door Peter-Vincent Schuld

Abdelsalem Lassoued (45) die vorige week maandag twee Zweedse staatsburgers in
Brussel heeft vermoord en een derde persoon zwaar heeft verwond, werd gezocht
door de Tunesische justitiële en politionele autoriteiten wegens een dubbele
moordpoging. Meneer had in Tunesië al eerder 10 jaar in de lik gezeten. Meneer
heeft weten te ontsnappen, heeft weten de Middellandse Zee over te steken,
meneer heeft in diverse Europese landen verbleven.

Meneer heeft in België politiek asiel aangevraagd, hetgeen hem geweigerd is en
meneer bleef vervolgens onder de radar. Wat klopt hier niet?  Een hele hoop.
Lassoued kreeg het bevel om het grondgebied van België te verlaten. Lassoued
veegde er zijn achterwerk mee af. Meneer woonde met zijn vrouw en kroost in
Schaarbeek, een gemeente in het Brusselse.

Naar verluidt werd Lassoued was wel in het vizier van de Belgische inlichtingen-
en veiligheidsdienst die in de volksmond de Staatsveiligheid wordt genoemd. In
juni 2022, nog voordat er een uitleveringsverzoek van Tunesië op de “deurmat”
lag, was Lassoued reeds voorwerp van “interesse”. Het geval “Lassoued werd naar
verluidt besproken door de Staatsveiligheid, het parket en de politie. De
Staatsveiligheid ressorteert in België onder het gezag van de minister van
Justitie. De man stond naar verluidt weer niet op de lijst van personen die om
aandacht vroegen van het centrum voor dreigingsanalyse OCAD. Dit roept
vraagtekens op. Nou zou het een grove en onterechte belediging zijn aan het
adres van de Staatsveiligheid, het OCAD en de Belgische politiediensten om ze
collectief af te serveren en de mantel uit te vegen. Integendeel. Met de
verstikkende wind van de “politieke correctheid” is het ook voor de mensen
binnen deze diensten moeilijker om middels rapportages, ambtsberichten en
processen-verbaal de beestjes exact bij de naam te noemen. Politieke correctheid
staat echt haaks op het feitelijk benoemen van dreigingen en het in stand houden
van het inhoudelijke verhaal dat de rechtsgrond vormt voor de bescherming van de
Belgische democratische rechtsstaat. Als we dit narratief blijven hanteren en de
politieke correctheid niet doorbreken, dan staat er ons nog veel onheil te
wachten.

Terug naar de dader van de aanslag. Hoe kan het zijn dat deze meneer Lassoued
woonachtig was in Schaarbeek? Stond hij ingeschreven bij de gemeente? Stond het
eventuele huurcontract op zijn naam, of op iemand anders zijn naam? In België
dienen huurcontracten bij de belastingdienst geregistreerd te worden. Van wie
werd het appartement gehuurd? Wat was de huurprijs? Waar werd de huur van 
betaald en wie betaalde er voor de huur?  Hoe voorzag meneer in zijn
levensonderhoud en dat van zijn gezin? Hoe was het geregeld met meneer zijn
ziektekostenverzekering? Meneer reed op een scooter, deze moet een nummerplaat
hebben. Op wiens naam stond dat ding, was de scooter verzekerd en zo ja, via wie
was deze verzekerd en hoe werden de verzekeringspremies voldaan. Zelfde geldt
voor gas, water en licht. Zo zijn er legio vragen te beantwoorden. Hoe kwam deze
vent aan een oorlogswapen? Hoe heeft hij hiermee leren omgaan? Waar haalde hij
de centen vandaan om een wapen aan te schaffen en waar komt dit wapen vandaan?
Om welke merk en type wapen gaat het? Hoe is het wapen in het illegale circuit
terecht gekomen? Met wie had dit heerschap contact. Onder een valse naam
onderhield hij een Facebook-account met veel contacten.

Voor een deel lopen we misschien tegen de privacyregels aan. Veel van onze lezers
geven aan dat zij zich bespioneerd voelen als de overheid alles van hen wil
weten. Maar dan dient er zich weer een nieuwe vraag aan.

