Bernd Timmerman

Met een breed draagvlak is de klimaatwet gepresenteerd. Een compromis van de
kabinetspartijen (VVD, CDA, D66 en CU) met de drie linkse oppositiepartijen
(GroenLinks, PvdA en SP). Doel is om in 2050 Nederland klimaatneutraal te hebben
gemaakt. Een garantie voor de toekomst. Met alle elektriciteit op duurzame wijze
opgewekt. Over het hoe dan wel en de snelheid staat er niet.

Er zaten zeven trotse gezichten op de eerste rij wat ons deed denken aan de
dwergen en Sneeuwwitje waarbij de laatste natuurlijk de schoonheid van het
akkoord en een schone wereld symboliseert.

Nu heb je wel eens tv series waar een aflevering ineens een musical wordt. Het
praten is dan gedaan en er wordt volop gezongen.

De zeven Kamerleden stonden dan ook op en zongen in koor: ‘’Het hoofddoel is het
verminderen van de broeikasuitstoot met 95 procent in 2050 ten opzichte van
1990. Deze afspraak wordt wettelijk vastgelegd. Daarnaast is er een tussendoel;
het streven om in 2030 49 procent reductie te halen.’’

De tekst kreeg niet bij iedereen de handen op elkaar. Temeer daar gelijk geroepen
werd, uit morele torens, dat de klimaatdoelen niet wettelijk afdwingbaar zijn.
Niet zo raar want deze wet is een compromis. Misschien meer een intentie dan een
keiharde wet, maar toch mag je er een etiket van een succesvolle onderhandeling
opplakken.

Ook omdat er een jaarlijkse Klimaatdag komt in het parlement. Een te benoemen
CO2-verantwoordingsdag om te oordelen of Nederland nog op koers ligt. Iedere
vierde donderdag van oktober reizen wij zo naar de toekomst om in Den Haag te
zien of het wat gaat uithalen dit ‘’7 dwergen compromis’’.

Zo niet, dan komen er aanvullende afspraken. Dus zo vrijblijvend is het nou ook
weer niet.

Want de geboorte van iedere vijf jaar een prinsjes-Klimaatplan is in zicht. Het
kabinet moet dit doen om te laten zien hoe de energietransitie zich de komende
jaren ontwikkelt en welke economische invloed de maatregelen hebben.

Met in 2050 zo waar een 100 % CO2 neutrale elektriciteitsproductie, geen
hernieuwbare energie maar wel een flinke stap alweer naar voren.

De kritiek van de kleine oppositiepartijen op de 7 vrolijke politieke lieden is
dan misschien ook niet geheel terecht maar ook niet altijd onterecht.

De zichzelf tot koningin uitgeroepen hebbende fractieleider van de PvdD blijft
dikwijls te vaak een boze stappende stiefmoeder van de groene politiek spelen,
terwijl zij uit en in en in en uit het vliegtuig stapt op verre reizen om
zichzelf te presenteren als Vegan Verlosser langs de compromisloze zijlijn van
kritiek in meervoud. Heeft de Koningin van de PvdD gelijk?

De Zeven stonden namelijk niet op van de eerste rij om in koor te zingen:

He ho he ho Het werk is weer gedaan ‘t

Is tijd om weer naar huis te gaan

He ho he ho

He ho he ho he ho

De dag is weer voorbij

En daarom zingen wij nu blij He ho he ho

Er was wel een trotse jonge Klaver met naast hem een vaderlijke Asscher, met de 5
andere die ook glimlachten en deze klimaatwet is niet de ‘’meest ambitieuze van
de hele wereld’’, maar het kan slechter, veel slechter. Niets doen bijvoorbeeld.

Het had beter gekund, veel beter en daarom zit er in de kritiek uit de Toren wel
iets van gelijk. Echter altijd boos zijn als stiefmoeder van het milieu op
sneeuwwitjes en dwergen die ook maar hun best doen gaat het klimaat zeker niet
redden.

Het is geen historische wet, wel een noodzakelijke, en Nederland stapt in de
voetsporen van andere landen die al zo’n wet hebben. Het Verenigd Koninkrijk was
in 2008 het eerste land dat zo’n wet heeft ingevoerd. Ook Zweden, Noorwegen,
Denemarken, Finland, Frankrijk en Mexico hebben er één. We zijn nummer acht,
daar mag je ook wel een beetje trots op zijn.

Vaak lopen sprookjes nog best wel goed af. Een regenboogcoalitie die een
klimaatwet afsluit is beter dan een boze koningin – stiefmoeder met veel
onverschillige burgers die keer op keer met veel geluid door regenbogen
heenvliegen. De klimaatwet verdient een kans.

“Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is de duurzaamste in het land?”, maar
het werk moet wel gewoon worden gedaan.