Door Peter-Vincent Schuld

Een klimaattop in Madrid, een Belgische socialistische ex-regeringsinformateur die vanaf 2023 geen bedrijfswagen meer op diesel wil zien, een over het paard getild labiel kind dat per zeilboot in Lissabon aankomt om vervolgens naar Madrid te gaan om de klimaattop te gaan bijwonen. Symbooltje hier, ideetje daar, ballonnetje oplaten zus, waandenken zo. Dogmatische gedrochten. Maar was als waandenken en dogma’s geïnstitutionaliseerd worden?

Vandaag kwam de Europese Commissie met haar klimaatplannen, later deze week vergaderen de Europese Staats- en regeringsleiders over de plannen van de nieuwe Europese Commissie. Eerder lekten er al plannen uit. Op basis daarvan schreven we dit onderstaand stuk.

Niet de inwoners van de landen van de Europese Unie verwijderen zich van elkaar. Een Vlaming zal de zelfde beleefdheid betrachten als een Zweed als deze in een andere EU-lidstaat is. Nee is er is een onderhuidse revolte tegen de arrogantie en het waandenken tegen de lieden die de Europese zitjes bekleden. Niemand van ons, weldenkende en beschaafde mensen, wil ooit nog een oorlog tegen elkaar.

Samen optrekken tegen criminaliteit? Geen Europees burger die daar moeite mee heeft. Samen de grenzen beschermen? Geen Europees burger die daar moeite mee heeft.

Samen de burger uitknijpen en maatregelen opleggen die de Europese burger verder doet verstikken? Daar heeft de Europese burger moeite mee.

Zonder oponthoud makkelijk door Europa reizen? Daar heeft de Europese burger alleen maar het gemak van. Dat er collectief een groene ideologie opgelegd wordt, daar heeft de Europese burger moeite mee, en terecht.

Nee, het idee van een Europese Unie was en is helemaal niet zo slecht. Maar er is een bende van gemaakt op kosten van de Europese belastingbetaler. Ook daar heeft de burger moeite mee, en ook dat is terecht.

Misschien moeten we naar een heel andere financieringsvorm van de overheid in plaats van directe en indirecte belastingen. Maar dat is een heel ander verhaal, daar gaan we het in dit stuk nu niet verder op in.

Terug naar de collectieve waan van nu.

Normale beschaafde mensen ruimen hun rommel op en vervuilen hun omgeving niet. Alhoewel, als je her rond om je heen kijkt, je toch afvraagt hoe mensen in hun eigen leefomgeving er zo’n bende van kunnen maken.

Maar dan dient zich de vraag aan wat wel of geen vervuiling is en hoeverre de klimaatproblematiek niet verworden is tot een ideologie die tot bestuurlijke waanzin leidt. Het zich van de kudde afkerend zwarte schaap in de persoon van uw redacteur gaat eens kijken wat er loos is en begeeft zich tussen andere spreekwoordelijke schapen die de kudde niet meer kunnen of willen volgen.

Als we de geschiedenis van Europa bekijken was het eeuwen lang de ene oorlog na de andere.Nee, we spreken niet alleen over de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Op amper 31 kilometer van het Brussels Europees kwartier verloor de Franse keizer en grootmachtdenker Napoleon het van de Britten na de slag bij Waterloo.

Ik rijd van het herdenkingspunt in Waterloo (eigenlijk Eigenbrakel) naar de Europese Commissie in Brussel om de korte afstand gewaar te worden. Een weg die ik door Sint Genesius Rode, Waterloo, Ukkel en Elsene afleg om uiteindelijk aan de Wetstraat aan te komen om nog eens de sfeer van de Europese wijk op te snuiven.

Ontelbare Europese ambtenaren lopen langs elkaar heen, en ik trek de vergelijking hoe de Europese beleidsmakers langs de burgers lopen, gekleed in (mantel)pak wat niet meer dan een harnas is waar de wensen van de burgers niet doorheen kunnen penetreren.

Een ideologisch harnas zonder vlag, vaandel of spandoek, maar een ideologie die in menig mens zijn hoofd komt te zitten door manipulatieve propaganda. Ver weg van de democratische beginselen van de rechtsstaten waarvan de Europese Commissie zegt deze zo graag te willen beschermen.

Maar het almachtig denken van de nieuw aangetreden Europese Commissie stuurt aan op een eigen Waterloo en het Waterloo van de Europese samenwerking. De redelijkheid en het gezond verstand verslagen achterblijvend.