Gelet op de risicosetting van personen uit bepaalde landen en met een bepaalde
islamitische overtuiging, is het niet gewoon een feit dat je eigenlijk niet
ontkomt aan etnisch en/of religieus profileren?

Als er wettelijk vastgelegde regels met elkaar botsen, welke rechtsregels hebben
dan voorrang?

Hoe dan ook, terrorist Lassoued eindigde gelukkig wel in een cel, een koelcel om
precies te zijn. Enfin, dat is al iets, maar dat is te danken aan het
krachtdadig optreden van de Belgische politie. De bevoegde Belgische minister
van Justitie Vincent van Quickenborne nam vrijdag ontslag.  Hij vond als
“politiek verantwoordelijke” dat hij het niet kon maken om aan te blijven. Maar
eigenlijk moet de grove bezem ook door het Belgische Openbaar Ministerie. De
bevoegde Procureur des Konings en zijn team hebben de opsporingsdiensten niet
gezet op de opsporing om tot aanhouding van “mijnheer Haatbaard” te komen. Hoe
dan ook de nieuwe minister van justitie Paul van Tigchelt en voormalig OCAD-chef
heeft heel wat uit te leggen bij de eerstvolgende vergadering van de
EU-ministers van Justitie en Binnenlandse Zaken.

In feite kan Van Quickenborne zelf en in persoon niets doen aan het feit dat er
bij het Openbaar Ministerie in het Brusselse werd geblunderd.  Immers we kennen
de scheiding der machten de zogeheten Trias Politica, namelijk  De wetgevende
macht, de uitvoerende macht en de rechterlijke macht. Die onafhankelijke werking
van de machten is  de grondslag van onze rechtsstatelijkheid. Of die
onafhankelijkheid altijd zo strikt in acht wordt genomen, dat is een vraag die
een waarheidsgetrouw antwoord verdient en waar soms gerede twijfels over zijn.
Maar ik zou furieus worden als ik minister was en ik dit op mijn bord kreeg
gepresenteerd. Maar ook bij de Federale Overheidsdienst Justitie zijn er
vraagtekens te stellen. Waarom is het uitleveringsverzoek nooit opgevolgd door
het Belgisch “Ministerie van Justitie”?

Afgelopen vrijdag werd ook werd bekend dat op 15 augustus 2022 bij het Belgisch
Ministerie van Justitie (Federale Overheidsdienst Justitie) er een
uitleveringsverzoek was binnengekomen, dat dit uitleveringsverzoek op 1
september 2022 in handen van het Openbaar Ministerie in Brussel is gelegd……..en
er werd niks mee gedaan. Het feit dat het tot afgelopen vrijdag duurde vooraleer
de waarheid aan het licht kwam doet grote vragen stellen over de integriteit en
kundigheid bij het Openbaar Ministerie in Brussel.  Naar verluidt is de bevoegde
procureur ook stevig aan de tand gevoeld door zijn meerderen. Binnen het parket
werkte alles schots en scheef. De linkerhand wist niet wat de rechterhand deed.
Maar de vraag dient aan of dit geen institutionele storing is van de motoriek
van het Openbaar Ministerie in Brussel?

De fout van of onder de verantwoordelijkheid van de bevoegde parketmagistraat
heeft het leven van twee mensen gekost. Het commentaar van de Brusselse
procureur-generaal Johan Delmulle die bij de VRT zegt:  “Het was een jammerlijke
samenloop van omstandigheden” is natuurlijk een commentaar van “niets”. Neem
verantwoordelijkheid en ga je allereerst vooral heel diep schamen en treed
vervolgens in contact met de nabestaanden van de twee slachtoffers en de
overlevende van deze slachtpartij. Is hier nalatigheid te verwijten vanuit de
Belgische Staat? Jazeker, en België kan  in deze, in juridisch opzicht-,  er
niet aan ontkomen om deze nalatigheid te erkennen en een forse schadevergoeding
uit te keren. Toch moeten we eerlijk blijven, de communicatie door de
procureur-generaal Johan Delmulle is discutabel, maar ik vrees dat de man ook
met de spreekwoordelijke handen in het haar zit. Ik zie, zoals de zaak er
vandaag bij ligt, geen elementen om Delmulle persoonlijk verwijten te maken.

Wie dacht dat het bij Justitie in België allemaal op rolletjes liet sinds de zaak
Dutroux en de Witte Mars die als protest tegen het geklungel bij justitie
gehouden werd in Brussel (oktober 1996)  allemaal op rolletjes liep heeft het
dus bij het verkeerde eind. Er wordt gesproken van een “verkeerde kast” waarin
het dossier lag.  Een heel simpele aanpassing door het plaatsen van een “fel
gekleurde kast” om de urgentie aan te tonen met een behoorlijke ordening van de
dossiers wat al een praktische maatregel was geweest.

Je kunt je niet alleen achter werkdruk verschuilen. Als de veiligheid van de
burger en de staat in het geding zijn, dan is het geoorloofd om overuren te
maken en verloven in te trekken. Een andere simpele aanpassing kan zijn dat een
uitleveringsverzoek van een land buiten de Europese Unie automatisch in het
Schengen Informatie Systeem wordt gezet, zodat als een persoon in een bepaald
land binnen de Schengenzone opduikt en gecontroleerd wordt de persoon in
hechtenis kan worden genomen.

Ik pleit al geruime tijd voor het detacheren van inlichtingenofficieren dan wel
opsporingsambtenaren die als voelsprieten werken voor onze inlichtingen- en
veiligheidsdiensten bij asielcentra. Het is niet meer dan een uitbreiding van
bestaande samenwerkingen. In Nederland we hebben de afdeling Id-Wiv’s van de
politie, deze heeft ook een voelsprietwerking voor de AIVD, deze afdeling
bestaat naast het Team Criminele Inlichtingen en hun werkzaamheden kunnen elkaar
soms best overlappen.

Ook veiligheid Nederland, Frankrijk en andere Europese landen in het
geding in deze zaak

Het is een feit dat het voor Lassoued in feite heel eenvoudig zou zijn geweest om
buiten Brussel en buiten België toe te slaan. Immers wel leven in de
Schengenzone, en daar is op zich niks mis mee zolang er maar voldoende
informatie gedeeld word, ter beschikking is. Kijk feitelijk is elke landsgrens
die niet meter voor meter is afgesloten met hekken zo lek als een mandje. Ze
zijn grotendeels via het luchtverkeer te controleren, maar daar houdt het echt
op. Wie kwaad wil kan altijd iets verzinnen. Feit is dat onder de justitiële
verantwoordelijkheid van de betrokken falende parketmagistraat de man ook had
kunnen toeslaan bij een vriendschappelijke interland tussen Nederland en Zweden
of Duitsland en Zweden om  maar enkele voorbeelden te noemen. De aanslagen in
Parijs op de Bataclan kwamen ook vanuit Brussel. De betrokken parketmagistraat
heeft dus heel de Schengenzone in gevaar gebracht.

Nu moet u weten dat op 10 maart van dit jaar het nieuwe Schengen Informatie
Systeem in gebruik is genomen om gezochte boeven en terroristen maar ook
vermiste mensen te kunnen opsporen. Het systeem bewaakt voor u de mogelijkheid
om vrij te reizen binnen de Schengenlanden maar bevat tevens ook verbeterde
instrumenten om tot bestrijding van het terrorisme te komen. Het heeft er alle
schijn van dat men bij het Openbaar Ministerie in Brussel liever “Suske en
Wiske” leest, in plaats van zich met serieuze terreurbestrijding bezig te
houden. Het parket in Brussel heeft gefaald en is gezakt voor het examen
“terreurbestrijding in de strafrechtketen”. Ik hoop dat het Openbaar Ministerie
in Brussel goed beseft dat collega’s van de parketten in de omringende landen
evenals de politiediensten ziedend zijn op het mateloos geklungel. Het Openbaar
Ministerie in Brussel heeft tevens schade toegebracht aan het vertrouwen van de
Europese collega-diensten en de werking van het Schengen Informatie Systeem
(SIS).

Dat is een onvergeeflijke fout. Ik ben niet diegene die hier tuchtrecht of
strafrecht spreekt maar ik kan mij zo voorstellen dat de betrokken magistraat en
zijn team naar Belgisch recht misschien in aanmerking komen voor vervolging op
grond van art. 422bis Belgisch Strafwetboek waarin schuldig verzuim beschreven
staat en strafbaar is gesteld. Tuchtrechtelijk hoeft het laatste woord hier ook
nog niet over gesproken zijn. Als mij dit zou overkomen, zou ik direct ontslag
nemen en ik zou echt niemand meer onder ogen durven komen uit schaamte.

