Door Bernd Timmerman

Ik wens geen dier een offerdood,
ik wens geen vrouw een boerka.

Bem ik dan anti-migranten en anti-islam?

Ben je ergens tegen als je juist voor specifieke
waarden en normen staat?

Ik wens trouwens veel meer.
Maak u geen zorgen.

Er is veel, heel veel op de wereld
aan te merken:

armoede,
discriminiatie, racisme, dierenleed, huiselijk geweld, ongelijkheid,
seksisme, natuur- en milieuvernietiging, uitsterven van soorten, moderne
slavernij, speciesisme, misdaad, sociaal-economische tweedeling,
polarisatie, kinder- ouder- dieren- mannen-vrouwenmishandeling,
eenzaamheid, klimaatverandering, intensieve veehouderij,  mensenhandel,
sociaal-maatschappelijke problemen, sociale uitsluiting, dak- en
thuislozen, analfabetisme en noem maar op.

Ik wens dat bovenstaande problemen verdwijnen.

Sociologen houden zich bezig met sociale problemen. Ik dus ook. Helaas.

Een sociaal probleem bestaat uit de  discrepantie tussen ruim gedeelde sociale
waarden en de feitelijke ‘werkelijkheid’ 

De empirische omstandigheden zijn van dien aard dat er substantiële verbetering
nodig is.

Een sociaal probleem bestaat omdat we vinden  dat er sprake is van een sociaal
probleem.

Een sociaal probleem is geen individueel probleem, maar heeft wel grote negatieve
gevolgen voor een individu.

Het is een projectie van een heersende moraal op elementen uit de samenleving,
waar wij deel van uitmaken.

Ik
kijk terug (geschiedenis), ik kijk naar wat we vinden (ethiek), ik
kijkdenk over veel (filosofie), ik kijk naar organisaties
(organisatiekunde en public management), ik kijk naar sociale
werkelijkheden en het gedrag van mensen (sociologie), ik kijk ook naar
gedrag van dieren en naar hun ecosystemen (biologie), ik kijk naar de
geest van de mens (psychologie) ik kijk naar wat mag of niet (recht), ik
kijk naar wat we roepen (communicatie), ik kijk naar wat we willen
veranderen (public affairs), ik kijk naar machthebbers (politicologie),
ik kijk naar hoe we werken (economie) en ik kijk naar wat we geloven en
vinden (religie, ismen en idealen).

Zo vlieg ik overal naar toe en de wereld staat mij steeds minder aan.

Omdat we niet leren van onze fouten, omdat we verblind kijken en omdat we
verkeerde fatale keuzes maken.

We gaan anders kijken.

We,
dat is een verschuivende meerderheid, vonden het niet ‘normaal’ dat
vrouwen hun lichaam moeten bedekken omdat (sommige) mannen geen
zelfdwang hebben.

We, ook hier een verschuivende meerderheid,
vonden het niet ‘normaal’ dat dieren onverdoofd worden geslacht omdat
godsdienstige mensen dit menen te moeten doen.

Toch zijn er de verschuivingen.

In
plaats van onze aandacht en compassie te richten op de slachtoffers, in
deze twee voorbeelden dus vrouwen en dieren, en de daders aan te
pakken, gaat onze medeleven en sympathie steeds meer uit naar een
dogmatisch vorm van vrijheid.

U bent vrij om te onderdrukken.
U bent vrij om anderen te pijnigen.
De
compassie met slachtoffers is weg.
De waan-hysterie heerst.

Het is een vorm van hybristophilia.
De moordenaar in de gevangenis die tal
van bewonderaars krijgt.

Het
gaat om een extreme vorm van cultuurrelativisme. Een respectvolle
houding naar alles omdat er geen verschil in cultuur is. Alle normen en
waarden zijn inwisselbaar.

Tradities en gebruiken die in strijd zijn met ‘onze’ ideeën over mensenrechten en
dierenwelzijn (om over rechten even te zwijgen)
zijn dan respectabel.

Vandaag
is er een demonstratie tegen het ‘boerka’ verbod (heet niet zo maar is zo
gekaapt) en ‘we’ wensen moslims een fijn offerfeest (waar dieren extra lijden).

‘Het schaap was aan het schokken, het bloed spoot eruit.
Ik kreeg een rode stip van bloed op mijn voorhoofd. Een paar andere
kinderen vielen flauw toen ze het bloed zagen. Ik niet. Ik keek er heel
geconcentreerd naar, ik had zoiets in Nederland nooit gezien. Wat mij
opviel is dat beesten die geslacht worden een angstkreet laten horen.
Die gaat door merg en been.’

Ik wens veel mensen meer innerlijke beschaving, meer kennis, meer gevoel
en
meer tolerantie.