Een Waterloo waar de ideologie van het vandaag door de Europese Commissie gepresenteerde “Green Deal” het lijkt te gaan winnen. Waar thans het symbool van de beschermende adelaar kijkt naar de heuvel waarop de leeuw in Waterloo staat. Maar helaas lijkt de groene aasgier de plaats van de beschermende adelaar te willen innemen.

De grondleggers van wat vandaag de Europese Unie is, zouden zich omdraaien in hun graven als ze zagen wat de Europese Commissie vandaag van plan is om er van te gaan brouwen. De facto een Europa waar een groene ideologie centraal staat en niet de primaire belangen van de burgers.

Waarbij de ingezetenen van de Europese Unie een schuldgevoel wordt aangepraat als zij het vliegtuig nemen of met hun dieseltje een paar kilometers rijden.

Voor hen die het zich niet aan laten praten volgt er straf middels gebiedsverboden voor auto’s en hoge belastingen op het gebruik van brandstoffen en dito verbruikende voertuigen. Ontmoedigen heet dat, ik noem het veroordelen zonder tussenkomst van een rechter. Of gaan we misschien toch collectief aan de verbrandingsmotoren op algenderivaten?

Is dit het Europa dat we ooit voor ogen hadden? Het antwoord is eenvoudig weg “nee”. We zouden geen oorlog meer met elkaar voeren, we zouden makkelijk van het ene land naar het andere land gaan reizen en verblijven zonder restricties. Maar heffingen op verplaatsingsmiddelen bevorderen niet echt het “met elkaar kennis maken” en in elkaars landen verblijven. Wellicht honderden euro’s meer betalen omdat je met je gezin gezellig op vakantie wil naar Frankrijk, Spanje, Griekenland of Zweden?

Nee daar houdt het niet op. De plannen van de Europese Commissie en met name deze van Frans Timmermans gaan veel verder en dreigen gevoelens van welbehagen maar ook de economie stuk te slaan.

Het is onbegrijpelijk dat de raad van staats- en regeringsleiders en het Europees Parlement de Europese Commissie niet afstopt en tot de orde roept. De tegenstrijdigheid van het voorgenomen beleid is van dien aard dat het aardig begint te rieken naar flessentrekkerij, overheids-oplichting, misleiding, despoterij en wanbestuur.

Moet daarom de hele Europese Unie dan maar opgedoekt worden? Dat is de zelfde vraag of we een land met provincies moeten opdoeken. Nee, het moet anders, en heel snel, want het draagvlak voor Europa begint in hoog tempo af te kalven.

Een ding is reeds duidelijk; nog voordat de Europese Commissie in haar nieuwe samenstelling goed aan het werk was gegaan, hebben de nieuwe commissievoorzitter Ursula von der Leyen en vice-voorzitter Frans Timmermans al overduidelijk laten blijken dat ze geen enkele voeling hebben met wat er onder de burgers van de lidstaten leeft en dat de groene ideologie al heiligmakend door de strotten van de burgers en het bedrijfsleven moet worden geduwd.

Onder veel Europeanen was het “Europees idee” van vandaag al niet populair. “Brussel legt haar wil op”, “Brussel is ondemocratisch”. Je kunt de burger geen ongelijk geven in haar morren tegen de drammerigheid vanuit “Bruxelles”.

De primaire behoeften van de burger zijn veiligheid, vrijheid, stabiliteit en enige welvaart. Deze vier uitgangspunten zijn nu net de pilaren waarop de grondleggers de Europese Unie hebben gebouwd.

Als aan die wensen voldaan is kan men zich pas gaan bezighouden met andere thema’s en dat nog in een vorm die aansluit bij de beleving van de kiezer die zich niet heeft kunnen mengen in de samenstelling van de Europese Commissie.

Ik vermoed dat de grondleggers van weleer zich thans om zouden draaien in hun graven als ze zien wat Von der Leyen en zeker Frans Timmermans in zijn tweede termijn als vice-voorzitter van de Europese Commissie er thans van aan het brouwen zijn.

Is er veiligheid in Europa?

Nee,
de instroom van migranten met dubieuze motieven zorgt voor overuren bij
de politie en inlichtingendiensten. Kostprijs? Niet te schatten.

Is er vrijheid in Europa? Beperkt!

Met de opmars van de groene dictatuur, censuurgiganten als Facebook, de politieke correctheid, het misbruik van anti-discriminatiewetgeving en zeker niet in de laatste plaats de opkomst van de harde islam, is deze vrijheid ook verder onder druk komen te staan.

Is er stabiliteit in Europa? Nee!

We maken ruzie met de Russen, Europa knuffelt met het staatsterreurbewind van Iran en weet niet hoe met Amerikaanse president Donald Trump om te gaan.

Om over de interne verdeeldheid nog maar te zwijgen. Niet alleen het armere deel van Europa kreunt onder de regelzucht vanuit Brussel en als de plannen van de nieuwe Europese Commissie waarheid worden dan is in ieder geval 1 ding erg duidelijk.  Dat is dat het sociaal gezicht van Frans Timmermans, welke hij zo graag vertoonde voorafgaande aan de Europese Verkiezingen als “duwer” van de socialisten in Europa een wel heel erg vals masker is.

Is
Timmermans de nieuwe Stalin of Lenin van het vrije Europa? Hij zou
misschien wel willen. De landen in het oosten van Europa hebben slechte
herinneringen aan deze voormalige Sovjet-dictators.

Gelukkig hebben de Visegrad-landen, een permanent samenwerkingsverband tussen Polen, Hongarije, Tsjechië en Slowakije dat weten te voorkomen door het kandidaat voorzitterschap van Timmermans voor de Europese Commissie tijdig te blokkeren zodat Timmermans niet kon uitgroeien tot een absolute Europese potentaat.

De electoraal rechts-libertijnse tendens in Europa is niet terug te vinden in de samenstelling en de doelstellingen van de nieuwe Europese Commissie waardoor de Europese Unie niet alleen op ramkoers is komen te liggen met een deel van haar eigen lidstaten, maar voornamelijk met een aanzienlijk deel van haar ingezetenen.

De benoemingspolitiek door het naar voren schuiven van poppetjes die door het Europees Parlement al dan niet bekwaam en zwaar genoeg bevonden worden om een functie in de Europese Commissie te bekleden
is een kwestie van achterkamertjes, onderhandelen en zonder enige rechtstreekse invloed van de burger.

Maar misschien is het maar goed dat Frans Timmermans niet rechtstreeks door voornamelijk de Zuid-Europese kiezer is gekozen. Je zal je toch voor je hoofd slaan als je een wolf in schaapskleren een politiek mandaat geeft. Je zou het jezelf toch niet vergeven? Nederland kan weer de geschiedenis ingaan als leverancier van een dubieus blatend politiek product. Nog voordat de nieuwe Europese Commissie van start ging hing er al een tijdje boven de ingang van het tweede gebouw van de Europese Commissie genaamd Charlemagne (Keizer Karel de Grote)  een groot billboard waar de klimaatpropagandamachine op kosten van de belastingbetaler weer volop draait. Het gaat om groen, groener, groenst zonder zich af te vragen of deze ideologie wel gebaseerd is op absolute realiteit.

Immers de uitgangspunten die in Brussel ter hand genomen zijn kennen wel erg veel variabelen waarop de voorgenomen wet- en regelgeving inzake het klimaat en het milieu gebaseerd zijn.

De circulaire economie is net zoals het klimaat een dogma geworden en de regelgeving daaromtrent een serie van mantra’s waarbij vooral geen kritische vragen gesteld mogen worden. Misschien wordt het tijd voor een tweede klaagmuur, maar dan in Brussel.

Moet Brussel dan maar van de kaart geveegd worden? Moet de EU ophouden te bestaan? Met blindgangers gelijk de huidige bestuurders zou je voor minder het hele circus opdoeken, maar er is een sterke maar.
Het is wel door de landen van de Visegrad-groep dat Frans Timmermans niet het voorzitterschap van de Europese Commissie heeft gekregen en dus dat er een socialist aan het ultieme roer kwam te staan. Het is door de Visegrad-landen dat het migratiethema hard op tafel blijft liggen. Met andere woorden de kritiek die veel Nederlanders en Belgen hebben op de omgang met het thema migratie wordt niet gehoord in Den Haag of Brussel, maar wel in Boedapest, Warschau, Praag en Bratislava. Dat zegt u misschien niets, maar u moet het vergelijken dat andere landen, naast de zorgen voor de situatie in eigen land  zich ernstige zorgen maken over het welzijn van de burgers in Nederland en België en dus hun invloed voor zover mogelijk uitoefenen om de belangen van de burgers, ook die in Nederland en België te beschermen.

Zou er dan toch iets waar zijn van het sprookje dat de “wijzen uit het oosten kwamen”. In Oost-Europa bestaat er mede omwille van de jonge democratieën en het feit dat het historisch besef (ten gevolge van beter geschiedenisonderwijs) een uiterst scherp beeld van hoe de wereld in elkaar steekt. De toetreding van Oost-Europese landen tot de Unie heeft wat dat betreft een verdere afkalving van het historisch bewustzijn, waaraan West-Europa onderhevig is, op een aardige manier de rem er op weten te zetten. Wat dat betreft mogen we blij zijn dat de Europese Unie mede bestaat uit landen als Polen, Tsjechië en Hongarije.

