door Peter-Vincent Schuld

Nu we overal de aanvang van de bevrijding van nazi-Duitsland vieren gaan we het
nu eens even niet hebben over de “staat van de vrijheid” van vandaag.

De Amerikanen hebben de zo treffende spreuk “All gave some, some gave all”.

Ik weet niet hoe het met u staat, maar ik krijg rillingen en de emoties gieren
door mijn lijf als ik erevelden betreed waar militairen zijn begraven die voor
onze vrijheid vochten.

Ik moet op letterlijk mijn tanden bijten om mijn gezicht strak te houden als ik
bij herdenkingen ben, want mijn ogen zijn oprecht gevuld met tranen. Ik ken de
militairen niet, nimmer gekend, maar heb een onmetelijk respect voor ze. Geen
waardigheid is mij teveel.

Tot op de dag vandaag liggen er op Nederlandse en Belgische bodem wrakken
van vliegeniers van de geallieerde luchtmachten met daarin hun stoffelijke
resten.

Er zijn gemeente die moeilijk doen om bij te dragen in de kosten om deze wrakken
te bergen. Some give nothing, Some give all.

Ik herinner mij dat ik langs een protestants kerkhofje in Heesbeen reed. Op
de buitenzijde staat dat er 1 oorlogsgraf is. Dat van een Britse piloot wiens
vliegtuig neergeschoten was door de Luftwaffe.Op 1 september 1944, een
kwartiertje na middernacht stortte het neer in Heesbeen.

De Britse piloot Robert Oliver Brigden overleefde de crash niet en werd op
het kerkhofje ter aarde besteld. Niet tussen zijn kameraden, niet bij zijn
landgenoten, maar tussen de mensen voor wie hij vocht. Hij had een missie en dat
was de aanval op het door de Duitsers gebruikte vliegveld Gilze-Rijen in te
zetten. Met andere woorden voor de bevrijding van de Nederlandse bevolking.

Zomaar een verhaal over 1 man, 1 held, 1 mens. Helemaal alleen.Mocht u ooit
eens in het Brabantse Heesbeen komen, leg dan een bloemetje bij zijn graf en
breng een groet.

Mocht uw gemeente weer eens zeiken dat het teveel geld kost om een vliegtuig en
de slachtoffers te bergen is het wellicht een idee om een actie op te zetten om
de gemeente te dwingen tot het doen van financiële inspanningen en het geven
respect.

Van mijn part houdt u de gemeentelijke belastingen in en stort u dat in een
speciaal op te richten fonds. Misschien leren de dames en heren
gemeentebestuurders en hun plaatselijke tollenaars dan wat respect is.

Bespaar me de mooie woorden in de strekking van: “het is nu een oorlogsgraf dat
we willen laten rusten”.

Nee, deze mensen, deze helden hebben recht op een graf, recht om geïdentificeerd
te worden. We hebben het recht en de plicht om hun namen te kennen. We hebben de
plicht om hun families te vertellen dat hun naasten gevonden zijn. De Belgen
hebben gelijk als ze schertsend zeggen dat Nederlanders vaak gierige
krentenkakkers zijn.

Ik luister maar even naar de “Hymn to the fallen” van componist John  Williams
uit de film “Saving Private Ryan”, en weer krijg ik het te kwaad.