De Dagdenkers: Doof de Stalbranden. Nu!

Door Bernd Timmerman

Vrienden, kameraden, vleeseters, planteneters, broeders, zusters en vijanden,
vandaag kan ik niet aanwezig zijn om weer stil te staan, in stilte of met veel
kabaal, bij de brand- en rookdoden, de miljoenen dieren. Ik kan niet meer stil
zijn.

We staan letterlijk aan de poorten van de macht, hier in Den Haag. Op het Plein
aan het Binnenhof en zij zien ons, in hun torens en in het Torentje.
Ik
wil het met jullie hebben over het recht van dieren op veiligheid. Over de brute
schendingen.

Maar eerst heb ik een aantal vragen. Zijn jullie voldoende wakker om anderen
wakker te schudden? Hebben jullie schoon genoeg van de brandoffers die dieren
zijn voor mensen? En vinden jullie dat ‘’stil’’ staan bij het misbruik van
dieren nog te rechtvaardigen is?

Is stilte de oplossing of juist veel kabaal? Vandaag, morgen en overmorgen, omdat
hun geschreeuw ons heeft geraakt. Kun je het machteloze gevoel voorstellen van
het dier in angst en nood? De pijn, de stress en de ellende. Jij en ik kunnen
dit. Anderen nog niet.
Ik zie een meer voor mij, gevuld met tranen en
woede. Want de tranen vloeien bij jou en mij, in ons dagelijks bestaan, kijkende
naar de monsterlijke uitbuiting van andere dieren. We kunnen, met onze treurnis,
wereldwijd water in veel meren laten stromen in de harteloze woestijnen van
machthebbers. De soortgenoten die het vlees niet kunnen laten staan hebben
echter geen gevoel om in tranen empathie te laten stromen.

Vrienden, ongeacht of we precies hetzelfde denken, je voelt ook de woede, voor
je, achter je, naast je en vooral de machteloze woede in jezelf. Je mag emoties
hebben bij het zien wat dieren voelen in deze brandhaarden van misbruik van
mensenmacht. Wij lijden mee omdat velen geen gevoel meer hebben.

In jouw gedachten zie ik de mijne. We willen geen volgzame lammeren meer zijn die
volgen in stil staan om wenend te kijken. Al honderden jaren gaat het geweld
tegen dieren maar door om nooit te stoppen. Daar past geen stilte meer bij.
Dat ophouden, het stoppen van misdaden tegen dieren kan alleen als wij zorgen
voor het openen van mensen hun ogen. Ik wil hier volgende week, maand of jaar
niet weer hulpeloos staan. Ik wil geen treurige muziek horen spelen bij weer een
massamoord op dieren door nalatigheid. We gaan niet op een rouw-tournee, we zijn
meer dan alleen een eenheid van treurnis in een tocht naar gerechtigheid.

Ik wil ook geen lieve woorden in dichtvorm over het dier dat leed. En de
bloemenzeeën van ons, met tranen gevoed, bij weer een monument is voor mij een
symbolische zee te ver. We kunnen marsen blijven houden en spandoeken zijn
herbruikbaar opgeslagen. Tot de volgende brand. Met een bericht in de krant
zonder aandacht, echte werkelijke aandacht voor de slachtoffers, de dieren.

We zijn te lang stil geweest, we zijn te lang braaf geweest en we hebben te lang
gekeken in rouw. Hier staan we bijeen, hand in hand met eenieder die vindt dat
dieren rechten hebben. Is het niet genoeg geweest?

De complete gehoorzaamheid aan de norm van de wet en de totale gehoorzaamheid aan
de immorele praktijk van alledag stopt hier vandaag. Dat kan, dat mag en dat
moet.
De waarheid over het lijden van dieren kan alleen door verleiding en
confrontatie zichtbaar zijn, rechten van dieren is niet iets om stil naar te
staren, om over te treuren, laat staan om over te zwijgen, wij, jij en ik,
moeten in volle kracht en overtuiging laten zien wat fout is en hoe het anders
moet.

Doof de Stalbranden. Nu! Door niet langer stil en braaf te zijn.
Sta op en
wees niet langer stil, maar trots, moedig en strijdbaar. We zijn niet langer
meer stil. Geen stille marsen, geen gedichten, geen muziek, geen kinderen met
bloemen en geen nette zinloze acties van 1 uur om de wereld verder te laten
draaien in het moorden van dieren en het schouders ophalen.

Want stel je voor, ja sluit je ogen en zie een school voor je met 10.000
kinderen. Zie de vlammen in het gebouw en de kinderlijken liggen. De
verschrikking, de pijn, de dood. Stel je dit lijden voor. Wat zie je nog meer.
Media die volop aandacht besteden aan deze dood, politici die veranderingen
gisteren invoeren en een broeder- en zusterschap om zo’n ramp nooit, nee nooit
meer ooit te laten plaatsvinden.