Zoals de Polen Breda hebben bevrijd van de bezetter tijdens de Tweede Wereldoorlog zullen uiteindelijk de maatschappelijke realiteitszin en beschaving in Nederland en België ook weer door de Oost-Europeanen bijgebracht en aangeleerd worden, tot voor kort eveneens gesteund door Oostenrijk dat historisch gezien nauw verwant is aan Hongarije.

Wie bijvoorbeeld door Praag loopt bemerkt een oude rijke culturele erfenis die niet weg is uit de genen van de mensen die zijn voorzien van een dosis vrijzinnigheid die zich niet laat inperken door politieke correctheid.Denk aan de schrijver Kafka, maar denk ook aan de schrijver-dissident en latere president Vaclav Havel, die, eeuwig genietend van zijn sigaretje dacht, overdacht en niet te beroerd was om op te staan tegen onrecht en beperking van de individuele vrijheden ten tijde van de communistische overheersing.

Vanuit die optiek is de anti-Europese slogan EUSSR (een samenvoeging van EU en de USSR- zoals de Sovjet Unie formeel werd aangeduid) niet geheel uit de lucht gegrepen.

Het handelen van Frans Timmermans over de afgelopen jaren afgemeten, in de absolute wetenschap verkerende dat Timmermans lange tijd in Rusland heeft gewoond en gewerkt, sluit ik niet uit dat hij in zijn denken opteert voor een postcommunistische planeconomie in aangepaste vorm en in een modernistisch jasje.

Socialist Timmermans is wellicht geïnspireerd door het socialistisch denken van de laatste Sovjet president Michael Gorbatsjov, die het liefste geheel Europa een sociaaldemocratische zou smaak  hebben gegeven zoals collega Syp Wynia in een recente column in andere bewoordingen reeds concludeerde.

Saillant
detail is dat de socialist Gorbatsjov grondlegger is geweest van de
milieuorganisatie Green Cross International, dat gevestigd is in Geneve
en zich thans bezighoudt met de klimaatpolitiek en de klimaatlobby.

Maar heel erg veel burgers vinden sociaaldemocratie c.q. socialisme betuttelend en ziekelijk nivellerend.

Frans
Timmermans laat zich bijstaan door secondant annex “vleugeladjudant” in
de persoon van  oud Greenpeace-voorman en oud PvdA-fractievoorzitter
Diederik Samsom met wie ik samen met een aantal andere parlementariërs
en een bevoegde bewindsman ooit een klimaattop met het voormalig
regeringsvliegtuig,  de PH-KBX  bezocht in Montreal.

In de uitgelekte plannen van Timmermans en secondant Samson zou zijn opgetekend dat het transport over de weg met driekwart zou moeten worden teruggebracht.

Hoe je het ook went of keert, dit komt er op neer dat je de wegtransportsector gaat decimeren. Wat is daarvan het gevolg? Talloze ontslagen en kapitaalsvernietiging. Ontslagen in de transportsector, ontslagen bij de productie van vrachtwagens, ontslagen bij de distributiecentra.

Op de korte termijn kunnen zelfs de banken besluiten, in afwachting van Europees beleid de financiering van transportfirma’s als “te risicovol” te beschouwen. Immers banken zijn ook geen filantropische instellingen. Lopende kredieten vroegtijdig staken? Weer portefeuilles met slechte kredieten? Weer een bankencrisis? Met een historisch laag staande rente neemt ook de financiële ruimte van banken af in een sector waar rente het verdienmodel is.

De golf van ontslagen die op deze bedachte maatregel zal volgen zal ook keihard de landen treffen die een lagere beloning voor chauffeurs kennen. Dat zijn niet alleen landen als Polen, Bulgarije en Roemenië, maar ook landen als Portugal en Spanje met beiden een aanzienlijke transportsector.

Of wilt u wachten tot de sinaasappelen zo vergaan zijn dat ze uit zichzelf, al dan niet geholpen door maden en andere insecten naar de schappen van onze winkels komen zetten?

Aan de andere kant zet Europa ruim de deuren open voor import van fruit en andere producten uit landen als Kenia, Zuid-Afrika en Marokko. Deze worden vaak per vliegtuig vervoerd. Een klimaatdiscrepantie?

Facts Found sprak met een fruitteler in de buurt van het Spaanse Murcia, die furieus wordt als we spreken over het beleid van de Europese Commissie op diverse terreinen.  Hij fulmineert als volgt “Wij moeten ons houden aan talloze regels inzake het gebruik van pesticiden en productveredeling, terwijl buiten de landbouwers buiten de EU deze strenge regels niet volgen en bovendien hun producten ver onder de prijs leveren, wij, Spaanse telers worden om zeep geholpen door Europa”.

De boosheid
van burgers en bedrijfsleven tegen de Europese commissie blijft dus niet
beperkt tot Nederland, België en de Brexiteers uit het Verenigd
Koninkrijk. De weerstand tegen “Europa” is de dus Europa-breed, en zie
daar de paradox, Europa keert zich tegen Europa of beter gezegd tegen de
Europese Instellingen en met name de Europese Commissie.

Wat leert ons dit?  Europeanen willen maar al te graag onderling een sterke band, handelsverdragen. Ze willen intens met elkaar samenwerken en ze zijn verenigd in afkeer tegen de bureaucratische dassen en pakken in Brussel.

Vertegenwoordigen de Europese Instellingen in Brussel nog wel het belang van de burger en het bedrijfsleven?

Vormt
Brussel nog wel feitelijk het “hart” van Europa. Gelet op de boosheid
onder de bevolking het het bedrijfsleven lijkt het eerder dat Brussel
niet langer het hart maar de anus is van Europa

Deze boosheid zal in de komende tijd alleen nog maar gaan toenemen met de klimaatplannen van Frans Timmermans.

Massaontslagen
en vervolgens door indirecte belastingen duurder wordende producten
voor consumentenproducten als etenswaren en verbruiksgoederen.

Het is niet alleen niet uit te sluiten, het lijkt eerder een logisch gevolg. Hoe help je het huishoudboekje van een gezin om zeep. Waar is het zogenaamde sociaal gezicht van mijnheer Timmermans nu? 

Dit voorgenomen beleid houdt de mogelijkheid in dat dit beleid in meest letterlijke zin voor dood en verderf zal zorgen.

We
keren even terug naar de kredietcrisis in Griekenland, waar de
bevolking de broeksriem nog verder moest aanhalen wegens stervenshoge
belastingen en de onbetaalbaarheid van het dagelijks leven.

Gevolg?

Een oneindig lange reeks aan zelfdodingen. Vluchten in de drank en oplaaien van huiselijk geweld. Karina Schouten vanuit Athene; “Een man sterft, de begrafenisondernemer wordt gebeld en laat het stoffelijk overschot van de man liggen omdat er geen financiële arrangementen kunnen worden gemaakt”.

U moet weten dat in landen als Polen en Bulgarije de alcohol rijkelijk vloeit. U moet weten dat in Spanje en Portugal het huiselijk geweld dermate vormen heeft aangenomen dat de overheid intensief campagne voert tegen dit geweld. U moet weten dat de politie en justitie in Spanje en Portugal hard optreden tegen huiselijk geweld en vrouwenmishandeling.

Tel de huiselijke gevolgen van afgelopen kredietcrisis, de huidige slechte economische toestand in delen van Spanje en de huiselijke gevolgen van de voorgenomen maatregelen van de Europese Commissie bij elkaar op en dan weet u dat dit in de praktijk gaat leiden tot verschrikkelijke toestanden. Meer werkeloosheid, meer huiselijke problemen, meer huiselijk geweld.

Het lijkt dat op een af andere manier dit niet wil doordringen tot de “botte hersens” van Frans Timmermans en de zijnen.

Waar kennen we dit soort praktijken van? Inderdaad de communistische Sovjet-tijd waar de ideologie voor ging op het individuele belang van de burger.

Maar de tegenstrijdigheid houdt hier niet op. Timmermans zegt dat het vervoer over de weg overgenomen dient te worden door het vervoer over water en via het spoor. Is er onderzoek gedaan of een druk vaarverkeer over de Rijn en de Donau wel mogelijk is?

Je kunt wel wat schreeuwen, maar kijk eerst eens naar de haalbaarheid. We gaan verder. Als we over het transport van Zuid-Europa naar Noord-Europa spreken zitten we met hoogteverschillen op diverse vaarroutes bijvoorbeeld een aantal vaarroutes van België naar Frankrijk. 

Die worden nu overbrugd door een serie oude scheepsliften en een moderne 20 jaar jonge scheepslift in Strepy-Thieu.  Kunnen deze scheepsliften de densiteit van het transport wel aan? Zie de foto’s en oordeel zelf. De groene ideologie gaat voor de realiteit.

Het spoor. Vanuit diverse havens worden de vrachttreinen geladen om per spoor de goederen overal en nergens af te leveren. Maar het is absurd om te denken dat je voor elk bedrijf een goederenspoor kunt aanleggen. Hoeveel geld moet er geïnvesteerd worden in nieuwe spoorinfrastructuren?

Wordt het geld wel terugverdiend? Of zijn hiervoor de miljardenopbrengsten van voorgenomen nieuwe belastingen voor bedoeld. Deze dinsdag werd bekend dat in Nederland de ondergrond van de rails niet geschikt zou zijn voor het vervoer van vollere passagierstreinen, laat staan voor zwaar vrachtvervoer.

Over het Belgisch spoor gaan we het nog maar niet hebben, dit is op menig traject zo deplorabel als een Ikea-kast.

Of gaan we een loopje nemen met de veiligheid van mensen ten faveure van de Groene Heilstaat?

Hoge snelheidstreinen voor het passagiersvervoer binnen Europa, de Thalys, de TGV, de hogesnelheidslijn in Spanje, allemaal prachtig, maar het grote aantal dagelijkse verplaatsingen binnen Europa vereist vliegverkeer.

Snelheid en efficiëntie, niet de wachtrijendoctrine zoals we die kenden voor de winkels in de oude Sovjet-Unie. “Delivery on demand” voor bedrijfsleven en particulier. Zo is onze economie en ons leven ingericht.De klok collectief proberen terug te draaien is proberen om van een hunebed een comfortabel matras te maken.

OK, we gaan even naar platte land in Roemenië, naar Pitesti en omgeving.  Zie daar, daar zien we die we het paard en de wagen nog.
Maar aldaar gaat het leven een stuk langzamer dan in het verstedelijkt Europa.

en op amper een paar kilometer van waar paard en wagen rijdt worden de fossiele brandstoffen geraffineerd om de energie van de snelle verplaatsingen te kunnen faciliteren.

De Nederlandse transportsector heeft altijd als slogan gehad “zonder transport staat alles stil” en dat is 1 op 1 een feit. Zelfs al zouden bestuurders het voor elkaar krijgen om een transporttransitie af te dwingen, dan zal er een geruime tijd sprake zijn van transportstagnaties met ernstige schade voor de economie.

Maar hier weer opnieuw tegengesteld beleid van de Europese Commissie. Men kent de zogeheten structuurfondsen waaronder het fonds voor regionale ontwikkeling. Ik rijd vanuit Portugal richting Spanje, ik neem de mij bekende afslag om via het dorpje Vilar Formosa de grens met Spanje over te steken.

Ik zie dat de snelweg aanstonds doorgaand is. Toch maar even een kijkje nemen. Ik rijd de grens over en zie links van mij in een zijstraat en in de verte een bord waarop aangeduid wordt welke werken er uitgevoerd worden en ik zie op het bord de Europese vlag afgebeeld staan. In dat soort gevallen weet je zeker dat er een overboeking vanuit Brussel heeft plaatsgevonden.

Met Spaans geld en met middelen uit Brussel is de aanleg betaald van een stuk autosnelweg op de grens tussen Portugal en Spanje op Spaans grondgebied. Deze weg ontziet Portugese grensdorpje Vilar Formosa en het Spaanse grensplaatsje Fuentes de Oñora  van het aanhoudend zwaar (vracht)verkeer.

Op zich een heel nobel project. De grensdorpjes worden ontlast van zwaar verkeer. Tegelijkertijd draaide het dorpje deels op de inkomsten uit het grensverkeer. Hotelletjes, tankstations, drank, sigaretten, u kent het wel. Maar nu kan het verkeer doorrijden zonder de uitlaatgassen in het dorpje zelf achter te laten.

Hier werd de infrastructuur voor wegtransport mede gefinancierd door Europees geld. Iets waar het transitverkeer, ook dat vanuit en naar Nederland en België profijt van heeft. Want nogmaals, we drijven handel met elkaar.

Als de klimaatplannen van Timmermans en consorten daadwerkelijk doorgang vinden, zou dit geen belemmering betekenen voor de onderlinge handel? In ieder geval wordt het transport duurder en dat gaan u en ik weer gezellig betalen.

Alhoewel het Portugese Vilar Formosa een alleraardigst pittoresk stationnetje kent en de spoorverbinding La Línea de la Beira Alta een oude internationale verbinding is tussen de Portugese universiteitsstad Coimbra en de Spaande grens zitten aan deze verbinding ook wat haken en ogen als het op intensief gebruik van het spoor aankomt 

De spoorverbinding werd in 1882 in gebruik genomen. De sporen zijn vernieuwd in de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw. Ja, de spoorverbinding was bij de besluitvoering tot aanleg in 1876 bedoeld voor het vervoer van passagiers en vracht omdat er langs de verbinding die parallel loopt aan de Mondego rivier, maar kent het grotendeels enkelspoor de capaciteit voor grootschaliger goederenvervoer? Dat is nog maar zeer de vraag.

De Portugese autosnelwegen, kennen een naar verhouding hoge tolheffing door de exploitanten. Wegen veelal aangelegd met Europees geld, zelfs vlak voor de grens met Spanje zegt het tolkastje in de auto “biep” wat voor een tiental jaar terug niet het geval was.

Tja, dat tolkastje houdt opeens in Spanje op met “biepen”. Wat is feitelijk het geval? De Spaanse regering is op tal van wegen de tolheffing aan het afschaffen wegens “te elitair”. In Portugal daarentegen zijn er talloze wegen met Europees geld aangelegd waaronder de verbinding van Lissabon naar de Algarve waarop bijna geen kat rijdt.

Verhoudingsgewijs zijn de toltarieven gemeten naar het inkomen veel te hoog en dus kiezen de Portugezen veelal voor de secundaire wegen.
Moet daarboven op ook nog eens een kilometerheffing komen, geïnitieerd door Brussel?

Tolwegen ik heb ze overal gezien. Ze zijn zo oud als “Methusalem”.  In Duitsland wordt het vrachtverkeer met “Maut” belast, in België moet je als trucker een Viapass hebben geïnstalleerd.

Zelfs in Zuid-Korea ontkwam ik niet aan tolheffing op weg van het vliegveld naar de hoofdstad Seoul. Alles went, maar heffing op heffing? Is dat nog wel rechtmatig? Is dat nog wel billijk en redelijk? Brandstof kent al accijnzen, motorvoertuigen kennen een jaarlijkse belasting, milieustickers,  tolwegen en dan nog een kilometerheffing vanwege het klimaat?. En weer wordt er een apparaat gecreëerd dat alles moet controleren. Moderne werkverschaffing? Wat is het netto resultaat?

Dat het netto resultaat het financieren van allerhande nuttige of onnuttige initiatieven is wordt mij als heel snel duidelijk. Ik rijd nog maar weer eens door Portugal. Ik rijd het plaatje Aljezur uit om de snelweg richting Lissabon te pakken. Op de rotonde, voor de brug die ik onderdoor moet passeren om op de snelweg te komen valt mij een groot bord op. Investering in vernieuwing van een spoorverbinding tussen Lissabon en de Algarve. Het bord is verweerd. Het gras er omheen dor. Niks te zien van enige bouwactiviteit. Wel dat het Europees Cohesie Fonds een fikse duit in het zakje heeft gedaan, 80 % van de totale investering. Mis ik iets? Wat is hier gebeurd? Veel en niet veel, maar ik zie geen enkel stukje “verse rails”.

Wat is zou mijnheer Timmermans hier van plan zijn? Spoor toveren en nog eens de buidel opentrekken? Het wordt nog “grappiger” in het Portugese Monchique. Ik kijk een rustig rond en mijn oog valt op de onderkant van een afvalcontainer bedoeld voor plastic afval.
Kortweg staat er onder op de container “gescheiden ophalen van afval ter recycling medegefinancierd door ….’de Europese Unie”.

Dus toch, die circulaire economie kan dus alleen bestaan wanneer er subsidies voor gegeven worden. Is het gewoon niet economischer om afval met de geringst mogelijke uitstoot ongescheiden met uitzondering van metalen, te verbranden?

Hoeveel verplaatsingen van vuilophaling scheelt dat? Wat is het nettoresultaat van afvalscheiding?

Wint de ideologie het hier weer van de economische realiteit van vraag en aanbod of zijn we via een slinkse manier overheidssteun aan het verstrekken aan afvalreuzen zoals Suez die het na verwerking weer doorverkopen?. En dan te weten dat verwerking en sortering ook energie kost en het vervolgens verplaatsen van afval naar de eindgebruiker, of deze nu in het land zelf, Turkije of China zit, ook de nodige “stookkosten” met zich teweeg brengen. Het sprookje doorprikt zichzelf.

Ik rijd wat in noordelijke richting in Portugal en kom terecht in mijn oude woonplaats Grandola. Ik rijd even via een “verlaten” sluipweggetje naar de plek toe waar ik gewoond heb. Gescheiden afval? Welnee, alleen een grote bende voor, in en naast de container. Mis ik weer iets?

LEES VERDER ONDER DE FOTO’S

Op mijn eeuwige zoektocht naar feiten beland ik aan de Spaanse Oostkust, om precies te zijn in Guardamar. Ik neem plaats op een plastic stoeltje bij een strandtentje. Voor mij vallen blauwe afvalbakken op het strand op. Neergezet door de Valenciaanse gemeenschap. Je kunt er alles ingooien, glas, blikjes, bananenschillen, desnoods je schoonmoeder als je haar wat hebt ingekort.

De afvalbakken zijn mede betaald door…..De Europese Unie? Zie ik hier enig nut? Hier gebiedt de eerlijkheid mij wel vertellen dat langs de Spaanse Oostkust er diverse installaties zijn waar ongesorteerd afval na ophaling machinaal gescheiden wordt. Maar, da’s toch apart, parallel twee systemen van afvalophaling, gescheiden en ongesorteerd, wat je vaak veel tegenkomt in de buitengebieden.

In de buurt van Albatera rijd ik door ruraal Spanje. Vijf grote vuilcontainers op een rijtje. De helft ligt er in, de helft ligt er naast. Op twee meter afstand smeult illegaal gestort groenafval waar eveneens illegaal de fik in is gezet. De dader ligt op het kerkhof. Enkele dagen later, de containers zijn overvol, en weer ligt de helft er naast.

LEES VERDER ONDER DE FOTO’S

Opgeruimd wordt het niet. Afvalscheiding? Afvalinzameling? Ze zijn niet eens in staat afval in een container te gooien. Parels voor de zwijnen. Zou je niet beter eerst investeren in het schoonhouden van je omgeving in plaats van dogmatisch te gaan scheiden. Enkele dagen later rijd ik weer langs diezelfde containers, ditmaal bij avond. Ik ruik een brandgeur en stop. Even een kijkje nemen. Toevallig stopt en keert er een voertuig van de Ayunamento (de gemeente), ik loop op de man af en wijs hem op een aantal pallets en snoeihout dat ligt te smeulen en vraag hem of het naast de containers smijten van afval “normaal” is? In de ogen van de betrokken gemeenteambtenaar, een aimabele Spanjaard met het hart en het verstand op de juiste plaats, is normaal allerminst het geval. Maar het is wel een courante praktijk. Als hij mensen het ziet doen, doet hij aangifte bij de Policia Local. Zullen we met een paar duizend Euro die nu weggegeven worden aan allerhande symbolische initiatieven eens gewoon zorgen dat de zaak schoon gehouden wordt?

Maar zoals altijd, verbaast je niets meer. Enkele dagen later rijd ik vanuit het Spaanse Crevillent naar Catral. Aan de linkerkant van de weg, container voor het vuilnis, maar ernaast ligt volop puin, autobanden en andere troep. Wat zorgen we toch goed voor onze leefomgeving met de hulp van Brussel. De zelfde nacht brandden 2 van de 3 plastic containers af zo vernamen we.

Zullen we die kulverhalen vanuit de Europese Commissie eens gaan vertalen naar de realiteit?

De realiteit wordt al snel nog maar eens duidelijk. Ik rijd door het dorpje Rojales wat thans voor een aanzienlijk bewoond wordt door mensen uit Marokko en omgeving. De hoofddoek zit strak maar rond de container en verder in het lint bebouwde gehucht is het een rotzooi van ongekende vorm. Tot in de sluisjes van de kanalisatie van het laag gelegen en recentelijk ondergelopen gebied rond Rojales, de Veja Baja geheten is het een complete bende. Al het afval is er recentelijk gestort, immers na het onderlopen in afgelopen oktober is het vuilnis veelal weggehaald. Ik loop even door langs een paar gedumpte autostoelen, steek de weg over en wat zie ik, weer een project gefinancierd door de Europese Unie.

LEES VERDER ONDER DE FOTO’S

Het steekwoord is elektrisch rijden. In de armere landen van de EU zijn deze voertuigen voor een groot deel van de mensen niet te betalen. Oh in Spanje zie ik oplaadpalen staan bij de supermarktketens  Carrefour in Torrevieja en Elche, bij de supermarktketen Consum in Catral en Dolores en bij Ikea in Murcia. Eenzaam, verlaten, alleen, ongebruikt.

LEES VERDER ONDER DE FOTO’S

Nee, het dogma Green Deal van de Europese Commissie is er klaarblijkelijk eentje voor de bühne. Een sprookje, zoals dat je elektrische fiets automatisch opgeladen wordt als je het vehikkel tegen een lantaarnpaal of elektriciteitsmast zet.

Ik vraag me af of ik nu gek ben of dat ze in Brussel gek zijn. Ik vermoed dit keer het laatste.
Wie is er als Don Quichotte tegen windmolens aan het vechten? Europa of Europa?