Arrestaties in Spanje, Spaanse politie en justitie laten
niet met zich sollen

Door heel Europa zijn de politiediensten uiterst alert. De meeste agenten willen
niets liever dan echte boeven pakken. In de afgelopen dagen (20 oktober) werden
in de omgeving van Barcelona, Granada en Madrid vier verdachten aangehouden, 3
mannen, en iets wat zich in een stoffen vuilniszak voortbewoog en wellicht
aangeduid kan worden als een vrouwmens op verdenking van betrokkenheid bij het
voorbereiden van een terroristisch misdrijf dan wel lidmaatschap van een
jihadistische organisatie en de verspreiding van jihadistisch gedachtegoed. Ze
zouden het herstel van het kalifaat El Andalus voor ogen hebben gehad.

Het onderzoek tegen de verdachten liep reeds sinds vorig jaar en de arrestatie
werden uitgevoerd op verzoek van het Audiencia Nacional, dat in feite het
Landelijke Parket is in Spanje.

De nieuwsvoorziening in Europa is zo slecht, dat dit belangrijke nieuws inzake de
bestrijding van terrorisme niet eens of amper in het noorden van Europa
waaronder Nederland de headlines haalde, en dat in een tijd waarin we echt wel
wat goed nieuws kunnen gebruiken.

De aanwezigheid van politie op straat in in Spanje, bijvoorbeeld bij lokale
feesten en evenementen duidelijker en zichtbaarder dan anders. Je merkt dat de
Spaanse politiediensten veel scherper zijn zonder overspannen te reageren.
Waarom het in Spanje de terreurdreiging wellicht beter aangepakt wordt dan
elders? Spanjaarden zijn trots op hun grondwet, daar moet je gewoon niet aan
tornen, want dan heb je een probleem. Spanjaarden zijn een trots volk en laten
gewoon niet met zich sollen. Natuurlijk is er in Spanje ook ongein. Maar haal
hier geen ongein uit, want als de Spaanse autoriteiten je in het vizier hebben,
dan ben je aan de beurt. Terrorisme wordt al helemaal niet gepikt en die aversie
stamt nog uit de tijd van de Baskische afscheidingsbeweging ETA.

Net zoals in Italië Malta en Griekenland is Spanje geografisch gezien de grens
met Noord-Afrika. Een regio waar veel verdachten van terroristische misdrijven
hun herkomst hebben. Ik herinner mij een bureau van de Guardia Civil op het
Canarische eiland La Palma met zicht op zee. Dat zicht moeten we behouden en
onze vrienden van de betrokken politiediensten ondersteunen waar nodig. In de
geest van artikel 42 lid 7 van het verdrag betreffende de Europese Unie, ook wel
het Verdrag van Lissabon genoemd kunnen we ons beter beschermen door steeds
nauwer met onze vrienden van de buitenlandse politiekorpsen samen te werken.

Er is sprake van agressie van andere mogendheden en organisaties die een gevaar
vormen voor de Europese veiligheid. Daar zijn we ons van bewust en hebben we
Frontex als Europees agentschap voor grensbewaking en kustwacht. Maar, wat was
er verwerkt in de beelden die de Spaanse Policia Nacional vrijgaf van de drie
invallen die zij deden…? Inderdaad ze lieten het logo van Europol zien en dat
duidt op het harde feit dat er sprake was van dat er wel coördinatie heeft
plaats gevonden op Europees niveau en dit via Den Haag waar het hoofdkwartier
van Europol zit. Het heeft er de schijn van dat de wereld van de Belgische
parketmagistraat niet groter was dan dat van zijn kantoor en dat Europol en
Eurojust (het faciliterend agentschap van de Europese Unie voor samenwerking
tussen de Openbaar Ministeries) slechts namen waren van bekenden waarmee hij
geen kennis had gemaakt. 

Met conclusie:

Waar een wil is, is een weg. Als je de weg kwijt bent heb je een probleem.