.
Als we als media dat
toch doen, dan zijn
we in mijn ogen
medeschuldig aan het
leed dat Samantha of
een andere kwetsbare
bekende
persoonlijkheid
moeten doormaken.

De Dagdenkers: Over hoe je het leven van Samantha de
                        Jong (Barbie) en Patricia Paay kapot maakt en de walgelijke rol van de media

De Dagdenkers: Woedende Molukkers en Genen

De Dagdenkers: Over hoe je het leven van Samantha de
                        Jong (Barbie) en Patricia Paay kapot maakt en de walgelijke rol van de media

De Dagdenkers: Zomergasten in Autistenland

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *