Door Peter-Vincent Schuld

Ongeacht of u een voorstander of een tegenstander van de Brexit bent, morgen
wordt het ook bij ons en aan de overkant van het kanaal weer licht.
Toch
wordt het eens tijd om goed na te denken over de Europese Unie. Het laten
doorsudderen zoals het nu gaat is onhoudbaar en de retoriek van de Brexiteers
bevatte aantoonbare leugens en aperte onwaarheden.

De Britse pers maakte er helemaal een bende van. De Britse kranten behandelden
het thema Brexit alsof het een soap was over de Britse royals. 

Wat betreft het  verantwoordelijkheidsgevoel van de Britse media betreft,
verwijs ik kortheidshalve naar wijlen Prinses Diana met als dieptepunt de
gebeurtenissen in de Parijse tunnel die haar het leven kostte. Dit Britse pers
heeft tot op de dag van vandaag niks geleerd, of het nu Brexit of de saga rond
Prins Harry en Prinses Meghan aangaat.  Kort na het ongeval in Parijs was ik ter
plaatse en zag hoe de Britse pers een circus maakte van iemand die ze zelf
hadden opgejaagd.

Ik vrees dat de Britse media onder aanvoering van discutabele retoriek ook
de Britse bevolking heeft opgejaagd en heeft verdeeld. Deze vaststelling staat
volstrekt los van of de individuele Brit nu wel of niet de Brexit steunt, het
gaat over de manier waarop het zich heeft afgespeeld.

Maar ook “Brussel” verdient een fikse draai om de oren. De aanhoudende arrogantie
van het Europees dagelijks bestuur en de raad van staats- en regeringleiders
dreef zelfs voormalig Brits premier Tony Blair, alles behalve een Brexiteer, met
regelmaat tot woede. In de letterlijke wandelgangen van de Europese Raad in
Brussel, waar de toppen worden gehouden heb ik Tony Blair met regelmaat met
zichtbare irritatie en kwaadheid zien rondstruinen.

Kijk, de kaarten zijn geschud, Groot-Brittannië verlaat de Europese Unie en dat
doet me zeer. Niet omdat ik zo wegloop met de Europese Commissie en het Europees
Parlement, verre van dat.  Niet omdat ik zo blij ben met de
besluitvormingsprocedures in de Europese Raad van Staats- en regeringsleiders,
maar omdat ik over voldoende historisch bewustzijn beschik om te weten dat
onderlinge spanningen tussen landen uiteindelijk op het bordje en voor rekening
van de burger komen.

Enfin de komende tijd zal uitwijzen hoe de gevolgen van de Brexit voor de
Britten en de ingezetenen van de Europese Unie en hun bedrijven zullen
uitpakken. Elk met “zekerheid gestelde” uitkomst is gebaseerd op drijfzand, en
een simpele natuurkundige berekening leert dat eenmaal in het drijfzand gezakt
er veel externe energie nodig is om je er uit te halen. Hoe simpel kan het zijn?
Schotland wil een referendum over een eventuele onafhankelijkheid en binnen
Noord-Ierland zijn er stemmen om dit deel weer aansluiting te laten vinden bij
de Ierse republiek.Het is aan het rommelen binnen het Verenigd Koninkrijk.

We hadden oorspronkelijk het plan om deze avond in Londen aanwezig te zijn, maar
feitelijk brengt het geen nieuws. Nee we gaan wat later ter plaatse in de
diverse delen van het Verenigd Koninkrijk om te zien wat de gevolgen zijn van de
uittrede uit de Europese Unie. Nu heerst er aan de ene kant nog teveel euforie
aan de zijde van de Brexiteers en aan de andere kant teveel teleurstelling bij
de “remainers” en dus krijg je onmogelijk een verhaal dat gebalanceerd is, en we
we zitten hier niet om u bullshit te verkopen. Dat laten we graag aan andere
media over, die zijn daar erg goed in.

Morgen wordt het weer gewoon licht in het Verenigd Koninkrijk, de rest van de
Europese Unie en Brabant. Nu zult u denken wat heeft “Brabant” hier mee te
maken? Alles en dus meer dan u wellicht zult denken.
Afgelopen nacht en dag
verscheen in het Nederlandse deel van Brabant, immers België en Nederland kennen
gebieden die ooit vielen onder het Hertogdom Brabant, er iets bijzonder aan het
verkeersfirmament nabij het vliegveld Eindhoven.

Iets heel bijzonders dat de gniffelende instemming en ludieke toestemming droeg
van de Gemeente Eindhoven.  Een blauw bord met de Europese sterren, waarin u
niet de aanduiding “Nederland” zag, zoals u aan de grens gewend bent, of België,
of om het even welk Europees land dan ook, nee er stond “Brabant”.