Als wij onze ogen opendoen en terugkeren in de realiteit dan weten we dat bij
dieren, of er nou 10.000, 50.000 of 100.000 levend wezens omkomen er een bericht
staat op pagina 5 van de krant, dat de bedrijfsschade het grootste probleem is.
De economiekatern met goederen.

De dieren, het zijn baby’s en kinderen die omkomen in de veehouderij van vandaag.
Zes weken, zes maanden en paar jaar. Gevangengezet voor het vlees, melk, kaas en
eieren. In de macht van de mens. Dan verwacht je op zijn minst redelijke zorg en
veiligheid.
Okay. Nogmaals. Stel je voor, vraag ik, zet op je netvlies dat
er geen 10.000 kippen maar 10.000 kinderen bij een brand in een megaschool waren
omgekomen? Stonden er dan hier niet veel mensen? Er stond niemand omdat er al
lang actie was ondernomen. Nooit meer zo’n drama.

Open je ogen en open de ogen van anderen. Met verleiding en confrontatie.
Hoewel jij en ik een duidelijke voorkeur hebben voor gematigde strategieën,
waarbij in dialoog tot welzijns-stappen wordt gekomen naar rechten die alle
dieren verdienen, zijn er andere wegen nodig omdat de wacht-maat vol is.
Het wachten op de volgende brand met krokodillentranen is onaanvaardbaar een
slecht idee. Niemand hier vandaag kan ontkennen dat er vanavond weer een brand
kan uitbreken met ‘’economische schade’’. Hoeveel dieren dit keer?

Het is al erg genoeg dat de samenleving nog niet zo ver is om dieren te zien als
levende wezens, het is al erg genoeg wat er in de veehouderij, op transport, bij
de slacht, in laboratoria, in huizen, tenten en op velden plaatsvindt. De
minachting om in te grijpen om branden te voorkomen is een weerzinwekkende brug
naar meedogenloosheid te ver.
We mogen mensen helpen terug te keren naar
de kruispunten van rechtvaardigheid en medeleven. Daar hebben anderen, links of
rechtsom hulp bij nodig. Om te voorkomen dat in een paar jaar tijd het aantal
slachtoffers twee miljoen is.

Bijna twee miljoen dieren in rook en as opgegaan in iets meer dan 10 jaar tijd.
Wat denk je? Zouden er nog branden in stallen zijn als de woningen van de boeren
verbonden waren aan de schuren? Wat denk je? Zou één brand in de Tweede Kamer
vanwege nalatigheid niet tot een snelle structurele oplossing leiden?

Het is genoeg geweest, de branden, het te weinig doen, de stilte en het zo maar
doorgaan.
Wij moeten politici met meer middelen wakker schudden, we moeten
de media uit hun antropocentrische mensslaap halen, we moeten
dierbelangenorganisaties en partijen activeren de handen voor dit onderwerp
ineen te slaan. Er zijn geen moties, vragen of persberichten nodig, er is
daadkracht noodzakelijk. Het ego doet er niet toe.
Het is genoeg geweest.
Het lijden van bijna twee miljoen jonge en iets oudere dieren stopt als
politici, media, producenten en anderen, die macht en invloed hebben, zien dat
de tijd van 1 uur actievoeren voorbij is.

We gaan meer druk uitoefenen. Voor betere wetgeving die bescherming biedt, voor
brandmuren in stallen, voor vluchtroutes bij stallen, voor effectief snel
optreden, voor betere stallen.
Zolang dieren niet aan de branden kunnen
ontsnappen is een ontsnapping van de machthebbers, die sleutels, in handen
hebben onmogelijk. Zorgen dat deze machthebbers ook niet meer kunnen ontsnappen
aan de druk, de woede en het verdriet over het onbeschrijfelijk lijden van
dieren.

Het gaat niet langer om stilte, kijken, fluiten, zingen en rouw. Het gaat niet om
het scoren van één organisatie of een favoriete partij, niet een actie van 1 uur
of 1 dag.
Dit probleem van stalbranden is oplosbaar door ervoor te zorgen
dat de machthebbers weten dat zij geen rust meer hebben om in beschamende stilte
verder te leven met brandonveilige stallen. Het wachten is voorbij en de komst
van veilige stallen in een wereld van massale uitbuiting van dieren is alleen
mogelijk als jij en ik, wij, minder braaf zijn en ons laten horen, zien en
voelen.

In een rijk land dat zo op landbouw en economie is gefixeerd is het onmogelijk
dat investeringen uit blijven om te voorkomen dat vlammen dieren raken.
Alleen door het heet te maken onder de voeten van de politici, producenten,
consumenten en media is verandering mogelijk. We mogen minder lief zijn. De
stalbranden gaan uit. Het dier heeft er recht op.
Kom uit die toren en
zorg voor verandering voor dieren. Onze boodschap aan de macht. Bescherm ze
zolang ze in jullie gevangenschap leven. Wij zullen jullie helpen om bescherming
aan dieren te geven. Het is genoeg geweest. Word wakker. Wees minder stil.