Opgehangen door het illustere genootschap Pacte des Cygnes (Het Zwanenverbond)
dat streeft naar een autonoom Brabant binnen een Federaal Europa. Zij gaan uit
van de eerste grondwet die onze beschaving kende en opgesteld werd door de
Hertog van Brabant, het zogenaamde Charter van Kortenberg. In die tijd strekte
het Hertogdom van Brabant zich uit tot diep in België. Hun redenatie, zonder een
oordeel te vellen, is eigenlijk wel interessant voer om over na te denken. Door
de nadruk te leggen op autonome regio’s en op die manier de cultuur en de
tradities te bewaren dan wel terug te brengen waarbij huidige landsgrenzen
vervagen en de cultureel-historische grenzen van weleer te benadrukken en terug
te brengen zonder een harde grens met douane en grenscontrole, zouden de
Europese afzonderlijke culturen en tradities meer tot hun recht komen binnen een
federale Europese Unie. Nationalisme en federalisme in synergie met elkaar
zonder cultuurrelativisme.

Het is een gedurfde en een gewaagde benadering in een tijd waarin nationalisme
zorgt voor breuklijnen en polarisatie in menig samenleving. Pacte des Cygnes
stelt dat Brabant haar identiteit grotendeels is verloren door op te gaan in
Nederland met als breuklijn de Moerdijk en België. Met carnaval geen vrije dagen
meer, terwijl het van origine een groots volksfeest was wat haar wortels kent in
de katholieke traditie maar ook wordt het “driekoningen zingen” aangehaald als
een stuk cultureel erfgoed dat is vervaagd. Niemand is verplicht op de
gedachtegang van Pacte des Cygnes te volgen, maar er over nadenken, gewoon eens
even reflecteren kan gaan kwaad.

Helemaal “wereldvreemd” is deze benadering niet. Immers de Europese Unie kent als
raadgevend instituut het Europees Comité voor de Regio’s in Brussel waar
allerlei lokale bestuurders van diverse regio’s in Europa deel van uitmaken en
de Europese Commissie onder andere adviseert waar het onder andere gaat om de
verstrekking van subsidies tot regionale ontwikkeling en andere initiatieven om
de lokale cultuur en tradities te bewaren.

Ja, het bestaat echt en het functioneert. Maar het functioneert buiten de
aandacht van mijn “lieve” collega’s van veel andere media om.Waarbij ik deze
collega’s thans bestempel als een bende klootzakken omdat zij de burger cruciale
informatie die aan hun meningsvorming en beeldvorming bijdragen structureel
onthouden. Maar zo ken ik het disfunctionerend collega journaille weer. Te
arrogant en te lam om de lezer het volledige en het eerlijke verhaal te
vertellen. In de komende weken ga ik nog vaker inhoudelijk en met concrete
feiten aantonen dat mijn “collega’s” willens en wetens feiten onthouden aan de
nieuwsconsument. Komt er heibel van? Oh jazeker. Ik neem geen blad voor mijn
mond en ik trek mijn woorden ook niet terug. Ik heb een volstrekte minachting
voor “collega” journalisten en hoofdredacteuren die de nieuwsconsument opzadelen
met onzin, halve waarheden of verdraaide feiten.

Brexit is een feit. Hoe het uitpakt gaan we onbevooroordeeld zelf
aanschouwen. Het Hertogdom Brabant was een feit en het wordt cultureel nieuw
leven ingeblazen, eveneens een feit.

Toen kwam er een detail op mijn weg, dat me nog verder aan het denken
zette. Ik zeg met nadruk aan het denken zette en mij niet verleidde tot het
vormen van een mening. De overleden biermagnaat Freddy Heineken zou volgens de
overlevering een kaart ter hand hebben gehad van Europa waarin hij Europa
opdeelde in regio’s om daar per regio met bijbehorende cultuur een specifieke
marketing op los te laten.

Ergens, over de instituten van de Europese Unie heen voelt de individuele
burger wel een vorm van verbondenheid met andere Europese landen en culturen. We
gaan niet voor niets met zijn allen op vakantie naar Frankrijk, Spanje,
Griekenland en Kroatië.

Echter politiek gezien werd het gepalaver teveel. Deze soap is bijlange na niet
ten einde. Het is het begin van een voor veel landen rumoerige tijd waarin de
kalmte bewaard dient te worden om de burger het beste te dienen. Meer moet een
nationale of Europese overheid niet doen.